Του Τάσου Παπαδόπουλου
Τα ΜΜΕ να μας βομβαρδίζουν νυχθημερόν με το θέμα του ν/σ για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, που αφορά λιγότερα από 500 άτομα.
Παράλληλα κάποιοι, συνήθως αιώνιοι φοιτητές, καθώς και οκνηροί καθηγητές, που σκέφτονται και λειτουργούν ως αραχνιασμενοι δημόσιοι υπάλληλοι, με αφορμή το ν/σ για τα μη κρατικά Πανεπιστήμια, οργανώνουν πορείες στην Αθήνα, προκαλώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Εν τούτοις υπάρχουν πολλά και πολύ σοβαρότερα θέματα, που περνούν κάτω από το ραντάρ της επικαιρότητας. Κι αυτά αφορούν πολέμους και επιθέσεις, που απειλούν την περιοχή μας, με μια ευρύτερη σύρραξη, με επακόλουθο άμεσες γεωπολιτικές ανακατατάξεις.
Ήδη με ενεργό δράση, και όχι δι’ αντιπροσώπου, ενεπλάκη στις πολεμικές επιχειρήσεις το Ιράν. Με ταυτόχρονες επιθέσεις στο έδαφος του Πακιστάν, του Ιράκ και της Συρίας, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου στην ευρύτερη περιοχή, πέραν της ήδη φλεγόμενης Παλαιστίνης.
Προηγήθηκαν οι Χούθι της Υεμένης, που επιτέθηκαν με πυραύλους και drones Ιρανικής προέλευσης, σε πλοία που διέρχονται την Ερυθρά Θάλασσα, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται τα πλωτά μέσα να κάνουν το γύρο της Αφρικής, που σημαίνει απώλεια χρόνου και τεράστιο κόστος μεταφοράς εμπορευμάτων και πετρελαιοειδών.
Από αυτή την εξέλιξη πλήττεται αρχικά η Αίγυπτος, που δεν εισπράττει κόστος διέλευσης, και εν συνεχεία η Ελλάδα, μιας και τα πλοία που φτάνουν στην Ισπανία, δεν θα πάνε στον Πειραιά για να ξεφορτώσουν τα εμπορευματα τους. Θα προτιμήσουν, όπως είναι φυσικό, άλλα λιμάνια της Δυτικής Μεσογείου.
Όμως η επέκταση του πολέμου στην Μέση Ανατολή, δημιουργεί και άλλους κινδύνους, που πηγάζουν από το γεγονός της εμπλοκής πυρηνικών δυνάμεων της περιοχής, όπως είναι το Πακιστάν και το Ισραήλ. Δεν είναι διόλου απίθανο να έχει κατασκευάσει πυρηνικά και το Ιράν, πράγμα που σημαίνει κίνδυνος για μια ευρύτερη ανάφλεξη.
Η Άγκυρα, όπως άλλωστε το συνηθίζει, μπορεί να υπέγραψε την Διακήρυξη των Αθηνών, που οδηγεί όπως υποστηρίχθηκε σε ήρεμα νερά τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, όμως ο Ερντογάν δεν εγκατέλειψε τα ευρύτερα μεγαλοϊδεατικά σχέδιά του, προχωρώντας σε μια ευρείας κλίμακας δεκαήμερη αεροναυτική άσκηση που στην κατάληξή της, είχε απόβαση σε νησί, γράφε Ελληνικό, και καταληψη του.
Κι επειδή σύνορα με νησιά δεν έχει η Τουρκία στη Μαύρη Θάλασσα και στη Α. Μεσόγειο, υπάρχει μόνο η Κύπρος στην όποια εδώ και πενήντα χρόνια έχουν ήδη εγκαταστήσει σαράντα χιλιάδες στρατιώτες και βαρύ οπλισμό, το συμπέρασμα που αβίαστα συνεπάγεται, είναι ότι ασκούνται σε επιχειρήσεις με προσανατολισμό τα Ελληνικά νησιά.
Τη ίδια ώρα, παρά την ύπαρξη εκατοντάδων τουρκικών αποβατικών στα μικρασιατικά παράλια, προαναγγέλλουν την ναυπήγηση πολλών ακόμη, καθώς και φρεγατών, κορβετών αλλά και δεύτερου αεροπλανοφόρου.
Ταυτόχρονα εκβιάζουν τις ΗΠΑ, με όμηρο την Σουηδία, για την προμήθεια και την αναβάθμιση των F-16. Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί κανείς να τοποθετήσει την στροφή, κυρίως στη ρητορική, που αφορά την προσέγγιση με την Ελλάδα.
Και για να μην αμφιβάλλει κανείς, έμμεσα επιχειρούν να ανοίξουν μέτωπο από την πλευρά της Λιβύης, που έκλεισε τον κόλπο της Σύρτης, σημείο διαφωνίας στο παρελθόν με την Ελλάδα, καθότα της και άλλα 24 μίλρισε τα δώδεκα ναυτικά μίλια τα χωρικά ύδαια συνορεύουσα ζώνη.
Παράλληλα δια του υπουργού Ενέργειας η Τουρκία, προανήγγειλε την διενέργεια ερευνών για υδρογονάνθρακες σε περιοχές που βρίσκονται στο λεγόμενο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Όλα αυτά είναι έμμεσες προκλήσεις, που μοναδική πηγή τους έχουν την Άγκυρα.
Μας μιλούν στην Ελλάδα για ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, αφού οι προκάτοχοί τους την απαξίωσαν εδώ και δεκαετίες και κάνουν ταυτόχρονα κάνουν πίσω στην προμήθεια της τέταρτης belharra καθώς και των τριών φρεγατών.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχουν συζητήσεις για την προμήθεια τεσσάρων φρεγατών από τις ΗΠΑ, που έχουν τεθεί εκτός από τις ένοπλες δυνάμεις της Αμερικής, μιας και αποδείχθηκαν ελαττωματικές. Τι να πούμε τι…
Όπως μοιάζει προβλημΡΑ στην Εατική η αποστολή της φρεγάτας ΥΔρυθρά Θάλασσα, την ώρα που μας λείπουν πλωτά μέσα και τα υπάρχοντα είναι παλαιάς τεχνολογίας, και δεν είναι γνωστό αν είναι ικανά να αντιμετωπίσουν επιτυχώς μια επίθεση των Χούθι.
Μια πιθανή παρουσία του Τραμπ στον Προεδρικό θώκο, που συνεπάγεται αλλαγή της στάσης των ΗΠΑ, τόσο στο Ουκρανικό, όσο και στις σχέσεις της Ουάσιγκτον με την Άγκυρα, είναι ανάγκη να προβληματίσει σοβαρά από τώρα την Αθήνα.
Αλλά και η Ευρώπη οφείλει, να μην βιάζεται ξαφνικά να εντάξει στους κόλπους της τα Δυτικά Βαλκάνια, μιας το κράτος δικαίου σε αυτά δεν έχει προσεγγίσει τα ισχύοντα στην Ε.Ε., ούτε οι διενέξεις έχουν καταλαγιάσει.
Χρειάζεται τάχιστα να προχωρήσει, χωρίς άλλη καθυστέρηση στην ανάπτυξη αυτόνομης αμυντικής θωράκισης, πριν ο πιθανός νέος ένοικος του Λευκού Οίκου απομακρυνθεί από την Ευρώπη, και αποσύρει από αυτήν τη νατοϊκή ομπρέλα.
Αν κάποιοι πουν, τα ευρύτερα μεγάλα δεν μας αφορούν, τότε έχει πλάνη οικτρά, που μοιάζει με το ανέκδοτα του λύκου που όταν φάνηκε, δεν το πίστεψαν και έφαγε τα πρόβατα…
