της Σοφίας Γερμανού
Καλύψαμε ήδη τον πρώτο μήνα στη διαδρομή του 2024, και τα μεγάλα μας προβλήματα είναι όλα εδώ. Κανένα δεν καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε επί της ουσίας. Καμία λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Τα προβλήματα της Παιδείας, η υπογεννητικότητα, η ακρίβεια, οι χαμηλοί μισθοί, η ανεργία, η επιδοματική πολιτική και η φτωχοποίηση συνεχίζουν να μας απασχολούν. Τα προβλήματα στο χώρο της Υγείας παραμένουν άλυτα, ενώ η βία και το έγκλημα αυξάνονται ραγδαία σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας. Ανάμεσα σε όλα αυτά και άλλα πολλά προέκυψε και το θέμα του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών, που για πολλούς λόγους τα ΜΜΕ το “σήκωσαν“ πολύ ψηλά, κι έτσι σε μεγάλο βαθμό μονοπώλησε και κάλυψε τα υπόλοιπα θέματα.
Η πολιτική ζωή της χώρας μονοπωλείται κι αυτή από την κυβέρνηση της Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που χωρίς αντίπαλο δέος και χωρίς ουσιαστική και δυναμική αντιπολίτευση κάνει το δικό του πολιτικό παιχνίδι. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης μέχρι στιγμής, έχουν συρρικνωθεί σε μικρές αδύναμες πολιτικές ομάδες, από τις οποίες απουσιάζει η η ηγετική μορφή που θα μπορέσει να υψώσει το ανάστημα στον ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ, που όπως όλα δείχνουν κυριαρχεί στην πολιτική αρένα. Μια κυριαρχία που οδηγεί σε κορύφωση της αλαζονείας.
Και η αλαζονεία αυτή δε βοηθάει την πολιτική ζωή της χώρας και πολύ περισσότερο δε βοηθάει τη βελτίωση και τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Όλα δείχνουν ότι μέχρι στιγμής, απουσιάζει εκείνος ο ηγέτης, ή οι ηγέτες, που θα αντιπαρατεθούν στις πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Τα προβλήματα της καθημερινότητας που αντιμετωπίζουν οι πολίτες διογκώνονται και όπως όλα δείχνουν ο πρωθυπουργός, παρά την κυριαρχία του, δεν μπόρεσε ή δεν μπορεί να τα επιλύσει.
Το καλάθι της νοικοκυράς και η ακρίβεια στα ράφια των super market είναι σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα της κάθε οικογένειας, που αναγκάζεται σε σοβαρές περικοπές στη διατροφή και την ποιότητα της ζωής τους, όταν οι χαμηλοί μισθοί και οι πενιχρές συντάξεις δεν αρκούν να καλύψουν τις οικογενειακές ανάγκες ούτε για το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα.
Ο χώρος της Υγείας δυστυχώς παρά τις εξαγγελίες παραμένει ο μεγάλος ασθενής. Ελλείψεις σε υποδομές, σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, σε όλα τα επίπεδα. Η αδυναμία του κράτους να καλύψει τις άμεσες ανάγκες, ακόμη και μετά από προκηρύξεις θέσεων π.χ αναισθησιολόγων, δείχνει πόσο πολύ πάσχει, αυτός ο τόσο σημαντικός κι ευαίσθητος τομέας για το κοινωνικό σύνολο και ιδιαίτερα τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες.
Πέρα από τα προβλήματα της ακρίβειας και της υγείας ο πολίτης συνεχίζει να νοιώθει ανασφαλής ακόμη και στο ίδιο το σπίτι του. Η βία αναδεικνύεται σε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα παντού, στην οικογένεια, στο σχολείο, στο γήπεδο, στους δρόμους, στις γειτονιές. Το οργανωμένο έγκλημα και οι συμμορίες πολλαπλασιάζονται. Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών γίνεται ακόμη και μέρα μεσημέρι μπροστά σε ανύποπτους πολίτες. Και οι πολίτες βιώνουν αυτή την ανασφάλεια. Αν κοιτάξει κανείς μόνο τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν τους δύο τελευταίους μήνες θα συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος.
Και δυστυχώς ανάστατος είναι και ο χώρος της Παιδείας μια και η κυβέρνηση άνοιξε και τον φάκελο “Ιδιωτικά ή μη Κρατικά και ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ”. Η απόφαση αυτή, αν και ακόμη δεν κατατέθηκε ολοκληρωμένη πρόταση νομοσχεδίου, δημιούργησε αντιδράσεις. Κόμματα, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, Πανεπιστημιακοί και άλλοι φορείς που εναντιώνονται στην ίδρυση Ιδιωτικών ΑΕΙ κατέρχονται σε πορείες διαμαρτυρίας και συγκρούσεις με τα αστυνομικά όργανα και έπεται συνέχεια…
Η αλλαγή ή η μετάθεση υπουργών από ένα υπουργείο σε άλλο δε λύνει τα σημαντικά προβλήματα της κοινωνίας μας. Κανένας Άδωνις Γεωργιάδης δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα της Υγείας και κανένας Χρυσοχοίδης τα προβλήματα Βίας και εγκληματικότητας, όσες αλλαγές κι αν γίνουν στην Ιεραρχία των σωμάτων ασφαλείας.
Το κακό θα πρέπει να κτυπηθεί στη ρίζα του και η ρίζα του κακού είναι αλλού. Τα πάντα είναι θέμα παιδείας και δυστυχώς κι εδώ όλα δείχνουν ότι δεν τα καταφέραμε ως Πολιτεία.
Η κυβέρνηση φαίνεται ότι στην προσπάθειά της να δώσει περισσότερο χώρο στην ιδιωτική πρωτοβουλία, συνειδητά αφήνει κενά και περιμένει τα κενά αυτά να τα καλύψουν με επενδύσεις ιδιώτες επιχειρηματίες.
Και το μέγα ερώτημα που τίθεται είναι: Με την σημερινή οικονομική κατάσταση, όχι των λίγων, αλλά του συνόλου του λαού, πόσοι θα είναι σε θέση να πληρώσουν ένα καλό ιδιωτικό σχολείο, έναν καλό ιδιώτη γιατρό ή μια ιδιωτική κλινική;
Κι εδώ γίνεται ακόμη περισσότερο φανερή η αναγκαιότητα ύπαρξης σοβαρής και στιβαρής αντιπολίτευσης. Ένας πρωθυπουργός που δεν υπόκειται σε αυστηρό και συνεχή έλεγχο από τους πολιτικούς του αντιπάλους, που του παρέχει πλήρη στήριξη η πλειοψηφία των ΜΜΕ, που δεν συναντάει καμία απολύτως αντίσταση μέσα στο κόμα του, είναι ένας πρωθυπουργός που νιώθει άτρωτος, και μπορεί να προχωρήσει στην εφαρμογή κάθε μικρής ή μεγάλης πολιτικής του, σωστής ή λανθασμένης, ουσιαστικής ή επιφανειακής, χωρίς κανένα εμπόδιο. Οι πολιτικές όμως έχουν συνέπειες. Ένα λάθος μιας κυβέρνησης, δεν επιφέρει απλώς ένα πλήγμα στην εικόνα της, αλλά πολύ περισσότερο μπορεί να επιφέρει πολλαπλά πλήγματα στην καθημερινότητα και στις ζωές χιλιάδων, αν όχι εκατομμυρίων, ανθρώπων.
Αν υπήρχε το αντίπαλο δέος σίγουρα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
