- Κύριος Ομιλητής ο Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού & Αθλητισμού Χρήστος Μήττας.
Η Ηπειρωτική Εστία και οι Ηπειρώτες της Θεσσαλονίκης το Σάββατο 17 Φεβρουαρίου τίμησαν την 111η επέτειο από την Απελευθέρωση τον Ιωαννίνων (1913). Στις 10:00 π.μ. πραγματοποιήθηκε Δοξολογία στον Ιερό Ναό Νέας Παναγίας στη Θεσσαλονίκη. Στους αγώνες των Ηπειρωτών για Απελευθέρωση και την συμμετοχή των υπόλοιπων Ελλήνων και Κυπρίων αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού και Αθλητισμού Κεντρικής Μακεδονίας κ. Χρήστος Μήττας.
Ο κ. Μήττας άρχισε τον λόγο του ως εξής:
“Θα ξεκινήσω με μια παρατήρηση που την θεωρώ πολύ σημαντική :
Τα ιστορικά γεγονότα δεν τα μαθαίνουμε ως ιστορίες, αλλά τα μελετάμε σε βάθος σαν να ήταν δικά μας γεγονότα, διευθετούν το παρόν μας και προστατεύουν το μέλλον μας.
Η 21 η Φεβρουαρίου 1913 δεν είναι απλά ένα από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα !
Είναι το γεγονός !
Είναι η κορυφαία ώρα που Έθνους μας, της Ηπείρου και της πόλης των Ιωαννίνων !
Είναι ώρες Υψίστης Παιδείας!
Είναι ώρες Ευθύνης και μάλιστα Συλλογικές !
ΑΥΤΌ ΊΣΧΥΕ ΠΆΝΤΑ !
Ισχύει όμως περισσότερο σήμερα !
Σήμερα είναι ανάγκη κατεπείγουσα, να δούμε τα σύγχρονα προβλήματα, μέσα από την οπτική του 1913 .
Σήμερα, λοιπόν, που οι νέες απειλές, δεν είναι πλέον η άλλοτε πανίσχυρη οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά οι ίδιες οι γνώσεις που διαρκώς αχρηστεύονται, οι προκαταλήψεις που διαρκώς επιβιώνουν, οι ψευδαισθήσεις που μας ναρκώνουν, τα μίση, η διχόνοια …..
Σήμερα για να προλάβουμε το μέλλον μας, αυτές οι προκλήσεις είναι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Ας προσεγγίσουμε με ευλάβεια τα γεγονότα :
Για κοντά πέντε αιώνες ολόκληρη η Ήπειρος, μαζί και η πόλη των Ιωαννίνων ήταν οθωμανική επαρχία!
Και όμως άντεξε!
Και που θαύμα δεν ήτανε !
Το θαύμα ήταν οι γενιές που μεσολάβησαν στην μακραίωνη νύχτα της σκλαβιάς. Που διατήρησαν τα στοιχεία της ταυτότητας τους, την θρησκεία μας, την γλώσσα μας, την παράδοση μας και τον κώδικα αξιών των προγόνων μας, που στηριζόταν στην ελευθερία και στην πυγμή του δικαίου.
Ένα πρώτο μάθημα που παίρνουμε από την διαδρομή αυτή των προγόνων μας είναι τούτο:
Οι πολιτισμοί υποτάσσονται, αλλά δεν δολοφονούνται. Όταν χάνονται, είναι γιατί αυτοκτονούν οι ίδιοι.
Είναι γιατί οι άνθρωποι αυτομολούν οι ίδιοι προς την τραγωδία τους.
Περνάμε δύσκολους καιρούς που μας προειδοποιούν για θανάσιμους κινδύνους, που μας προειδοποιούν και για το χειρότερο:
ΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΙΣΟΥΜΕ.
Σήμερα, λοιπόν, είναι και πάλι η ώρα ενός νέου εθνικού συναγερμού. Να ανασυντάξουμε και πάλι την μνήμη μας και να υφάνουμε από την αρχή τις λησμονημένες αξίες της αλληλοκατανόησης και της ατομικές ευθύνης.
Αισθανόμαστε υπερήφανοι για τους Ήρωες του 1913!
Για το Εμίν Αγά, για το Μπιζάνι, για τον Βελισσάριο που πρώτος έκοψε το νήμα της αιματηρής πορείας προς την πόλη μας.
Ο εθελοντισμός εμφανίζεται για άλλη μία φορά στο Έπος του 1912 -13 στο Μπιζάνι, ήταν η εποχή που άρχιζαν νέοι τιτάνιοι αγώνες, για να απελευθερωθούν τα αλύτρωτα εδάφη και οι ελληνικοί πληθυσμοί.
Οι άνθρωποι που αυτοβούλως προσήλθαν στα πεδία των μαχών (Μακεδόνες, Κρήτες, Κύπριοι κ.α. ) και οι ομογενείς του εξωτερικού (Αίγυπτος, Αμερική, Ευρώπη, κ.α.), αποτελούσαν πραγματικά ένα ιδιότυπο “μωσαϊκό”.
Η ανδρεία των Κρητικών ήταν υποδειγματική και από αυτούς ακούστηκε για πρώτη φορά η πολεμική κραυγή “ΑΕΡΑ“ κατά την επίθεση των Τούρκων στο οχυρό του Μπιζανίου .
Εντυπωσιακή ήταν και η προσέλευση των Κυπρίων αδελφών μας, 2000 εθελοντές και μεγάλα χρηματικά ποσά για την ενίσχυση του αγώνα.
Ανάμεσα σε αυτούς που πολέμησαν ήταν και ο Δήμαρχος Λεμεσού της Κύπρου Χριστόδουλος Σώζος όπου και έπεσε μαχόμενος.
Επίσης πολλοί νέοι Κύπριοι, ορισμένοι από αυτούς αποκαλώνται ΗΡΩΕΣ για την τόλμη και τον ζήλο τους.
Πολέμησαν ακόμη Ανώτατοι κληρικοί, Δήμαρχοι και Βουλευτές εθελοντικά ως στρατιώτες, όπως οι γιοί του Ελευθερίου Βενιζέλου, Κυριάκος και Σοφοκλής.
Ας ενεργήσουμε έτσι ώστε οι απόγονοι μας να αισθάνονται υπερήφανοι για τις σημερινές επιλογές μας.
Μόνον τότε και το μέλλον μας θα διασώσουμε και τους προγόνους μας επάξια θα τιμήσουμε.
Και μόνον έτσι θα τιμήσουμε τους αγώνες για την ελευθερία.
Και μόνον έτσι θα μας τιμήσει η ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ !
Κλείνοντας την ομιλία μου, έρχονται στην σκέψη μου τα λόγια του Στρατηγού Κωνσταντίνου Καλλάρη, πάνω από το νεκρό σώμα του γιου του Σπύρου, που έπεσε πολεμώντας ηρωικά στο Μπιζάνι.
Πόνο και Περηφάνια έκρυβαν τα λόγια του:
“Η ημέρα αυτή, παιδί μου, είναι ημέρα ευτυχίας δια τον Στρατηγό και δυστυχίας δια τον Πατέρα. Ανθυπολοχαγέ Καλλάρη, εξετέλεσες λαμπρά το καθήκον σου. ΕΥΓΕ! Αιώνια σου η μνήμη, παιδί μου“.
Με αφορμή τα λόγια του Στρατηγού ανακράζω και εγώ με την σειρά μου:
Αιώνια σας η μνήμη, πεσόντες στα βουνά της Ηπείρου και αιώνια σας η μνήμη όσοι πολεμήσατε για χάρη της Ελευθερίας του τόπου μας!
Δεν σας ξεχνούμε!
Είμαστε ευγνώμονες και παραμένουμε εσαεί οφειλέτες!
Οφειλέτες σε εσάς, στην Πατρίδα μας και στην ιδέα της Ελευθερίας!“
Κατάθεση Στεφάνου
Μετά την δοξολογία αποδόθηκε τιμή στους πεσόντες για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων 1913 και ακολούθησε κατάθεση στεφάνου της ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ Θεσσαλονίκης στο Άγαλμα της Ηπειρώτισσάς του 1940 δια χειρός του Ηπειρωτικής καταγωγής Χρήστου Μήττα.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Δημήτρης Στέφου, Αντιπρόεδρος του Ελληνκού Ερυθρού Σταυρού-τμήμα Θεσσαλονίκης, η διακεκριμένη εθελόντρια του Ερυθρού Σταυρού Ευγενία Πετρίδου, η πρόεδρος του Συλλόγου Πελοποννησίων Θεσσαλονίκης “Ο Κολοκοτρώνης” Σωτηρία Γαρίνη μαζί με μέλη του ΔΣ, ο Εκδότης Ανδρέας Γερμανός και ο Ιάκωβος Ζαννέτος εκ μέρους της Κυπριακής Εστίας Βορείου Ελλάδος, η Παναγιώτα Ζαφειρίου, κόρη του Θανάση Ζαφειρίου μοναδικού επιζώντα μετά την πτώση του Νοράτλας στην εισβολή στην Κύπρο το1974, μέλη. φίλοι και υποστηρικτές της Ηπειρωτικής Εστίας.
Την διοργάνωση και ον συντονισμό της εκδήλωσης είχε η Γ.Γ της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης Νανά-Αθηνά Τοτοκώτση.
