της Σοφίας Γερμανού
Στην Ελλάδα δεν μπορεί να πλήξει κανείς. Τα ίδια θέματα που μας απασχολούσαν πριν 50 χρόνια, συνεχίζουν να μας απασχολούν ακόμη και σήμερα, ανεξαρτήτως που έχουν περάσει 44 χρόνια από την υπογραφή ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και 24 χρόνια από την ένταξή μας στο σκληρό πυρήνα του ευρώ.
Τα χρήματα από τις επιδοτήσεις που δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια για τα αγροτικά προϊόντα σίγουρα δεν επενδύθηκαν σωστά, αν θέλουμε να το θέσουμε ευγενικά. Για να μην πούμε ότι μεγάλο μέρος αυτών των επιδοτήσεων έγιναν στάχτη και καπνός σε δραστηριότητες κάθε άλλο παρά αγροτικές! Πρωτογενή ανάπτυξη στην γεωργία και την κτηνοτροφία πάντως δεν είδαμε, εκτός εξαιρέσεων. Και φθάνουμε έτσι στο σήμερα, με τους αγρότες στη χώρα μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη, να βγαίνουν και πάλι στους δρόμους με τα τρακτέρ τους.
Πράγματι ήταν μαζική η παρουσία των αγροτών στο Σύνταγμα με τα τρακτέρ να “πολιορκούν” το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Οι χιλιάδες αγρότες έστειλαν το μήνυμα ότι θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους διεκδικώντας λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
“Εμείς παράγουμε αυτά που τρώτε. Εμείς παράγουμε και πουλάμε φθηνά αυτά που εσείς αγοράζετε ακριβά” λένε.
Είτε έχουν δίκιο είτε άδικο οι αγρότες, η ακρίβεια είναι το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική οικογένεια.
Να ήταν μόνο τα προβλήματα των αγροτών και η ακρίβεια, ίσως να μπορούσε η πολιτεία να δώσει μια κάποια λύση που να ανακούφιζε το πρόβλημα, έστω και με την επιδοματική πολιτική της.
Έλα όμως που τα χρονίζοντα προβλήματα παραμένουν. Σχεδόν κάθε χρονιά μιλάμε για τα ιδιωτικά, ή μη κρατικά πανεπιστήμια. Τίποτε δεν λύθηκε. Οι φοιτητές, όπως και οι αγρότες, βγαίνουν ήδη στους δρόμους. Πορείες, διαμαρτυρίες, και ταλαιπωρία του πολίτη. Για ένα πρόβλημα που έπρεπε να είχε ήδη λυθεί εδώ και πολλά χρόνια, αφού το άρθρο 28 του συντάγματος υπερισχύει το άρθρου 16, και ο Ευρωπαϊκός νόμος υπερισχύει του νόμου του κράτους.
Θα μπορούσε η Ελλάδα να είχε σοβαρά και υψηλού επιπέδου πανεπιστήμια, και κρατικά και μη κρατικά, και να απευθύνεται μέσω αυτών στη διεθνή αγορά. Να προσελκύει το ενδιαφέρον των ξένων φοιτητών που με την φοίτησή τους θα αποκτούσαν την ελληνική παιδεία και θα γίνονταν οι πρεσβευτές της Ελλάδας στις χώρες τους.
Ας σκεφτούμε χιλιάδες νέους επιστήμονες, να έχουν ζήσει και σπουδάσει στην Ελλάδα, προτού επιστρέψουν στις πατρίδες τους και γίνουν άτυποι πρεσβευτές της χώρας μας σε όλο τον κόσμο. Μια παγκόσμια δύναμη του Ελληνισμού! Αυτό που δεν κάναμε εμείς το έκανε η γειτονική μας Τουρκία. Χιλιάδες απόφοιτοι των τουρκικών πανεπιστημίων, που σήμερα κατέχουν υψηλές θέσεις στις χώρες τους, ιδιαίτερα στην Αφρική, δηλώνουν με περηφάνια “ότι αισθάνονται ότι είναι μισοί Τούρκοι”.
Και η Ελλάδα; Η χώρα του φωτός, της Δημοκρατίας και των γραμμάτων; Που βρίσκεται σήμεραι; Δυστυχώς είναι Ανύπαρκτη και η Πολιτιστική μας Διπλωματία στο μηδέν!
Οι νέοι μας άνεργοι καταφεύγουν στο εξωτερικό. Εδώ δεν μπορούν να ζήσουν, δεν μπορούν να βρουν δουλειά, να κάνουν οικογένεια. Δεν τολμούν να απομακρυνθούν από το πατρικό τους και να ανεξαρτητοποιηθούν από τους γονείς τους. Να βρουν δικό τους σπίτι, όχι να αγοράσουν, αλλά ούτε καν να νοικιάσουν. Και το κακό ολοένα και μεγαλώνει, γιατί παρά τα κάποια μέτρα που ανακοινώνονται κατά διαστήματα, το πρόβλημα της εργασίας και της στέγης παραμένει άλυτο.
Και η Υγεία, επίσης συνεχίζει να παραμένει ένα χρονίζoν πρόβλημα, το οποίο με μεσοβέζικες λύσεις προσπαθεί η εκάστοτε κυβέρνηση να το λύσει.
Δεν αμφισβητούμε ότι γίνονται προσπάθειες και κάποια βήματα. Όμως εδώ πια που έφτασε η χώρα μας δεν χρειάζονται βήματα. Εδώ χρειάζεται η Ελλάδα να τρέξει. Να βγει σε χρόνο ρεκόρ από τα αδιέξοδα. Να γίνουμε μια σύγχρονη χώρα που επιλύει προβλήματα και όχι μια χώρα αγκιστρωμένη σε δοξασίες και ιδεοληψίες που συνεχίζει να τα διαιωνίζει. Να γίνουμε επιτέλους μια χώρα που απελευθερώνει δυνάμεις και τις αξιοποιεί για την ανάπτυξή της.
Αρκετά καφέ, μπαράκια και τυροπιτάδικα έχουμε. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές βρίσκεται στην Ινδία. Ας παρατηρήσουμε τι έχει καταφέρει αυτή η χώρα, παρά τα όποια προβλήματά της, και σήμερα είναι μία από τις 5 μεγαλύτερες οικονομίες όλου του κόσμου.
Ποτέ δεν είναι αργά. Αλλά αν περάσουν άλλα 50 χρόνια για να λύσουμε τα χρονίζοντα προβλήματα μας, θα έχουμε χάσει, όχι το τρένο, αλλά και το τελευταίο βαγόνι, για να προσφέρουμε στον ελληνικό λαό μια καλύτερη Ελλάδα. Την Ελλάδα που μας αξίζει!!!
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
