Του Θανάση Χούπη
Συμπληρώθηκαν δύο (2) χρόνια, απ’ τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία… Σκέφτηκα, λοιπόν, πως σήμερα έχουμε υποχρέωση να θυμηθούμε, πόσο “κοντά” στους Έλληνες της Μαριούπολης, του Σατρανά, του Ντόνετσκ, του Κιέβου και των άλλων περιοχών της εν λόγω χώρας, μας είχαν φέρει οι δηλώσεις, οι επισκέψεις Ελλήνων αξιωματούχων, τα ρεπορτάζ των απεσταλμένων ελληνικών Μέσων Ενημέρωσης…
Δύο χρόνια μετά, ακούσατε κάτι για τους δύστυχους, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Ουκρανίας; Όλο αυτό το διάστημα, σας ενημέρωσε κανείς για την τύχη όσων έμειναν εκεί; όσων προσφυγοποιήθηκαν; όσων αγνοούνται; Σίγουρα αντιλαμβάνεστε, γιατί δεν το έκαναν…
Έχουμε εισβολή, κατοχή, εγκλήματα πολέμου, αγνοούμενους, ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ανατολική Ουκρανία, επί δύο χρόνια. Τα ίδια που καταγράφονται και στη μαρτυρική Κύπρο, εδώ και μισό αιώνα… Μπήκε στον κόπο να τα αναδείξει κάποιος; Είδατε, ακούσατε κάποια σχετική αναφορά; Άκρα του …τάφου σιωπή!! Ή, μάλλον, όχι άκρα, αλλά μερική σιωπή. Αφού, που και που, κάποιοι ετοιμοπαράδοτοι, ανερυθρίαστα και με ιδιάζουσα θρασύτητα, φροντίζουν να μας δείξουν το δρόμο της ρεαλιστικής υποταγής. Όπως αυτός ο “τρικυμισμένος”, κακή τη μοίρα του Τόπου μας, Υπουργός Ναυτιλίας (τι πετυχημένος, αλήθεια, ο συνειρμός με τη θάλασσα!!), που λειτούργησε ως πλασιέ της υποτιθέμενης ισχύος της χώρας εισβολέα και κατοχικής δύναμης της μισής Κύπρου… Το διέπραξε ατιμωρητί, “διορθώνοντας” με εισαγωγικά, το αρχικό, λεκτικό του ατόπημα, με μερικά, ακόμη χειρότερα ατοπήματα!!
Αδέλφια, στη μαρτυρική, ανατολική Ουκρανία και στην Κύπρο, τουλάχιστον ας γνωρίζετε ότι, η σιωπή των αμνών, που υπαγορεύει μια αλά καρτ, “υπερήφανη και ρεαλιστική”, εξωτερική πολιτική, που συνιστά συνταγή εθνικής χρεοκοπίας, δεν μας εκφράζει όλους!! Δεν εκφράζει τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων.
Ας αναρωτηθούμε, σήμερα, έστω και επετειακά: Αυτοί που προβάλλουν, ως λύση για την Κύπρο, τη Διζωνική, Δικοινοτική Τερατουργία, με πολιτική ισότητα (Ομοσπονδία τη βαφτίζουν, ψευδεπίγραφα), θα τολμήσουν ποτέ να την προτείνουν, ως δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση, για τη μεταπολεμική Ουκρανία;
Η απάντηση είναι προφανής!! Τόσο σ’ αυτό όσο και στα δεκάδες άλλα ερωτήματα, που προκύπτουν από τις επιβεβλημένες αναγωγές, στις δύο ημικατεχόμενες χώρες. Ακόμη πιο προφανές είναι το δέον γενέσθαι, για όλους εμάς που διαπιστώνουμε τη σαφέστατη δυσαρμονία, ανάμεσα στα αυτονόητα που εξακολουθεί να υπερασπίζεται ο Έλληνας πολίτης, σε Κύπρο και Ελλάδα, και στις ολοφάνερα καταστροφικές επιλογές που αρμοδίως εφαρμόζονται.
