Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Τα πανεπιστήμια δεν είναι χώρος για να παίζουν βρίζοντας τρελοί φαντάροι. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από κάποιους πολιτικάντηδες, που αναλώθηκαν στη Βουλή, προκειμένου να αποδομήσουν το σύνολο ενός ν/σ και στο τέλος να ψηφίσουν τα περισσότερα άρθρα του, μια και αφορούσαν τα δημόσια πανεπιστήμια, για τα οποία στις περισπούδαστες ομιλίες τους, δεν είπαν κουβέντα.
Λίγη ντροπή δεν βλάπτει. Κι όλο αυτό το κακό θέατρο προς άγραν ψήφων, ενόψει των ευρωεκλογών. Και νομίζοντας ότι απευθύνονται στο πόπολο, μιλούσαν για απαξίωση του δημόσιου πανεπιστημίου, χωρίς να λένε κουβέντα για το σύνολο ενός νομοσχεδίου, που περιείχε πάμπολλες ευεργετικές διατάξεις, που αφορούσαν τα δημόσια πανεπιστήμια.
Από την αναβάθμιση του πανεπιστημίου της Θράκης, μέχρι την αυτόνομη παρουσία του επιτυχημένου Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Ένα νομοσχέδιο, δεν αντιμετωπίζεται με ψέματα και υπερβολές, αλλά με επιχειρήματα για τα θετικά του αλλά και τα αρνητικά του.
Η Βουλή δεν είναι αμφιθέατρο και φοιτητική σύναξη. Είναι χώρος που συγκεντρώνονται οι εκπρόσωποί μας και διαλέγονται για το καλύτερο μέλλον όλων μας. Ακόμη και στους αριθμούς όσων σπουδάζουν από την Ελλάδα στην Κύπρο δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν οι βουλευτές. Οι μεν μιλούσαν για 4.000 και οι δε για 20.000. Άντε βρες άκρη.
Στην προσπάθειά τους να πλειοδοτήσουν κομμουνιστές, αριστεροί και σοσιαλδημοκράτες, ο ένας μετά τον άλλον πήραν τον λόγο να καταγγείλουν τα ματ για επιθέσεις εναντίον των φοιτητών, που διαδήλωναν έξω από την Βουλή. Παρέλειψαν όμως να πουν ότι κάποιοι, είχαν πρωτύτερα ρίξει στον Άγνωστο Στρατιώτη μολότοφ και είχαν βάλει μπουρλότο την Πλατεία Συντάγματος.
Το ποιος λοιπόν ήρξατο χειρών αδίκων ήταν το ζητούμενο. Και στην προκειμένη περίπτωση από τους 16 τραυματίες των επεισοδίων οι επτά ήταν αστυνομικοί. Εξάλλου όταν ο Κ. Πιερρακάκης με ψυχραιμία τους παρουσίασε την φωτογραφία με την φωτιά, εποίησαν την νησσαν.
Η μόνη επικεφαλής κόμματος, που μίλησε για εποικοδομητικά άρθρα του ν/σ, ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου, παρά την εξαντλητική φλυαρία της, που προηγήθηκε.
Το να μιλάς αυθαίρετα για υποβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων, που από πουθενά δεν προκύπτει, είναι κουβέντες του αέρα, που δυστυχώς παρασύρουν κάποια νέα παιδιά. Γιατί σήμερα τα 33 κολέγια που λειτουργούν και τα τέσσερα σε αναμονή, είναι όλα συνδεδεμένα με κάποιο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο και παρέχουν τίτλους με πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα.
Αυτό σημαίνει ότι με τα πτυχία αυτά, οι 32.000 που φοιτούν σε αυτά, μπορούν να διεκδικήσουν όλες τις θέσεις. Δεν κατέχουν απλά ακαδημαϊκούς τίτλους, που σημαίνει απλά ότι δεν μπορούν να κάνουν μεταπτυχιακά σε δημόσια πανεπιστήμια και δεν μπορούν να γίνουν καθηγητές σε ΑΕΙ.
Αυτή η μικρή λεπτομέρεια με μεγάλη αξία για τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δεν επισημάνθηκε από τους λαλίστατους, κατά τα άλλα, ομιλητές της πολύχρωμης αντιπολίτευσης.
Το κερασάκι όμως στην τούρτα, το έβαλε ο πολλά βαρύς κ. Κουτσούμπας, παραμονή της ημέρας της γυναίκας με τις sugar daddies φοιτήτριες, συνοδούς ωρίμων κυρίων, που εκδίδονται στην Σουηδία, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα δίδακτρα, που ούτως ή άλλως δεν πληρώνουν.
Η σύσσωμη κατακραυγή που προέκυψε στη Βουλή, ενεργοποίησε τον μηχανισμό του ΚΚΕ, προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Ακόμη και η ήπια και συμπαθής Αλέκα Παπαρρήγα επιστρατεύθηκε να κάνει δήλωση, που διαβάστηκε στη Βουλή μπας και καταλαγιάσει η θύελλα που ξεσηκώθηκε.
Και να σκεφθεί κανείς ότι το κόστος διαβίωσης ενός φοιτητή στην Σουηδία είναι γύρω στα 1.000 ευρώ τον μήνα, όσο δηλ. και για ένα φοιτητή, που σπουδάζει στην Ξάνθη, στην Μυτιλήνη ή στο Ηράκλειο. Προς τι λοιπόν το πυροτέχνημα του μέχρι χθες μετρημένου γ.γ. του ΚΚΕ; Κάποιοι το απέδωσαν στην δημοσιότητα του …τικ τοκ. Τι να πει κανείς.
Στα πολλά ωραία και ευτράπελα που ακούστηκαν ξεχωρίζει και αυτό του Νίκου Παππά, που μας πληροφόρησε, ότι ένα σύνταγμα πρέπει να είναι δεσμευτικό, αλλιώς δεν λέει τίποτα. Ποιος το λέει; Ο βουλευτής, που με περισσή αλαζονεία αρνήθηκε να εμφανιστεί στο ειδικό δικαστήριο και εισέπραξε ποινή πρωτοφανή για τα ελληνικά μεταπολιτευτικά χρονικά, με 13 καταδικαστικές έναντι ουδεμίας απαλλακτικής.
Αυτά στη χώρα, που πριν χιλιάδες χρόνια ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο και πήγε στον άλλο κόσμο, αρνούμενος την προτροπή των μαθητών του, να τον φυγαδευσουν και να την γλιτώσει.
Πέρα από όλα αυτά τα ευτράπελα, ενός πολιτικού συστήματος, που είναι κατώτερο των περιστάσεων, η αναβάθμιση των πανεπιστημίων δεν είναι μόνο χρήματα, που κάποιοι δεν σέβονται βανδαλίζοντας τους χώρους διδασκαλίας, είναι και αρχές και αξίες, που φαίνεται ότι τόσο το οικογενειακό περιβάλλον κάποιων και όσο και αρκετοί καθηγητές όλων των βαθμίδων, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να διδάξουν στα παιδιά.
Γιατί το εκτεταμένο μπούλινγκ, που δεν είναι πια μόνο λεκτικό, μια και έχει επεκταθεί σε βίαιες πράξεις, με άγριο ξύλο, μαχαιρώματα και απειλές, ακόμη και γονέων των θυμάτων, είναι πρωτόγνωρα περιστατικά που συμβαίνουν στις μέρες μας.
Και πέρα από το επιδερμικό γνωστικό αντικείμενο, η παιδεία εν γένει στη χώρα μας, παρουσιάζει έντονα σημάδια παρακμής. Κι ας μην επικαλούνται κάποιοι πολλές λαμπρές εξαιρέσεις. Αυτές έχουν να κάνουν με τους ξεχωριστούς νέους και τους εξαίρετους γονείς τους.
Αυτή την κατάντια δεν την βλέπουν καθηγητές πάσης φύσεως, αλλά και πρυτάνεις που θέλουν την καρέκλα, αλλά αποποιούνται κάθε ευθύνης για τα τεκταινόμενα στους πανεπιστημιακούς χώρους.
Αυτά για τους φαφλατάδες πολιτικάντηδες που επιμένουν να βλέπουν τον θάμνο και αγνοούν το δάσος…
