Του Χάρη Φωκα
Στο περιθώριο της επίσκεψης του στην Θεσσαλονίκη ο ΠτΔ Νίκος Χριστοδουλίδης ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο της ΕΡΤ 3 για την πρωτοβουλία “Αμάλθεια”.
Μια τεράστια επιτυχία της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και του ιδίου του Νίκου Χριστοδουλίδη και της ομάδας του στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Μια πρωτοβουλία που πέρα από τον καθαρά ανθρωπιστικό της χαρακτήρα επανοποθέτησε την Κύπρο μας στον γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής, αναβάθμισε τον περιφερειακό ρόλο της Κύπρου αλλά και ολοκλήρου του Ελληνισμού.
Μια δυνατή γροθιά στο στομάχι των αναθεωρωτικών δυνάμεων του Τουρκικού επεκτατισμού που έκαναν ότι μπορούσαν για να εμποδίσουν τον θαλάσσιο διάδρομο Κύπρου-Γάζας.
Ταυτόχρονα όμως αποτελεί και ένα ράπισμα σε όσους σε Ελλάδα και Κύπρο όχι μόνο δεν πίστεψαν αλλά λοιδόρησαν και υπέσκαψαν την πρωτοβουλία της κυβέρνησης της Κύπρου και σήμερα έχουν καταπιεί την γλώσσα τους, σιωπώντας εκκωφαντικά.
Η Ελλάδα οφείλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στηριζόμενη, ναι, στις πλάτες της μικρής Κύπρου και να ενισχύσει με τον στόλο της τον θαλάσσιο διάδρομο.
Και επειδή εδώ, στην Μακεδονία, δεν ξεχνάμε ρωτήσαμε τον Νίκο Χριστοδουλίδη για τον ήρωα της ΕΟΚΑ Ευαγόρα Παλληκαρίδη, τον συμμαθητή του πατέρα του, γιατί συμπληρώθηκαν 67 χρονιά από την ημέρα που ανέβηκε τα σκαλοπάτια που παν στην λευτεριά.
Τον οδηγήσαμε στην αγκαλιά Πόντιας Μακεδόνισσας που έχασε τον αδελφό της στον Πενταδάκτυλο το 1974, τα οστά του οποίου πρόσφατα ταυτοποιήθηκαν και αναμένονται στην γενέτειρα του την Κρύα Βρύση Πέλλας.
Και στην τελετή ονοματοδοσίας του πάρκου “Γεώργιος Κατσάνης” ο Νίκος Χριστοδουλίδης έγινε ένα με την σύζυγο, τα παιδιά και τα εγγόνια της οικογένειας του Στρατηγού, στους οποίους χρωστάμε ως Κυπριακός Ελληνισμός αιώνια ευγνωμοσύνη.
Έτσι μάθαμε εμείς εδώ στην Μακεδονία.
Ότι Κύπρος και Ελλάδα είμαστε αδέλφια.
Ελλάδα και Κύπρος έχουν μοίρα κοινή.
Ενωμένοι μπορούμε τα πάντα.
Όσους εφιάλτες και αν γεννά τούτη η πατρίδα θα γεννά και λεβέντες σαν τον Παλληκαρίδη, τον Κατσάνη, τον Αυξεντίου, τον Καπετανίδη, τον Μάτση και τόσους άλλους.
Θα γεννά και πολιτικούς που νιώθουν την σημασία της μαρτυρικής τους θυσίας και την έχουν ως φάρο και οδηγό στις σκέψεις και τις αποφάσεις τους.
