Του Κώστα Μαυρίδη*
Η πολιτική της ευρωλαγνείας από εγχώριους που υιοθετούν πρόθυμα τις υποδείξεις των Βρυξελλών, καθώς και στον αντίποδα τους, η πολιτική των ακραίων αντιευρωπαϊστών, καταλήγουν ουσιαστικά στο ίδιο αποτέλεσμα, σε ζημιές. Πρόκειται για διαφορετικές διαδρομές αλλά με εξίσου πομπώδεις εγχώριες δηλώσεις για δήθεν προάσπιση των ζωτικών μας συμφερόντων υπεράνω των υποδείξεων των Βρυξελλών, που όμως διαψεύδεται στην πράξη.
Για παράδειγμα, στην επιδίωξη μεγάλων κρατών-μελών με την συνδρομή της Προέδρου της Ευρ. Επιτροπής κ φον ντερ Λάιεν για κατάργηση του δικαιώματος αρνησικυρίας (βέτο) το οποίο αποτελεί την ύστατη προστασία των μικρών-κρατών, οφείλαμε ως Ευρωβουλευτές να προασπιστούμε την Κύπρο, ενάντια στις υποδείξεις όσων προωθούσαν τα δικά τους συμφέροντα κι όχι να … κρυβόμαστε. Επιπλέον, η παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου στην Ουκρανία, έπρεπε να αξιοποιηθεί σε συνάρτηση με την παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου από την συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή εδάφους της ΕΕ στην Κύπρο, αλλά η κ. φον ντερ Λάιεν δεν είπε λέξη στη θητεία της για πέντε χρόνια, ούτε όταν επισκέφτηκε την Κύπρο πρόσφατα. Άλλοτε, σε περιπτώσεις παραβίασης κανόνων εμπορίου, πρωτοστατεί στη λήψη μέτρων, αλλά «σιωπά» για την άρνηση της Τουρκίας να τηρήσει την νομική της υποχρέωση προς την ΕΕ να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και να άρει το εμπάργκο της, όπως προνοεί από το 2005 η συμφωνία Τελωνειακής Ένωσης μεταξύ ΕΕ-Τουρκίας. Ευθύνη για την επικρατούσα «σιωπή» φέρει και η Αθήνα που αποδέχτηκε να μεταβιβαστούν οι τουρκικές παρανομίες από το πλαίσιο των Ευρωτουρκικών σχέσεων, στο διμερές επίπεδο Ελλάδας-Τουρκίας, ως «διμερείς διαφορές», όπως η Τουρκία για δεκαετίες επιζητούσε. Παρεμπιπτόντως, για το προνομιακό καθεστώς ελεύθερης εισαγωγής γεωργικών προϊόντων από την Ουκρανία, που ισχύει κατόπιν πρότασης της Ευρ. Επιτροπής, τρία κράτη (Σλοβακία, Πολωνία και Ουγγαρία) δεν το εφαρμόζουν μονομερώς! Μάλιστα, ο πρωθυπουργός της Πολωνίας, ευρωπαϊστής και πρώην επικεφαλής του Ευρ. Συμβουλίου, δήλωσε ότι θα επανεξετάσει το θέμα μόνο στην περίπτωση προστασίας της εγχώριας αγοράς της Πολωνίας από τις Βρυξέλλες.
Άλλο καυτό θέμα είναι το μεταναστευτικό όπου και πάλι υπήρξε ευθυγράμμισή μας με τις υποδείξεις των Βρυξελλών, ως να μην είχαμε άλλη επιλογή. Η Λετονία, κράτος-μέλος της ΕΕ, χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα παράνομης μετανάστευσης, αποφάσισε ότι όποιος εισέρχεται παράνομα στην χώρα, δεν έχει δικαίωμα για αίτημα προστασίας ασύλου. Στην Κύπρο, είχαμε για χρόνια εργαλειοποιημένες μεταναστευτικές ροές κατόπιν παράνομης εισόδου στα κατεχόμενα, αλλά η επίμονη πρότασή μας για διασύνδεση της παράνομης εισόδου στα κατεχόμενα (κυρίως από Τουρκία), με απώλεια του δικαιώματος για αίτημα ασύλου, ουδέποτε υιοθετήθηκε. Τώρα, η κ. φον ντερ Λάιεν αντιμετωπίζει με «σιωπή» το αίτημά μας για επανεξέταση της κατάστασης στην Συρία, για την οποία ο αρμόδιος Ευρωπαϊκός Οργανισμός για το Άσυλο αξιολόγησε διάφορες περιοχές ως ασφαλείς για επιστροφή των κατοίκων τους.
Τα πιο πάνω καταδεικνύουν ότι οι δυνατότητές μας στην ΕΕ είναι σαφώς περισσότερες εάν αξιοποιήσουμε στο μέγιστο την παρουσία μας με βάση τον ευρωπαϊκό ορθολογισμό και προσανατολισμό, θέτοντας υπεράνω τα δίκαια συμφέροντά μας σε ευθυγράμμιση με τις δεσμευτικές αξίες της ΕΕ.
* Ευρωβουλευτής (ΔΗΚΟ – S&D), Πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
