του Αντιστράτηφου ε.α. Φοίβου Κλόκκαρη
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια απο την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και την κατοχή του βορείου τμήματος της.
Τα λόγια του Άγγλου πολιτικού William Gladstone για τους Τούρκους επαληθεύτηκαν και για την Κύπρο «Οπουδήποτε κι αν πήγαν μιά φαρδιά κηλίδα αίματος ακολούθησε το πέρασμα τους. Όπου απλώθηκε η κυριαρχία τους, εξαφανίστηκε ο πολιτισμός».
Το βόρειο τμήμα της Κύπρου βίωσε τα δεινά που υπέστησαν οι κάτοικοι της Αλεξανδρέττας και οι μειονότητες της Μ. Ασίας (γεννοκτονία Αρμενίων, Έλλήνων, Ασσυρίων κ.ά.) από την Τουρκία, η οποία εφάρμοσε και στην Κύπρο τον δοκιμασμένο φρικτόν μηχανισμό εθνοκάθαρσης άμαχων πληθυσμών. Πράξεις βίας και εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας, που έμειναν ατιμώρητα αλλά δεν παραγράφονται και ο Ελληνισμός δέν έπραξε όσα θα έπρεπε για την τιμωρία τους.
Οι παραβιάσεις τών άρθρων 7 και 8 του καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου(ΔΠΔ), που διέπραξε στην Κύπρο η Τουρκία, περιγράφονται αναλυτικά στο βιβλίο «Γεωπολιτική Πραγματικότητα στο Δίπολο Ελλάδα – Κύπρος» Αθήνα2014, του καθηγητή Γεωπολιτικής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννη Μάζη και της Βιργινίας Μπαλαφούτα. Εγκλήματα εθνοκάθαρσης κατά των Ελλήνων της Κύπρου από την Τουρκία:
- Εκρίζωση του Ελληνικού πληθυσμού που πλειοψηφούσε συντριπτικά στα καταληφθέντα εδάφη και αρπαγή των περιουσιών του.
- Καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του.
- Συστηματικοί βιασμοί Ελληνίδων της Κύπρου από τον Τουρκικό στρατον, βασανιστήρια, βίαιη εξαφάνιση προσώπων, εκτελέσεις αμάχων και αιχμαλώτων.
- Εφαρμογή προγράμματος εκτουρκισμού και εξισλαμισμού με την μαζική εμφύτευση Τουρκων εποίκων, τζαμιών και ιμάμηδων και την αντικατάσταση των Ελληνικών τοπωνυμίων με Τουρκικά ονόματα, που σχετίζονται με την εισβολή και τον Τουρκικό εθνικισμό.
Νά σβηστεί η ιστορική μνήμη και να διακοπεί η ιστορική συνέχεια χιλιάδων χρόνων Ελληνισμού και χριστιανισμού.
Η Τουρκία προχώρησε σε συστηματική μετονομασία των τοπωνυμίων και στην ελεύθερη Κύπρο επειδή στρατηγικός στόχος της είναι ο έλεγχος όλου του νησιού και σε βάθος χρόνου η εκρίζωση του χριστιανικού Ελληνισμού και η εμφύτευση του Τουρκικού ισλαμισμού.
Τουρκοποιήθηκαν 40.000 τοπωνύμια στα κατεχόμενα και άλλα τόσα στις ελεύθερες περιοχές και περιλήφθηκαν σε νόμο που ψήφισε η ψευδοβουλή και τέθηκε σε ισχύ τον Αύγουστο του 1975. Συγκλονιστικά στοιχεία περιλαμβάνονται στην 619 σελίδων επιστημονική μελέτη του Ιστορικού Ανδρέα Μακρίδη «Ο Εκτουρκισμός τών Τοπωνυμίων της Κύπρου, η Σωβινιστική Πρόκληση» εκδόσεις Κ.Επιφανίου 2010.
Σήμερα τα κατεχόμενα εδάφη μας παρουσιάζουν μια εφιαλτική εικόνα τουρκοποίησης/ ισλαμοποίησης.Τον ίδιο απεργάζεται η Τουρκία και για τις ελεύθερες περιοχές, στις οποίες προωθεί παράνομα μουσουλμάνους μετανάστες, που έφθασαν στο ανησυχητικό ποσοστον του 6% του πληθυσμού. .
Η παράνομη ισλαμοποίηση της Κύπρου έλαβε τρομακτικές διαστάσεις όπως περιγράφεται στην επιστημονική μελέτη 148 σελίδων του ιστορικού Πέτρου Σαββίδη «Η Ισλαμοποίηση της Κατεχόμενης Κύπρου» εκδόσεις Αρματολός 2019. Από το 1974 μέχρι το 2019 ισλαμοποιήθηκαν 74 εκκλησίες, κτίσθηκαν 85 νέα ισλαμικά τεμένη και προστέθηκαν Οθωμανικού-Τουρκικού τύπου μιναρέδες σε 51 μικρά Τουρκοκυπριακά τζαμιά.
Προμελετημένα και συστηματικά έγινε σύληση ιερών χώρων της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς μας.Ανεκτίμητης αξίας αρχαιολογικοί θησαυροί και εικόνες χριστιανικής παράδοσης αιώνων, έγιναν αντικείμενα αρπαγής και φυγάδευσης στο εξωτερικό.Εκκλησίες, μοναστήρια, κοιμητήρια βεβηλώθηκαν.
Ο παράνομος εποικισμός της Κύπρου με Τουρκους εποίκους μετά την εισβολή του 1974, έλαβε μαζικό χαρακτήρα στις κατεχόμενες περιοχές. Εκτιμάται ότι οι έποικοι ανέρχονται σε 350.000, πλειοψηφούν σε αναλογία 3:1 έναντι των Τουρκοκυπρίων και ο εποικισμός συνεχίζεται με σκοπό να ανατραπεί η πληθυσμιακή υπεροχή τών Ελλήνων στο νησί (Νιχάτ Ερίμ 1956).
Η μεταφορά νερού με αγωγό από την Τουρκία αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί. Είναι επέμβαση στις υποδομές κατεχόμενου κράτους και αποτελεί εποικιστική δραστηριότητα, που δυνατονν να συνιστά έγκλημα πολέμου (ανάλυση του θέματος σε άρθρο, στην ιστοσελίδα mignatiou.gr την 7.10.2016, του καθηγητή διεθνών σχέσεων Ηλία Κουσκουβέλη και της λέκτορος Καλλιόπης Χαϊνόγλου, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.)
Η Τουρκία πέραν της εκρίζωσης του Ελληνικού πληθυσμού (200.000) στα κατεχόμενα εδάφη και τον μαζικό εποικισμό με Τουρκους εποίκους, προχώρησε και στην εκδίωξη των 20.000 εγκλωβισμένων Ελλήνων, που παρέμειναν μετά την εισβολή και κατοχυρώθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα τους με την Συμφωνία της Γ΄ Βιέννης 1975. ΗΤουρκία παραβίασε και αυτή την συμφωνία. Τους εξανάγκασε να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, με την εφαρμογή μηχανισμού κατατρομοκράτησης και εκφοβισμού τους, όπως έπραξε και στην περίπτωση των νησιών Ίμβρος και Τένεδος (παραβίαση Συνθήκης Λοζάνης 1923). Σήμερα στα εναπομείναντα Ελληνικά σχολεία με λίγους μαθητές στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο, ασκείται πνευματική τρομοκρατία απο την Τουρκία.
Αντιμετωπίζουμε ένα βάρβαρο εχθρό, που δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο ,ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πέρασε μισός αιώνας και ακόμα αρνείται η Τουρκία να ανοίξει τα αρχεία του στρατού της για την ανεύρεση αγνοουμένων μας, τους οποίους αναζητουν με απόγνωση και ανείπωτο πόνο οι δικοί τους. Μετακινεί από τους ομαδικούς τάφους τα οστά εκτελεσθέντων αμάχων και αιχμάλωτων για να σβήσει τα ίχνη τών αποτρόπαιων πράξεων του στρατου της. Είναι επανάληψη της εξαφάνισης των ιχνών ενός και πλέον εκατομμυρίου Ελλήνων που δολοφονήθηκαν στην Μ.Ασια μέχρι το 2024 (άρθρο στην εφημερίδα «Κερυνειώτικη Ηχώ» της 9.2.2024 του Θεοφάνη Μαλκίδη, μέλους της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαικών για τη μελέτη των γεννοκτονιών με τίτλο «Γεννοκτονία: 400 τόννοι οστών Ελληνίδων και Ελλήνων προς βιομηχανοποίηση»), και οι δολοφονίες έμειναν ατιμώρητες.
Η ατιμωρησία γεννά νέες γεννοκτονίες. Η διατήρηση από τον Ελληνισμό της Κύπρου άσβεστης της ιστορικής μνήμης των δεινών που υπέστη από την βαρβαρότητα της Τουρκίας, η επίγνωση του θανάσιμου κινδύνου από την συνεχιζόμενη επεκτατική πολιτική της, η κατανόηση της αξίας της στρατιωτικής ισχύος, που απαιτεί επείγουσα αύξηση τών αμυντικών δαπανών και η αντίσταση σε λύση τουρκικών όρων στο κυπριακό, είναι απαραίτητες προυποθέσεις διεξαγωγής αγώνα επιβίωσης.
