Έχω διαβάσει χιλιάδες βιβλία, θεωρώντας τον εαυτό μου βιβλιολάτρη. Υπάρχουν βιβλία ενδιαφέροντα και βιβλία εξαίρετης λογοτεχνικής, αφηγηματικής, γλωσσικής, αλλά και σημειολογικής αξίας. Ένα από τα τελευταία είναι και το βιβλίο που αναλύω σήμερα.
Ένας ξεχωριστός χρήστης της ελληνικής γλώσσας, ένας βιωματικός γνήσιος πατριώτης, ένας διαχρονικός εραστής του ιστορικού πεπρωμένου της «γλυκείας χώρας Κύπρου», ο συγγραφέας του βιβλίου, Μιχάλης Σταυρινός, καταθέτει ένα λογοτεχνικό αριστούργημα, σπονδή προς την συγγραφική παράδοση του ελληνισμού.
Ένα μίγμα ιστορικών μαρτυριών, βιογραφικών αποτυπωμάτων, φανταστικής μυθοπλασίας, ιδεολογικής έξαρσης σε ύψιστα επίπεδα διανόησης, πολιτικής κριτικής και αφηγηματικής αριστοτεχνικής αρτιότητας, ξετυλίγεται σελίδα με την σελίδα, σε ένα βιβλίο – ορόσημο, το οποίο διάβασα απνευστί!
Καζαντζακικές παραβολές, Σεφερικές ποιητικές εικονοποιήσεις, τοπικιστικές εσωτερικεύσεις μιας παγκόσμιας ενόρασης, πολιτικο-ιδεολογική γραφίδα, ερωτικός ύμνος στο ιδανικό συντροφικό συνταίριασμα, όλα αυτά σε μια αρμονική σύζευξη αριστοτεχνικής τελειότητας.
Τί είναι Αθανασία; αυτό είναι και το κεντρικό φιλοσοφικό ερώτημα που διαποτίζει το συγκεκριμένο βιβλίο. Η διττή απάντηση, δοσμένη με αριστουργηματικό τρόπο από τον συγγραφέα, ανάγεται: στην γονιδιακή κληρονομικότητα και την κληροδότηση έργων ύψιστης πνευματικής δημιουργίας. Αν και θνητό ον ο άνθρωπος, δύναται να κατακτήσει την Αθανασία με τους πιο πάνω δύο τρόπους. Ο ένας είναι μέσω του DNA, διαιωνίζοντας το ανθρώπινο είδος, ο άλλος είναι μέσω καλλιτεχνικής δημιουργίας, αφήνοντας ανεξίτηλα αποτυπώματα στην ανθρώπινη πολιτιστική παράδοση.
Μέσα από την διαχρονική και διατοπική ματιά/ενόραση του «Αετού των Λευκάρων», (ένα είδος “από Μηχανής Θεού”), ο αναγνώστης ταξιδεύει μεθυστικά στο χρόνο και στον τόπο, διερχόμενος τις ιστορικές περιόδους των ηρώων του ιστορικού μυθιστορήματος, τις αντίστοιχες της Κύπρου, ιδωμένες μέσα από μια παγκοσμιοποιημένη ματιά.
Ποιός είναι ο προορισμός κάθε ανθρώπινης ύπαρξης; Να μην περάσει απαρατήρητη, άχρους και άοσμη, από την εφήμερη αυτή διάπλευση της πρόσκαιρης ματαιότητας. Να αφήσει πίσω της απογόνους, άξιους συνεχιστές μιας ιστορικής κοσμογονίας, και ένα πνευματικό αποτύπωμα, ξεχωριστής υπέρβασης.
Η μοίρα της Κύπρου, ως του ηρωϊκού Τανταλικού θυσιαστηρίου, στον βωμό των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων αρχών και ιδεωδών, ενός προμαχώνα απέναντι στις βαρβαρικές ορδές, διάφορων αποχρώσεων, σκιαγραφείται με μαεστρική συγγραφική δεινότητα και μια επί της ουσίας γραφή, από ένα Διπλωμάτη/Ποιητή, στα ίχνη ενός Σεφέρη, με Καβαφικές αποχρώσεις.
Ένα έργο, που αν και γραμμένο στην γλώσσα της τελειότητας, την ελληνική, είναι καταδικασμένο να στερηθεί την αναγνωσιμότητα ενός αγγλόφωνου έργου, γεγονός που το στερεί από μια βράβευση παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας.
Κάθε Έλληνας, κάθε Κύπριος, κάθε σκεπτόμενος πολίτης, οφείλει να διαβάσει, με κατανυκτική προσοχή, ένα λογοτεχνικό ποίημα, που θα τον οδηγήσει σε υπαρξιακά ερωτήματα, με απαντήσεις που εξυψώνουν την λογική και συναισθηματική προβληματική του ανθρώπινου προορισμού.
Αν δεν βραβεύονται τέτοια βιβλία, τότε ποιά;
Ανδρέας Παπαχαραλάμπους
Νομικός, Ποιητής και Συγγραφέας.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
