Γράφει η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με το ευρωψηφοδέλτιο που κατήρτισε αποδεικνύει ένα πράγμα, ότι φύσει είναι ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ και σε καμία περίπτωση ιδεολόγος με κομματική ταυτότητα, ανεξάρτητα εάν το κόμμα το οποίο ηγείται έχει συγκεκριμένο πρόσημο… Από αυτό και μόνο αποδεικνύει, αφενός όλους τους Έλληνες τούς βλέπει και τους αντιμετωπίζει κάτω από το ίδιο πλαίσιο, δεν είναι απλά ο ΠΘ που επειδή εκλέχτηκε (κατά κυριότατο λόγο) με τις ψήφους των ΝΔ, ο λαός χωρίζεται σε “κομματικά παιδιά και αποπαίδια”, αφετέρου (και το πιο σημαντικό) δεν είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας των Ελλαδιτών, αλλά ο πρωθυπουργός της ελλαδικής επικράτειας και του Έθνους, αυτού του Έθνους που μέσω της Διασποράς μας όπου γης και των ιστορικών μας μειονοτήτων, είναι σίγουρο ότι για πολλούς αιώνες ακόμη η εθνική και εθνοτική μας ταυτότητα θα μείνει ακλόνητη.
Το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ έχει σημαντικό αποτύπωμα την Ομογένεια. Έχει σημαντικό αποτύπωμα την αναγκαιότητα για την προάσπιση των ιστορικών μας μειονοτήτων που στο πρόσωπο δύο Βορειοηπειρωτών στέλνει συγκεκριμένα μηνύματα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάλαβε αυτήν την πτυχή του εθνισμού μας που εάν την είχαν κατανοήσει πρόσωπα ιστορικά της πολιτικής μας, ίσως ακόμα (και) να αποφεύγαμε στιγμές της Εθνικής Ιστορίας μας που δεν μας τιμούν ως Έθνος και αναφέρομαι στον Εθνικό Διχασμό, τον Ελληνικό Εμφύλιο, την Εισβολή στο εθνοτικό Νησί μας, την Κύπρο. Η πολιτική διακυβέρνηση του ελληνικού Κράτους όφειλε να έχει κεντρομόλα δύναμη στη λήψη των εθνικών αποφάσεων την Διασπορά μας, τους Έλληνες αυτους που αν και ζούνε μακριά από την ελλαδική επικράτεια, αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για αυτήν. Η Ιστορία μας είναι γνωστή και η προσφορά της Ομογένειάς μας από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821, μέχρι τη συμμετοχή μας στο πλευρό της Αντάντ και τη Συμφωνία του Λιβάνου αποδεικνύει κάτι συγκεκριμένο, ότι όταν υπάρχει η συμβολή της στη λήψη των αποφάσεων της εκάστοτε πολιτικής Κυβέρνησης της χώρας μας, τα ξένα συμφέροντα μέσω των κάθε είδους δορυφόρων τους δεν μπορούν να παρεισφρήσουν.
Θέλει πατριωτισμό και βαθειά επίγνωση, αλλά και γνώση για να αντιληφθεί ένας πολιτικός τη σημασία της Ομογένειάς μας, ένα “πολύτιμο βραχιόλι εθνοτικής διάστασης” που έχουν (κυρίως) οι ιστορικοί λαοί. Και εμείς ως λαός με αδιάλειπτη παρουσία στον ιστορικό χρόνο έχουμε την τύχη να φέρουμε το πολύτιμο βραχιόλι της Διασποράς.
Ο Ελληνισμός, γιατί οφείλουμε να πούμε κάτι που είναι ήδη γνωστό, χωρισμένος σε δύο Κράτη και με σχεδόν αμέτρητες Κοινότητες και Παροικίες ειδικά τη δεδομένη στιγμή των έντονων γεωπολιτικών προκλήσεων, όχι μόνο πρέπει να επιβιώσει, αλλά κυρίως να έχει λόγο και παρουσία στα διεθνοπολιτικά πράγματα της Ανατολικής Ευρώπης, της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, αφού εκ των πραγμάτων στην πλειοψηφία των χωρών που εμπλέκονται άμεσα και έμμεσα στις πολεμικές συγκρούσεις των δύο τελευταίων χρόνων έχει παρουσία μέσω του κοινωνιολογικού φαινομένου των ιστορικών μειονοτήτων και Παροικιών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ίσως ο μόνος Έλληνας πρωθυπουργός της μεταπολεμικής Ελλάδας που στον κυβερνητικό του πρόγραμμα έδωσε έμφαση και δίνει έμφαση στα εθνικά μας ζητήματα. Γιατί εθνικό μας ζήτημα δεν είναι μόνο η αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων, αλλά εθνικό μας ζήτημα είναι και η διαφύλαξη του εθνοτικού και όχι μόνο εθνικού αποτυπώματος που βρίσκεται έξω από τα γεωγραφικά σύνορα της Πατρίδας μας.
Το τελευταία χρόνια υπάρχουν πολλά μπατριωτικά, αλλά όχι πατριωτικά κόμματα, που ξεπηδούν ως μανιτάρια. Ωστόσο φυσικά ως αποδεικνύεται, είναι φερέφωνα ξένων χωρών. Και είναι μπατριωτικά και όχι πατριωτικά, γιατί δεν βγάζουν άχνα για την παράνομη φυλάκιση του Μπελέρη, δεν μιλούν για το πώς διαβιούν οι ιστορικές, εθνικές μας μειονότητες σε Ρωσία και Ουκρανία, όχι μόνο δεν αναφέρονται στο πολιτικό πρόγραμμά τους για την εθνική μας μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη, αλλά αντίθετα οι μπατριώτες αυτοί πολεμούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο στρώνοντας “κόκκινα χαλιά” στη Ρωσική Εκκλησία. Είναι αυτοί οι “πατριώτες” -που δυστυχώς κάποιοι έχουν πάρει το εισιτήριο από τον ελληνικό λαό να τον εκπροσωπεί στο εθνικό του Κοινοβούλιο- που υποστηρίζουν ότι οι τουρκικοί Tayfun είναι πιο χρήσιμο οπλικό σύστημα από τα F-35. Είναι αυτοί οι “πατριώτες” που τις ελληνικές συμμαχίες τις αντιλαμβάνονται κάτω από το πλαίσιο της ρωσικής πολιτικής και των συμμάχων της, δηλαδή του Ιράν, της Τουρκίας, ακόμα και ακραίων ισλαμιστικών οργανώσεων.
Η Ελλάδα για να πάει μπροστά χρειάζεται μόνο την Ελληνική Διασπορά της, όλα τα υπόλοιπα είναι στα διπλωματικά πλαίσια της συμμαχικότητας και εταιρικότητας. Σεβόμαστε τους συμμάχους και τους εταίρους μας, αλλά το εθνικό μας συμφέρον είναι πάνω από όλα… και αυτό το εθνικό συμφέρον έχει προμετωπίδα την Εθνική μας Ομογένεια, όπου γης. Ειλικρινά, ως Ελληνίδα χαίρομαι που μετά τον Καποδίστρια υπάρχει ένας πολιτικός της Σύγχρονης Ελλάδας που έχει αντιληφθεί στο έπακρο τι σημαίνει η Ελληνική Διασπορά για τα εθνικά μας συμφέροντα. Και ο πολιτικός αυτός είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας σε μία δύσκολη γεωπολιτική συνθήκη, για τα παγκόσμια πράγματα.
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
