Δ. Κωνσταντακόπουλος: σοβαρός κίνδυνος για την Κύπρο και την Ελλάδα

«Θα έλεγα στους φίλους που κάνουν τις διακοπές τους στην Κύπρο ή σε κάποια άλλη από τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις των Βρετανών να πάνε να λιαστούν σε κάποια άλλη παραλία. Οι Ρώσοι μιλάνε πολύ σκληρά -πολύ σκληρότερα από οποτεδήποτε πριν. Αν κάποιος από αυτούς τους βρετανικούς πυραύλους μακρού βεληνεκούς κάνει σημαντική ζημιά στην ίδια τη Ρωσία, θα υπάρχει ανταπόδοση. Θα είναι tit-for-tat και οι Ρώσοι θα είναι  οξυδερκείς (perspicacious), αλλά θα περάσουν στην επίθεση. Δεν θα είναι αμυντικά μέτρα αυτά».

Ο άνθρωπος που τα λέει αυτά δεν είναι τυχαίος. Πρόκειται για τον Ρόι ΜακΓκόνερν (Roy McGovern), πρώην στέλεχος της CIA, η δουλειά του οποίου ήταν να ενημερώνει κάθε πρωί πέντε διαδοχικούς Αμερικανούς προέδρους για το τι συμβαίνει στην ΕΣΣΔ. Τα είπε σχολιάζοντας τις κλιμακούμενες αγγλογαλλικές απειλές κατά της Ρωσίας. Ο McGovern πρόσθεσε, στην ίδια συνέντευξη, ότι η ρωσική απάντηση στους Αγγλογάλλους μπορεί να είναι πυρηνική, υπογραμμίζοντας ότι η Ρωσία τονίζει την πυρηνική δυνατότητα όπως ποτέ πριν στην ιστορία, τόσο της ΕΣΣΔ όσο και της Ρωσίας. Πρόσφατα άλλωστε ο ίδιος ο Πούτιν έστειλε εμμέσως πλην σαφώς το σήμα, αναγγέλλοντας προσωπικά τη διεξαγωγή ασκήσεων για την πιθανότητα χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων.

Σημειωτέον ότι ο κίνδυνος δεν προέρχεται μόνο από το ουκρανικό μέτωπο, αλλά και από το μεσανατολικό, όπου ένας πόλεμος Ισραήλ-Ιράν «περιμένει να γίνει», κατά το τελευταίο τεύχος της Monde Diplomatique. Και ένας τέτοιος πόλεμος έχει σοβαρή πιθανότητα να εξελιχθεί σε πυρηνικό, αφού πως αλλιώς θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα τον κερδίσει το Ισραήλ. Όσο για τους Χούθι προανήγγειλαν ήδη την επέκταση της δράσης τους στη Μεσόγειο.

Δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς τις καταστροφικές συνέπειες οποιασδήποτε πιο άμεσης εμπλοκής της Κύπρου ή/και της Ελλάδας τόσο στη σύγκρουση ΝΑΤΟ και Ρωσίας, όσο και σε ένα μεγαλύτερο πόλεμο στη Μέση Ανατολή.

Το τι θα γίνει εξαρτάται τελικά από παράγοντες ευρύτερους, επί των οποίων δεν έχουν επιρροή η Λευκωσία και η Αθήνα. Εν μέρει όμως εξαρτάται και από το τι πράττουν Λευκωσία και Αθήνα. Έχουμε εξηγήσει αναλυτικά στα άρθρα μας γιατί η πλήρης ταύτιση Λευκωσίας και Αθήνας με το Ισραήλ και με το ΝΑΤΟ και η παράλληλη ολοσχερής καταστροφή των παραδοσιακών σχέσεων και οποιασδήποτε επαφής ακόμα με τη Ρωσία, το Ιράν, τους Παλαιστίνιους και οποιαδήποτε άλλη δύναμη εκτός Δύσης, είναι μια εθνικά αυτοκτονική πολιτική και δεν θα επανέλθουμε τώρα. Η Κύπρος δεν έχει προβάλλει την παραμικρή αντίρρηση αίφνης στην κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου χρήση των βρετανικών βάσεων για τον βομβαρδισμό της Υεμένης, ούτε και σε άλλες επιχειρήσεις στήριξης της επιχείρησης του Ισραήλ στη Γάζα, για τις οποίες υπάρχουν αρκετά δημοσιεύματα στα διεθνή μέσα (όχι επιβεβαιωμένα, αλλά αληθοφανή). Όσο για την Ελλάδα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάνει όλη την Ελλάδα στόχο, εγκαθιστώντας παντού αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις, ενώ φρόντισε, ως μη όφειλε, να στείλει και φρεγάτα στην Ερυθρά.

Στο νησί υπήρξε ένα κίνημα κατά των βρετανικών βάσεων, κατάλοιπου της αποικιοκρατίας, που παράνομα παραμένουν στο νησί, αλλά ουδέποτε οι κυπριακές κυβερνήσεις δεν τόλμησαν να θέσουν θέμα βάσεων, έστω και ως διαπραγματευτικό χαρτί για το κυπριακό. ‘Όχι μόνο δεν το έκαναν αλλά ακόμα και σήμερα διατηρούν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης μια λύση τύπου Ανάν, που προβλέπει την παγίωση της ύπαρξης βρετανικών βάσεων και αναγνωρίζει στο έδαφός τους πλήρη κυριαρχία, ακόμα και χωρικά ύδατα και ΑΟΖ!

Βεβαίως το πρόβλημα είναι ευρύτερο. Ήδη από το καλοκαίρι του 2022 μερικές εκατοντάδες προβεβλημένοι διεθνείς διανοούμενοι, πολιτικοί και απλοί αγωνιστές προειδοποιήσαμε ότι η κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία, με την αποστολή όλο και πιο εξελιγμένων όπλων και την επιβολή πρωτοφανών κυρώσεων εμπεριέχει τον κίνδυνο πυρηνικού, όπως και οικολογικού ολοκαυτώματος. Τα ίδια ισχύουν προφανώς και για οποιαδήποτε περαιτέρω κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή.

Ήδη άλλωστε, οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν οδήγησαν σε οικονομική κρίση την Ευρώπη, που ωθείται σε μια εξωφρενική αύξηση των πολεμικών δαπανών, που αφαιρούνται από το κοινωνικό κράτος και από την ανάγκη αντιμετώπισης των οικολογικών και άλλων προκλήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι τώρα συζητείται στη Γερμανία περιορισμούς του δικαιώματος στην απεργία με το επιχείρημα ότι έχουμε μπει σε «πολεμική περίοδο». Αλλά οι πόλεμοι πλήττουν και τα δημοκρατικά δικαιώματα, με τρόπο που δεν έχει σημειωθεί μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι γνωστές οι απαγορεύσεις στη Γερμανία οποιασδήποτε εκδήλωσης κατά της γενοκτονίας των Παλαιστινίων. Στη Γαλλία η Εισαγγελία κάλεσε την επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ανυπότακτης Γαλλίας, δεύτερου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος της χώρας να την ανακρίνει για «απολογία της τρομοκρατίας» εν σχέσει με την υποστήριξη στους Παλαιστίνιους, ενώ έχουν ασκηθεί οκτακόσιες διώξεις στη χώρα για το ίδιο θέμα.

Ταυτόχρονα έχει αρχίσει μια συζήτηση για τον πυρηνικό πόλεμο που αποσκοπεί στο να εξοικειώσει την κοινή γνώμη, για πρώτη φορά μετά το 1945, με κάτι τέτοιο και να το βάζει ως ενδεχόμενο, τη στιγμή που το αποτέλεσμα ενός πυρηνικού πολέμου θα είναι η καταστροφή της ανθρωπότητας. Οι πολιτικές ηγεσίες και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης το αντιμετωπίζουν ως ένα ενδεχόμενο μεταξύ άλλων και, αντιμετωπίζοντάς έτσι, το καθιστούν πιθανότερο να συμβεί.

Απαιτείται και στην Ελλάδα και σε όλη τη Δύση και τον κόσμο μια μεγάλη κινητοποίηση πολιτικών δυνάμεων, κινημάτων, διανοουμένων απέναντι σε αυτές τις ζοφερές προοπτικές. Αν δεν εμφανισθεί εγκαίρως ισχυρή αντίσταση σε όσα συμβαίνουν πάμε σε δική μας και σε παγκόσμια καταστροφή.

Ακόμα και μικρές χώρες μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο και να βοηθήσουν στη διαμόρφωση του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, όπως το έκανε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου με την Πρωτοβουλία των Έξι και ο Μακάριος με τους Αδέσμευτους, επ’ ωφελεία και των χωρών τους. Ήδη στο θέμα της κλιμάκωσης του πολέμου με τη Ρωσία έχουν υιοθετήσει θαρραλέες θέσεις τόσο η ουγγρική (δεξιά) κυβέρνηση του ‘Ορμπαν, όσο και η (αριστερή) σλοβάκικη του Φίτσο. Τους κατηγορούν για φιλοπουτινικούς, μέσα στο ευρύτερο κλίμα νεομακαρθισμού, στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο ευρωπαϊκές από τους άλλους Ευρωπαίους, γιατί υπερασπίζονται το πιο ζωτικό, το ανώτερο από οποιοδήποτε άλλο, καλώς νοούμενο συμφέρον της Ευρώπης, που είναι ασφαλώς να μην χαθεί σε μια πυρηνική σύγκρουση. Μας λένε ότι πρέπει να «ανήκουμε εις την Δύση», όσοι μας το λένε όμως δεν συμβάλλουν στην πραγματικότητα στο να νικήσει η Δύση τον υπόλοιπο κόσμο, κάτι εντελώς ανέφικτο στις παρούσες ιστορικές συνθήκες, αλλά μάλλον στο να καταστραφεί και η Δύση και όλοι οι υπόλοιποι. (Ειρήσθω εν παρόδω η πολύ πιο ισορροπημένη πολιτική της Τουρκίας σε αυτά τα θέματα έχει πολλαπλασιάσει το διεθνές πολιτικό και διπλωματικό της κεφάλαιο, επιβαρύνοντας περαιτέρω τον γενικό συσχετισμό δύναμης Ελλάδας και Κύπρου με τη γείτονα).

Είναι δυνατό να πηγαίνουμε σε ευρωεκλογές και να ανταλλάσσουμε «επικοινωνιακές» ανοησίες, αντί του πως θα αντισταθούμε στην λαίλαπα που έρχεται και που αφορά εντελώς άμεσα, σε όλους τους τομείς, Κύπρο και Ελλάδα. Είναι δυνατόν ο ελληνικός λαός, με την ιστορία που έχει, να μη διαθέτει σήμερα, που το χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε, ένα ρωμαλέο κίνημα ειρήνης. Μήπως ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε…