Γράφει η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου*
Στις 9 Ιουνίου, τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκλέγουν τους νέους εκπροσώπους τους με πενταετή θητεία. Φέτος, ωστόσο οι εκλογές για τα ευρωπαϊκά Κράτη κάθε άλλο παρά είναι σε ρυθμούς γιορτής για την Ευρώπη και σε αυτό που πρεσβεύει ο Θεσμός της, την ειρήνη, την αλληλεγγύη, τις κοινές αξίες/αρχές/δράσεις.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διεξάγει εκλογές εν μέσω προκλήσεων, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, με τον αντισημιτισμό να χτυπά επικίνδυνα τις “πόρτες” των περισσότερων κρατών-μελών της, όχι μόνο θυμίζοντας εποχές που η Ευρώπη και κατ’ επέκταση η Ανθρωπότητα θέλουν να ξεχάσουν, αλλά κυρίως αποδεικνύοντας την επανεκκίνηση που οφείλει ως θεσμικό περιβάλλον επιβεβλημένα άμεσα να κάνει.
Δυστυχώς, ο ενωσιακός Θεσμός επιμένοντας “να διάγει μία ακραιφνής τεχνοκρατική κουλτούρα”, απώλεσε τη δυνατότητα να ενσκήψει στα πολιτικό-κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα του Ευρωπαίου Πολίτη. Η συνέπεια ήταν τα ακραία σε ιδεολογία κόμματα όχι μόνο να βρίσκονται στις πολιτικές επάλξεις, αλλά ταυτόχρονα σε μία ανίερη συμμαχία με την ισλαμική τρομοκρατία που εκπροσωπείται εν προκειμένω από τη Χαμάς στον πόλεμο που διεξάγεται στο έδαφος του Ισραήλ, να επιδιώκουν κατ’ουσίαν μέσω του αντισημιτισμού να δώσουν άλλοθι στο ναζιστικό παρελθόν της Ευρώπης, που επειδή τα κράτη της ντράπηκαν να το ξαναζήσουν, για αυτό και οργάνωσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό που βλέπουμε στη σημερινή Ευρώπη, όπου τα δύο άκρα του λαϊκισμού, ο ακραίος εθνικισμός και ο αριστερισμός συμπλέκονται αριστοτεχνικά μεταξύ τους, υποστηρίζοντας ακριβώς την ίδια ιδεολογία με το προκάλυμμα της ευαισθητοποίησης για το Διεθνές Πολιτικό Ζήτημα της Παλαιστίνης, θυμίζει τον Μεσοπόλεμο, όπου ο μπολσεβικισμός και ο ναζισμός, πατώντας στα αδιέξοδα των λαών (μετά τον Α’ΠΠ και το Παγκόσμιο Οικονομικό Κραχ του 1929) έσπειραν από κοινού έναν νέο Πόλεμο. Έτσι και τώρα, τα κόμματα του λαϊκισμού, αριστερισμός και ακραίος εθνικισμός θέλουν όχι μόνο να επαναφέρουν τα αδιέξοδα στην Ευρώπη, που ειδικά τα τρία τελευταία χρόνια έχει φτάσει δύο φορές στα πρόθυρα ενός γενικευμένου πολέμου, τόσο με τον πόλεμο στην Ουκρανία όσο και τώρα με τον πόλεμο στο Ισραήλ (ένταση Ισραήλ με Ιράν), αλλά να πάρουν τη ρελάνς, καπηλευόμενα ταυτόχρονα έναν Θεσμό που γεννήθηκε με σκοπό την ευημερία των λαών της Ευρώπης.
Και οι ακραίες ιδεολογίες πάντοτε θα χρησιμοποιούν για την κατίσχυσή τους στις λαϊκές μάζες ζητήματα που τις ευαισθητοποιούν, ωστόσο όμως τις περισσότερες φορές αυτά τα θέματα πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα. Γιατί πολύ απλά αυτό που συμβαίνει εδώ και εφτά μήνες στο Ισραήλ κάθε άλλο παρά έχει σχέση με το Παλαιστινιακό Ζήτημα, καθώς εάν η βάση του ήταν αυτή, οι αραβικές χώρες αφενός θα έβγαιναν από τις Συμφωνίες του Αβραάμ αφετέρου δεν θα λάμβαναν διαμεσολαβητικό ρόλο στο εν λόγω συγκρουσιακό σκηνικό που τις αφορά.
Ο ενωσιακός Θεσμός, καθώς “είχε κλειστεί ως στρείδι” σε μία κατάσταση που δεν έβρισκε απήχηση στους λαούς των κρατών του, άφησε την παράνοια και τον παραλογισμό των ακραίων να παρεισφρήσει στις κοινωνίες του και κυρίως στις νεαρές ομάδες, που επειδή εκφράζουν το φρέσκο και το ριζοσπαστικό, αποτελούν την καλύτερη βιτρίνα για τις μεθοδεύσεις τους.
Στις 9 Ιουνίου, οι κοινωνίες του Ευρωπαϊκού Θεσμού κρατούν στα χέρια τους τις ίδιες τις τύχες τους και αυτές θα αποφασίσουν, εάν θέλουν να εγκαταλείψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση της αλληλεγγύης, έτσι όπως την δημιούργησε η Συνθήκη της Ρώμης του 1957, στη μισαλλοδοξία και τις ακραίες ιδεολογίες…που ωστόσο αυτές οι ιδεολογίες δεν εγγυώνται το μέλλον όχι μόνο του ενωσιακού περιβάλλοντος, αλλά των ίδιων των κρατών- μελών του.
Άραγε, η Ευρωπαϊκή Ένωση των αξιών και της ευημερίας θα μετατραπεί σε έναν θεσμό μισαλλοδοξίας και αντισημιτισμού;… Όταν αυτές οι ακραίες φωνές της Ευρώπης στέκονται αλληλέγγυες δίπλα σε ισλαμικές, τρομοκρατικές οργανώσεις, εάν στην Ευρώπη ξαναζήσουμε ένα νέο Μπατακλάν, μία νέα Νίκαια και μία νέα Βαρκελώνη από τα στοιχεία αυτά που απολαμβάνουν τη συμπαράσταση από ακραίους ιδεολογικά Ευρωπαίους, μήπως τότε θα είναι πολύ αργά για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες;
*Ιστορικός -Διεθνολόγος Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), Διδάσκουσα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
