του Γρηγόρη Ζαρωτιάδη*
Καθ’ όλη τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα προσπάθησα, με διάφορους τρόπους, να παραθέσω στοιχεία που αφορούν την εξάρτηση ή όχι του μέλλοντος της χώρας και του ελληνισμού από την εξέλιξη και μελλοντική πολιτειακή μορφοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πέντε άτυποι άξονες προσδιόρισαν την προσπάθεια μου να αποκαλύψω την ευρωπαϊκή πτυχή του ελληνικού μέλλοντος:
- Η πρώτη αφορούσε ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας για το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΣΟ.Κ.). Αφορούσε στην παραδοσιακή ιδεολογικοπολιτική σύνδεση του με τον κόσμο της εργασίας και τα εργατικά συνδικάτα στα αστικά κέντρα και, επίσης, εκείνη με την μικρομεσαία αγροτική, μεταποιητική παραγωγή και εμπορία.
Σε αυτό το πλαίσιο έφερα στη δημόσια συζήτηση το ζήτημα της 4ήμερης εβδομάδας εργασίας, χωρίς μείωση των αποδοχών, στους χώρους των μεγάλων συγκεντροποιήσεων, ενώ παράλληλα προσπάθησα να αναδείξω την ανάγκη ριζικής αναδιάρθρωσης της κατανομής των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας για τους μικρομεσαίους και τους αυτοαπασχολουμένους.
- Το δεύτερο στοιχείο – ήταν το πρώτο που διατυπώθηκε χρονικώς – ήταν εκείνο της συμβολικής πολιτικής σε κρίσιμα ζητήματα πολιτικής και ιδεολογικής ηγεμονίας, η διεθνοπολιτική αναβάθμιση της χώρας μέσω μορφών «ήπιας ισχύος» (soft power).
Από την ανέγερση μνημείου, στον Πύργο της Ηλείας, για τους αντιφασίστες Γερμανούς στρατιώτες των ταγμάτων «999» που δολοφόνησαν στην Ελλάδα οι συμπατριώτες τους χιτλεροναζιστές, την εντατικοποίηση της προσπάθειας διεθνοποίησης της γενοκτονίας των λαών της Μικράς Ασίας μέσω της ιδρύσεως του Διεθνούς Δικτύου Δικαιοσύνης για τα Εγκλήματα κατά των Λαών στη Ναμίμπια μέχρι την πρόταση για την καθιέρωση Διεθνούς Βραβείου από την Ελληνική Βουλή και το Δήμο Αθηναίων για την ενίσχυση και προώθηση παγκοσμίως την Δημοκρατία, υπό την επωνυμία «Περικλής», όπως και η στήριξη της πρωτοβουλίας για τη θέσπιση Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας.
- Το ζήτημα του κοινού ευρωπαϊκού μέλλοντος για τους λαούς της σημερινής Ε.Ε. αν και η ελλαδική δημοσιότητα αγνοεί το βάθος των συζητήσεων για την πολιτειακή μορφή που ενδέχεται να πάρει. Το πλέγμα αυτών των συζητήσεων περιλαμβάνει, φυσικά, και τα ζητήματα της ασφάλειας, των γεωπολιτικών προσανατολισμών, τις σχέσεις με τις Η.Π.Α., το ζήτημα των πυρηνικών όπλων και των εξοπλισμών. Δηλαδή το πιθανό ευρύτερο διεθνοπολιτικό πλαίσιο, εντός του οποίου θα κληθούμε να εντάξουμε τα τωρινά ή, και νέα μελλοντικά, προβλήματα ασφάλειας της χώρας. Από την άμυνα, την έρευνα, τη γεωργία, το μεταναστευτικό ως το μείγμα της ασκούμενης μακροοικονομικής πολιτικής.
- Το τέταρτο σημείο, το οποίο βρίσκεται σε άμεση σχέση με το προηγούμενο, αφορούσε τον σημερινό διεθνοπολιτικό προσανατολισμό της χώρας, τις συμμαχίες της, τον πόλεμο και το ζήτημα της ελληνικής και ευρωπαϊκής ασφάλειας και την εξοστρακισμένη, πλέον, από την διεθνοπολιτική ορολογία του πολιτικού προσωπικού, έννοια της δικαιοσύνης, στην οποία στηρίχθηκε και οφείλει να στηριχτεί εκ νέου, μια ανεξάρτητη εθνική πολιτική επί των διεθνών ζητημάτων και του μακροπολιτικού προσανατολισμού της χώρας. Οι πυκνές αναφορές μου στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου συνοδευόταν από παραδείγματα για τη στάση της χώρας απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανίας και την ειρήνη στο ευρασιατικό ανάπτυγμα, για τη σφαγή στη Γάζα και για τα δίκαια του παλαιστινιακού λαού, μακριά από κάθε είδους αντισημιτισμό, για τα ελληνοτουρκικά, για τη λησμονημένη, πλέον, απ΄ όλες και όλους «μεσογειακότητα» της χώρας, για τη σχέση με το εικαζόμενο next big thing του παγκόσμιου γίγνεσθαι, την αφρικανική ήπειρο.
- Το πέμπτο στοιχείο αφορούσε την ανάκτηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων του σοσιαλιστικού κινήματος στους χώρους των λαϊκών στρωμάτων και, κυρίως, εκείνων των πληθυσμιακών τμημάτων που ο νεοφιλελευθερισμός πιέζει προς το περιθώριο. Δεν μπορεί να υπάρξει αδέσμευτη και ανεξάρτητη εθνική πολιτική χωρίς τη συνδρομή ευρύτατων τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων. Ο πατριωτισμός τους είναι μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την άσκηση ανεξάρτητης εθνικής πολιτικής. Ειδικότερα όταν αυτά παρασύρονται από τη ρητορεία και την παραλογία των πατριδοκάπηλων της άκρας Δεξιάς.
Θέλω να κλείσω με έναν τόνο ανάλογο της επιλογής να είναι το παρόν κείμενο σε πρώτο ενικό πρόσωπο. Σε μια ανάρτηση μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την ανάγκη να υπερασπιστούμε τα δίκαια όλων των λαών, ειδικότερα στην περιοχή μας, και ως εκ τούτου να στηρίξουμε τον παλαιστινιακό λαό απαιτώντας τον τερματισμό του γενοκτονικού εγκλήματος στη Γάζα, ακολούθησαν πολλά εκφοβιστικά και υβριστικά σχόλια των γνωστών ακροδεξιών τρόλ, είτε λόγω ηλιθιότητας είτε λόγω στράτευσης σε ξένα και άνομα συμφέροντα. Σε απάντηση αυτών ένας συμπολίτης μου έγραψε:
Μην μασάς!
Ο Γρηγόρης Ζαρωτιάδης είναι Καθηγητής Οικονομικών με πλειάδα διεθνών δημοσιεύσεων σε θέματα διεθνών σχέσεων και οικονομικής ανάπτυξης.
Διετέλεσε Κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών και είναι μέλος του Συμβουλίου Διοίκησης του ΑΠΘ.
Είναι Πρόεδρος της Ένωσης Οικονομικών Πανεπιστημίων Νότιας Ανατολικής Ευρώπης
και Παρευξείνιων Χωρών (ASECU),
Διευθυντής του Εργαστηρίου Παρευξείνιων και Μεσογειακών Μελετών και Μέλος του Συμβουλίου Διοίκησης του Δικτύου SDSN του ΟΗΕ για τη Μαύρη Θάλασσα.
Συμμετείχε ως Ειδικός Σύμβουλος στη σύνταξη γνωμών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής.
Είναι Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Προοπτικής και διατηρεί συνεχή και άμεση επαφή με την πραγματική οικονομία, τώρα ως Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της εταιρείας επίπλων γραφείου ΔΡΟΜΕΑΣ.
*Υπ. Ευρωβουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ. Καθηγητής Τμ. Οικονομικών Επιστημών ΑΠΘ – Μέλος Συμβουλίου Διοίκησης ΑΠΘ – Πρόεδρος ASECU – Ένωση Οικονομικών Πανεπιστημίων Νότιας, Ανατολικής Ευρώπης και Παρευξείνιας Ζώνης
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
