Της Άννας Κωνσταντινίδου*
Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης,και ορθώς ήδη από την προεκλογική περίοδο των εθνικών εκλογών, έκανε άνοιγμα στο Κέντρο, δίνοντας το ερέθισμα σε πολλά πασοκογενή πρόσωπα να ενταχθούν στην παράταξη.Το ζήτημα της δεξιάς και παραδοσιακής βάσης του κόμματος, σε μία Ελλάδα των σύγχρονων προκλήσεων σε κάθε επίπεδο, θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε να είναι αυτό το άνοιγμα που έκανε ο πρωθυπουργός, όσο τα πρόσωπα που τελικά μπήκαν στο κόμμα, μετά από το άνοιγμα αυτό. Καθώς κάποιοι, μην πούμε οι περισσότεροι εξ αυτών, κάλλιστα για μία θεσούλα, γίνονταν γυρολόγοι, αποποιούμενοι ακόμα και την ιδεολογία τους.
Μία πολιτική και επιστημονική προσωπικότητα που θα έπρεπε να έχει η ΝΔ, είναι ο ευρωβουλευτής πλέον του ΠΑΣΟΚ, Καθηγητής Γιάννης Μανιάτης. Ένας άνθρωπος που όχι μόνο άφησε αξιόλογο υπουργικό έργο στα ενεργειακά ζητήματα, αλλά εξαιτίας των πολιτικών που υιοθέτησε και ψηφίστηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας του, όπως είναι οι ενεργειακοί αγωγοί, η γεώτρηση των ελληνικών υδρογονανθράκων, ο στόχος της ενεργειακής αυτονομίας της Ελλάδας, βλέπουμε σήμερα να υλοποιούνται.
Ο πρώην υπουργός Ενέργειας είναι ένας από τους 21 πολιτικούς που στέλνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το μόνο βέβαιο είναι ότι θα δουλέψει πραγματικά για το εθνικό συμφέρον της Πατρίδας, γιατί είναι γνώστης και πατριώτης. Ο Καθηγητής κ. Γιάννης Μανιάτης χρειάζεται σε αυτό το Ευρωκοινοβούλιο, ίσως όσο κανείς άλλος εξαιτίας της ενεργειακής πενίας της ΕΕ και των προκλήσεων που έχει μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Όπως επίσης, ένα πρόσωπο που όπως διατείνονται οι δικηγόροι πραγματικά προσφέρει αξιόλογο έργο στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, ο Γιώργος Φλωρίδης, που έκανε παρεμβάσεις χωρίς να προτάσσει το προσωπικό,πολιτικό κόστος. Είδαμε και ζήσαμε το δικαιικό όνειδος, οι κατηγορούμενοι του Ματιού, κάνοντας χρήση του ευεργετικού νόμου ΣΥΡΙΖΑ, που πρωτόδικα πέρασαν “αβρεχτοι” ή τον καθ’ομολογίαν δολοφόνο της 11χρονης στην Ηλεία που δεν εξέτισε την 9χρονη ποινή φυλάκισης που του είχε επιβληθεί, κάνοντας πάλι χρήση ευεργετικών νόμων της προηγούμενης Κυβέρνησης που στόχο είχαν, όπως διατείνονταν οι τότε υπουργοί Δικαιοσύνης, να αποσυμφορήσουν τις ελληνικές φυλακές.
Ως Έλληνες αυτό που θα πρέπει να προσδοκούμε, είναι η Κυβέρνηση που διοικεί τον τόπο να έχει πολιτικοποιημένο πρόσημο και όχι μόνο κομματικοποιημένο. Άνθρωποι που να μπορούν και να θέλουν να προσφέρουν, έχοντας αποδείξει με το έργο τους ότι είναι ικανοί. Και δεν χρειάζεται να υφίστανται συγκυβερνήσεις, καθώς η χώρα μας έχει αποδείξει ότι ιδεολογικά δεν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο, καθώς εκτός των άλλων τέτοιες συγκυβερνήσεις πιο εύκολα “επιβιώνουν” σε ομόσπονδα ή συνομοσπονδα κράτη. Αλλά τι πρέπει να γίνει; Ανοίγματα στοχευμένα σε συγκεκριμένα πρόσωπα κι όχι ένα ανοιχτό κάλεσμα που να προσέρχονται οι ιδεολογικά ΟΦΑ (Όπου Φυσάει ο Άνεμος) απλά για να πιάσουν πολιτικό, κυβερνητικό ή θεσμικό στασίδι.
Από τη Δευτέρα, υπάρχει στα ειδησεογραφικά μέσα μία ακατάπαυστη ονοματολογία για το νέο κυβερνητικό σχήμα, καθώς υπάρχουν ανοιχτά τα χαρτιά ενός ανασχηματισμού. Και εάν ισχύσουν αυτά που γράφονται, δυστυχώς ο πρωθυπουργός “θα ξαναζεστάνει απλά το φαγητό”, ένα “φαγητό” που δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα είτε γιατί κάποιοι υπουργοί όταν ήσαν σε συγκεκριμένα υπουργεία πραγματικά έκαναν αξιόλογο έργο ενώ σε αυτό που ανέλαβαν, κυριολεκτικά βαλτωσαν είτε γιατί κάποιοι που απομακρύνθηκαν από την Κυβέρνηση, ορθώς απομακρύνθηκαν και δεν υπάρχει λόγος να επανέλθουν και να ξανακάνουν λάθη.
Εάν ο πρωθυπουργός θελήσει πραγματικά να κάνει δομικό ανασχηματισμό, “σπάζοντας δηλαδή αυγά”, οφείλει να συμπεριλάβει στο νέο κυβερνητικό σχήμα προσωπικότητες με ιδιαίτερη σημειακή αναφορά στην ελληνική κοινωνία, άτομα που έχουν αφήσει αξιόλογο έργο ως κυβερνητικοί ή θεσμικοί παράγοντες. Ακόμα και άτομα ανεξάρτητα κομματικής ταυτότητας, όσο και να ακούγεται δυσάρεστα στους αναγνώστες που παραδοσιακά πρόσκεινται στη ΝΔ.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξέρει ότι τη δεδομένη στιγμή, και θεωρώ για πολλά ακόμα χρόνια, με το πολιτικό σκηνικό έτσι όπως εξελίσσεται, θα παίζει μόνος του μπάλα. Το ζήτημα είναι, εάν θα θέλει να παίζει μπάλα με ένα κοινό γύρω στο 30% ή εάν θέλει να παίζει μπάλα με ένα κοινό ακόμα και πάνω από το 50%.
*Άννα Κωνσταντινίδου , Ιστορικός -Διεθνολόγος Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), Διδάσκουσα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.