Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Ευσταθίου
«Οκλαδόν με τον χρόνο», «ξεκάθαρο κρύο» και «με δανεικό μολύβι». Διαβάζοντας τις ποιητικές σας συλλογές, παρατηρούμε ότι έννοιες όπως ο χρόνος και στοιχεία όπως το νερό και η θάλασσα βρίσκονται στον πυρήνα του έργου σας. Τι άλλο αποτελεί έμπνευση για εσάς ως ποιήτρια;
Έμπνευση για μένα μπορεί να αποτελέσει κάθε τι ανά πάσα στιγμή από διαφορετικές μεριές: οι εμπειρίες μου, η καθημερινότητά μου, οι λεπτομέρειες των πραγμάτων, αυτό που βρίσκεται πίσω από ό,τι φαίνεται, τα θραύσματα ζωής, οι επιθυμίες των ανθρώπων, οι ελλείψεις, το λίγο, το για λίγο, οι επιλογές, οι ανθρώπινες πράξεις, η παιδική ηλικία, πάντα ο έρωτας.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε και σας ωθεί στην συγγραφή και ποια είναι τα συγγραφικά σας όνειρα για το μέλλον;
Στη συγγραφή με ώθησε η μεγάλη μου αγάπη για το φανατικό διάβασμα. Κάθε ανάγνωση είναι για μένα και ένα ταξίδι στην ανθρώπινη σκέψη, στον άλλον, στο μέσα μου και, βέβαια, το διάβασμα και η συγγραφή λειτουργεί ευεργετικά στην κατεύθυνση που θέλησα να πάρω στη ζωή μου. Γράφοντας βιώνω μια εμπειρία αθανασίας ή καλύτερα νιώθω να ζω περισσότερες από μια ζωές.
Για το μέλλον θα ήθελα να συνεχίσω να γράφω ποίηση -μέχρι εκεί που δεν θα επαναλαμβάνω τον εαυτό μου- να εκδώσω τα διηγήματα και να γίνουν ταινίες τα σενάριά μου.
Ωστόσο, από το συρτάρι του προσωπικού γραφείου, μέχρι τα ράφια του βιβλιοπωλείου μεσολαβεί δρόμος. Την διαδικασία της έκδοσης του έργου σας, ώστε να γίνει προσβάσιμο στο κοινό, θα την χαρακτηρίζατε εύκολη ή δύσκολη; Τι συμβουλή θα δίνατε ως προς αυτό το κομμάτι σε έναν νέο συνάδελφο σας που δεν έχει ακόμα κάνει το βήμα να εκδώσει το έργο του.
Τη διαδικασία θα την χαρακτήριζα επίπονη· απαιτεί πολυπληθείς διορθώσεις και φροντισμένη επιμέλεια καταρχάς από τον ίδιο τον/την συγγραφέα του έργου, έπειτα από έμπειρο/η επιμελητή/τρια και σωστή επιλογή εκδοτικού οίκου, ο οποίος οφείλει, εκτός από το αμιγώς εκδοτικό κομμάτι, να προωθήσει το βιβλίο στα βιβλιοπωλεία και το ευρύτερο κοινό.
Σήμερα υπάρχουν ποικίλες προωθητικές ενέργειες, άλλες δωρεάν, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, άλλες επί χρήμασι από διάφορους φορείς και χώρους.
Η συμβουλή μου για κάποιον/α που ακόμα δεν έχει κάνει το βήμα να εκδώσει το έργο του/της είναι να το διορθώνει συνεχώς και να τολμά!
Η συγγραφή αποτελεί επιπλέον και αντικείμενο της εκπαιδευτικής σας ιδιότητας. Υπάρχει ενδεδειγμένος κατά την κρίση σας τρόπος εκμάθησης της συγγραφής κι αν ναι ποιος είναι αυτός;
Η συγγραφή είναι τόσο εγγενές ταλέντο όσο και αποτέλεσμα διδασκαλίας, μέσα από πρακτικές και θεωρητικές προσεγγίσεις, που επικεντρώνονται σε κάποια από τα πρωταρχικά στοιχεία κατασκευής ενός κειμένου, τους Χαρακτήρες, τους αφηγηματικούς τρόπους, τα είδη και τα λογοτεχνικά ρεύματα (διήγημα – νουβέλα – μυθιστόρημα ποίηση – σενάριο). Η δοσολογία τους, η πυκνότητά τους μέσα στο κείμενο, αλλά και η εσωτερική τους αρχιτεκτονική παίζουν σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση του ύφους και της δομής μιας ιστορίας καθώς και στην ανάδειξη των κεντρικών της θεμάτων.
Στην Αμερική εδώ και πολλές δεκαετίες υπάρχει Πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής στα Πανεπιστήμια. Στην Ελλάδα το ξεκίνησε ο Μίμης Σουλιώτης στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας και το συνεχίζει, διευρύνοντάς το, ο Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Στο Τμήμα Κινηματογράφου ΑΠΘ ο Π. Ιωσηφέλης, ο Γ. Μαρούδας κι εγώ διδάσκουμε Σενάριο, σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές/τριες, μαθαίνοντάς τους τη θεωρία της κινηματογραφικής αφήγησης, η οποία, αποκτά ουσία και αξία, όταν γίνει πράξη, γραφτούν σενάρια και διορθωθούν πολλές φορές. Γιατί πίσω απ΄ όλα, πάντα, υπάρχει μια ανθρώπινη ιστορία.
Λίαν προσφάτως, ανάμεσα στην έκδοση της δεύτερης και της τρίτης ποιητικής σας συλλογής, κυκλοφόρησε και το διαθέσιμο στο διαδίκτυο ντοκιμαντέρ «Ο φύλακας της Αλυκής» του οποίου το σενάριο επιμεληθήκατε εσείς. Μιλήστε μας λίγο για αυτή τη δουλειά.
Είχα μεράκι να γράψω γι΄ αυτόν το χώρο με θετική ενέργεια στο Αγγελοχώρι και να μιλήσω για μια προσωπικότητα που μπορεί σήμερα να εμπνεύσει τον άνθρωπο, και μάλιστα τα παιδιά, τον Φύλακα της Αλυκής, κάνοντας ένα ντοκιμαντέρ.
Πρόκειται για ένα σπίτι στο Αγγελοχώρι που λειτουργούσε στο παρελθόν ως χώρος διαμονής του Φύλακα των Αλυκών της περιοχής, γιατί το αλάτι ήταν ακριβό και φυλασσόταν. Αργότερα, μισογκρεμισμένο, στην εξωτερική του αυλή φιλοξενούσε για αρκετά χρόνια τα καλοκαίρια -και για όσο ο καιρός το επέτρεπε- μια πληθώρα καλλιτεχνών που εθελοντικά έπαιζαν μουσική, ερμήνευαν δικά τους τραγούδια, έκαναν παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις και άλλες ποιοτικές δράσεις -μέχρι που απαγορεύτηκαν όλα λόγω ακαταλληλότητας του κτιρίου.
Τότε ο Βαγγέλης Μίχος, ο σύγχρονος Φύλακας της Αλυκής, φρόντισε να αντιμετωπίσει τη γραφειοκρατία, να συγκεντρώσει χρήματα και να αναστηλώσει το σπίτι, κάνοντάς το πόλο έλξης και δημιουργικότητας, κόμβο καλλιτεχνικό ανθρώπων αληθινών, που νοιάζονται για τον πολιτισμό, τη φύση, τον άνθρωπο.
Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με μια σκηνή μυθοπλασίας τριών νέων που χάνονται (δεν είναι δύσκολο να χαθείς) και περνάει στο σύγχρονο Φύλακα που αφηγείται με πάθος και αγάπη την ιστορία του, την ιστορία του σπιτιού, τη σύνδεσή του με φιλοσοφικές θεωρίες, τη σύνδεσή του με έναν φυσικό τρόπο ζωής, όπου το πνεύμα κατισχύει της ύλης και αναδεικνύει την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με την ύλη και να προτάξουμε τη φύση. Παράλληλα, για το σπίτι και τον Φύλακα καταθέτουν απόψεις καλλιτέχνες, δημιουργοί που πέρασαν από εκεί, άνθρωποι που εθελοντικά παρέχουν τις υπηρεσίες τους στο χώρο, φυσιολατρικές ομάδες, επισκέπτες κά.
Ο χώρος είναι μαγικός, δίπλα στη θάλασσα του Αγγελοχωρίου, οι εικόνες από τις λήψεις που έγιναν θα προσηλώσουν το βλέμμα των θεατών και η σκηνοθετική προσέγγιση απογειώνει τις θεματικές που έχουν σεναριακά γραφτεί ως πρώτο υλικό για την υλοποίησή του. Τη σκηνοθεσία-μοντάζ έκανε ο Γιώργος Αγγελούδης και τη μουσική έγραψε ο Θοδωρής Παπαδημητρίου, Επ. Καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου.
Για το τέλος, προβαίνω σε μια πιο προσωπική κρίση με αφορμή την μέχρι τώρα συζήτηση μας αλλά και τη μελέτη του έργου σας. Η αισιοδοξία αποτελεί θέσει ή φύσει στάση στη ζωή και στο έργο σας;
Αν θεωρείται αισιοδοξία το να απολαμβάνω με ευγνωμοσύνη τις μικρές χαρές της ζωής και να εμψυχώνω τον εαυτό μου στα δύσκολα, τότε ναι, είμαι φύσει αισιόδοξη. Ωστόσο, προσπαθώ να διατηρώ μια φιλοσοφία ζωής που χαρακτηρίζεται από ρεαλιστική αισιοδοξία κι όχι «άνευ όρων» θετικότητα, αποδεχόμενη ότι υπάρχουν πράγματα που είναι έξω από τον έλεγχό μου!
Στο έργο μου ταλαντεύομαι, με μια χαρμολύπη, ανάμεσα στην αισιοδοξία και τον ρεαλισμό, τόσο που θα μπορούσα να με χαρακτηρίσω μελαγχολικά αισιόδοξη ή «ενήλικη» πια ποιήτρια.
*Η Κλεονίκη Δρούγκα είναι πτυχιούχος Φιλοσοφικής ΑΠΘ, κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού διπλώματος. Οι ιδεολογικοί προσανατολισμοί της στρέφονται σε σενάριο, κινηματογράφο, ποίηση, πεζογραφία και εκπαίδευση. Έχει εκδώσει προσωπικά βιβλία κι έχει συμμετάσχει σε άλλα Συλλογικά Έργα. Επιστημονικά άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, εισηγήσεις της σε πρακτικά ελληνικών και διεθνών συνεδρίων και ποιήματα-διηγήματα σε ποικίλα λογοτεχνικά περιοδικά. Συνέγραψε σενάρια μικρού μήκους ταινιών μυθοπλασίας και συνεργάστηκε σε ταινίες τεκμηρίωσης, με βραβεύσεις σε ελληνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς. Εργάζεται στο Τμήμα Κινηματογράφου, Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ, με διδακτικό αντικείμενο «Σενάριο».
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
