Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου
Στο αιώνιο ερώτημα αν θα ήμασταν ευτυχισμένοι σε περίπτωση που κατείχαμε τον απόλυτο πλούτο αλλά και στο ερώτημα γιατί ο πλούτος να μοιράζεται άδικα στην κοινωνία και πώς θα μπορούσαμε άραγε να αποφύγουμε την άνιση κατανομή του προσπαθεί να δώσει απάντηση ο Αριστοφάνης με τον «ΠΛΟΥΤΟ» του.
Με επίκεντρο τους βασικούς αυτούς προβληματισμούς και εμπνευσμένος από το παραπάνω έργο ο σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας φτιάχνει τη δική του διασκευή, σύγχρονη, γεμάτη νεωτεριστικές ιδέες, προσωπικά διλήμματα και απόψεις, με αρκετές παρεμβάσεις στο αρχαίο κείμενο.
Έτσι, ο σκηνοθέτης στην ελεύθερη απόδοσή του κρατά τους κεντρικούς άξονες του έργου και κάποιους σημαντικούς χαρακτήρες, όπως τον γέροντα Χρεμύλο, τον Καρίωνα που όμως εμφανίζεται σαν γιος του Χρεμύλου και όχι σαν δούλος του και φυσικά τον Πλούτο και την Πενία.
Τον ρόλο του χορού αναλαμβάνουν όχι μια ομάδα χωρικών όπως προτείνει ο Αριστοφάνης, αλλά μια παρέα ρέμπελων νεαρών, που μιλούν την χαρακτηριστική νεανική αργκό και σχολιάζουν τη σύγχρονη πραγματικότητα, τα προβλήματα και τις σκληρές συνθήκες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.
Η βασικότερη αλλαγή αφορά στο τρίτο μέρος του έργου, όταν ο Πλούτος εγκαθίσταται στο σπίτι του Χρεμύλου και τότε όλοι οι γνωστοί και φίλοι του γίνονται πλούσιοι! Και εδώ ο Γιάννης Κακλέας πλάθει ένα δικό του, αυτοσχέδιο επεισόδιο, όπου οι πάντες, πρώην μανάβηδες χασάπηδες τσαγκάρηδες, μικροέμποροι γίνονται πάμπλουτοι και τους παρακολουθούμε σε ένα ντελίριο επίδειξης πλούτου, ακούγοντας συνεχώς να περηφανεύονται για βίλες και κλασάτες διακοπές, πανάκριβες φίρμες και μάρκες πολυτελών αυτοκινήτων. Όλοι τους παραφρονούν από το πολύ χρήμα και το ξοδεύουν αλόγιστα! Πρόκειται για μια προσωπική παρέμβαση του σκηνοθέτη, εντελώς σύγχρονη και πραγματικά απολαυστική. Αν και ξεφεύγει από τον κλασικό Αριστοφάνη μπορούμε να πούμε πως παραλείπει κάποια σημεία του κειμένου που στις μέρες μας θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως παρωχημένα εμπλουτίζοντάς το έργο με έναν δικό του λόγο γεμάτο φρεσκάδα και έμπνευση.
Ένα κομμάτι του έργου που μεταδίδεται σχεδόν αυτούσιο είναι και το ωραιότερο, δηλαδή ο διάλογος του Χρεμύλου με την Πενία, η οποία του παραθέτει τα επιχειρήματά της, γιατί κατά τη γνώμη της είναι καλύτερη από τον Πλούτο. Ο λόγος της Πενίας είναι καθηλωτικός, καθώς εξηγεί ότι αν όλοι ήταν πλούσιοι κανένας δεν θα εργαζόταν, κανείς δεν θα παρήγαγε και τότε όλοι θα έπρεπε να στερηθούν ακόμη και τα βασικά αγαθά και δεν θα είχαν πια ούτε να φάνε. Ο Χρεμύλος βέβαια αντιτάσσει τα δικά του επιχειρήματα υπέρ του Πλούτου. Αν και η Πενία εγκαταλείπει τον αγώνα και αποσύρεται, οι ισχυρισμοί της είναι τόσο δυνατοί ώστε το δίλημμα Πλούτος ή Πενία παραμένει ανοιχτό και ο Αριστοφάνης φαίνεται να θέλει να μας προβληματίσει χωρίς να δίνει την απάντηση.
Επιλογή του σκηνοθέτη για να δώσει μάλλον περισσότερη αξία στην Πενία και τα λόγια της είναι αφενός να μην την εμφανίζει ως μια γριά και άσχημη, πραγματική καρικατούρα όπως συνηθίζεται, αλλά όμορφη και λαμπερή με ξανθιά κόμμωση και εντυπωσιακή λευκή τουαλέτα. Και ακόμη την Πενία να ερμηνεύουν τέσσερις πρωταγωνίστριες στη σειρά, τονίζοντας έτσι τον ρόλο και την σημασία της μέσα στο έργο.
Στην παράσταση αυτή του Γιάννη Κακλέα σημαντικότατο ρόλο παίζει η μουσική και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και μιούζικαλ. Το έργο αρχίζει ο Τελευταίος Καλεσμένος με ένα ραπ κομμάτι προβληματισμού για την σκληρή σύγχρονη πραγματικότητα, ενώ ο ίδιος συμμετέχει και στο μέσο αλλά και στο τέλος του έργου με δυνατούς στίχους που μαγνητίζουν και προβληματίζουν τους θεατές. Επί σκηνής καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης ο Βάιος Πράπας με την κιθάρα του ντύνει με σασπένς και εντάσεις μοναδικές όλο το έργο. Ακόμη, οι Χατζηφραγκέτα ερμηνεύουν το «Εντάξει Κική» και η Nalyssa Green το υπέροχο «Χρήμα» του Αττίκ. Και άλλα τραγούδια όμως ακούγονται στο έργο, όπως το «Money money» των Abba. Ο «ΠΛΟΥΤΟΣ» λοιπόν είναι αναμφίβολα μια μουσική παράσταση.
Τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη παρουσιάζουν ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο, ένα γκρίζο κτίριο χωρίς τζάμια, αλλά και μια γειτονιά σε παρακμή με παρατημένα έπιπλα, κάδους σκουπιδιών και σαμπρέλες τριγύρω. Όταν ο πλούτος επέλθει στη συνοικία το σκηνικό αυτό θα αλλάξει εντελώς. Αυτά όμως που κλέβουν τη παράσταση είναι τα υπέροχα και πάμπολλα κοστούμια της Ηλένιας Δουλαδίρη. Είναι πραγματικά μοναδικά, άλλοτε σε μουντά χρώματα, άλλοτε σε ωραίες παστέλ αποχρώσεις, άλλοτε πολύχρωμα, άλλοτε χρυσά, σχεδιασμένα με μαεστρία και έμπνευση, προσεγμένα στην εντέλεια, με μεγάλη σημασία στη λεπτομέρεια, κάθε ένα και ένα πραγματικό έργο τέχνης. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε και τους εξαίσιους φωτισμούς της Στέλλας Κάλτσου που αλλάζουν συνεχώς και αναδεικνύουν μια ατμοσφαιρική παράσταση.
Ο Μάνος Βακούσης απόλυτα επιτυχημένος στον ρόλο του Χρεμύλου, εξαιρετικά συμπαθής, μας πείθει για τα βάσανά του και τις καλές προθέσεις του. Ο Αλέξανδρος Ζουριδάκης στο ρόλο του Πλούτου, πραγματικά αστείος μας ταξιδεύει στην εποχή του Αριστοφάνη, ενώ ο Γιάννης Σύριος στον ρόλο του Καρίωνα, αεικίνητος, ξεδιπλώνει για άλλη μια φορά το ταλέντο του. Την Πενία ερμηνεύουν στη σειρά κάθε μια με το δικό της στίγμα οι ηθοποιοί Πολυξένη Σπυροπούλου, Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Άννα Ευθυμίου και Κλειώ Δανάη Οθωναίου. Σχεδόν όλοι οι ηθοποιοί που συμμετέχουν στην παράσταση έχουν πρωταγωνιστήσει σε προηγούμενα έργα του Κ.Θ.Β.Ε. και μαζί αποτελούν μιαν υπέροχη, καλοσυντονισμένη ομάδα.
Στο τέλος του έργου εμφανίζεται η ιστορικός Μαρία Ευθυμίου για να μιλήσει για τον Πλούτο και την άνιση κατανομή του μέσα στους αιώνες και πράγματι αναπτύσσει ενδιαφέροντες συλλογισμούς, αν και θα θέλαμε να ήταν ίσως πιο σύντομο το λογύδριο της για να μην κουράσει και να μην χαθεί η δυναμική της παράστασης.
Συνολικά πρόκειται για έναν σύγχρονο «ΠΛΟΥΤΟ», μια καλοκουρδισμένη, πλούσια, φαντασμαγορική, παράσταση που εμπνεύστηκε και έστησε με πολύ κέφι πάνω στο έργο του Αριστοφάνη ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας, διανθισμένη με επίκαιρους προβληματισμούς και δυναμική μουσική και τραγούδια που αγγίζουν τους θεατές του σήμερα. Τι θα γίνει λοιπόν τελικά με τον πλούτο και τη φτώχεια; Μπορεί άραγε μια επανάσταση να αλλάξει τα πράγματα ή όλα αυτά δεν είναι παρά μια ουτοπία; Δείτε την παράσταση και τα συμπεράσματα δικά σας.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση, Ελεύθερη απόδοση κειμένου, Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Πρωτότυπη Μουσική: Βάιος Πράπας
Πρωτότυποι Στίχοι: Τελευταίος Καλεσμένος
Χορογραφίες: Στεφανία Σωτηροπούλου
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Άρης Κακλέας
Συνεργάτις σκηνογράφος, ενδυματολόγος: Δανάη Πανά
Βοηθός ενδυματολόγου: Μανώλης Ψωματάκης
Συνεργάτις σκηνογράφος: Ελίνα Δράκου
Βοηθός φωτίστριας: Ιφιγένεια Γιαννιού
Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη
Φωτογραφίες: Mike Rafail (That Long Black Cloud)
ΔΙΑΝΟΜΗ:
Μαίρη Ανδρέου (Αερόπη), Μάνος Βακούσης (Χρεμύλος) Δημήτρης Διακοσάββας (Κλεώνυμος), Άννα Ευθυμίου (Πενία 3), Αλέξανδρος Ζουριδάκης (Πλούτος), Αναστασία Κελέση (Παρέα του Καρίωνα), Φαίη Κοκκινοπούλου (Αρχιδάμια), Ελένη Μισχοπούλου (Λυσιμάχη), Δημήτρης Μορφακιδης (Ελπίνωρ), Φαμπρίτσιο Μούτσο, (Παρέα του Καρίωνα) Χριστίνα Μπακαστάθη (Παρέα του Καρίωνα), Χρυσή Μπαχτσεβάνη (Πενία 2), Κλειώ Δανάη Οθωναίου (Πενία 4), Αλεξάνδρα Παλαιολόγου (Ελπινίκη), Πολυξένη Σπυροπούλου (Πενία 1), Γιάννης Σύριος (Καρίων), Φωτεινή Τιμοθέου (Λευκοθέα), Γιάννης Τομάζος (Παρέα του Καρίωνα), Χρήστος Τσάβος (Παρέα του Καρίωνα), Γιάννης Τσεμπερλίδης (Αρτεμίδωρος), Θάνος Φερετζέλης (Καλισθένης), Γιάννης Χαρίσης (Θρασύμαχος / Αρχιερέας)
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ:
ΙΟΥΛΙΟΣ
Tετάρτη 3 & Πέμπτη 4 Ιουλίου- Θεσσαλονίκη, Θέατρο Δάσους -ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Παρασκευή 19 & Σάββατο 20 Ιουλίου- Επίδαυρος, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου (Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2024)
Παρασκευή 26 & Σάββατο 27 Ιουλίου– Κύπρος, Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος- Αρχαίο Θέατρο Κουρίου
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Σάββατο 3 Αυγούστου- Φίλιπποι, Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων (67ο Φεστιβάλ Φιλίππων)
Τετάρτη 7 Αυγούστου – Δωδώνη, Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης
Σάββατο 10 Αυγούστου- Δίον, Αρχαίο Θέατρο Δίου (Φεστιβάλ Ολύμπου)
Πέμπτη 29 Αυγούστου- Κιλκίς, Θέατρο Λόφου Αγ. Γεωργίου Δήμου Κιλκίς
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου, Θεσσαλονίκη, Θέατρο Δάσους
Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου, Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας
Πέμπτη 12 Σεπτέμβριου, Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου, Κηποθέατρο Παπάγου
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
