Γράφει ο Στέλιος Κούκος
«Αν τρέξουμε να σώσουμε την Κύπρο αυτή θα μας σώσει», θα μπορούσαμε να πούμε, παραφράζοντας τον Ίωνα Δραγούμη και την σχετική έκκλησή του για την Μακεδονία. Ενώ ο Γιάννης Ρίτσος έγραψε: «Κουράγιο, μικροκόρη μας, που μας εγίνεις μάνα, ύμνος και θρήνος στην ζωή και ανάστασης καμπάνα»!
Και βεβαίως ο Διονύσης Σαββόπουλος τραγούδησε «γι’ αυτό το σχήμα που ξεβάφει αίμα και δάκρυ» πως: «Δεν είν’ οικόπεδο που το καταπατούνε/ ούτε και μούρλα εθνική που επιστρέφει/ είναι η Κύπρος που οι εμπόροι τη μισούνε/ και η ανάγκη μας που όνομα δεν έχει»! Και ότι «το άδειό μας πρόσωπο η Κύπρος το πληρώνει»!
Οπότε, όποιος θέλει να δει κατάματα την Κύπρο (έστω και 50 χρόνια μετά), ή ακόμη το Αιγαίο, την Μακεδονία, την Κρήτη και κάθε τόπο ελληνικό, θα πρέπει να έχει πρόσωπο μεστό. Και μάλιστα καθαρό! (Και να ένα άθλημα αντάξιο του τρόπου μας να καθαρίσουμε τους εαυτούς μας και όχι παντοιοτρόπως όλους τους άλλους).
Για να σε δουν, όμως, όλοι αυτοί οι ελληνικοί τόποι να καταλάβουν πως πράγματι είσαι εκεί μαζί τους πρέπει να είσαι καθαρός. Και αυτό αναφέρεται και στην εξουσία και στον καθένα μας.
Συμπληρώνονται σήμερα 50 χρόνια από την αποφράδα ημέρας της 20ής Ιουλίου του 1974. Η μισή Κύπρος παραμένει σκλάβα και η υπόλοιπη πολιορκημένη. Ελεύθερη πολιορκημένη.
Όπως και να ’χει, μοιάζει πολύ δύσκολο να ρίξεις το βλέμμα σου πίσω για να θυμηθείς, να δεις ξανά το κακό, την μεγάλη αυτή συμφορά. Εξάλλου, εσύ την υπέστης και δεν πρόκειται για κάποιο κούρσος βγαλμένο από παραμύθι.
Βρίσκεσαι εκεί ανάμεσα και παρακολουθείς να χάνονται ελληνικοί τόποι και το ίδιο το έδαφος κάτω από τα πόδιά σου. Ακόμη και στις ελεύθερες περιοχές το ίδιο ένιωθες. Και από αυτήν την αιώρηση στο κενό βλέπεις πως η αντίσταση στον εχθρό δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Αλλιώς δεν θα μπορούσε σε καμιά περίπτωση να εισβάλει ο τουρκικός στρατός και όχλος.
Ο ακρίτας γίγαντας Πενταδάκτυλος αποτελεί το πιο τέλειο οχυρωματικό έργο. Αλλά αλοίμονον! ούτε εξοπλισμένος ούτε επανδρωμένος ήταν. Το πραξικόπημα της στρατιωτικής χούντας απέτρεψε, απαγόρευσε κάθε δυνατότητα αμυντικής αποτροπής και οι καλά ενημερωμένοι στρατιωτικοί της (κατ’ όνομα στρατιωτικοί, απλώς πραξικοπηματίες) υποδέχονταν τα τουρκικά στρατεύματα χωρίς να αντιστέκονται. Πλην εξαιρέσεων. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, έχυσαν και το αίμα τους πολεμώντας ηρωικά και απελπισμένα για την ευρύτερη πατρίδα τους.
Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=403479
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
