της Άννας Κωνσταντινίδου*
Η Τουρκία καταδικάζει την κατάρτιση οδικού χάρτη για υπογραφή διμερούς, αμυντικής συνεργασίας ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κυπριακή Δημοκρατία (η ανακοίνωση ανέφερε το Κράτος Κύπρος ως ελληνοκυπριακή πλευρά, καθώς ως γνωστόν, η χώρα του Ερντογάν δεν αναγνωρίζει την πολιτειακή και πολιτική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας).
Μία πολύ σημαντική εξέλιξη που αποδεικνύει, ότι η Κύπρος έχει μπει στο γεωστρατηγικό σχεδιασμό των ΗΠΑ στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή. Αυτήν την στιγμή, βρίσκεται σε εκκρεμότητα η ενεργειακή διασύνδεση Ελλάδας -Κύπρου (που εμπεριέχει στο σχεδιασμό τη διασύνδεση και με Ισραήλ).Ένα έργο που κρίνεται ιδιαίτερα κρίσιμο από κάθε άποψη για τα εθνικά συμφέροντά μας, όπως και για τα συμφέροντα της ΕΕ (που συμμετέχει στη χρηματοδότηση του έργου), καθώς και των ΗΠΑ. Μάλιστα, η αμερικανική πλευρά, εξαιτίας της διστακτικότητας που επιδεικνύει η κυπριακή κυβέρνηση, σε επίσημη ανακοίνωσή του το State Department ανέφερε προχθές την γεωπολιτική αξία του έργου.
Συγχρόνως, οφείλουμε να πούμε, ότι η Ελληνική Κυβέρνηση απέναντι στις αψυχολογητες (;;;) κινήσεις της Κυπριακής Κυβέρνησης, ανέφερε ότι θα σταθεί σε στρατιωτικό επίπεδο σε περίπτωση παρεμπόδισης του έργου από την τουρκική πλευρά.
Τη δεδομένη στιγμή, η Κύπρος έχει το μαχαίρι και το καρπούζι. Δεν υφίσταται καμία δικαιολογία πλέον από μέρους της. Εάν επιδιώκει να συμπεριφέρεται ως θύμα, εάν επιδιώκει να θεωρείται ως αποικία συμφερόντων δυνάμεων που την επιβουλεύονται, εάν επιδιώκει τη μοιρολατρία ως Κράτος, αυτό είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Η Κύπρος πρέπει να γίνει αστακός σε αμυντικό επίπεδο. Γιατί; Γιατί πλέον δεν έχει καμία δικαιολογία να μην επανεξετάσει τον αμυντικό σχεδιασμό της (έχει μία αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία ήδη από το 2021, υφίσταται άρση του εμπάργκο των όπλων από τις ΗΠΑ εδώ και ένα σχεδόν χρόνο και πλέον η Αμερική δημιουργεί τις συνθήκες μέσω ενός οδικού χάρτη για την μελλοντική υπογραφή αμυντικής συμφωνίας). Για να είσαι μέρος του γεωπολιτικού παιχνιδιού, πρέπει ως Κράτος να έχεις ισχυρή άμυνα.
Ο πόλεμος στο Ισραήλ (κυριότατα) και δευτερευόντως ο πόλεμος στην Ουκρανία (παρά το γεγονός ότι η Κύπρος έχει μία ακμαιοτατη ρωσική παρουσία στο εσωτερικό της, σε επίπεδο μάλιστα που κινεί ακόμη και προπαγανδιστικά νήματα) ανέδειξε ότι η Κύπρος είναι ο κόμβος αυτός της γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής ισχύος της Δύσης. Είναι μία χώρα που λόγω της εθνοτικής καταβολής της φέρει το εχέγγυο αυτό, μίας σοβαρής αντιμετώπισης από μέρους της των εννοιών της συμμαχικότητας και της εταιρικότητας.
Αυτό που γίνεται αντιληπτό, παρά το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ έχει συγκεκριμένο καταστατικό χάρτη, εντούτοις και με όλα αυτά που γίνονται σε Μέση Ανατολή, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ με έρεισμα το άρθρο 6 της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, θα έρθει αργά ή γρήγορα αντιμέτωπος με την πρόκληση (και πρόταση) όχι μόνο της διαβούλευσης για αναθεώρηση της δομής του, αλλά το πιο πιθανό της δημιουργίας ενός “μικρού ΝΑΤΟ” στη ΝΑ Μεσόγειο. Και η Τουρκία; Αλλά δεν είναι μόνο η Τουρκία, καθώς έχει και τις χώρες δορυφόρους της εντός της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και της ΕΕ. Θα αφήσουν συγκεκριμένα κράτη τη δημιουργία ενός “μικρού ΝΑΤΟ”; Η Τουρκία έχει σημασία λόγω Στενών. Η Τουρκία απόκτησε σημασία, επειδή δεν συνεργάστηκαν Ελλάδα και Κύπρος με τις ΗΠΑ στο βαθμό που όφειλαν τη δεκαετία του 1950. Η Τουρκία απόκτησε σημασία, όταν έσπευσε πρώτη από τα μουσουλμανικά κράτη να αναγνωρίσει το Κράτος του Ισραήλ. Κρατήστε κυρίως το τελευταίο. Και ιδίως το τελευταίο. Η Τουρκία αναγνώρισε το Κράτος του Ισραήλ το Μάρτιο του 1949.
Η Αμερική στην ανατολική περιφέρεια μετά το 1979 έμεινε χωλή. Έχασε το πόδι αυτό (και εννοώ το Ιράν) με το οποίο έπαιζε μπάλα στη Σοβιετία (και εν γένει στον εξισλαμισμένο γεωγραφικό χώρο της Κεντρικής Ασίας… εξισλαμισμένο κόσμο, καθώς το Ιράν ήταν αυτό που επιγένεσε τα θρησκευτικά τάγματα του ισλαμισμού).Της έμεινε το πόδι, “Ισραήλ”. Και παρά το γεγονός, ότι στη Διπλωματία και τις Διεθνείς Σχέσεις υπάρχουν κάποιες απαγορευμένες λέξεις, όπως είναι το χρονικό επίρρημα “ποτέ”, εντούτοις το Ισραήλ αποφάσισε τους συμμάχους και εταίρους του στο γεωπολιτικό του περιβάλλον.
*Άννα Κωνσταντινίδου , Ιστορικός -Διεθνολόγος Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), Διδάσκουσα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
