της Άννας Κωνσταντινίδου
Με τη φράση αυτή που τιτλοφορείται το άρθρο και ανήκει στον προφήτη Σαμουήλ, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου έκλεισε την ομιλία του από το βήμα της 79ης Συνόδου του ΟΗΕ. Όπως ανέφερε ήδη από την πρώτη στιγμή του λόγου του, φέτος δεν είχε σκοπό να συμμετέχει στις ενιαύσιες εργασίες του Οργανισμού, γιατί “ο λαός του πολεμά, παλεύει για τη ζωή του”, όμως προσήλθε γιατί “δεν άντεχε να ακούει ψεύδη εναντίον του λαού του”, θέλοντας μέσω της δημόσιας τοποθέτησής του να αποκαταστήσει την αλήθεια.
Ο Νετανιάχου, πραγματικά, αν και γνώριζε ότι θα αντιμετωπίσει την σκαιότατη στάση αρκετών ξένων αξιωματούχων, ωστόσο ως ένας πραγματικός ηγέτης που οφείλει όχι μόνο να υπερασπιστεί τον λαό του, αλλά κυρίως να αποκαταστήσει την αλήθεια, με την ομιλία του από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών πέτυχε να δώσει τα μηνύματα που έπρεπε να ακουστούν, από τη συγκεκριμένη Σύνοδο.
Ποια είναι τα μηνύματα αυτά; α. Το Ισραήλ επιδιώκει ειρήνη με τον Αραβικό Κόσμο και αγωνίζεται για μία συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία, β. στόχος του Ισραήλ είναι η τρομοκρατία, της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, γ. επιδίωξη δημιουργίας μίας αποστρατιωτικοποιημένης, αποριζιστικοποιημένης ζώνης στην περιοχή της Γάζας όπου αρμονικά θα ζήσουν οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, δ. έκανε εμφανές ότι το Ισραήλ πολεμώντας εναντίον της τρομοκρατίας και των αυταρχικών καθεστώτων, όπως αυτό του Ιράν, διαμορφώνει τις συνθήκες αυτές ώστε οι λαοί που διοικούνται από τις απολυταρχικές και τρομοκρατικές ομάδες να αναζητήσουν την ελευθερία τους και φυσικά το πιο ηχηρό μήνυμα, ε. ότι το Ισραήλ δεν θα σταματήσει, εάν δεν πετύχει τον στόχο του που είναι η εξάλειψη της τρομοκρατίας.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ με απόλυτη σαφήνεια, χωρίς σκιές μίλησε για τη σύγκρουση που μαίνεται αυτήν την στιγμή στο έδαφος τού Κράτους του. Και ενώ τρία σχεδόν χρόνια πριν ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν δεν τόλμησε, αν και η χώρα του μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, να συμμετέχει στην 77η Σύνοδο του Οργανισμού γιατί γνώριζε ότι η ενέργειά του να εισβάλει σε έδαφος κυρίαρχου Κράτους παραβίαζε μία σειρά κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου ήθελε να καταδείξει ότι ο αγώνας του Κράτους του δεν έχει σκοπό τον εποικισμό της περιοχής, αλλά αντίθετα την “απελευθέρωση” της περιοχής από την (ισλαμική) τρομοκρατία… Κι όμως, αξιωματούχοι Κρατών και του Οργανισμού σε μία απαράδεκτη, αντι-“διπλωματική” συμπεριφορά, όταν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ ανέβηκε στο βήμα του Οργανισμού των Εθνών και των λαών, βγήκαν επιδεικτικά από την αίθουσα.
Μετά από την στάση αυτή, αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε, είναι εάν η ενέργεια των αξιωματούχων αυτών δίνει το μήνυμα για μία έμμεση πλην σαφέστατη απομόνωση του Ισραήλ. Και φυσικά η απάντηση στον προβληματισμό είναι αρνητική, μια και οι αξιωματούχοι των χωρών που έφυγαν από την αίθουσα, μπορούμε να αντιληφθούμε ποια κράτη αντιπροσώπευαν, πάντως όχι αυτά που δεν ενεπλάκησαν σε πολέμους, αλλά αντίθετα αυτά που η ιστορία τους φέρει το στίγμα της καταπατάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, αυτά που η εθνικιστική τρομοκρατία “γεννήθηκε” στα σπλάχνα τους.
Εμείς ως Έλληνες με ένα Κυπριακό να μας πονάει, με μία εισβολή το 1974 σε ένα Νησί με ελληνικό αποτύπωμα, που εκτός από την στρατιωτική κατίσχυση συντελέστηκε μία γενοκτονία, με ψηφίσματα ενός Συμβουλίου Ασφαλείας που ποτέ δεν εφαρμόστηκαν από τον θύτη, αλλά και δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις για τη μη εφαρμογή τους από τον θύτη, ας κάνουμε εικόνα, την στάση αυτή των αξιωματούχων του ΟΗΕ εναντίον του επικεφαλής μίας χώρας κι ας αναρωτηθούμε, γιατί τόση ευαισθησία τώρα; Γιατί τόση ευαισθησία τώρα, που αναμφίβολα όλοι ανεξαιρέτως γνωρίζουν ότι το διακυβευμα είναι ένα, και είναι η εξάλειψη της ισλαμικής τρομοκρατίας, ενώ στο δικό μας ζήτημα και σε άλλα τόσα ζητήματα που εκτυλίσσονται τόσες δεκαετίες, δεν υπάρχει αυτή η ευαισθησία;… και μία ακόμα ερώτηση… Πώς ξαφνικά, τόση ευαισθησία για ένα Διεθνές Ζήτημα, όπως είναι το Παλαιστινιακό, ξαφνικά τώρα, ενώ υφίσταται σχεδόν 80 χρόνια;
Ερωτήματα φυσικά, που όλα έχουν απαντήσεις, γιατί πολύ απλά τα ζητήματα της Διεθνούς Πολιτικής, επειδή είναι αμάλγαμα Ιστορίας, Διπλωματίας και Διεθνών Σχέσεων, πάντοτε έχουν ερμηνεία…
Στο εθνικό μας Ζήτημα το Κυπριακό, ποτέ κανένας αξιωματούχος Κράτους, ποτέ κανένα Κράτος δεν έδειξαν την ευαισθησία τους, δεν γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη σε Τούρκο αξιωματούχο, πολλώ δε μάλλον όταν ο τελευταίος βρισκόταν στο βήμα ενός Διεθνούς Οργάνου, ακόμα κι όταν συγκλήθηκε το ανώτατο όργανο του ΟΗΕ αμέσως μετά την Εισβολή, γιατί πολύ απλά στην εισβολή του 1974 στο κυπριακό έδαφος, ο θύτης και ο υπαίτιος δεν ήταν μόνο ένας, αλλά όλοι οι σημερινοί “ευαίσθητοι” (κράτη και Διεθνείς Οργανισμοί) είχαν μερίδιο ευθύνης είτε με δημόσιο είτε με παρασκηνιακό τρόπο.
Η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση βρήκε ίσως τον πιο “άκομψο” τρόπο (sic) να δημιουργήσει τις συνθήκες, ώστε να λειάνει το έδαφος με το Ιράν για να επανέλθει σε μία συμφωνία για τα πυρηνικά. Εν ολίγοις, να δείξει μέσω των μηχανισμών της μία απίστευτη ουδετερότητα, ακόμα και απέναντι στις τρομοκρατικές οργανώσεις του Ιράν, ωστόσο διακυβεύοντας την φήμη και την υστεροφημία ενός κυρίαρχου Κράτους, με το στίγμα ότι “διαπράττει εγκλήματα” (!!!).Άλλωστε, ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν ήδη από τις πρώτες ημέρες των εργασιών της 79ης Συνόδου του ΟΗΕ έκανε άνοιγμα προς την αμερικανική πλευρά για συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα (https://www.arabnews.com/node/2572467/middle-east?fbclid=IwY2xjawFkcmhleHRuA2FlbQIxMQABHdBwnbEVNEPfQDirjU4Xn-iMl3YwVawYCUMCbU6jCdbtM3HjNL673MwHvg_aem_T28Wx8_E5nUGaweirFXU-A)
Και φυσικά, ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ότι ο “πόλεμος” αυτός αξιωματούχων και κυβερνήσεων δεν στοχεύει στο Κράτος του Ισραήλ, αλλά στο πρόσωπο που είναι επικεφαλής της Κυβέρνησης, τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Η αρθρογραφία του διαδικτύου είναι πλούσια, για τις “Συμπληγάδες” από τις οποίες πέρασε το πολιτικό κόμμα του Νετανιάχου μέχρι την επανεκλογή του το 2022, μετά από 2,5 χρόνια μίας πολυκομματικής ισραηλινής κυβέρνησης που δημιουργούσε ανασφάλεια στο λαό του Ισραήλ, όμως ασφάλεια στη Διεθνή Διπλωματία, και κυρίως αυτή, της Κυβέρνησης Μπάιντεν και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου την επαναφορά του Ιράν στο πυρηνικό πρόγραμμα. Γιατί ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι στο Ισραήλ επανεξελέγη ο Νετανιάχου σε μία περίοδο, που η δυτική διπλωματία και κυρίως του νυν Αμερικανού προέδρου είχε ήδη ανοίξει μέτωπα με Ρωσία (λόγω του ουκρανικού πολέμου), με Γαλλία και Κίνα μέσω της Συμφωνίας AUKUS. Εν ολίγοις, η αποτυχία της μπαϊντενικής διακυβέρνησης ήταν εύλογο να πιστωθεί σε πρόσωπα και κυβερνήσεις, μέχρι σήμερα.
Σε έναν μήνα από τώρα, η Αμερική θα παραδώσει την σκυτάλη στη νέα πολιτική ηγεσία της, είτε με την επανεκλογή των Δημοκρατικών είτε με την εκλογή των Ρεπουμπλικάνων. Αναμφισβήτητα και στη βάση των γεγονότων των τελευταίων χρόνων, η 5η Νοεμβρίου καθίσταται σημαντικό ορόσημο για τη Διεθνή Κοινότητα. Το μόνο σίγουρο, ωστόσο είναι, αυτό που είπε ο Νετανιάχου κατά τη χθεσινή ομιλία του από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών: “Το Ισραήλ θα νικήσει, επειδή δεν έχουμε άλλη επιλογή”…
*Άννα Κωνσταντινίδου , Ιστορικός -Διεθνολόγος Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), Διδάσκουσα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
