Ολόκληρη η ομιλία του:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ο προϋπολογισμός αποτυπώνει αυτό ακριβώς που αποτυπώνουν και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης.
Ότι η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση.
Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αποδοκιμάζει την πολιτική της κυβέρνησης και οι εκπρόσωποί της στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό περιγράφουν μια ιδεατή εικόνα που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Μετά από 6 προϋπολογισμούς που έχει καταθέσει αυτή η κυβέρνηση, αναρωτιέται κανείς ποιες αλλαγές έχουν επέλθει στο αναπτυξιακό και παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
Απάντηση: καμία αλλαγή.
Η Ελλάδα παραμένει μια χώρα υπηρεσιών, δεν παράγει.
Η ανάπτυξη για την οποία επαίρεστε δεν αφορά την πλειοψηφία των πολιτών.
Μια ανάπτυξη που στηρίζεται στον τουρισμό, ένα τομέα ευάλωτο σε γεωπολιτικές ή άλλες αναταράξεις.
Οι επενδύσεις για τις οποίες, επίσης, επαίρεστε δεν είναι παραγωγικές, είναι επενδύσεις στο real estate.
Δεν υπάρχει αναπτυξιακό σχέδιο για τον πρωτογενή τομέα, τη μεταποίηση, τη βιομηχανία, τις νέες τεχνολογίες και την καινοτομία.
Οι άμεσες ξένες επενδύσεις μειώθηκαν κατά 14% το πρώτο εξάμηνο του 2024, με την πλειονότητά τους να μην είναι παραγωγικές. Η αύξηση των επενδύσεων το 2023 ήταν μικρότερη του στόχου, όπως ακριβώς συνέβη και το 2022.
Τα κονδύλια για έρευνα και ανάπτυξη μειώθηκαν το 2023 έναντι του 2022 (1,27 έναντι 1,53 δις), ενώ αντιπροσωπεύουν ποσοστό 35% χαμηλότερο από τον μέσο όρο της Ε.Ε.
Σχεδόν 1 δις μεγαλύτερο ήταν το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου το πρώτο 8μηνο του 2024 σε σχέση πέρυσι, με τις εξαγωγές να μειώνονται και τις εισαγωγές να αυξάνονται.
Όλα αυτά έχουν συνέπειες για την κοινωνία και τους πολίτες.
Η δομική αδυναμία του παραγωγικού μοντέλου να δημιουργήσει πλούτο και βιώσιμα έσοδα, σε συνδυασμό με τις επιλογές της κυβέρνησης οδηγεί:
• σε υπερβολική εξάρτηση από άδικους έμμεσους φόρους, που πλήττουν τη μεσαία τάξη και τους πιο ευάλωτους. 1,7 δις θα εισπραχθούν μόνο από την επιβολή του ΦΠΑ, ενός έμμεσου φόρου, σε άλλους έμμεσους φόρους!
• Σε τεχνητή συγκράτηση δαπανών, η οποία στεγνώνει την αγορά. 3,5 δις χρωστούσε το δημόσιο σε προμηθευτές και εκκρεμείς επιστροφές φόρων
• σε ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας στην Ευρώπη, με τους Έλληνες να διαθέτουν τη χαμηλότερη αγοραστική δύναμη στην Ευρώπη βάσει του μισθού τους
• σε όξυνση του στεγαστικού προβλήματος λόγω της Golden Visa,
• σε αδυναμία της Ελλάδας να προσελκύσει τους νέους που μετανάστευσαν μέσα στην κρίση, εντείνοντας το δημογραφικό πρόβλημα
• και πάνω απ’ όλα, σε μείωση του κοινωνικού κράτους, σε υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και παιδείας.
Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι στη χώρα εισρέουν πρωτοφανείς χρηματοδοτήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης, το ΕΣΠΑ και τα άλλα ευρωπαϊκά ταμεία.
• Πόροι στους οποίους έχουν ελάχιστη πρόσβαση οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες είναι αποκλεισμένες από το τραπεζικό σύστημα, με την ανοχή της κυβέρνησης
• Πόροι που κατανέμονται άνισα στην ελληνική περιφέρεια, η οποία οδηγείται σε περαιτέρω εγκατάλειψη,
• Πόροι που μοιράζονται με απευθείας αναθέσεις σε ποσοστό πάνω από 75%, συγκεντρώνοντας τον πλούτο σε 5-6 οικογένειες στη χώρα.
Γιατί για κάποιους φαίνεται ότι υπάρχουν λεφτόδεντρα.
Τα προβλήματα, όμως, αυτά επηρεάζουν και την αποτρεπτική μας ισχύ και την εθνική ασφάλεια.
Γιατί μια χώρα με δομικά οικονομικά αδιέξοδα δεν μπορεί να έχει ισχυρή άμυνα, ούτε να χαράξει αυτόνομη στρατηγική.
Μήπως αυτός είναι ο λόγος που η Ατζέντα 2030, η οποία παρουσιάστηκε από τον κ. Δένδια, ως το στρατηγικό πλαίσιο για τη θωράκιση της εθνικής άμυνας, παραμένει ένα γενικόλογο και ακοστολόγητο σχέδιο, χωρίς συγκεκριμένο αποτύπωμα στον προϋπολογισμό του 2025;
Μήπως γι’ αυτό λείπουν συγκεκριμένα στοιχεία για τη χρηματοδότηση, το χρονοδιάγραμμα και τις μεθόδους υλοποίησης, γεγονός που την καθιστά περισσότερο επικοινωνιακό εργαλείο παρά ουσιαστικό στρατηγικό πλάνο;
Και με ποιόν τρόπο, αλήθεια, επενδύει η κυβέρνηση στον καταλύτη ισχύος των οπλικών μας συστημάτων – το ανθρώπινο δυναμικό – όταν έχουμε μείωση 4,7 εκατομμύριων ευρώ στις παροχές προς το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων;
Τη στιγμή μάλιστα που οι χαμηλές αποδοχές, οι δύσκολες συνθήκες εργασίας, η αναξιοκρατία και το στεγαστικό δημιουργούν ένα πρωτοφανές κύμα παραιτήσεων και αποθαρρύνουν τους νέους να ενταχθούν στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Εξίσου ανησυχητική είναι η κατάσταση στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία, η οποία βιώνει την αποεπένδυση και την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού.
Παρότι ξοδεύουμε υπέρογκα ποσά για την άμυνα, είμαστε μια χώρα-πελάτης κι όχι μια χώρα-παραγωγός, παρά τις σημαντικές δυνατότητες της ναυπηγικής και αμυντικής μας βιομηχανίας.
Οι δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη παραμένουν δραματικά χαμηλότερες από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ενώ λείπουν οι πολιτικές που θα στηρίξουν την ανάπτυξη της αμυντικής τεχνογνωσίας της χώρας.
Η Ελλάδα, αντί να προσανατολίζεται σε έναν ουσιαστικό ρόλο στην ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική, κινδυνεύει να περιθωριοποιηθεί, σε ένα μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον, με την Ευρώπη να επενδύει στην αμυντική βιομηχανία.
Κατόπιν αυτών, η υπερψήφιση από το ΠΑΣΟΚ των αμυντικών δαπανών για λόγους εθνικής ευθύνης, δεν είναι λευκή επιταγή, αλλά συνοδεύεται από σοβαρές επιφυλάξεις και απαιτήσεις για διαφάνεια και εξορθολογισμό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η χώρα, κάθε μέρα που περνάει, βυθίζεται σε μια πολυεπίπεδη κρίση.
Η κυβέρνηση έχει χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια συνολική επανεκκίνηση, ένα νέο σχέδιο διακυβέρνησης.
Μια κυβερνητική πρόταση συμπεριληπτική, προοδευτική, που θα δίνει ελπίδα στους πολίτες.
Πολίτες που, πλέον, στρέφουν το βλέμμα τους στο ΠΑΣΟΚ, στα χέρια του οποίου ανήκει αυτή η ευθύνη.
Για να επανέλθει η αξιοπρέπεια, η ελπίδα και η κοινωνική δικαιοσύνη για όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
