της Άννας Κωνσταντινίδου
Η Ελλάδα από την 1/1/2025 ξεκίνησε τη θητεία της ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μία θητεία που αφενός θα διαρκέσει δύο χρόνια, αφετέρου αρχίζει σε μία περίοδο έντονων γεωπολιτικών προκλήσεων και αναταράξεων σε διεθνές επίπεδο.
Δηλαδή οι χώρες που αυτήν την στιγμή, πολύ απλοϊκά η έκφραση, θα εγγυώνται για τη διασφάλιση και τη διατήρηση της Παγκόσμιας Ειρήνης, θα είναι οι: ΗΠΑ, Γαλλία, Μ. Βρετανία, Ρωσία, Κίνα (μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας), Ελλάδα, Δανία, Πακιστάν, Παναμάς, Σομαλία (νέα μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας), Σλοβενία, Αλγερία, Γουιάνα, Νότια Κορέα, Σιέρα Λεόνε (μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας που έχουν ακόμα ένα χρόνο θητείας).
Η Ελλάδα, και μόνο που κάποιος βλέπει τα κράτη που τη δεδομένη χρονική στιγμή ασκούν την Πολιτική για την Παγκόσμια Ασφάλεια αντιλαμβάνεται ότι, έχει πολύ σημαντικό έργο να παράγει, καθώς θα είναι η “ζυγαριά” αυτή που όχι μόνο οφείλει να εξισορροπήσει τους δύο πόλους του Διεθνούς Συστήματος που βρίσκονται (και μεταξύ τους) σε αναταραχή, αλλά να τεθεί ως διαπραγματεύτρια ή πιο σωστά ως δίαυλος ανάμεσα σε έθνη και λαούς που βρίσκονται μεταξύ τους σε “σύγχυση”, μια και η ίδια φέρει ιστορικούς δεσμούς μαζί τους.
Η χώρα μας, έχοντας διαχρονική παρουσία στον ιστορικό χρόνο, κατάφερε μέσω της Διασποράς της σε περιβάλλοντα της Μέσης Ανατολής, όπου ανέπτυξε τις Παροικίες της να διαμορφώσει ισχυρούς δεσμούς με χώρες που δεινοπαθούσαν κάτω από το αποικιοκρατικό καθεστώς των Γάλλων, Βρετανών (… ακόμα και Ιταλών). Τώρα, η Ελλάδα αυτό το “καλό όνομα” που δημιούργησε, έρχεται να το χρησιμοποιήσει εν τοις πράγμασι, ώστε να καταδείξει, εκτός των άλλων, πόσο “διαχρονική συγκολλητική ουσία” είναι (και στη) Διεθνή Διπλωματία.
Οι προκλήσεις που η Ελλάδα αντιμετωπίζει ως “Διπλωματία” είναι πάρα πολλές. Αυτονόητο και δεν χρειάζεται περαιτέρω αναφορά, ότι η διετής θητεία της στο εν λόγω Διεθνές Όργανο είναι το ορόσημο αυτό για να προωθήσει την επίλυση του εθνικού ζητήματός της, του Κυπριακού, πάνω ωστόσο σε μία βιώσιμη λύση για τους πολίτες του συγκεκριμένου Κράτους. Και φυσικά, βιώσιμη λύση δεν είναι η Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία, ένα “αναμάσημα” των Συμφωνιών Ζυρίχης -Λονδίνου και του Σχεδίου Ανάν. Γιατί για μία βιώσιμη λύση του Κυπριακού, επιβάλλεται πρώτα και κύρια, να καταπέσει το (αποικιοκρατικό) καθεστώς των Εγγυήσεων με την ταυτόχρονη απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων από το βόρειο τμήμα της. Και φυσικά, οποιοσδήποτε διάλογος να αφορά την απομάκρυνση των εποίκων και την διαχείριση του Ζητήματος στα πληθυσμιακά μεγέθη των δύο κύριων Κοινοτήτων, που υπήρχαν πριν την Εισβολή του 1974.
Από εκεί και ύστερα, ή για να είμαστε ακριβέστατοι, μία από τις πρώτες προτάσεις που είναι επιβεβλημένο να τεθεί από την ελληνική αντιπροσωπεία στον ΟΗΕ μέσα στις ημέρες που ακολουθούν, είναι η άμεση απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων από τους τρομοκράτες της Χαμάς. Φυσικά, όλοι αυτοί οι ποντιοπιλατισμοί που δεκαεννιά μήνες εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας από το εν λόγω Όργανο όσο και τον επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού, Γκουτιέρες, κάθε άλλο παρά στοχεύουν στην κατάπαυση του πυρός, αλλά αντίθετα επιτείνουν τις εχθροπραξίες.
Και είναι ιδιαίτερα σημαντικό, η Ελλάδα στο θέμα των Ισραηλινών ομήρων να βγει μπροστά, γιατί εν πολλοίς θα εκπροσωπεί και τον ενωσιακό Θεσμό, που μπορεί η Γαλλία να είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, μπορεί η Δανία χωρίς εξισορροπισμούς να έχει σαφέστατη θέση υπερ του Ισραήλ, όμως η χώρα μας έχοντας, όπως ήδη αναφέραμε, ιστορική παρουσία και ιστορικές σχέσεις με τον Αραβικό Κόσμο, είναι αυτή που μπορεί να διαδραματίσει το ρόλο της εγγυήτριας δύναμης, ανάμεσα σε Ισραήλ και Άραβες. Δυστυχώς, το γαλλικό Κράτος, έχοντας το στίγμα της αποικιοκρατικής δύναμης και κυρίως ζώντας σε φόβο εξαιτίας της ισλαμικής τρομοκρατίας που για να είμαστε ειλικρινείς το ίδιο το κοινωνικό και πολιτικό σύστημά του γιγάντωσε πέντε σχεδόν δεκαετίες, στον πόλεμο αυτό που μαίνεται στο ισραηλινό έδαφος στάθηκε πολύ κατώτερο των περιστάσεων.
Επίσης, ας μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό, η Ευρωπαϊκή Ένωση τη δεδομένη στιγμή βρίσκεται στην “εντατική”, γιατί εκτός των άλλων, “ασθενούν” οι δύο υπερδυνάμεις της, Γαλλία και Γερμανία, μια και βιώνουν πολιτική αστάθεια.
Η χώρα μας, εκτός των άλλων, προβάλλοντας με την ανάληψη των συγκεκριμένων καθηκόντων της την άμεση επιστροφή των Ισραηλινών ομήρων στα σπίτια τους, πολύ εμφατικά όχι μόνο στέλνει το μήνυμα, αλλά τονίζει το ζήτημα των αγνοουμένων της Κύπρου, ένα θέμα που αν και βρισκόταν στο διπλωματικό προσκήνιο, εντούτοις ποτέ δεν έλαβε τις απαιτούμενες διαστάσεις για την επίλυσή του. Τη δεδομένη στιγμή, η κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, θα πρέπει να περνάει με την πρωταρχική επιστροφή των Ισραηλινών ομήρων, ώστε και η λύση του Κυπριακού να περνά από την πρωταρχική λογοδοσία της Τουρκίας για την τύχη των Ελλήνων αγνοουμένων. Σε ένα τέχνασμα, ο ΟΗΕ είτε περνούσε την τύχη των Ισραηλινών ομήρων από την πρωταρχική κατάπαυση του πυρός είτε προσφάτως ψήφισε, απαγκιστρώνοντας την τύχη τους από τον τερματισμό των εχθροπραξιών στη Γάζα.
Και οφείλει η χώρα μας να αναλάβει ως πρωταρχική ενέργεια την επιστροφή των πολιτών του Ισραήλ, εκτός των άλλων, γιατί τη δεδομένη στιγμή, οφείλει να κάνει ηχηρό το μήνυμα, με μία νέα κυβέρνηση στη Συρία- δορυφόρο της Τουρκίας, ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδιαίτερα στα δύο αυτά χρόνια της θητείας μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα είναι το μέλημά μας αυτό, που θα κινεί όλες τις ενέργειες και την στάση μας, ακόμα και που το δικαίωμα veto ανήκει στα πέντε μόνιμα μέλη. Γιατί δεν μπορούμε να ξεχνάμε, ότι υπάρχει και το ουκρανικό ζήτημα, υπάρχει μια χώρα που ενώ είναι εισβολέας, ωστόσο έχοντας ως μόνιμο μέλος το δικαίωμα της αρνησικυρίας, θα αποδείξει την στάση της από εδώ και πέρα, τη θέση που θα επιδιώξει να ξαναέχει στο διεθνές προσκήνιο.
Η πτώση του Άσαντ όχι μόνο δεν αποσόβησε την περιφερειακή ένταση, αλλά αντίθετα με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο έφερε στο διπλωματικό προσκήνιο τα δικαιώματα των ομάδων. Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που με ύπουλο πλέον τρόπο ο δορυφόρος της Τουρκίας, η νέα κυβέρνηση της Συρίας (πρώην μέλη της ισλαμικής τρομοκρατίας, και ως εκ τούτου “πάντα μέλη” της ισλαμικής τρομοκρατίας) με προκάλυμμα ότι αποτελεί την πολιτική μετάβαση της Συρίας σε ένα νέο κατεστημένο, “θα παρέχει το ελεύθερο” στη γειτονική χώρα μας να καταστρατηγεί τα δικαιώματα των Κούρδων, ενώ η ίδια έχοντας ισλαμικό αποτύπωμα, αλλά φορώντας “προβιά μεταρρυθμιστή” θα συνεχίσει την υπονόμευση των φυλετικών και θρησκευτικών δικαιωμάτων των ομάδων που διαβιούν στο εσωτερικό της Συρίας. Για να μην αναφερθούμε στην ισλαμική τρομοκρατία που υπονομεύει τόσες δεκαετίες την πολιτική και κοινωνική σταθερότητα σοβαρών αραβικών κρατών.
Η νέα κυβέρνηση της Συρίας -δορυφόρος της Τουρκίας το μόνο σίγουρο είναι, και μετά την επίσκεψη του Αλ Τζολάνι στο Ριάντ, ότι με προκάλυμμα την προώθηση ενός νέου διπλωματικού προφίλ, θα προωθεί τα συμφέροντα της γειτονικής χώρας μας.
Αυτό που περιγράφηκε μόλις παραπάνω η χώρα μας, κάνοντας αισθητή την παρουσία της από την πρώτη στιγμή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, οφείλει να το σταματήσει. Γιατί η πρόκληση είναι μία, και το στοίχημα που οφείλει “να βάλει με τον εαυτό της” ένα , ότι είναι η στιγμή να αποδείξει πόσο δυνατός διπλωματικός κρίκος του Διεθνούς Συστήματος είναι, βάζοντας σε νέο πλαίσιο (μετά την πολεμική καταχνιά) τις αραβοϊσραηλινές σχέσεις. Γιατί , ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα για την Οικουμένη είναι συνώνυμο με την προαγωγή των Αρχών και των Ιδεών, όπως είναι η Ελευθερία και η Δικαιοσύνη.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
