της Άννας Κωνσταντινίδου*
Σκεφτόμουν πολλές ημέρες τι να γράψω για τη σημερινή ημέρα και κυρίως πώς να το γράψω. Και ο προβληματισμός μου έγκειτο γιατί η Ανθρωπότητα όχι μόνο δεν διδάχθηκε, αλλά συνεχίζει “ακάθεκτη” να σπέρνει τη μισαλλοδοξία ανάμεσα στους λαούς, καθώς ο ρατσισμός και κυρίως ο αντισημιτισμός μέσω της διάδοσης και συνέχισης των στερεοτύπων που οδήγησαν στην Γενοκτονία των Εβραίων καλά κρατεί… δυστυχώς.
Όμως, καθώς το Έθνος των Ελλήνων έζησε και αυτό τη Γενοκτονία και τον εκτοπισμό από τα εδάφη του, δεν μπορούσα παρά να επικεντρωθώ πώς κατ’ ουσίαν Έλληνες και Ισραηλινοί/Ισραηλίτες (… με το εθνωνύμιο Ισραηλίτες νοείται η εβραϊκή Διασπορά) έχουν παράλληλη ιστορική πορεία στα Πάθη και τα Δεινά.
Ο Χίτλερ άλλωστε δεν είχε κρύψει ποτέ του ότι πρότυπό του ήταν ο Μουσταφά Κεμάλ που ξεκλήρισε και εκτόπισε τον Ελληνισμό από το μικρασιατικό έδαφος και τον Πόντο. Τα “Αμελέ Ταμπουρού” ήταν η έμπνευση για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Νταχάου, το Άουσβιτς Ι, το Άουσβιτς -Μπίρκεναου, το Άουσβιτς- Μόνοβιτς, το Μαουτχάουζεν, το Σαξενχάουζεν κτλ κτλ κτλ.
Το σύνθημα: Arbeit macht Frei (…η εργασία απελευθερώνει)… δηλαδή η καταναγκαστική εργασία που στην πραγματικότητα οδήγησε στο θάνατο έξι εκατομμύρια Εβραίους, δύο και παραπάνω δεκαετίες νωρίτερα τα “Αμελέ Ταμπουρού” είχαν γράψει τη δική τους Ιστορία στο αδίκημα της Εθνοκάθαρσης και της Γενοκτονίας, καθώς μέσω της καταναγκαστικής εργασίας είχαν οδηγηθεί στο θάνατο 250 χιλιάδες Έλληνες. Ας μην ξεχνάμε ότι η εφιαλτικότερη προσωπικότητα του Ναζισμού, ο Άντολφ Άιχμαν είχε προτείνει (αρχικά), αναβιώνοντας τα “Αμελέ Ταμπουρού” τη μεταφορά των Εβραίων στην Ανατολή (… όπου το “έργο” ήταν γνώριμο στα εδάφη αυτά).
Ο Κεμάλ και οι Νεοθωμανοί με το τρίπτυχο “εκσυγχρονισμός, ισλαμισμός, τουρκισμός” έγραφαν με αίμα την μακραίωνη πορεία του Ελληνισμού στα εδάφη των προγόνων τους σε Μικρά Ασία και Πόντο.Ο Χίτλερ με τον “παγγερμανισμό, άρια και γερμανική φυλή”, επαναφέροντας από την στιγμή της ανάρρησής του στην εξουσία, το “Εβραϊκό Ζήτημα”, έγραφε τις μελανότερες γραμμές στην Ιστορία της Σύγχρονου Κόσμου…
Όμως τα δεινά του Ελληνισμού δεν σταμάτησαν το 1922, το 1955, το 1964.Όπως και τα δεινά των Εβραίων δεν σταμάτησαν με το Ολοκαύτωμα.Ο Ελληνισμός ξαναέζησε τη Γενοκτονία από τους “αιώνιους θύτες” του, τους Τούρκους το 1974 με την Εισβολή στην Κύπρο… και οι Εβραίοι ξαναζούν τον εφιάλτη του αντισημιτισμού που οδήγησε στην Γενοκτονία τους, σήμερα που ο ρατσισμός και οι στερεοτυπικές συμπεριφορές εναντίον τους βρίσκονται στο απόγειο.
… Ωστόσο, εμείς οι Έλληνες οφείλουμε να μην ξεχνάμε… Οφείλουμε να θυμόμαστε, γιατί πολύ απλά ακόμα η Κύπρος είναι ανοιχτή πληγή….
27 Ιανουαρίου – Διεθνής Ημέρα Μνήμης για το Ολοκαύτωμα… We Remember
*Άννα Κωνσταντινίδου , Ιστορικός -Διεθνολόγος Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), Διδάσκουσα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
