ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Ο ζωτικός χώρος (στα Γερμανικά, Lebensraum) ήταν ο γεωπολιτικός στόχος της αυτοκρατορικής Γερμανίας κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με την κατάληψη της εξουσίας από τον Αδόλφο Χίτλερ (1933), ως ζωτικός χώρος ήταν η επεκτατική, αποικιοκρατική αιτιολόγηση του Ναζισμού για την εδαφική εξάπλωση της Γερμανίας προς την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, με αφορμή τη Σουδητία, κατάληψη της Αυστρίας, εισβολή στην Πολωνία, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επιδιδόταν σε κατευνασμό του ναζιστικού θηρίου μετά την επαίσχυντη Συμφωνία του Μονάχου. Η ειρήνη δεν επιτεύχθηκε και ο πόλεμος δεν αποφεύχθηκε.
Με την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως του 47ου Προέδρου των Ην. Πολιτειών, είμαστε μάρτυρες μιας εφιαλτικής επεκτατικής πολιτικής πιθανής αρπαγής ξένων χωρών. Ο Τραμπ εμφανίστηκε ως δήθεν «ειρηνοποιός και ενοποιός». Όμως, στην ομιλία εγκατάστασής του (20/1/2025) ήταν ωμός:
Επιδιώκει να επεκτείνει την επικράτεια των ΗΠΑ μέχρι τ’ αστέρια και να εποικίσει τον πλανήτη Άρη. Ισχυρίζεται ότι η Διώρυγα του Παναμά πρέπει να επανέλθει στην κυριότητα των ΗΠΑ, διότι την ελέγχουν, τάχα, οι Κινέζοι. Ο Κόλπος του Μεξικού να μετονομασθεί σε Κόλπο Αμερικής. Και η Γροιλανδία, κτήση της Δανίας, να αποκτηθεί-προσαρτηθεί από τις Ην. Πολιτείες.
Ο Τραμπ απειλεί με στρατιωτική επέμβαση στον Παναμά και επιμένει να αξιώνει αρπαγή της Γροιλανδίας. Οι λόγοι της πιθανής προσάρτησής της εντάσσονται στον αγώνα δρόμου διεθνών δρώντων – ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας, ΕΕ – για επιρροή και έλεγχο της εξόχως και πολλαπλώς σημαντικής περιοχής της Αρκτικής.
Σε έντονη τηλεφωνική επικοινωνία με την Πρωθυπουργό της Δανίας, Φρεντέρικσεν, ο Τραμπ επιβεβαίωσε την πρόθεσή του ν’ αποκτήσει τη Γροιλανδία, σύμφωνα με τους βρετανικούς «Financial Times». Η Δανή Πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι το νησί «δεν είναι προς πώληση». Πρόσφατα (26/1/2025), ο Τραμπ δήλωσε ότι η Λωρίδα της Γάζας «πρέπει να καθαρίσει», και τα 2,5 εκ. κατοίκων της να επανεγκατασταθούν στην Αίγυπτο, στην Ιορδανία και σε άλλα αραβικά κράτη. Τι άλλο είναι από εθνοκάθαρση;
Η επανεγκατάσταση, είπε, «θα μπορούσε να είναι προσωρινή ή μακροπρόθεσμη. Σχεδόν τα πάντα έχουν κατεδαφιστεί και άνθρωποι πεθαίνουν εκεί. Έτσι, θα προτιμούσα να εμπλακώ με κάποια από τα αραβικά έθνη και να κτίσω κατοικίες σε μια διαφορετική τοποθεσία, όπου ίσως μπορούν να ζήσουν ειρηνικά για αλλαγή». Η Αίγυπτος, η Ιορδανία όπως και το Ισραήλ, το καθένα για δικούς του λόγους ασφάλειας, πρώτιστα, δεν υιοθετούν τις Τραμπ-ικές προθέσεις.
Ο Ρώσος Πρόεδρος, Πούτιν, το 2014 εισέβαλε και κατέλαβε αμαχητί τη Χερσόνησο της Κριμαίας, επειδή, έλεγε, ανήκει ιστορικά και εδαφικά στη Ρωσία. Το 2022 επιτέθηκε, εισέβαλε και κατέκτησε πάνω από 20% του εδάφους της Ουκρανίας. Έκτοτε ο πόλεμος συνεχίζεται και μάλλον, σύντομα, θα τερματιστεί, αφού Τραμπ και Πούτιν φαίνεται πως θα συμφωνήσουν, αναλώμασι, φυσικά, των δύστυχων Ουκρανών, που σκοτώνονται για τις γεωπολιτικές και επεκτατικές αντιπαραθέσεις Δύσης και Ρωσίας.
Ο Τούρκος Πρόεδρος, Ερντογάν, για πολλοστή φορά επεξηγεί την αδίστακτα επεκτατική, αρπακτική πολιτική της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδος, της Κύπρου και γειτονικών χωρών. Από το Εσκισεχίρ, ο σουλτάνος δήλωσε (25/1/2025) ότι τα σύνορα της τουρκικής πόλης ξεπερνούν τα πραγματικά γεωγραφικά όρια της Τουρκίας.
«Το Εσκισεχίρ δεν συνορεύει μόνο με τις γειτονικές του επαρχίες. Αν το ένα σύνορο του Εσκισεχίρ είναι η Θεσσαλονίκη, το άλλο σύνορο είναι η Κριμαία. Αν το ένα σύνορο είναι η Σαμαρκάνδη, το άλλο σύνορο είναι η Βόρεια Κύπρος. Είμαστε ερωτευμένοι με το ιδανικό μιας μεγάλης και ισχυρής Τουρκίας. Είμαστε επικεντρωμένοι στην οικοδόμηση του Αιώνα της Τουρκίας». Οι δηλώσεις Ερντογάν σε τι διαφέρουν από εκείνες του Τραμπ;
Όπως σημειώνει η Μαρία Ζαχαράκη, σε ανταπόκρισή της από την Κων/πολη, «η επίκληση περιοχών, όπως η Θεσσαλονίκη, η Κριμαία και η Κύπρος εντάσσεται στο ιδεολογικό αφήγημα της ‘‘Μεγάλης Τουρκίας’’, που συνδυάζει παντουρκισμό, θρησκευτική ενότητα και οθωμανική κληρονομιά». Σε αυτό το πλαίσιο εκδηλώνεται και η πολιτική της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Χίτλερ, Τραμπ, Πούτιν, Ερντογάν, σε τι διαφέρουν στις επεκτατικές πολιτικές τους; Δεν ενεργούν μόνο στρατηγικά αλλά και γεωπολιτικά. Η γεωπολιτική είναι η μελέτη των επιδράσεων της γεωγραφίας στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις σε συνάρτηση προς την κατανομή ισχύος στο άναρχο διεθνές σύστημα.
Και οι τέσσερεις ηγέτες επιδίωξαν και επιδιώκουν ζωτικό χώρο, επέκταση της κρατικής επικράτειάς τους, αρπαγή και υποδούλωση ελεύθερων χωρών και περιοχών, ληστρική εκμετάλλευση των πόρων τους, κατά κραυγαλέα και ατιμώρητη καταπάτηση και παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Επιβεβαιώνουν, έτσι, τον Θουκυδίδη ότι, το συμφέρον είναι η κινητήριος δύναμη της πολιτικής κρατών. Η ισχύς είναι το «δίκαιό» τους.
Όταν έγινε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, Ελλάδα και Κύπρος απέτυχαν να υποδείξουν έντονα στους εταίρους και συμμάχους τους, ότι: Δεν υπάρχουν δύο ειδών εισβολές, ούτε δύο ειδών κατοχές. Δεν πρέπει να ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις. Η βία, η εισβολή, η κατοχή, η αρπαγή, στο όνομα της ισχύος και των συμφερόντων, δεν δημιουργούν δίκαιο.
Η Κύπρος υπέστη τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή. Η ΕΕ, οι ΗΠΑ, η Ρωσία δεν καταδίκασαν ποτέ το τουρκικό έγκλημα. Απλώς λένε στον βιαζόμενο κυπριακό λαό να αυτοκτονήσει εθνικά, βιολογικά, κρατικά και πολιτειακά, επειδή αυτό τους ζητούν, διά της τουρκοδιζωνικής, σπιθαμιαίοι ηγέτες του Ελληνισμού.
Σε τι διαφέρουν μεταξύ τους ο Χίτλερ, ο Τραμπ, ο Πούτιν, ο Ερντογάν; Απλώς στις μεθόδους που χρησιμοποίησαν για την κατάληψη της εξουσίας. Ταυτίζονται, όμως, στην άσκηση της ίδιας επεκτατικής, κατακτητικής πολιτικής. Ο Χίτλερ ήταν ένας γενοκτόνος 6 εκ. Εβραίων, άρπαγας και κατακτητής χωρών. Ο Τραμπ είναι ένας δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Αλλά είναι ένας αλαζόνας ηγέτης που κομπάζει ότι η χώρα του δεν κατακτιέται, δεν εκφοβίζεται, δεν αποτυγχάνει και γι’ αυτό χρησιμοποιεί την ισχύ της για να απειλήσει, να εκφοβίσει, να παρέμβει ή να αρπάξει χώρες.
Ο Πούτιν είναι ένας αυταρχικός ηγέτης, που οπτασιάζεται ανασύσταση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας με εισβολές και κατακτήσεις. Τις ίδιες ονειρώξεις καλλιεργεί και ο Ερντογάν. Επιδιώκει επέκταση της τουρκικής επικράτειας σε βάρος της Ελλάδος, της Κύπρου, της Συρίας, του Ιράκ, ακόμα και του Ισραήλ, και επανίδρυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στο ίδιο πλαίσιο πρέπει να ενταχθεί και η στρατηγική του Ισραήλ για εποικισμό κατεχόμενων παλαιστινιακών περιοχών. Ευχή και ελπίδα: Να μην επιβεβαιωθεί θλιβερά ο Αριστοτέλης, που είπε: «Όσα κυριεύονται στον πόλεμο, λέγεται ότι ανήκουν στους νικητές».
– Το πιο πάνω κείμενο δεν είναι προϊόν Τεχνητής Νοημοσύνης
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
