Της Άννας Κωνσταντινίδου
Χθες, δεν νομίζω να υπήρξε άνθρωπος “στον κόσμο τούτο” που να μην έμεινε αποσβολωμένος από τον κάθε άλλο παρά (διπλωματικά) κόσμιο τρόπο με τον οποίο ο πρόεδρος των ΗΠΑ μίλησε σε ομόλογό του, ωστόσο ενός κράτους, μικρής ισχύος. Και φυσικά αναφέρομαι στη συνάντηση Τραμπ με Ζελένσκι. Σύμφωνα με τους Neumann και Gstöl τα μικρά κράτη είναι αυτά που δεν μπορούν να εμπλακούν σε πόλεμο με μεγάλης ισχύος κράτη, μια και εκτός των άλλων δεν έχουν επαρκείς πόρους προκειμένου να επιδιώξουν κυρίαρχες πολιτικές ισχύος.
Ωστόσο, θα πει κάποιος ότι εδώ και τρία χρόνια βλέπουμε έναν Ζελένσκι να συνεχίζει να επιβιώνει και μάλιστα χθες, δεν έδειξε ηττοπαθή στάση απέναντι στον επικεφαλής της μόνης ίσως υπερδύναμης. Και εδώ απαντά η άποψη του Rothstein, ο οποίος αναφέρει ότι ένα μικρό κράτος αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι ικανό να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, καθώς δεν έχει τη δυνατότητα μόνο του να εξασφαλίσει την ασφάλειά του, στηριζόμενο στις δικές του δυνατότητες. Και ως εκ τούτου βασίζεται ουσιαστικά στις δυνατότητες άλλων κρατών και επίσης Θεσμών, για να το πράξουν.
Ο Ζελένσκι γνωρίζει ότι έχει στο πλευρό του (τουλάχιστον προς στιγμήν) τόσο την ΕΕ και το Συμβούλιο της Ευρώπης ως Θεσμούς όσο και μεμονωμένα κράτη της ΕΕ και της Ευρώπης. Κι επίσης οφείλουμε να πούμε ότι μετά το ναυάγιο της χθεσινής συνάντησης στο Οβάλ Γραφείο, οι επικεφαλής του θεσμικού οικοδομήματος της ΕΕ, Κόστα, φον ντερ Λάιεν και Μέτσολα, αλλά και ο πρόεδρος της Γαλλίας, βγήκαν με επίσημες ανακοινώσεις δηλώνοντας την στήριξή τους στον πρόεδρο της Ουκρανίας.
Επίσης, αύριο Κυριακή η Μ.Βρετανία έχει συγκαλέσει στο Λονδίνο σύνοδο Ευρωπαίων ηγετών με την παρουσία Ζελένσκι, ώστε να δούνε από κοινού τα επόμενα βήματα για το Ουκρανικό. Στη συνεδρίαση αυτή, εκτός από κυρίαρχες χώρες του ενωσιακού οικοδομήματος και κράτη της ευρύτερης οικογένειας της Ευρώπης, θα συμμετέχει και η Τουρκία (προφανέστατα υπό τη βιτρίνα του Συμβουλίου της Ευρώπης, ωστόσο η Αγγλία αργά αλλά σταθερά, αρχίζει να παίζει “βρώμικο παιχνίδι” απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο). Στις 18 και 19 Φεβρουαρίου είχα κάνει αναρτήσεις τόσο στο προφίλ μου όσο και σε ενημερωτικά ιστολόγια και εφημερίδες, γιατί το μόνο που με φοβίζει, κάθε άλλο παρά είναι η συμπεριφορά του Τραμπ, αλλά αντίθετα η στάση της Μ.Βρετανίας. Παραθέτω το σύνδεσμο του προφίλ μου με το σχετικό υλικό: https://www.facebook.com/share/p/19zFQ872V4/
… Και πάμε να τα πιάσουμε ένα ένα τα πράγματα… Αρχικά, οφείλουμε να σημειώσουμε εμφατικά αυτό. Χθες, η συνάντηση Γεραπετρίτη – Ρούμπιο όχι μόνο πήγε εξαιρετικά, αλλά όπως βλέπουμε: “In my meeting with Greek Foreign Minister Gerapetritis today, we discussed what we can accomplish together as partners, NATO Allies, and during Greece’s term at the UNSC. We also discussed Greece’s security and energy leadership in the Eastern Mediterranean and prospects for future cooperation” στην προσωπική σελίδα του στο Χ, ο ΥπΕξ των ΗΠΑ το μήνυμα που έστειλε δίνει απαντήσεις σε πολλά και κυρίως για το πώς η Αμερική αντιλαμβάνεται την Ελλάδα. Και να πούμε και κάτι, έχει τεράστια σημασία, που ο ΥπΕξ των ΗΠΑ δέχθηκε ειδικά χθες (μετά το ναυάγιο με Ζελένσκι, και την άνευρη συνάντηση της βρετανικής επίσημης αποστολής με αυτήν των ΗΠΑ) τον Έλληνα ΥπΕξ. Γιατί ως φαίνεται, η επιλογή (τουλάχιστον προς το παρόν) του Ρούμπιο από όλους τους Ευρωπαίους ομολόγους του να συνομιλεί (…και φυσικά στο βάθος Τραμπ) ακόμα και μία μέρα ιδιαίτερα φορτωμένη από κάθε άποψη και κυρίως διπλωματικά, είναι ο κ.Γεραπετρίτης. Και αναφέρω “προς το παρόν”, γιατί το γάντι, ως φαίνεται από την αμερικανική πλευρά, έπεσε, και η Ελλάδα οφείλει τώρα “να παίξει μπάλα”.
Και να πούμε και κάτι. Κι ας το κρατήσουμε, θεωρώ, γιατί σύντομα θα το βρούμε μπροστά μας. Στην Κύπρο, οι ΗΠΑ και η Μ.Βρετανία κάθε άλλο παρά θα συμπεριφερθούν “συμμαχικά” η μία στην άλλη, αλλά αντίθετα, πλέον, είναι “πολλά τα λεφτά, Άρη”, ώστε η Αμερική του Τραμπ να αφήσει το (στρατηγικό ) πλεονέκτημα στην Μ.Βρετανία. Και η Αγγλία με το να ξαναρχίσει σε εμφανέστατο επίπεδο τα αλισβερίσια της με την Τουρκία (και μέσω των αμυντικών εξοπλισμών, αλλά και μέσω του ουκρανικού) “έκαψε” εν πολλοίς το τουρκικό Κράτος απέναντι στις ΗΠΑ. Γιατί εκτός των άλλων, η ίδια η Αμερική επενδύοντας εκτός από τα ενεργειακά στον IMEC, επενδύει και σε έναν δρόμο εμπορίου και οικονομίας που εκ των πραγμάτων, είναι εκτός η Τουρκία. Και φυσικά ας μην ξεχνάμε το μπριγιαντένιο βραχιόλι (για εμάς) που ονομάζεται Ισραήλ.
Η key word στη Νέα Διπλωματία της ευρύτερης περιοχής, όπως αντιλαμβανόμαστε είναι ΠΛΕΟΝ η Κύπρος. Και φυσικά, τα δύο Κράτη του Ελληνισμού μετά πλέον και από τις τελευταίες εξελίξεις, δεν τα παίρνει σε λανθασμένες ενέργειες… απέναντι στην Αμερική του Τραμπ….
… και επανερχόμενη στην Ουκρανία, θα πρότεινα να περιμένουμε λίγο, γιατί το πράγμα θα φανεί πού θα πάει και πώς θα το πάει η ΕΕ, όταν η Γερμανία θα σχηματίσει Κυβέρνηση. Στην αυριανή συνάντηση στο Λονδίνο, το γερμανικό Κράτος θα το εκπροσωπήσει ο απερχόμενος Καγκελάριος Σόλτς, ένας επικεφαλής κόμματος εκτός των άλλων που ήρθε τρίτο και καταϊδρωμένο στην πρόσφατη εκλογική διαδικασία. Δηλαδή, αύριο η Γερμανία θα είναι “βουβό δράμα”. Εν ολίγοις, αύριο θα καθίσουν στο τραπέζι η ΕΕ (μέσω της Γαλλίας) και το Συμβούλιο της Ευρώπης (μέσω της Μ.Βρετανίας), οι δύο Θεσμοί της Ευρώπης. Ωστόσο, πέρα από ευχολόγια, και για άλλη μία φορά την επιβεβαίωση των προθέσεων που υπάρχουν απέναντι στην Ουκρανία, δεν νομίζω να υπάρξει ένα αποτέλεσμα που θα καθορίζει σοβαρά τις εξελίξεις.
Και επειδή, ως φαίνεται και αποδεικνύεται έμπρακτα, με την Αμερική αυτήν την στιγμή “δεν παίζεις”, γιατί επικεφαλής της είναι ο Τραμπ (παντοιοτρόπως ερμηνευμένο αυτό), θεωρώ ότι γίνεται αντιληπτό, και μετά τη συνάντηση του Γεραπετρίτη με Ρούμπιο, ότι η μόνη Κυβέρνηση -ακόμα και από το ενωσιακό οικοδόμημα – που είναι ανεκτή για την αμερικανική Διπλωματία, είναι αυτή που η Ελλάδα έχει σήμερα .Γιατί καλώς ή κακώς το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει όπως το θέλει, το έχει μόνο η Αμερική για πάρα πολλούς λόγους. Οι υπόλοιπες χώρες οφείλουν να κινούνται με σοβαρότητα, σύμφωνα με τον επικεφαλής της Κυβέρνησής της. Δυστυχώς, έτσι κινείται το Διεθνές Σύστημα και ως χώρα οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές. Και μέχρι η ΕΕ να αποφασίσει την ταυτότητά της και μέχρι το γερμανικό Κράτος να σχηματίσει Κυβέρνηση για να δούμε τις προτάσεις που ως η οικονομική υπερδύναμη της ΕΕ θα χαράξει ως προς τις απειλές του Τραμπ για τους δασμούς, εμείς είναι καλό να κινηθούμε στο δρόμο που γνωρίζουμε εδώ και 5 χρόνια, αυτό της σοβαρότητας, συνειδητοποιώντας (επιτέλους) παράλληλα ότι οι εχθροί του Ελληνισμού δεν μπορούν να φορούν για πολύ καιρό προσωπείο.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
