της Άννας Κωνσταντινίδου
Στις 17 και 18 Μαρτίου προσκλήθηκαν από τον Αντόνιο Γκουτιέρες οι ΥπΕξ της Ελλάδας και της Κύπρου και εκ των πραγμάτων και ο Τούρκος ομόλογός τους και ο εκπρόσωπος του ψευδοκράτους στη Γενεύη σε μία άτυπη συνάντηση, τα αποτελέσματα της οποίας θα δώσουν το έναυσμα για την επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό.
Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Και κυρίως από τα βασικά, ώστε να σχολιαστεί και η επικείμενη συνάντηση. Στην Ελλάδα, το τελευταίο διάστημα ξαναζούμε στιγμές αντι-αμερικανισμού, κραδαίνοντας τα “λάβαρα” εναντίον του Τραμπ. Έτσι, θεωρούμε, ότι είμαστε Ευρωπαϊστές, προβάλλοντας ως τη μόνη σωστή πολιτική, αυτή του Γάλλου και…στο βάθος του Βρετανού, επικεφαλής των Κυβερνήσεων των συγκεκριμένων κρατών. Κι ευτυχώς όλο αυτό το κάνουμε εμείς οι πολίτες, γιατί πολύ ορθά η Κυβέρνηση κρατά εξισορροπητική στάση και μία στάση αναμονής των εξελίξεων.
Θα χαλάσω το όνειρο των Ευρωπαϊστών, που δυστυχώς στο “εξοχικό” σπίτι μας, κάθε άλλο παρά συντάσσονται οι υπόλοιποι “ένοικοί” του με τα δίκαια του Ελληνισμού (… βλέπε Κύπρος) και φυσικά με αυτά που εξήγγειλε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν χθες για το ReArm Europe, ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ότι εάν δεν υπάρξουν περαιτέρω θεσμικοί μηχανισμοί που να διασφαλίζουν νομικά το γεγονός, ότι αυτά τα αναμφίβολα ευεργετικά μέτρα θα μείνουν στον στενό πυρήνα της ΕΕ με αξιολόγηση ακόμα και των συμπράξεων σε εθνικό επίπεδο της κάθε χώρας (και εννοώ τις κύριες κατασκευάστριες χώρες αμυντικού εξοπλισμού) με τρίτα κράτη, τότε πολύ απλά… welcome Turkey to European Defense (από το παράθυρο, μάλιστα).
Γιατί ως γνωστόν, η ΕΕ έχει αφήσει νομικά και θεσμικά στη διακριτική ευχέρεια των κρατών -μελών της την αρμοδιότητα για την λήψη αποφάσεων, δηλαδή σε ποιες χώρες θα πωλήσουν τα όπλα τους. Εάν αυτό δεν μπει σε συγκεκριμένους κανόνες, ειδικά μετά τις εξαγγελίες της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τότε η …. Τουρκία από τώρα “ανοίγει σαμπάνιες”. Ειδικά, η Γερμανία έχει τόσο χαλαρό νομικό πλαίσιο σχετικά με την πώληση όπλων, ένα πράγμα του τύπου λαϊκής αγοράς “εδώ το καλό προϊόν, έλα πάρε, πάρε, πράγμα που σπαρταράει”. Για να μην πούμε για τη Γαλλία, που σκίζει τα “ιμάτιά” της, ώστε η ΕΕ να μην έχει την πρωτοκαθεδρία στη λήψη αποφάσεων για την εξαγωγή όπλων. Όμως, εάν αυτήν την στιγμή, οι μικρές χώρες της ΕΕ παραγωγής αμυντικού εξοπλισμού δεν πατήσουν πόδι και δεν ζητήσουν νομικές δικλείδες, τότε χαμένοι… από τα αποδυτήρια.
Συγχρόνως, ειλικρινά και στη βάση των ανωτέρω, δεν ξέρω κατά πόσο είναι ωφέλιμο για τα ζητήματα του Ελληνισμού να αρχίσει επί του παρόντος η επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό. Αυτήν την στιγμή, όλα είναι ρευστά, με δύο φλέγοντα διεθνή θέματα στο προσκήνιο, ο πόλεμος στο ισραηλινό έδαφος και το Ουκρανικό. Εάν βρεθεί τη δεδομένη στιγμή, ένα σημείο επικοινωνίας ανάμεσα σε Ελλάδα-Κύπρο-Τουρκία, τότε ένα ζήτημα που δεν έχει καμία σχέση με δύο τεχνητά θέματα της Διεθνούς Διπλωματίας, το Ουκρανικό και το Παλαιστινιακό, θα μπει στο ίδιο πλαίσιο αντιμετώπισής του. Το Παλαιστινιακό, ας μην αυταπατώμαστε, δεν υφίσταται από το 1948, και το Ουκρανικό είναι ένα ζήτημα που αφορά καθαρά σε εθνοφυλετικό επίπεδο τη Ρωσία και την Ουκρανία. Το δικό μας ζήτημα είναι Εισβολή και Κατοχή ξένου εδάφους από χώρα που μάλιστα που νομικά όφειλε να εγγυηθεί για το εν λόγω έδαφος. Και φυσικά, εάν στο τραπέζι της Διπλωματίας, δεν τεθεί το ζήτημα να εκπέσει το καθεστώς των Εγγυήσεων, η κατοχική δύναμη δεν πρόκειται ποτέ να φύγει από το εθνικό Νησί μας.
Και ρητορικό φυσικά το ερώτημα: πόσο δόκιμη είναι μία επανέναρξη συζήτησης, όταν τη δεδομένη χρονική στιγμή, η Μ.Βρετανία και η Τουρκία φανερά βρίσκονται σε κοινή σύμπραξη και μάλιστα με την απρεπέστατη ανοχή της ΕΕ;
Φυσικά, και είναι καλό σε αυτά τα δύο χρόνια που θα είμαστε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να γίνουν βήματα και όχι μόνο βήματα, αλλά να δημιουργηθούν οι συνθήκες, ώστε το Κυπριακό να περνά από τον Ελληνισμό και μόνο (και κάθε άλλο παρά είναι βερμπαλισμός αυτό που γράφω), αλλά μέχρι το Ουκρανικό και το Παλαιστινιακό να μπούνε σε μία πολιτική διαπραγμάτευση με κάποιο αποτέλεσμα, το Κυπριακό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνει -για άλλη μία φορά-“βούτυρο στο ψωμί” Τουρκο-Βρετανών.
Και μέχρι φυσικά, η ΕΕ να βάλει μυαλό και να αντιληφθεί ότι το Κυπριακό είναι δικό της ζήτημα, θεσμικής επιβίωσης…
*Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ), Συνεργάτιδα του Canadian Hellenic Congress
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
