Οι κινήσεις Τραμπ στην ανατολική περιφέρεια… είναι ο Τραμπ “ρωσόφιλος”;

της Άννας Κωνσταντινίδου

Και πάμε να κάνουμε τη σούμα…του τελευταίου 24ωρου:

1. Ο Υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας σε συνέντευξή του ανέφερε ότι η Άγκυρα για λόγους εθνικής ασφάλειας και οικονομικούς έχει στο τραπέζι την πιθανότητα για εθνικοποίηση των ρωσικών συμφερόντων πυρηνικό εργοστάσιο στο Ακκουγιού,

2. Ο Τραμπ θεωρεί τον IMEC ως έργο ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα των ΗΠΑ,

3. Οι ΗΠΑ επέλεξαν εδώ και καιρό τη Σαουδική Αραβία ως το κράτος αυτό για τη διεξαγωγή της “διπλωματίας” τους στην ανατολική περιφέρεια (Μέση Ανατολή),

4. Η Ουκρανία έχει δεχθεί την πρόταση των ΗΠΑ, φυσικά απομένει να δούμε, το ποσοστό παρέμβασης της υπερδύναμης στα εσωτερικά ζητήματα του κράτους (το ποσοστό εκχώρησης κυριαρχίας της πρώτης στην Αμερική μέσω της εκμετάλλευσης του γεωφυσικού πλούτου), κάτι που ως φαίνεται θα γίνει γνωστό από τον τρόπο που θα κινηθεί η Ρωσία ως προς το σχέδιο για κατάπαυση του πυρός.

Λοιπόν, ας δούμε τις παραπάνω τέσσερεις ειδήσεις, αξιολογώντας τες όχι μόνο υπό την παράμετρο της Γεωπολιτικής, Διεθνούς Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων, αλλά και υπό την παράμετρο του Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου.

Ας αρχίσουμε πολύ χαλαρά. Ο Τραμπ σπούδασε οικονομικά και είναι επιχειρηματίας. Εκ των πραγμάτων όλα γυρίζουν από την Οικονομία και τις Επενδύσεις. Ακόμα και ο τρόπος που διαχειρίζεται την εξωτερική πολιτική τού Κράτους του στρέφεται γύρω από το επενδυτικό σκέλος και την επιχειρηματικότητα. Αυτά όλα είναι γνωστά και φυσικά, δεν τετραγωνίζω κανέναν κύκλο.

Εάν η πολιτική του επιχειρηματία και πλανητάρχη Ντόναλντ Τραμπ συμφέρει τα συμφέροντα των (υπολοίπων) χωρών του Διεθνούς Συστήματος, αυτό είναι μία παράμετρος που εξυπακούεται ότι δεν ενδιαφέρει τον πρόεδρο της Αμερικής, όχι μόνο ως προσωπικότητα, αλλά και ως ιδιότητα. Κάθε Κράτος του Διεθνούς Συστήματος οφείλει για την επιβίωσή του να εξασφαλίζει τον Κρατισμό του και τον βασικό πυλώνα του Κρατισμού του, τον Οικονομικό Εθνικισμό του. Βέβαια, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι όλες οι χώρες δεν βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης, αλλά τα ελάχιστα αναπτυγμένα Κράτη είναι και αυτά που δεν παρουσιάζουν κάποια ιδιαίτερη σημασία στη Διεθνή Πολιτική και Διπλωματία, οπότε είναι αυτές οι χώρες (κυρίως της Υποσαχάριας Αφρικής, ωστόσο υπάρχουν και στην Ασία και τη Λατινική Αμερική) που μαστίζονται (να το δώσω τελείως γενικευμένα) από εμφυλιακές συρράξεις και διοικούνται από πραξικοπηματικές κυβερνήσεις.

Και πάμε τώρα σε όλα τα υπόλοιπα κράτη που γεννούν Διπλωματία, επομένως έχουν ενδιαφέρον για το Διεθνές Οικονομικό Σύστημα.

Φυσικά, γνωρίζουμε τις λυκοφιλίες ανάμεσα στις χώρες. Η Τουρκία τη δεδομένη χρονική στιγμή και παρά το αλισβερίσι της με τη Ρωσία αυτά τα 3 χρόνια του πολέμου στο ουκρανικό έδαφος, βλέπουμε ότι μπροστά στη νέα πολιτική που δημιουργεί ο Τραμπ στην ανατολική περιφέρεια, είναι διατεθειμένη “να χτυπήσει” βιαίως το ρωσικό κράτος. Πώς; Φυσικά, μέσω της εθνικοποίησης μίας διεθνούς επένδυσης που έχει γίνει στο εσωτερικό της από το 2010, την κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Ακκουγιού. Το εάν θα το πράξει τελικά ή σε ποιο βαθμό θα μπορέσει να εθνικοποιήσει ένα διεθνές συμβόλαιο, εξαρτάται από τους όρους που υφίστανται μέσα σε αυτό. Ωστόσο, σε αυτό που οφείλουμε να μείνουμε, είναι ότι η Τουρκία -και λόγω της Συρίας – βλέπει τις σχέσεις της πλέον με το ρωσικό Κράτος κάτω από νέο πρίσμα.

Ωστόσο, για να σας είμαι ειλικρινής, θεωρώ ότι η Τουρκία είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξαναμπεί στο οπτικό βλέμμα του επιχειρηματία πλανητάρχη, παρά τη διάθεση για αναπροσαρμογή των σχέσεών της με τη Ρωσία.Και ξέρετε γιατί; Γιατί αυτήν την στιγμή ο businessman Τραμπ θέλει μία αναδυόμενη οικονομία όπως είναι η Ινδία να φέρει την προσωπική υπογραφή του, ότι βγήκε πιο μπροστά από δύο άλλες αναδυόμενες οικονομίες, όπως θεωρούνται στο Διεθνές Οικονομικό Σύστημα αυτές της Κίνας και της Ρωσίας (…που εάν θέλετε είναι και οι αντίπαλες στρατιωτικο-οικονομικο-πολιτικες οντότητες της Αμερικής). Ο επιχειρηματίας Τραμπ επιδιώκει την αναδυόμενη Ινδία να την καταστήσει “δικό του” γεω-οικονομικό δημιούργημα στη Διεθνή Πολιτική… μέσω του IMEC

Συγχρόνως, βλέποντας τα υπόλοιπα Κράτη που αυτήν την στιγμή “παίζει παιχνίδι” μαζί τους, και στεκόμενοι στην Ουκρανία, οφείλουμε να πούμε κάτι ξεχνώντας, εάν θέλετε, τα μέχρι τώρα συμβεβηκότα στο συγκεκριμένο έδαφος. Η Ουκρανία ανήκει στα λεγόμενα Κράτη NIS (New Independent States), τα οποία ωστόσο για να είμαστε ειλικρινείς η ΕΕ δεν έδωσε τόση σημασία σε αυτά, καθώς τα χρησιμοποιούσε ή προσπαθούσε να τα προσεγγίσει, όποτε είχε προβλήματα με το ρωσικό Κράτος. Οι χώρες αυτές είναι (χονδρικά, εκτός από την Ουκρανία) οι Δημοκρατίες αυτές που είναι γύρω από την Κασπία, η Αρμενία, οι χώρες της Βαλτικής που παρά το γεγονός ότι εντάχθηκαν στους οργανισμούς της Δυτικής Συμμαχίας εντούτοις ακόμα έχουν αβεβαιότητα στην άμυνα και την ασφάλειά τους. Εν ολίγοις, είναι οι χώρες που για να επιβιώσουν αναγκάζονται να πατούν σε πολλές βάρκες. Τώρα, ο Τραμπ, χρησιμοποιώντας την Ουκρανία, θέλει να καταδείξει στην ΕΕ ότι ποτέ δεν κινήθηκε σε ένα πλαίσιο σοβαρότητας ως Θεσμός.Και επίσης, εάν θέλετε να δούμε το μέλλον με έναν Τραμπ στο τιμόνι των ΗΠΑ για ακόμα 4 έτη, ας έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας στις χώρες που τελειώνουν σε -σταν και στην πλειοψηφία τους βρίσκονται στην Κασπία θάλασσα.

Και φυσικά οι ΗΠΑ -του επιχειρηματία Τραμπ- έχουν επιλέξει να δώσουν το διπλωματικό προβάδισμα στην νεα Οικονομία της ανατολικής περιφέρειας που θα φέρει την υπογραφή USA, σε ένα από τα ισχυρά λιγότερο αναπτυγμένα Κράτη που είναι η ηγέτιδα φυσιογνωμία του OPEC (Ένωση Πετρελαιοπαραγωγών Κρατών), τη Σαουδική Αραβία, για πάρα πολλούς λόγους και κυρίως για να μην βιώσει ποτέ ξανά το δυτικό ημισφαίριο την ενεργειακή ένδεια που βίωσε τόσο στις 2 πετρελαϊκές κρίσεις του ’60 και του ’70, αλλά και τελευταία με τον πόλεμο στην Ουκρανία.

… Είναι ο Τραμπ ειρηνιστής; Πάντως, ο Τραμπ ως επιχειρηματίας προσπαθεί να δημιουργήσει δικλείδες ασφαλείας ώστε η δυτική περιφέρεια να μην αισθάνεται έρμαιο της ανατολικής περιφέρειας και κυρίως της Ρωσίας και της Κίνας. Ναι, εάν θέλετε κι αυτόν τον παραλληλισμό, ο Τραμπ είναι ο “αυστηρός πατέρας” που τραβά το αυτί στο”παιδί” Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να το συνετίσει, γιατί και διγλωσσία είχε όλες αυτές τις δεκαετίες με τους εταίρους της και δεν μπόρεσε να τους διαφυλάξει, αλλά και ανήμπορη είναι να διαφυλάξει την “αυτοτέλειά” της μια και ενεργειακά εξαρτάται ακόμα από την ανατολική περιφέρεια.

Δεν ξέρω εάν ο Τραμπ είναι ειρηνιστής, πάντως δεν είναι ρωσοφιλος (… μόνο ως ανέκδοτο μπορεί αυτό να ειπωθεί), αλλά είναι ευρωατλαντιστής , όσο δεν πάει…. και κυρίως επιχειρηματίας που θέλει να διαμορφώσει τα νέα οικονομικά δεδομένα σε πιο ασφαλές πεδίο δράσης.

*Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ), Συνεργάτιδα του Canadian Hellenic Congress

Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ