Το παραμύθι Ο Έκτορας αγαπούσε το μωβ αποτελεί μια τρυφερή και συγκινητική ιστορία που αναδεικνύει τη σημασία της αυτοέκφρασης, της αποδοχής και της υπέρβασης των κοινωνικών στερεοτύπων. Μέσα από τη ζωή του μικρού Έκτορα, που τολμά να αγαπά και να επιλέγει πέρα από τα καθιερωμένα, η συγγραφέας μας προσκαλεί να δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών και να αναρωτηθούμε: Τι σημαίνει πραγματικά να είσαι ο εαυτός σου;
Σε αυτή τη συνέντευξη, η δημιουργός του βιβλίου μοιράζεται την έμπνευση πίσω από την ιστορία, τα μηνύματα που θέλει να μεταδώσει και τον ρόλο της παιδικής λογοτεχνίας στη διαμόρφωση μιας κοινωνίας που αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα.
1)Μιλήστε μας για το βιβλίο σας, την υπόθεση και τους χαρακτήρες του.
Το παραμύθι «Ο Έκτορας αγαπούσε το μωβ» είναι εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία ενός αγοριού που τα ενδιαφέροντα του φαίνεται να υπερβαίνουν τα παγιωμένα κοινωνικά στερεότυπα. Τα προσωπικά ενδιαφέροντα του Έκτορα είναι αντίθετα με τις παγιωμένες αντιλήψεις των συμμαθητών του αλλά και της οικογένειας του, κυρίως του πατέρα του που έχει τις παραδοσιακές προσδοκίες για το αγόρι του, να γίνει πρώτα από όλα κυνηγός.
Σύμμαχος στο πλευρό του βρίσκεται η δασκάλα του, η οποία τον υπερασπίζεται απέναντι στους συμμαθητές/ τριές του και στον πατέρα του. Η αποδοχή και η αγάπη της δασκάλας και της οικογένειάς του δίνουν στον Έκτορα τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τα ταλέντα του και να πραγματοποιήσει το όνειρο του, που είναι να γίνει γιατρός και να προσφέρει την φροντίδα του στους άλλους.
2) Ποια ήταν η αφορμή που γέννησε την ιδέα για το συγκεκριμένο βιβλίο;
Στο ξεκίνημα της επαγγελματικής μου καριέρας, είχα έναν μαθητή που κάποια μέρα ζωγράφισε μια αρκούδα χρωματιστή κι αυτό προκάλεσε την κοροϊδία των άλλων παιδιών. Ακόμη θυμάμαι τα κλαμένα του μάτια και το παράπονο του. Την επόμενη μέρα έφερα στην τάξη πολλά λούτρινα χρωματιστά αρκουδάκια κι αυτό ήταν!
Ο μαθητής μου έλαμψε από χαρά και δικαίωση και τα άλλα παιδιά πήραν το δικό τους μάθημα και σταμάτησαν να τον κοροϊδεύουν. Από τότε γνώρισα κι άλλα παιδιά, που οι προτιμήσεις τους στο παιχνίδι ήταν αντίθετες με τις παγιωμένες αντιλήψεις και τα στερεότυπα που θέλουν τα αγόρια να παίζουν με αυτοκίνητα και τα κορίτσια με κούκλες. Γι’ αυτά τα δυσκολεμένα και πολλές φορές περιθωριοποιημένα παιδιά, θέλησα να γράψω αυτό το παραμύθι. Να τους χαρίσω φωνή και δικαίωση.
3) Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να μεταδώσετε με το βιβλίο σας;
Πολλά τα μηνύματα του παραμυθιού, τόσο για τα παιδιά, όσο και για τους γονείς. Σύμφωνα με έρευνες, τα παιχνίδια και οι δραστηριότητες των παιδιών συμβάλλουν στην ανάπτυξη σημαντικών δεξιοτήτων που μπορούν να σχετίζονται με το μελλοντικό τους επάγγελμα. Τα παιδιά πρέπει να έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν ελεύθερα τα παιχνίδια και τις δραστηριότητες που τους αρέσουν, έτσι ώστε να καλλιεργούν τις δεξιότητες που προάγουν τις φυσικές κλίσεις και τα ταλέντα τους. Γονείς κι εκπαιδευτικοί οφείλουμε να συνοδεύουμε τα παιδιά στο ταξίδι της ανάπτυξής τους με αγάπη, αποδοχή και κατανόηση.
Έτσι μόνο δυναμώνουν τα φτερά τους για τα μελλοντικά τους πετάγματα στη ζωή. Τέλος, μέσα από το συγκεκριμένο παραμύθι, τα παιδιά μαθαίνουν πως τα παγιωμένα κοινωνικά κι έμφυλα στερεότυπα μπορεί να δυσκολεύουν, να περιθωριοποιούν και να εμποδίζουν κάποια άλλα παιδιά από το δικαίωμα της χαράς και της απόλαυσης της ίδιας τους της ζωής.
4)Τι σας ώθησε στο να εκφραστείτε μέσα από την παιδική λογοτεχνία;
Η παιδική λογοτεχνία μου δίνει την ευκαιρία να μεταφέρω πολλά ψυχοπαιδαγωγικά μηνύματα. Το επάγγελμα της ειδικής παιδαγωγού με έχει φέρει κοντά σε παιδιά που αντιμετωπίζουν διάφορες δυσκολίες. Οι μεγαλύτερες, όμως δυσκολίες κατά τη γνώμη μου είναι οι ψυχοσυναισθηματικές δυσκολίες, οι οποίες τα απομακρύνουν από τη δυνατότητα να βιώσουν ελεύθερα την ηλικία τους, έτσι όπως το δικαιούται και το αξίζει κάθε παιδί.
Ένιωσα λοιπόν, πως πρέπει να βρω έναν τρόπο να μιλήσω τόσο στα παιδιά, όσο και στους γονείς, μια και σ’ αυτή την ηλικία τα συνοδεύουν στο διάβασμα των παραμυθιών. Το παραμύθι μέσα από μηνύματα που διαδίδουν τις πανανθρώπινες άξίες και ιδέες, μπορεί να αμβλύνει τις παγιωμένες στερεοτυπικές αντιλήψεις και να προσφέρει δικαίωση σε εκείνα τα παιδιά που αισθάνονται περιθωριοποιημένα. Γιατί κανένα παιδί δεν αξίζει να ζει στο περιθώριο.
5) Πιστεύετε ότι η παιδική λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τη διαφορετικότητα;
Η παιδική λογοτεχνία έχει έναν μαγικό τρόπο να μας διδάσκει χωρίς να μας επιβάλλει τίποτα, γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική. Έχει τεράστια δύναμη να επηρεάσει τον τρόπο που βλέπουμε τη διαφορετικότητα. Τα βιβλία διαμορφώνουν αντιλήψεις από μικρή ηλικία, διδάσκουν ενσυναίσθηση και σπέρνουν τον σπόρο της αποδοχής για έναν κόσμο που μπορεί να αγκαλιάσει τον κάθε άνθρωπο. Μέσα από τις ιστορίες των ηρώων των παραμυθιών, τα παιδιά μπορούν να δουν ότι η διαφορετικότητα δεν είναι κάτι περίεργο ή αρνητικό, αλλά πλούτος, που κάνει τον κόσμο πιο όμορφο.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
