Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

γράφει ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης

Tο «Μαύρο Πάσχα της Θράκης μας», είναι μια επέτειος που ξύνει πληγές βαθιές.
Μας θυμίζει το καθήκον και το χρέος μας.
Γιατί, όπως είπε ο Κικέρων, «η ζωή των νεκρών, επαφίεται στη μνήμη των ζωντανών!»
Η μνήμη μας είναι άσβεστη φλόγα εις τους αιώνας, των αιώνων!

Οι Θράκες, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο γένος στον κόσμο, μετά τους Ινδούς.
Ο προπάτορας μας ο Ορφέας, δίδαξε στην ανθρωπότητα, τέχνες, πολιτισμό και γράμματα!
Ζώντας σ’ έναν όμορφο τόπο που ήταν το πέρασμα από την Ανατολή στη Δύση, οι Θράκες βίωσαν πολέμους, καταστροφές, επιδρομές, λεηλασίες.

Η Πατρίδα μας τεμαχίστηκε, τα παιδιά της Θράκης πλήρωσαν με το αίμα τους, το χώμα που ήταν δικό τους.
Μια ατελείωτη ιστορία, γραμμένη με θυσίες και αίματα είναι η ιστορία μας.
Ιστορία εν πολλοίς άγνωστη και πολύ φοβούμαι συνειδητά ξεχασμένη.

ΕΝΑ ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
Το «Μαύρο Πάσχα των Θρακών», είναι βαρυσήμαντο ιστορικό γεγονός.
Ένα γεγονός που αποτέλεσε το πρελούδιο για τον ξεριζωμό των Χριστιανικών Πληθυσμών από την Μικρά Ασία και τη Θράκη.

Η Γενοκτονία των Θρακών δεν είναι μια υποσημείωση της ιστορίας.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένη.
Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη.
Επρεπε να τιμάται ως Εθνική Ημέρα Μνήμης.
Δυστυχώς, όμως, αγνοείται από την ελληνική ιστοριογραφία.

Γράφει ο κορυφαίος ιστορικός μας Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος: “Η αφετηρία των διωγμών και της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Μ. Ασίας και αργότερα του Πόντου υπήρξε ο χώρος της Ανατολικής Θράκης.

Εκεί δοκίμασαν και εφάρμοσαν για πρώτη φορά το μοντέλο των μετατοπίσεων των Ελληνικών πληθυσμών και των εθνικών εκκαθαρίσεων.
Εκεί, επέβαλαν τη γενοκτονική τους συμπεριφορά .
Εκεί αξιοποίησαν τα θλιβερά αποτελέσματα των πειραμάτων τους, ώστε να τα επεκτείνουν σχεδόν αμέσως στη Δυτική Μικρασία και αργότερα με μεγαλύτερη αγριότητα στον Πόντο».

Η Γενοκτονία των Θρακών ήταν αποτέλεσμα ενός σατανικού και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου του κράτους της Τουρκίας.
Για αυτή τη Γενοκτονία είναι αιωνίως καταδικασμένη στην παγκόσμια συνείδηση της ανθρωπότητας η Τουρκία.
Αλλά δυστυχώς δεν έχει πληρώσει κανένα τίμημα.
Οι νεκροί μάρτυρες μας ζητούν δικαίωση.

ΟΙ ΝΕΟΤΟΥΡΚΟΙ

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Στην Ανατολική Θράκη το 1910 κατοικούσαν περίπου 370.000 Έλληνες.
Μετά τις τουρκικές βιαιότητες παρέμειναν μέσα στην ερειπωμένη Ελληνική γη μόνο 30.000 – 40.000 Έλληνες, οι περισσότεροι γέροι, ανήμποροι και απροστάτευτοι.

Οι διωγμοί του Θρακικού Ελληνισμού ξεκίνησε από τη Βόρεια Θράκη (Ανατολικής Ρωμυλίας) το 1906.
Μέσα σε κλίμα βίας και τρομοκρατίας με σφαγές, καταστροφές εκκλησιών και ελληνικών σχολείων και ολοκαυτώματα όπως της Αγχιάλου.
Τον Οκτώβριο του 1911 πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 3ο Συνέδριο των Νεότουρκων. Εκεί αποφασίστηκε ο βίαιος εκτουρκισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εκεί ακούστηκε για πρώτη φορά το σύνθημα «Η Τουρκία ανήκει στους Τούρκους»

Οι οδηγίες που έδωσαν σε όλες τις τουρκικές οργανώσεις ήταν σαφείς: «Πρέπει να ξεριζωθούν τα άγρια χόρτα που λέγονται Έλληνες».
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ
Λίγο αργότερα στην Κωνσταντινούπολη οι Νεότουρκοι, μετά από συνάντηση με τον Γερμανό πρέσβη, προσκάλεσαν τον Γερμανό στρατηγό Λίμαν Φον Σάντερς, με πενήντα άλλους Γερμανούς αξιωματικούς και του ανέθεσαν την αναδιοργάνωση του στρατού. Εκεί αποφασίστηκε και η εξόντωση του Ελληνισμού της Θράκης.
Ο Σάντερς αιτιολόγησε την πολιτική αυτή λέγοντας: «Η Τουρκία ουδεμίαν ασφάλειαν έχει, ούτε δύναται να οργανωθεί ελευθέρως εις το μέλλον, λόγω της παρουσίας εχθρικών στοιχείων εμπνεόμενων έξωθεν με επαναστατικάς ιδέας. Ο πληθυσμός αυτός εις ενδεχόμενην εκστρατείαν της Ελλάδος, δύναται εντός βραχυτάτου χρόνου, να οπλισθεί και να χρησιμοποιηθεί ως στράτευμα μάχης, συνεπώς επιβάλλεται η συμπλήρωση του έργου του διωγμού».
Ο Σάντερς περιόδευσε στην Ανατολική Θράκη και πρότεινε λύσεις:

Με βίαια μέσα, εμπορικό αποκλεισμό, βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτική στράτευση, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς, τάγματα εργασίας, εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν τη γη των προγόνων τους.

Στην Πόλη άρχισαν διώξεις Ελλήνων πολιτών. Τους έπιαναν μέρα μεσημέρι, χωρίς αιτία, τους μαστίγωναν δημοσίως, τους λήστευαν και τους έριχναν στα μπουντρούμια χωρίς καμιά κατηγορία. Αφιονισμένος όχλος, υποκινούμενος από στελέχη των Νεότουρκων, κυνηγούσε Ρωμιούς εμπόρους προς τα παράλια και τους εξωθούσαν να φύγουν από τη χώρα.
Στον Γαλατά και στο Πέρα εκατοντάδες καταστήματα πέρασαν σε γερμανικά χέρια. Την ίδια περίοδο, Γερμανοί πράκτορες όργωναν τη Θράκη, υποδαυλίζοντας τους διωγμούς, ενώ η Ντόιτσε Μπανκ χορηγούσε δάνεια στους Τούρκους για ν’ αγοράζουν τις περιουσίες των Ρωμιών!

ΞΕΡΙΖΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΡΩΜΙΟΥΣ

Στην περιφέρεια του Ουζούν Κιοπρού, το σχέδιο Σάντερς άρχισε να υλοποιείται τον χειμώνα του 1913.
Όταν οι Ρωμιοί πήγαιναν στα χωράφια τους, δέχονταν ένοπλες επιθέσεις.

Με την έναρξη του 1914, αφού πλέον η ύπαιθρος είχε ερημώσει, άρχισαν να εισβάλλουν και μέσα στα χωριά.
Τη νύχτα, εισέβαλαν στους μαχαλάδες των Ρωμιών φωνάζοντας συνθήματα εναντίον τους, απειλώντας τη ζωή τους, ενώ τους προειδοποιούσαν ότι θα κλέψουν τα παιδιά, θα βιάσουν τις γυναίκες και τα κορίτσια τους και ότι η μόνη τους ελπίδα να γλιτώσουν ήταν να φύγουν στην Ελλάδα.

Όταν αποφάσισαν να φύγουν, του υποχρέωναν να υπογράψουν μια βεβαίωση ότι έφευγαν με δική τους πρωτοβουλία και στη συνέχεια τους άρπαζαν τις περιουσίες με τρόπο δόλιο. Επινοούσαν ανύπαρκτα χρέη και όσοι αδυνατούσαν να τα ξεπληρώσουν, τους κρατούσαν για να δουλέψουν, ως σκλάβοι, όπου τους όριζε η διοίκηση.

Έτσι, μ’ αυτήν τη δόλια μεθόδευση βρέθηκαν χωρίς χρήματα και περιουσία, πάμπτωχοι και χρεωμένοι.

Στο Πατριαρχείο έφτασαν οι μυστικοί φάκελοι των Νεότουρκων με τις επιστολές προς τις επαρχιακές λέσχες στην Αδριανούπολη, στο Ουζούν Κιοπρού, στα Μάλγαρα, στην Ηράκλεια, στη Ραιδεστό και στην Καλλίπολη. Ήταν, πλέον, πλήρως επιβεβαιωμένο ότι οι διωγμοί αποτελούσαν κεντρική επιλογή και γίνονταν με την καθοδήγηση κορυφαίων στελεχών των Νεότουρκων.

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ…

Ο Πατριάρχης Γερμανός Ε ́, συγκλονισμένος από την τραγωδία, ενημέρωσε τους πρέσβεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Οι περιγραφές ήταν τόσο φρικιαστικές, που οι πρεσβείες αναγκάστηκαν να στείλουν εκπροσώπους προκειμένου να εξετάσουν επιτόπου την κατάσταση. Όταν οι πρόξενοι έφτασαν στη Ραιδεστό σοκαρίστηκαν.

Χιλιάδες ρακένδυτοι, πεινασμένοι προσπαθούσαν να βρούν πλοίο για να φύγουν.

Ανήλικα αγόρια και κορίτσια, κρεμασμένα στα τσιγκέλια των κρεοπωλείων, σαν αρνιά το Πάσχα, τα επιδείκνυαν στους εμπόρους ψυχών για να τα πάρουν στα χαρέμια και τα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.
Οι πρόξενοι κατέγραψαν τα φρικτά εγκλήματα και ενημέρωσαν τις πρεσβείες τους. Οι ευρωπαϊκές χώρες, με πρωταγωνιστές τη Γερμανία και την Αυστρία, σιώπησαν. Οι Νεότουρκοι τους υπόσχονταν νέες ευκαιρίες για επενδύσεις και παραχωρήσεις, που θα τους απέφεραν κέρδη μεγάλα.

Δεν μας είναι άγνωστη αυτή η σιωπή: Σιώπησαν για τη Γενοκτονία των Θρακών, για τη Γενοκτονία των Ποντίων, σιώπησαν για την καταστροφή της Σμύρνης, σιώπησαν για τα Σεπτεμβριανά το 1955, σιώπησαν για την εισβολή στην Κύπρο το 1974.

Κορύφωση των διωγμών σε βάρος υπήρξε το Μαύρο Πάσχα του 1914 (6η Απριλίου).

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγκάστηκε να κλείσει τα σχολεία και τις εκκλησίες, να κηρύξει γενικό πένθος και την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εν διωγμώ και να υψώσει φωνή έντονης διαμαρτυρίας προς την υψηλή Πύλη και τις πρεσβευτικές αρχές των Μεγάλων Δυνάμεων.
Αντί για κόκκινα αυγά, μοίραζαν κόλλυβα.
«Η Μαύρη Βίβλος» που εξέδωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο καταγράφει με ιστορική ακρίβεια τη Θρακική Γενοκτονία.
Είναι η κιβωτός της μνήμη μας.

ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

Ο σύγχρονος διάσημος Τούρκος ιστορικός Τανέρ Ακτσαμ χαρακτηρίζει τη Γενοκτονία των Χριστιανικών πληθυσμών ως : έγκλημα των Νεότουρκων κατά της ανθρωπότητας. Πρόκειται για τις περίφημες «Εντολές Εξόντωσης»
Ο συνολικός πληθυσμός των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης που εκτοπίστηκαν έφτασε τις 220.000 ψυχές, σύμφωνα με στοιχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Μέσα σε αυτούς και δεκάδες εθνομάρτυρες που η Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία τους συγκαταλέγει στους Νεομάρτυρες του γένους.
Άλλοι 96.000 άνδρες από 14-65 ετών, οδηγήθηκαν στα διαβόητα τάγματα εργασίας τα «Αμελέ Ταμπουρού» στα βάθη της Ανατολίας.
46.000 πέθαναν από τις αγγαρείες, τις ασθένειες, τον υποσιτισμό και τις κακουχίες.
Χωριά ολόκληρα μετακινήθηκαν σε άλλες περιοχές της Θράκης για να εγκαταστήσουν σ’ αυτά οι Νεότουρκοι πρόσφυγες Μωαμεθανούς από τη Βοσνία.
Ο ποιητής Γεώργιος Σουρής, λύγισε από τη μεγάλη δυστυχία των Θρακών προσφύγων , κι έγραψε στις 18 Οκτωβρίου του 1914 στο ΡΩΜΗΟ:

” Σε γνωρίζω απ’ την όψη
που πλανάται νηστική
κι απ’ του ρούχου σου την κόψη
πώς μας ήλθες από εκεί.
Σε γνωρίζω κι απ’ τα ράκη
κι από την κακομοιριά
πώς μας ήλθες απ’ τη Θράκη
και ζητείς παρηγοριά.

Μετά την Ανακωχή του Μούνδρου, το 1918, οι Ανατολικοθρακιώτες άρχισαν να επιστρέφουν στα πατρώα εδάφη και να ανοικοδομούν με την ελπίδα της λευτεριάς.
Ελπίδα που πραγματώθηκε την Ανοιξη και το Καλοκαίρι του 1920!
Μετά από 600 χρόνια σκλαβιάς, η Θράκη ήταν ελεύθερη.

Όμως, η χαρά δεν κράτησε πολύ.
Η τελευταία πράξη του δράματος τον Οκτώβριο του 1922 όταν οι Έλληνες της Ανατολικής Θράκης έλαβαν τελεσίγραφο να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες τους σε διάστημα 15 ημερών.
Η Ανατολική Θράκη παραδόθηκε από το φοβισμένο Αθηναϊκό Κράτος στην Τουρκία, υπό τους άθλιους εκβιασμούς των δήθεν Συμμάχων μας, χωρίς να ρίξουμε ούτε μια ντουφεκιά.
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΘΑΜΕ…

Ποιο είναι το μάθημα που πρέπει να αντλήσουμε από όλη αυτή την ιστορία:
«…Στα βιβλία που γράφαμε, κοιτάζαμε να βλέπουμε όσο γίνεται λιγώτερο το θηρίο της Ασίας, όσο γίνεται λιγώτερο τον «εχθρό».
Ανιχνεύαμε να βρούμε τον άνθρωπο, να τα εξηγήσουμε όλα με τη μοίρα του, να βρούμε μια δικαίωση εκεί που μονάχα το ένστικτο του θηρίου και το πάθος έδιναν τη σωστή εξήγηση και ερμηνεία στα γεγονότα.
Προχωρήσαμε ακόμα πιο πολύ.

Είπαμε να ξεχάσουμε την Ιστορία – εμείς, ένας λαός που έχει ανάγκη ν’ ακουμπά στην Ιστορία.
Και αλλάξαμε τον τόνο των βιβλίων που δίδασκαν στα παιδιά μας. Αμβλύναμε τις σκληρές γραμμές, τα μαρτύρια του Γένους στον καιρό του 1821 και στους μετέπειτα καιρούς, φτάσαμε ακόμα να σβήνουμε περιστατικά, ονόματα, θηριωδίες.

Όλα αυτά, ίσως συναντηθούμε με την αντίπερα χώρα, ίσως επιτέλους γίνουμε φίλοι.
Οι μέρες του Σεπτεμβρίου του 1955 μας γυρίζουν στις μέρες του 1922. Βλέπουμε τώρα πως είχαμε λάθος λέγοντας πως απ’ τη μια στιγμή στην άλλη το θηρίο γίνεται άνθρωπος. Όχι, φαίνεται πως δεν γίνεται. Γι’ αυτό θέλουμε να πούμε την πικρία μας γιατί απατηθήκαμε.

Θα πρέπει τώρα να ξανακοιτάξουμε τον εαυτό μας.

Δε θ’ αποφασίσουμε να διδάξουμε τώρα στα παιδιά μας το μίσος. Αλλά θ’ αποφασίσουμε πως το χρέος μας, ως Ελλήνων συγγραφέων, είναι αυτό: να ξαναθυμηθούμε πάλι, να μην πάψουμε να θυμόμαστε, να μάθουμε στα παιδιά μας να θυμούνται.»

Λαός χωρίς ιστορική μνήμη, δεν έχει μέλλον ή μάλλον έχει εκείνο το μέλλον που άλλοι αποφασίζουν για αυτόν.
Εμείς, παιδιά εγγόνια και δισέγγονα προσφύγων, έχουμε ΚΑΘΗΚΟΝ να δυναμώνουμε τη φωνή μας.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ..

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ!

ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΉ ΘΡΑΚΗ.

«Το σπίτι που γεννήθηκα, ας το πατούν οι ξένοι. Στοιχείο είναι και με προσκαλεί. Ψυχή και με προσμένει» Παλαμάς.
Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΆΝΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ…

Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ