Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Στις διακρατικές σχέσεις δεν υπάρχουν
φιλίες. Υπάρχουν συμφέροντα. Η επίθεση
φιλίας στους μέχρι χθες εχθρούς της
Τουρκίας, Ισραήλ, Αίγυπτο, ΗΑΕ και ο
βαθμός της ανταπόκρισης, προσδιορίζει
και τις μεταβλητές που υπάρχουν στην
Μέση Ανατολή.
Οι τριμερείς που στήθηκαν και
υποστηρίχθηκαν από όλες τις μετά το 2010
κυβερνήσεις, μπορεί να μην διαλύθηκαν
εις τα εξ ων συνετέθησαν, έχασαν όμως
την λάμψη τους, άλλα και τις προσδοκίες
πάνω στις οποίες οικοδομήθηκαν.
Ακόμη και η Γαλλία με την Ιταλία
συζητούν τώρα με την Τουρκία για την
συμπαραγωγή οπλικών συστημάτων. Τελικά
πόσο κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι
στη διεθνή πολιτική σκακιέρα υπέρ του ο
Ερντογάν; Θα πει κανείς ας όψεται ο
πόλεμος στην Ουκρανία, που αναγκαστικά
ένωσε και πάλι το υπό διάλυση ΝΑΤΟ και
συσπείρωσε ακόμη περισσότερο τους
Ευρωπαίους.
Τα σκληρά μέτρα που πήραν οι Ευρωπαίοι
οι ΗΠΑ και οι λοιποί σύμμαχοι σε βάρος
του Πούτιν, δεν πτόησαν τον Τσάρο της
Μόσχας, που πέρασε στην αντεπίθεση με
αντίμετρα, του τύπου ρούβλια για να σας
δώσω φυσικό αέριο.
Οι πολιτικοί της Ευρώπης με πρώτους και
καλύτερους του Γερμανούς έβαλαν όλα τα
αβγά της ενέργειας σε ένα καλάθι, αυτό
του Πούτιν και τώρα τρέχουν και δεν
φτάνουν. Αναζητούν φυσικό αέριο από
τους σχιστόλιθους του Μπάιντεν, που θα
το μεταφέρουν καράβια LNG και βλέπουν
παρά τις προσφορές από πλευράς ΗΠΑ, ότι
οι αγωγοί της Ρωσίας είναι
αναντικατάστατοι.
Στο σκληρό αυτό πόκερ της διπλωματίας,
των εκβιασμών και του πολέμου, που σε
ένα μήνα οδήγησε τέσσερα εκατομμύρια
Ουκρανούς στους δρόμους της
προσφυγιάς, αναδεικνύεται εκ της
τέφρας του ως ισχυρός παίκτης ο
Ερντογάν. Με τον ρόλο του επιτήδειου
ουδέτερου, αρνείται να συμπράξει με την
υπόλοιπη Ευρώπη, επικαλούμενος
οικονομικούς στρατηγικούς και
πολιτικούς λόγους.
Με τον Πούτιν δεν τα σπάει μια και του
στήνει ένα πυρηνικό εργοστάσιο
ενέργειας και τον έχει προμηθεύσει με
τους S-400, με τον Ζελένσκι επίσης
διατηρεί άριστες σχέσεις, μια και του
πουλάει drones του γαμπρού του και
ταυτόχρονα παριστάνει τον μεσολαβητή
στήνοντας επαφές μια στην Αττάλεια και
μια στην Κωνσταντινούπολη, των δύο
εμπολέμων πλευρών.
Σε αυτό το χάος που έχει δημιουργηθεί,
άντε να επιβιώσει όποιος κινείται
προσεκτικά, για να μην φάει καμιά
αδέσποτη. Όμως ο Ερντογάν εν μέσω αυτής
της δραματικής για τους ανθρώπους που
βιώνουν τον πόλεμο κατάστασης,
επιδιώκει να κερδίσει σε όλα τα μέτωπα.
Στους Ευρωπαίους λέει ότι, αφού
συζητάτε να βάλετε τον αποδεκατισμένο
από την φρίκη του πολέμου Ζελένσκι στην
Ε.Ε., γιατί αρνείστε το ίδιο δικαίωμα σε
μένα, που έχω ρίζες στην Γηραιά Ήπειρο.
Εννοεί χωρίς να το λέει δημόσια, την
Οθωμανική περίοδο, κατά την οποία οι
Τούρκοι έφτασαν στις πύλες της Βιέννης.
Στους Αμερικανούς, επικαλούμενος τις
ανάγκες λόγω πολέμου στην Ουκρανία,
λέει να μου δώσετε F-16 και Patriott, όσο για
το θέμα των S-400 να αφήσουμε την κουβέντα
για το μέλλον. Δηλ. επειδή στη βράση
κολλάει το σίδερο, επιδιώκει να
κερδίσει απ’ όλους και να παραμείνει
αλώβητος οικονομικά, μια και δεν θα
υποστεί καμία συνέπεια απέχοντας από
τις κυρώσεις.
Το αντίθετο μάλιστα, προσδοκά να
γεμίσει τα άδεια ταμεία του με το χρήμα
των ολιγαρχών του Πούτιν, που θα
καταφύγουν στις τράπεζες του, μια και
έχουν ήδη αποκλειστεί από την Ευρώπη
και τις ΗΠΑ. Έτσι ξαφνικά θα εισρεύσει
στην Τουρκία από την Ρωσία, ως
αιμοδότης, το πολύτιμο συνάλλαγμα, που
τόσο έχει ανάγκη η οικονομία της χώρας
για να αναπνεύσει.
Ταυτόχρονα θα εισρεύσει τουρισμός από
τη Ρωσία, ενώ η Κωνσταντινούπολη θα
γίνει γέφυρα επικοινωνίας των Ρώσων με
την Ευρώπη, μια και έχουν κλείσει οι
απευθείας προσβάσεις της Μόσχας με
όλες τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και
τις ΗΠΑ. Χαράς ευαγγέλια για τον
Ερντογάν, που εν μια νυκτί κατάφερε
λόγω της εισβολής των Ρώσων στην
Ουκρανία να γυρίσει το παιχνίδι και
εντός και εκτός της χώρας του.
Εξάλλου με τον Πούτιν δεν συνδέουν τον
Ερντογάν μόνο οικονομικά συμφέροντα.
Έχουν την ίδια άποψη για την
διακυβέρνηση της χώρας. Ο αυταρχισμός
τους ενώνει. Γράφουν και οι δύο στα
παλαιότερα των υποδημάτων τους, τα
ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος
δικαίου, φυλακίζουν τους αντιπάλους
τους, ελέγχουν ασφυκτικά την
δικαιοσύνη και γενικά στις χώρες τους
λειτουργεί, η ενός ανδρός αρχή.
Εξάλλου οι παρέες τους στο διεθνές
στερέωμα το αποδεικνύει. Από τη μια οι
μουλάδες του Ιράν και από την άλλη ο
Ορμπάν. Κι αν πάμε στην παρακάτω
γειτονιά θα συναντήσουμε τον Μαδούρο
αλλά και τον Κιμ που υποστήριξε στον
ΟΗΕ την εισβολή της Ρωσίας στην
Ουκρανία.
