Της Σοφίας Γερμανού
Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει κι αντί να δούμε μια άσπρη ημέρα, όλα γύρω μας πάνε από το κακό στο χειρότερο. Από που να αρχίσω και πού να τελειώσω. Δύο δεκαετίες πριν, αυτός ο 21ος αιώνας είχε μπει με τόσο σαματά, τόσα πανηγύρια, τόσα βεγγαλικά για να γιορτάσουμε την έλευσή του, με την ελπίδα ότι όλα γύρω μας θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Ότι θα ζήσουμε καλύτερες ημέρες κι αν δεν «τρώγαμε» όλοι με χρυσά κουτάλια, τουλάχιστον θα συνεχίζαμε να «τρώμε» με τα κανονικά…
Δυστυχώς, όμως, και ο 21ος αιώνας κουβαλάει τα ίδια κι ακόμη χειρότερα προβλήματα που κουβαλούσαν και οι προηγούμενοι αιώνες. Αγωνίες, ανεργία, φτώχεια, πληθωρισμός, επισιτιστική κι ενεργειακή κρίση, μετανάστευση, αρρώστιες, πανδημίες, επιδημίες, πολέμους…
Και φανταστείτε ότι ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή της τρίτης δεκαετίας και κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι, ούτε να μας πει τι μας επιφυλάσσει ο χρόνος και όλοι εκείνοι που αποφασίζουν για την τύχη, την ζωή και το μέλλον μας.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία καλά κρατεί!! Οι διεθνείς συνασπισμοί, μέρα με την ημέρα μεταβάλλονται. Η Φιλανδία και η Σουηδία σπάσανε την μακροχρόνια ουδετερότητά τους κι επιθυμούν διακαώς να ενταχθούν κι αυτές στο άρμα του ΝΑΤΟ, για να αισθάνονται, όπως υποστηρίζουν, περισσότερο ασφαλείς. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τις προβληματίζει. Φοβούνται για τις μελλοντικές διαθέσεις του Πούτιν, γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός, “τρώγοντας σου έρχεται η όρεξη”.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα σχέδια και την όρεξη του Πούτιν, ούτε αν έχει ακόμη την δύναμη και τις δυνατότητες να πραγματοποιήσει αντίστοιχες ενέργειες σε γειτονικές ή άλλες χώρες. Το βέβαιον είναι ότι πέρασαν τρείς μήνες και δεν κατάφερε ακόμη να πετύχει τον σκοπό του.
Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πόσο ακόμη θα τραβήξει αυτή η ιστορία με τους χιλιάδες νεκρούς, τους πρόσφυγες, τις τεράστιες καταστροφές στην οικονομία, στις υποδομές. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως θα εξελιχθούν στο άμεσο μέλλον τα οικονομικά κι ενεργειακά προβλήματα που βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας. Μπορεί ακόμη να μην έχουμε αισθανθεί τις ελλείψεις στα ράφια, αλλά αρχίσαμε να μετράμε τα χρήματά μας και διαπιστώνουμε ότι δεν αρκούν, όχι για να βγάλουμε τον μήνα, αλλά ούτε και για να περάσουμε με σχετική αξιοπρέπεια το πρώτο δεκαήμερό του.
Αλήθεια που θα πάει αυτό; Ποιος ή ποιοι είναι σε θέση να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, με την βενζίνη και το ρεύμα στα ύψη, τις τιμές στα Super Market απλησίαστες και τον πληθωρισμό να καλπάζει;
Τι άλλο να σοφιστεί η κάθε νοικοκυρά προκειμένου να φέρει βόλτα τις καθημερινές ανάγκες του σπιτικού της; Ποιος οικονομολόγος ή υπουργός οικονομικών μπορεί να της δώσει την χρυσή συνταγή πως θα εξασφαλίσει το φαγητό, την υγεία, τα φροντιστήρια, τα σχολεία των παιδιών της; Τι θα γίνει από τον Σεπτέμβριο και μετά;
Δεν ξέρω πόσο ανησυχούν όλα αυτά τους κυβερνώντες, τα πολιτικά κόμματα και τους αρχηγούς τους, που διαγκωνίζονται για το ποιος θα είναι ο κερδισμένος στις επερχόμενες εκλογές για να κυβερνήσουν την χώρα και τους ανθρώπους της. Δεν γνωρίζω τι και ποια προβλήματα είναι σε θέση να επιλύσουν. Αυτό που είμαι σε θέση να γνωρίζω είναι ότι τα σημερινά προβλήματα θα είναι και αύριο εδώ και δεν λύνονται με χειραψίες, ευχολόγια και υποσχέσεις…
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται στην Αμερική και ολοκληρώνει μια από τις πιο σημαντικές επισκέψεις Έλληνα Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, ως επίσημος προσκεκλημένος του Αμερικανού Προέδρου Μπάιντεν, και ως εκπρόσωπος ολόκληρου του Ελληνισμού, όπως ο ίδιος ο Μητσοτάκης τόνισε στην ομιλία του στο 14ο Συνέδριο της Ν.Δ. Στην μεταξύ τους συνάντηση και στην δεξίωση που παρατέθηκε, το κλίμα ήταν κάτι παραπάνω από φιλικό. Τα χαμόγελα έδιναν κι έπαιρναν, η γραβάτα του αμερικανού προέδρου ήταν γαλανόλευκη, τα λόγια που ακούστηκαν μπροστά στις κάμερες ήταν θερμά! Και η ομιλία του Έλληνα Πρωθυπουργού στην ολομέλεια του Κογκρέσου είναι προνόμιο που δίνεται σε λίγους ηγέτες.
Τι σημασία έχουν όμως όλα αυτά σε σχέση με τα φλέγοντα προβλήματα της χώρας μας; Αυτό μένει να φανεί. Το τι ειπώθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες είναι που έχει σημασία. Θα προχωρήσουν οι ΗΠΑ στην πώληση των F16 προς την Τουρκία; Θα μπει και η Ελλάδα σε διαδικασία αγοράς μαχητικών αεροσκαφών; Πώς θα αντιμετωπιστεί η τουρκική επιθετικότητα; Και με την εισβολή και κατοχή της Κύπρου τι θα γίνει;
Μπόρεσε άραγε ο πρωθυπουργός να αποσπάσει από αυτό το ταξίδι κάποια ουσιαστική δέσμευση των ΗΠΑ υπέρ των συμφερόντων του Ελληνισμού ή θα μείνουμε με το επικοινωνιακό κέρδος;
Το τι διημείφθη ανάμεσα σε ελληνική και αμερικανική κυβέρνηση, και τί αποφάσεις πάρθηκαν θα το μάθουμε τις επόμενες εβδομάδες ή μήνες, ερμηνεύοντας τις όποιες εξελίξεις λάβουν χώρα στη «γειτονιά» μας.
Μέχρι τότε, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε με αυξανόμενη ανησυχία στις οθόνες μας τις εικόνες καταστροφής στην Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα θα μετράμε τα ψηφία στους λογαριασμούς που έρχονται στο γραμματοκιβώτιό μας και θα τα συγκρίνουμε με τα ψηφία στον τραπεζικό μας λογαριασμό.
Και επειδή δεν έφταναν όλες οι άλλες αγωνίες για τα νοικοκυριά και τις οικογένειες, έχουμε σε λίγες μέρες και τις πανελλαδικές εξετάσεις, οι οποίες φέτος πραγματοποιούνται πιο νωρίς, με την βάση του δέκα (10) να παραμένει, και με λιγότερες διαθέσιμες θέσεις στα πανεπιστήμια.
Στην τελευταία στροφή πριν από το καλοκαίρι, ας ευχηθούμε καλή επιτυχία στους υποψήφιους των πανελλαδικών εξετάσεων, και να κυλήσει φέτος αυτή η διαδικασία χωρίς δράματα και με τις λιγότερες δυνατές εντάσεις.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
