του Κώστα Μαυρίδη
Η επικρατούσα για δεκαετίες πολιτική ελίτ σε Αθήνα και Λευκωσία, έχει περιπέσει σε … ίλιγγο. Η εμμονική της πολιτική δεκαετιών, που επένδυε στην «συνεργασία με την γείτονα χώρα», «στον ισλαμοδημοκράτη Ερντογάν», στα «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης» κι άλλα τέτοια από πολιτικούς, αναλυτές και ακαδημαϊκούς, έχει καταρρεύσει. Τα επιχειρήματά τους φαντάζουν πλέον τόσο φαιδρά, που υποχρεώθηκαν να προσαρμοστούν λεκτικά για να μην περιθωριοποιηθούν πλήρως.
Είναι τα ίδια … «μυαλά» που θεωρούσαν «μάταιη κάθε αντιπαράθεση για μερικές βραχονησίδες», που εκβίαζαν αποδοχή του Σχεδίου Ανάν, που απέρριπταν τη διορατική πρόταση του Προέδρου Τ. Παπαδόπουλου για οριοθέτηση ΑΟΖ Κύπρου-Ελλάδας, που μέχρι πρόσφατα προσεταιρίζονταν τους Γερμανούς «πουλώντας» τον Μακρόν και την Γαλλία… Καθώς η τουρκική επεκτατικότητα προχωρούσε αλματωδώς, ούτε η επέκταση της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, ούτε η εισβολή στην Κυπριακή ΑΟΖ, ούτε ο εποικισμός στα Βαρώσια, σήμαναν εγερτήριο. Ούτε όταν τουρκικό ερευνητικό σκάφος εφορμούσε με συνοδεία τουρκικού στόλου ακρωτηριάζοντας εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Καστελόριζο, ούτε το «Oruc Reis» στο Αιγαίο, ούτε το «Barbaros» στην Κύπρο, ούτε οι υπερπτήσεις τουρκικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά. Ούτε η παραβίαση της διεθνώς κατοχυρωμένης ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου προκάλεσε δυναμική αντίδραση παρά μόνο διαβήματα. Μια πολιτική που μονίμως υποβάθμιζε τον τουρκικό επεκτατισμό σε «επιθετική ρητορική για εσωτερική κατανάλωση», μας έφερε ως εδώ, χωρίς μέχρι σήμερα κόκκινες γραμμές, που σε περίπτωση παραβίασής τους από την Τουρκία, θα σήμαινε δυναμική αντίδραση.
Τι θα συμβεί εάν τουρκικά ερευνητικά σκάφη επέμβουν παράνομα στη διεθνώς διακηρυγμένη Ελληνική ή Κυπριακή ΑΟΖ; Τι θα συμβεί εάν οι υπερπτήσεις γίνουν καθημερινό φαινόμενο; Με τα ίδια «μυαλά» και χωρίς κόκκινες γραμμές αντίδρασης, η περαιτέρω συρρίκνωση είναι προδιαγραμμένη.
Αξιολογώντας τις παραμέτρους που συνθέτουν την αποτρεπτική ισχύ, είμαστε σήμερα ενώπιον μιας συγκριτικά ευνοϊκής συγκυρίας υπέρ του Ελληνισμού για καθορισμό κόκκινων γραμμών αντίδρασης. Και παρά την οργανωμένη παραπληροφόρηση, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών σε Ελλάδα και Κύπρο αναγνωρίζει πλέον τον εγγενή τουρκικό επεκτατισμό, όπως για χρόνια τεκμηριώναμε απέναντι στις διαχρονικές φαιδρότητες των κατευναστών. Επιπλέον, η επιδίωξη της ελίτ να αποκρύψει την τουρκική επιδρομικότητα έχει μεν αποτύχει, αλλά η πολιτική ηγεσία κατατρύχεται ακόμη από παράλογες φοβίες.
Η ορθολογική αντιμετώπιση της τουρκικής επεκτατικότητας πρέπει να εδράζεται στην αποφασιστικότητα να προασπιστούμε κόκκινες γραμμές με πανεθνική ετοιμότητα με στόχο την αποτροπή. Μόνο που κόκκινες γραμμές δεν υπάρχουν και αυτό είναι ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας κυρίως στην Αθήνα. Η συγκυρία δυνατόν να παρέχει μια «ανάπαυλα» που οφείλουμε να αξιοποιήσουμε στο έπακρον για να μην είμαστε ιστορικά μοιραίοι. Καταληκτικά, ο ορθολογικός τρόπος αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού είναι να τον αποτρέψουμε με ισχύ, ξεκινώντας με την αυτοπροστασία μας.
Κώστας Μαυρίδης- Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) – Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για τη Μεσόγειο
