48 χρόνια μετά… γιατί η Κύπρος δεν έγινε ακόμη Ισραήλ;

του Ανδρέα Γερμανού

48 χρόνια πέρασαν από εκείνη την αποφράδα ημέρα που η χούντα των Αθηνών  διέπραξε το μεγαλύτερο έγκλημα στην νεότερη ελληνική ιστορία, και υλοποιώντας αλλότρια σχέδια πραγματοποίησε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Η Χούντα των Αθηνών με το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, άνοιξε την κερκόπορτα για να εισέλθει ο ΑΤΤΙΛΑΣ. Έδωσε στην Τουρκία την ευκαιρία να υλοποιήσει τα καταχθόνια σχέδια για εισβολή, κατοχή και διχοτόμηση της Κύπρου, που επεξεργαζόταν από το 1956 με το σχέδιο Νιχάτ Ερίμ.

Από εκείνο τον Μαύρο Ιούλιο του 1974 πέρασαν 48 ολόκληρα χρόνια. Οι πληγές ακόμη αιμορραγούν. Οι πρόσφυγες δεν επέστρεψαν στα σπίτια τους και όπως όλα δείχνουν δεν θα επιστρέψουν ποτέ. Η τύχη εκατοντάδων Αγνοουμένων παραμένει ανεξακρίβωτη και όσων τα οστά ανευρίσκονται και ανασύρονται από τους ομαδικούς τάφους η εξακρίβωση των στοιχείων τους  πραγματοποιείται δια της μεθόδου του DNA.  Τα ελάχιστα οστά τους παραδίδονται στους εν ζωή ακόμη συγγενείς τους και γίνεται η ταφή με τιμές ηρώων.

48 χρόνια κατοχής του 37% της Κύπρου είναι πάρα πολλά. Ο κόσμος έχει αλλάξει και η μνήμη γίνεται ακόμη πιο ασθενής. Το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ για πάρα πολλούς έχει ξεθωριάσει. Άλλοι το αφαίρεσαν από τις πόρτες και όπου αλλού το είχαν τοποθετημένο. Η κυβέρνηση το αφαίρεσε από τα σχολικά τετράδια και βιβλία στο πλαίσιο της καλής θέλησης και συνεχίζει να θεωρεί πρωταρχική ανάγκη τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), ενώ εκατοντάδες άλλοι δεν χάνουν την ευκαιρία να μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι στη κατεχόμενη μας πατρίδα και χωρίς αιδώ να πραγματοποιούν πάσης φύσεως δοσοληψίες  και συναλλαγές με τον κατακτητή. Το χρήμα της όποιας συναλλαγής, όπως λένε, δεν έχει οσμή, χρώμα και πατρίδα. Όλα λοιπόν στο βωμό του κέρδους. Ποιος θεός και ποια πατρίδα!

Κι ανάμεσα σε όλους αυτούς υπάρχουν και οι άλλοι, κι ευτυχώς δεν είναι λίγοι, που απέμειναν πιστοί , ρομαντικοί ή αιθεροβάμονες, όπως τους χαρακτηρίζουν και που πιστεύουν και υποστηρίζουν  ότι τώρα είναι η ώρα  να επανατοποθετηθεί το Κυπριακό στη σωστή του βάση ως θέμα εισβολής και παράνομης Τουρκικής κατοχής και να διεκδικηθεί με κάθε τρόπο και μέσο η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της κατεχόμενης πατρίδας. Ας μην ξεχνάμε ότι το 1923 με την συνθήκη της Λωζάνης ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ παραιτήθηκε από κάθε διεκδίκηση πάνω στην Κύπρο και δυστυχώς μόνοι μας βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας.

48 χρόνια τουρκικής κατοχής όντως είναι είναι πάρα πολλά!! Τί όμως πράξαμε όλα αυτά τα χρόνια ως Κύπρος και Ελλάδα; Ως Ελληνικό Έθνος για να ανατρέψουμε την κατοχή;

• Μήπως συμπεριφερθήκαμε ή πράξαμε όπως οι Παλαιστίνιοι, που ακόμη και τα μικρά  παιδιά τους μέχρι σήμερα πετάνε πέτρες στον Ισραηλινό στρατό, γιατί αυτός είναι ο εχθρός τους;

• Μήπως συμπεριφερθήκαμε όπως το Ισραήλ, που αποφάσισε να δημιουργήσει κράτος και το πέτυχε; Και πως το κατάφερε; Μα φυσικά με την οικονομική ευρωστία, την εθνική συνείδηση, και την δύναμη ισχύος την οποία προγραμμάτισε σωστά. Η δύναμη και η ισχύς είναι αυτή που έκανε το κράτος του Ισραήλ σεβαστό και σε φίλους και σε εχθρούς;

Δυστυχώς και πριν από το 1974 και 48 χρόνια μετά συζητάμε με την Τουρκία. Την αδιάλλακτη, όπως λέμε Τουρκία, η οποία έχει το δικό της σχέδιο λύσης για το Κυπριακό και μόνο αυτό θέλει να εφαρμόσει. Και αυτό το γνωρίζουν όχι μόνο οι μεγάλες δυνάμεις και ο Ο.Η.Ε αλλά και οι πιο μικρές και αδύναμες χώρες.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε ο Δυτικός κόσμος την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι μια τρανή απόδειξη του πως λειτουργεί το παγκόσμιο σύστημα και ποια αξία έχει για κάθε χώρα η έννοια του Διεθνούς Δικαίου. Για την Ρωσία λειτούργησαν άμεσα και ενεργοποιήθηκαν τα αντανακλαστικά της Αμερικής, και η Ε.Ε ακολούθησε ανεξαρτήτως κόστους τα μέτρα και τις κυρώσεις που αποφασίστηκαν και επιβλήθηκαν. Για την συνεχιζόμενη για 48 χρόνια Τούρκικη κατοχή καμιά κουβέντα. Κυρώσεις ούτε συζήτηση. Αντιθέτως η Τουρκία, η οποία δεν έλαβε κανένα μέτρο κατά της Ρωσίας, παραμένει στο απυρόβλητο και ενισχύεται ιδιαίτερα από κάποιες χώρες για τη στάση της στο Ρωσο-Ουκρανικό, την ώρα που η ίδια η Τουρκία απειλεί με αποικισμό της Αμμοχώστου και με προσάρτηση της κατεχόμενης Κύπρου ως επαρχία της.

Και τι μέλλει γενέσθαι; Θα συνεχίσουμε να συζητάμε για ΔΔΟ, επειδή η Τουρκία απειλεί με προσάρτηση της Κατεχόμενης Κύπρου; Θα περιμένουμε από τον ΟΗΕ να πιέσει την Τουρκία να εφαρμόσει τα ψηφίσματά του; Θα κάνει η Κύπρος αίτηση να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ; Θα περιμένουμε τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία ή θα περιμένουμε το Θεό να βάλει το χέρι του;

–Αν ως Έθνος δε  συνειδητοποιήσουμε ότι η μοναδική δύναμή μας είναι ο απανταχού Ελληνισμός τον οποίο θα πρέπει να οργανώσουμε και να αξιοποιήσουμε, έστω και την ύστατη αυτή ώρα.

–Αν δε συνειδητοποιήσουμε ότι η δύναμη μας είναι ο ίδιος ο λαός μας ο οποίος πρέπει να επανεκπαιδευτεί και να γαλουχηθεί στη λογική του Αγώνα για απελευθέρωση, τότε μάλλον έχουμε συμβιβαστεί με την κατοχή και απλώς αφήνουμε τον χρόνο να λύσει το πρόβλημα

Δεν αρκεί να εκλιπαρούμε και να περιμένουμε την Τουρκία να επανέλθει στο τραπέζι των συνομιλιών για να μας επιβάλει τα δικά της σχέδια. Αν Ελλάδα και Κύπρος, αν ο Ελληνισμός δεν αποχτήσει την ΔΥΝΑΜΗ και την δυναμική που απαιτούν οι περιστάσεις η Τουρκία θα καραδοκεί και θα βλέπει την Κύπρο και την Ελλάδα ως τα επόμενο γεύμα  της.

Όλα αυτά τα 48 χρόνια κατασπαταλήθηκαν εκατομμύρια λίρες, ευρώ, δολάρια σε δήθεν διαφωτιστικές ενέργειες, ταξίδια, συμπόσια , πανάκριβες εκδόσεις κλπ και πολλοί έκαναν τα «παλούκια» τους χρυσά, αδιαφορώντας για το τελικό αποτέλεσμα της διαφώτισης. Ακόμη και στην Ελλάδα η διαφώτιση αφέθηκε στα σωματεία που με τα πενιχρά έσοδα από τις συνδρομές των μελών τους κάνουν ότι μπορούν για να ενημερώνουν την ελληνική κοινή γνώμη.

Όλοι γνωρίζουμε ότι ο λαός της Κύπρου είναι έτοιμος να κάνει θυσίες, να προσφέρει στον αγώνα για απελευθέρωση, όταν ξέρει ότι τα χρήματα θα πάνε για ιερό σκοπό και όχι στις τσέπες των επιτήδειων.

Όσους πανήψυλους πύργους και να χτίσουμε, από αυτούς που κατακλύζουν την Κύπρο τα τελευταία χρόνια, δεν αρκούν για να σώσουν την πατρίδα μας. Την Κύπρο θα την σώσει ένας καλά εξοπλισμένος και αξιόπιστος στρατός με σύγχρονα όπλα, σύχρονα αεροπλάνα, ναυτικό και ισχυρές συμμαχίες!!!

Απορώ οι 7 πρόεδροι που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα την Κύπρο, τι περίμεναν αυτά τα 48 χρόνια και δεν  κάνανε την Κύπρο αστακό, ή ένα άλλο Ισραήλ στην περιοχή!!!