Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος τιμά το «Έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη» και ανεβάζει στη Μονή Λαζαριστών (Σκηνή Σωκράτης Καραντινός), το αριστούργημά του συγγραφέα, «Ο Μπαμπάς ο Πόλεμος», σε σκηνοθεσία -δραματουργική επεξεργασία Κωνσταντίνου Ασπιώτη. Πρεμιέρα: Παρασκευή 7 Οκτωβρίου, στις 21.00.
Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης, με έναν πολυπληθή θίασο ταλαντούχων ηθοποιών και συντελεστών, καταπιάνεται με το εμβληματικό αντιπολεμικό έργο του μεγάλου μας δραματουργού, που φέτος τιμούμε τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Θεσσαλονικιός και απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ, ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης επιστρέφει, μετά από 17 χρόνια, στη γενέτειρά του και στο Θέατρο από το οποίο ξεκίνησε, για να σκηνοθετήσει την επίκαιρη κωμωδία του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
Αξίζει να αναφερθεί, ότι η τελευταία φορά που παρουσιάστηκε από το ΚΘΒΕ το έργο «Ο Μπαμπάς ο Πόλεμος» ήταν το 1987, σε μια ιστορική παράσταση που σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Ιάκωβος Καμπανέλλης.
Το έργο, ένα από τα πρώτα θεατρικά του Καμπανέλλη, καταφέρνει να περάσει στη σφαίρα του διαχρονικού πια, καθώς πρωτογραμμένο το 1951, και μιλώντας εκ του θέματος για το 305 π.Χ., μοιάζει δυστυχώς να γράφτηκε για την σημερινή μας εποχή, στον απόλυτο βαθμό. Παραθέτουμε τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα – γραμμένα για το πρώτο ανέβασμα του έργου από το θέατρο Τέχνης (1980).
«Τo ερέθισμα που κατέληξε στην κωμωδία «Ο μπαμπάς ο πόλεμος» −ακατάλληλο από πρώτη άποψη για κωμωδία− το έδωσε η ψυχροπολεμική ένταση που ακολούθησε τις μεγάλες προσδοκίες. Η ελπίδα πως ο πόλεμος που λίγα χρόνια πριν είχε τελειώσει ήταν ο τελευταίος πόλεμος έμοιαζε με παιδαριώδη αφέλεια. Η κατάσταση ήταν και τότε θολή κι απειλητική. Οι σύμμαχοι σαν να είχαν μολυνθεί από το κακό που πολέμησαν και γίνηκαν και νικητές και διάδοχοί του.
Η σκέψη να κάμω θέατρο αυτό το ερέθισμα ήρθε τυχαία, όταν διαβάζοντας Παπαρρηγόπουλο διασκέδασα με την πολιορκία στη Ρόδο απ’ τον Δημήτριο τον Πολιορκητή – έτος 305 π.Χ. Φυσικά, διασκέδασα με όσα η παλιά αυτή ιστορία μ’ έκανε να φαντάζομαι. Έτσι μου δόθηκε ο μύθος και οι θεατρικοί χαρακτήρες για ένα έργο που βέβαια θα μιλούσε για τωρινά ήθη και πάθη».
Λίγα λόγια για το έργο
«Φιλόξενος: Αγαπώ αυτή την πατρίδα σημαίνει πως είμαι διατεθειμένος να τα προσφέρω όλα στους ξένους!»
Η Ρόδος του 305 π.Χ. έχει μετατραπεί σε έναν τουριστικό παράδεισο. Οι υπηρεσίες που παρέχονται στους τουρίστες βελτιώνονται συνεχώς και οι κάτοικοι παλεύουν να διατηρήσουν τον πλούτο και την ιδιοκτησία τους, μέσα σε ένα καθεστώς πολιτικής ουδετερότητας. Τα σχέδιά τους όμως ανατρέπονται όταν το νησί τους αποκτά στρατηγική σημασία για τα σχέδια των κατακτητών. Θα καταφέρουν οι πολίτες της Ρόδου να γλιτώσουν από την πολεμική μανία του Δημήτριου του Πολιορκητή; Και ποια είναι τα μέσα και τα όπλα για την επιβίωσή τους;
Με αφορμή το ιστορικό γεγονός της πολιορκίας της Ρόδου από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, το 305 π.Χ., ο Ιάκωβος Καμπανέλλης με τη χαρακτηριστική του οξύνοια και την πολιτική του διορατικότητα, δημιουργεί μια ευφάνταστη κωμωδία, στηλιτεύοντας την κερδοσκοπική και μικρονοϊκή τουριστική δραστηριότητα, μέσα από διαδικασίες υποτέλειας και ξεπουλήματος των αξιών. Σατιρίζοντας την έλλειψη πολιτικής συνείδησης των κατοίκων της Ρόδου, ο συγγραφέας σχολιάζει παράλληλα, τον άρρηκτο δεσμό της ιδιοκτησίας και της οικονομικής ανάπτυξης με την πολεμική δραστηριότητα. Άλλωστε, όπως φαίνεται και από τον τίτλο, ο πόλεμος είναι ο μπαμπάς… του κέρδους, της μεγαλομανίας, της απληστίας.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, αυτός ο μεγάλος μας συγγραφέας παγκόσμιας κλάσης, έγραφε και ξαναέγραφε με κάθε αφορμή τον «Μπαμπά τον Πόλεμο» όπως ο ίδιος έχει δηλώσει.
Στο πέρας της ζωής του οι πολεμικές συνθήκες ήταν ακατάπαυστες και οι πόλεμοι που βίωσε ο ίδιος πολλοί και συνεχείς. Άλλωστε όπως είπε και ο Ζαν Ζυρωντού “η ειρήνη είναι το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο πολέμων”. Δυστυχώς, στο απόλυτο σήμερα βιώνουμε δίπλα μας (και όχι μόνο) άλλον έναν πόλεμο, ο οποίος πιθανώς θα έκανε τον συγγραφέα μας να ξανασκύψει πάνω σε αυτό το μεγάλο του έργο.
Σε κάθε περίπτωση – δυστυχώς επαναλαμβάνω – η σημερινή συγκυρία επιβεβαιώνει άλλη μια φορά το πόσο επίκαιρος και διαχρονικός καθίσταται ο «Μπαμπάς» και γίνεται αφορμή (μαζί με τον εορτασμό των 100 χρόνων από τη γέννηση του συγγραφέα) να συζητήσουμε εκ νέου πάνω σε κάποια κορυφαία θέματα. Να δούμε με όχημα αυτήν την παρανοϊκή κωμωδία – παρανοϊκή όσο ο πόλεμος – πώς συμπεριφέρεται ο άνθρωπος με σκοπό το οικονομικό όφελος. Και να αποφασίσουμε όλοι μαζί στο τέλος της ημέρας σε «τι» θέλουμε να είμαστε αλληλέγγυοι και για «ποιον» λόγο πρέπει – ή δεν πρέπει – να αγωνιζόμαστε στ’ αλήθεια! Δεν θέλω να πω παραπάνω πράγματα σε αυτό το σημείωμα, η παράσταση -νομίζω- μιλάει από μόνη της χάρη στους πραγματικά υπέροχους ηθοποιούς που φλέγονται καθημερινά στη σκηνή, χάρη στους καταπληκτικούς συντελεστές που παρέα περάσαμε τους τελευταίους μήνες και έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, χάρη στους άξιους τεχνικούς που δεν φαίνονται αλλά είναι φοβερά σημαντικοί και συνυπεύθυνοι για το αποτέλεσμα που βλέπετε και χάρη στους διοικητικούς και τους ανθρώπους πίσω από πολλά γραφεία που στηρίζουν καθημερινά αυτήν τη δουλειά, με σκοπό -όλοι- τη δίκη σας ψυχαγωγία. Όλοι οι προαναφερθέντες είναι καλλιτέχνες -ΟΛΟΙ- και τρομεροί τεχνίτες. Όλοι αφοσιωμένοι στο θέατρο και γενναιόδωροι. Και εγώ για αυτούς τους λόγους και για άλλους πολλούς, σε αυτήν την πρώτη μου σκηνοθεσία στο θέατρο απ’ τη σχολή του οποίου αποφοίτησα, είμαι ο πιο τυχερός απ’ τους ανθρώπους όλους.
Είμαι ευγνώμων και τους ευχαριστώ βαθιά μέσα από την καρδιά μου και καλώ το κοινό να στηρίξει αυτήν την παράσταση για όλους αυτούς και για το πιο σημαντικό: Είμαι βέβαιος ότι οποίος δει αυτήν την παράσταση θα ψυχαγωγηθεί και θα φύγει από το θέατρο με ουσιαστικό τρόπο πιο πλούσιος!
Καλή απόλαυση!!!
Κωνσταντίνος Ασπιώτης
«Ο μπαμπάς ο πόλεμος» του Ιάκωβου Καμπανέλλη
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Σκηνικά – Σχεδιασμός φωτισμών: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη, Κοστούμια: Σοφία Τσιριγώτη, Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης, Κίνηση: Αναστασία Κελέση, Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Πετροπούλου, Βοηθός σκηνοθέτης – εκμάθηση tae kwon do: Γιάννης Τσεμπερλίδης, Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Μαρία Όσσα, Βοηθός σκηνογράφου: Κατερίνα Μπούσια- Αλεξάκη, Οδηγός σκηνής: Πέτρος Κοκόζης, Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη
Παίζουν: Πάρης Αλεξανδρόπουλος (Φρίξος), Χαρά Γιώτα (Ουρανία), Δημήτρης Διακοσάββας (Φιλόξενος), Άννα Ευθυμίου (Λάμια), Αλέξανδρος Ζαφειριάδης (Χιλίαρχος, Άγνωστος έμπορο– ανά ηθοποιό και ρόλος όπλων), Πάνος Καμμένος (Καλλικράτης), Κωνσταντίνος Καπελλίδης (Δίδυμος), Νίκος Καπέλιος (Πάμφιλος), Δημήτρης Καρτόκης (Χάρης ο Λίνδιος), Άννα Λουϊζίδη (Κορνηλία, κόρη του Λούκιου), Νίκος Μήλιας (Νεοκλής), Δημήτρης Μορφακίδης (Ευελπίδης), Χρυσή Μπαχτσεβάνη (Βουτία), Ορέστης Παλιαδέλης (Δημήτριος), Παναγιώτης Παπαϊωάννου (Μέντης), Στέφανος Πίττας (Δημάδης), Θανάσης Ρέστας (Πυθίας), Σπύρος Σιδέρης (Λούκιος Τερέντιος Πίκουλος), Κωνσταντίνος Χειλάς (Δίδυμος), Γλυκερία Ψαρρού (Ποππαία, κόρη του Λούκιου)
Συμμετέχουν επίσης:
Χρήστος Γκρόζος, Ηλέκτρα Καζάκου, Νίκος Μανωλάς, Βασίλης Μπόγδανος, Στέλλα Παπανικολάου, Ελίζα Χαραλαμπογιάννη (Παραθεριστές, Φρουροί, Αιχμάλωτοι, Ροδίτες), Δέσποινα Ντικούλη (Ειρήνη)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
