Η ποιήτρια και συγγραφέας Καλλιόπη Πασιά μιλάει στο SPEAKNEWS και στον Αλέξανδρο Ευσταθίου για την εγρήγορση στην οποία βρίσκεται, παρά την πανδημία, αφού εξέδωσε την δεύτερη ποιητική συλλογή της, ενώ συνεχίζει όλες τις παράλληλες ασχολίες της όπως είναι η διδασκαλία δημιουργικής γραφής
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Ευσταθίου
Είσαι ένας πολυπράγμων άνθρωπος κι αυτό είναι εμφανές και στην επαγγελματική σου πορεία μέχρι σήμερα. Από τη νομική μέχρι την ποίηση και τη γραφή εν γένει, κοινός παρανομαστής πάντα οι λέξεις. Να υποθέσω, δυσκολεύεσαι να επαναπαυθείς;
Αλήθεια, και μόνο που σκέφτομαι το ρήμα αυτό, το να επαναπαυθώ, με τρομάζει η σκέψη, σαν να μου κόβει τα φτερά, σαν να μου αποκλείει τα όνειρα. Όλα είναι μία διαδρομή στη ζωή μας, πόσο μάλλον όταν αυτή έχει όχημα τις λέξεις, τότε γίνεται ένα ενδιαφέρον ταξίδι, που σου επιτρέπει πού και πού κάποιες μικρές στάσεις, ποτέ όμως τελικούς προορισμούς. Συνεπώς θα σου έλεγα πως δεν δυσκολεύομαι απλά, αρνούμαι εκ φύσεως να επαναπαυθώ! Άλλωστε, πεισμώνω κιόλας. Όσο περισσότερες οι δυσκολίες κι όσο όλα μοιάζουν γύρω μας έτοιμα να μας πείσουν να «λουφάξουμε», τόσο περισσότερο είναι αναγκαία η αλλαγή κι η εγρήγορση.
Κυκλοφόρησες τη δεύτερη ποιητική συλλογή σου σε καιρό πανδημίας. Αν αναλογιστούμε και την εθελοντική συμμετοχή σου σε προγράμματα δημιουργικής γραφής εντός των φυλακών, πιστεύεις πως η γραφή και η τέχνη γενικότερα έχουν θεραπευτικό χαρακτήρα;
Μ΄αρέσει ο συνδυασμός που κάνεις, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ ότι η ολοκλήρωση κι η έκδοση των ποιημάτων μου σε καιρό πανδημίας είχαν να κάνουν με την ίδια την άρρωστη αυτή συνθήκη. Είχα απλά στο μυαλό μου ότι τίποτε δεν πρέπει να αφήνουμε να μπαίνει εμπόδιο όταν επιθυμούμε να δημιουργούμε και να μοιραζόμαστε. Αλλά ναι, έχεις δίκιο, προσωπικά υπήρξε θεραπεία, γιατί έβαλε σε τάξη το κατά τ’ άλλα ασύντακτο μυαλό μου, με κράτησε σταθερή σε ένα χρονικό διάστημα που όλοι μοιάζαμε να χάνουμε τον κόσμο κάτω από τα πόδια μας, βιώνοντας ανατροπές και πρωτόγνωρες καταστάσεις. Με κύρια αυτή του εγκλεισμού. Και παίρνοντας πάσα από αυτό, θα σου έλεγα εκ πείρας, βιώνοντας τη διαδικασία της μάθησης της γραφής και της ενασχόλησης με την τέχνη, ως διδάσκουσα αλλά και ως αιώνια μαθητευόμενη, δίπλα σε κρατούμενους, σε έγκλειστους μαθητές, είναι γεγονός ότι η τέχνη ανοίγει παράθυρα κι εκεί που υπάρχουν μόνο σιδερένια κάγκελα. Εκεί που δεν σου επιτρέπεται να δεις τον νυχτερινό ουρανό, όπως συμβαίνει με τους φυλακισμένους, εκεί, το κατάλληλο ερέθισμα, η αφορμή να ασχοληθείς με την τέχνη, σε κάνει να πλάθεις νέους αστερισμούς. Σου γιάνει την ψυχή, σου επιτρέπει το όνειρο. Κι αυτό από μόνο του είναι θεραπεία.
Δημιουργική γραφή λοιπόν. Ένας όρος που ακούμε ολοένα και περισσότερο. Γιατί «δημιουργική»; Η γραφή δεν αποτελεί πάντα δημιουργία; Και επίσης, έπειτα από 7 χρόνια συνεχούς διδασκαλίας, ποσό εύκολα ή δύσκολα και με ποια μέσα κρίνεις ότι διδάσκεται η γραφή;
Με μεράκι και μπόλικη αγάπη. Έτσι διδάσκεται. Και με το να της επιτρέπεις να σου διδάσκει και σένα. Μέσα από τα κείμενα των άλλων, των μαθητών ή των λοιπών γνωστών ή άγνωστων δημιουργών, μέσα από τη διαρκή άσκηση στη γραφή. Και κυρίως στην ανάγνωση. Έτσι μαθαίνεται. Όπως και κάθε τέχνη. Με τους κανόνες της και με τις ανατροπές τους. Όπως η μουσική, η ζωγραφική, ο χορός, όπως ο,τι ακουμπά στην ψυχή του ανθρώπου, του θυμίζει τις σκοτεινές πλευρές του και τον φέρνει πιο κοντά στο φως. Και στη δημιουργία. Σαφώς και η γραφή είναι δημιουργία. Δεν έχει ανάγκη περαιτέρω προσδιορισμού. Η λέξη δημιουργική μπροστά από το γραφή είναι «δάνειο» από το αγγλικό creative writing, κλάδο αντίστοιχων σπουδών που εδώ και χρόνια διδάσκεται στα πανεπιστήμια της Αμερικής και της Αγγλίας. Σε εμάς άργησε να έρθει ως επιστήμη, πλέον όμως αναγνωρίζεται και προσφέρεται σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να τις φοβόμαστε τις λέξεις, ούτε να τις κάνουμε ταμπέλες. Έχουν τη δύναμη που τους δίνουμε εμείς κι αυτή που έχουν από μόνες τους. Έχουν δημιουργία!
Τι αποτελεί έμπνευση για εσένα; Τι σε ώθησε και συνεχίζει να σε ωθεί να εκφράζεσαι μέσω του γραπτού λόγου και ποιες είναι οι βλέψεις σου για το μέλλον;
Τα πάντα! Ο άνθρωπος, η φύση, ο πόνος, η φυγή, ο έρωτας, η απώλεια, το σώμα, η ίδια η δύναμη της δημιουργίας. Κοιμάμαι και ξυπνάω με λέξεις, και με έναν εγκέφαλο σε διαρκή υπερδιέγερση. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό. Αλλά για μένα είναι ζωή. Ήταν έτσι από πάντα κι είναι κι ο μόνιμος φόβος μου, να μην σταματήσει να είναι έτσι. Αυτό θα ήθελα για το μέλλον, για μένα και για όσους αγαπώ, να είμαστε γεροί, να εμπνεόμαστε και να εμπνέουμε. Και να δημιουργούμε. Να ελπίζουμε και να πράττουμε. Και να πάψουμε να φοβόμαστε!
Σύντομο CV
Η Καλλιόπη Πασιά γεννήθηκε στην Αθήνα, ζει εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, και πάντα αφήνει περιθώρια για το μέλλον. Σπούδασε Νομική, Δημιουργική Γραφή, Πολιτική Επικοινωνία και Διαμεσολάβηση. Διαρκώς ασκείται στη μάθηση και αναζητεί τον επόμενο ακαδημαϊκό της στόχο. Συντονίζει εργαστήρια δημιουργικής γραφής στον Πολυχώρο Τέχνης ALTE FABLON. Υπήρξε Επιστημονική Συντονίστρια Εκπαιδευτικών Δράσεων σε Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, με ενεργή συμμετοχή στην κοινωνική επανένταξη πρώην κρατουμένων και λοιπών ευάλωτων ομάδων ως μέλος της κοινσεπ Apicco Community. Επιμελείται την οργάνωση και εκτέλεση καλλιτεχνικών Project, είναι μέλος της αμκε ΤΡΙ.ΕΝΑ πολιτισμού και επιμελείται την έκδοση λογοτεχνικών συλλογών, έχει συμμετάσχει και διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, κείμενα της περιλαμβάνονται σε συλλογές διηγημάτων, σε ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ έχει εκδώσει 2 ποιητικές συλλογές. Πρόσφατα επιβεβαίωσε εντός της τη βαθιά αγάπη της για το περιβάλλον και δραστηριοποιείται με την αμκε mamagea σε θέματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης. Το αύριο είναι μπροστά της και είναι άγνωστο ακόμη.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
