ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟ ΒΑΚΟΥΡΑ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΙΝΕΦΙΛ ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΕΜΕΣ
Τη Δευτέρα 21 Νοεμβρίου στις 21:00 στον κινηματογράφο ΒΑΚΟΥΡΑ, οι Σινεφίλ Δευτέρες του ΚΕΜΕΣ παρουσιάζουν το ποιητικό κομψοτέχνημα του Κιμ Κι Ντουκ «Ολομόναχοι μαζί», στο πλαίσιο του αφιερώματος «Οι εικόνες του συμβολισμού».
Bin Jip, έγχρωμη, Νότια Κορέα 2004, διάρκεια 88΄.Σκηνοθεσία – σενάριο: Κιμ Κι Ντουκ. Παίζουν: Χι Τζάε, Σέουνγκ Γιον Λι, Χιουκ Χο Κουόν.
Βραβεία: Σκηνοθεσίας, βραβείο της Διεθνούς Ένωσης κριτικών κινηματογράφου (Fipresci) και Μικρός Χρυσός Λέοντας στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Βαγιαδολίδ. Βραβεία της Επιτροπής, του κοινού και των κριτικών στο Φεστιβάλ του Ταλίν. Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης κριτικών κινηματογράφου (Fipresci) στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.
Ένας νεαρός άνδρας καταλύει σε ξένα σπίτια, όταν οι ιδιοκτήτες τους απουσιάζουν. Ως αντάλλαγμα για τη στέγη που εν αγνοία τους του προσφέρουν, κάνει μικροδουλειές και επιδιορθώσεις, ενώ ποτέ δεν ξεχνάει να τραβάει και μια φωτογραφία του χώρου που τον φιλοξένησε για ένα βράδυ. Μια μέρα, το σπίτι στο οποίο αποφασίζει να μείνει, δεν είναι άδειο…
Το Ολομόναχοι μαζί είναι άλλο ένα πολυβραβευμένο, ποιητικό αριστούργημα του Κορεάτη Κιμ Κι Ντουκ, ένα αιχμηρό κοινωνικό σχόλιο, με μινιμαλιστική αφήγηση, έντονους συμβολισμούς και μια τελική σεκάνς ανθολογίας.
Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση όπου ο Αλέξης Δερμεντζόγλου θα αναλύσει το θέμα: Ο φανταστικός κόσμος του σινεμά.
Στο κοινό θα διανεμηθούν δύο κριτικές της ταινίας, από τον «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» και του Αλέξη Δερμεντζόγλου.
Η κριτική του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»:
«Ενας νεαρός άντρας μπαίνει σε σπίτια που απουσιάζουν οι ένοικοι. Εκεί τρώει, κοιμάται, διασκεδάζει και διορθώνει ό,τι πέφτει στην αντίληψή του, ό,τι χρειάζεται διόρθωση. Σε ένα από αυτά τα σπίτια γνωρίζει τη γυναίκα του ιδιοκτήτη. Εκείνη εντυπωσιάζεται μαζί του και τον ακολουθεί. (Θέλει, οπωσδήποτε, να ξεφύγει και από το βίαιο άντρα της). Το ζευγάρι, μαζί πλέον, συνεχίζει τη ζωή του νεαρού. Στη μέση μπαίνει η αστυνομία. Τους χωρίζει. Η μόνη δυνατότητα να ξαναβρεθούν μαζί είναι να «εξαϋλωθούν»! Πράγματι, εκείνος γίνεται πνεύμα!..
Αλλη μια «ποιητική» ταινία του μάστορα της κινηματογραφικής τέχνης Κιμ Κι – Ντουκ! Αλλη μια ερωτική ιστορία. Μια ερωτική ιστορία, που, αυτή τη φορά, δεν υποκύπτει ολοκληρωτικά στο σαδισμό και στην αρρώστια. Παρότι και εδώ υπάρχουν τέτοια δείγματα! Αυτή τη φορά ο Ασιάτης δημιουργός βρήκε διέξοδο στη μεταφυσική! Επανέφερε, μετά από τόσα πολλά χρόνια – και τόσες πολλές επιστημονικές αποδείξεις για το αντίθετο -, τη λαθεμένη φιλοσοφική άποψη του Μπέρκλεϊ ότι ο κόσμος υπάρχει, γιατί εμείς τον φανταζόμαστε ότι υπάρχει!
Θα του λέγαμε, βέβαια, αφού ο κόσμος δεν υπάρχει δεν είναι ανάγκη να πάει να εισπράξει τα ποσοστά του από τις προβολές της ταινίας! Και επίσης, δεν ήταν ανάγκη να έρθει (με τη φαντασία του ήρθε;) στην Ελλάδα, να παραλάβει το βραβείο, που του απένειμε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας!
Το είπαμε και με άλλη ευκαιρία. Ο Κιμ Κι-Ντουκ αδικεί τον εαυτό του με τις επιλογές του, οι οποίες είναι πολύ μικρότερες από το ταλέντο του. Στη συγκεκριμένη ταινία δίνει ένα ρεσιτάλ κινηματογράφου. Τα κάδρα του, οι σιωπές του, οι ήχοι του, τα βλέμματα των ηθοποιών, οι ανάσες τους, τα χρώματα, οι σκιές και το φως, είναι όλα κάτω από τον απόλυτο έλεγχό του και είναι άρτια! Κάδρα, μέσα στα οποία δεν υπάρχει καμία δράση, σε πιάνουν από το λαιμό και σε καθηλώνουν στην καρέκλα. Η οθόνη γεμίζει ομορφιά, ψιθύρους και υπονοούμενα. Αναπνέεις ταλέντο! Εσείς σταθείτε στην ομορφιά και στην ποίηση. Δεχτείτε αυτά που συμβαίνουν στην οθόνη σαν ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο, το οποίο ξέρετε, σε λίγο (όταν βγείτε από την αίθουσα) θα διαλυθεί! Ομως, στο μεταξύ, έχετε χαρεί την ομορφιά του. Εχετε ανακουφιστεί από την αρμονία του».
Η κριτική του Αλέξη Δερμεντζόγλου:
«Ένα από τα καλύτερα φιλμ του «φανταστικού κινηματογράφου», από τα πιο όμορφα σχόλια για την «πραγματικότητα» του ονείρου με μεταφυσική και συμπαντική σπουδή πάνω στην αναζήτηση του άλλου, και τον Κιμ ΚΙ Ντουκ απελπισμένο ποιητή. Η ταινία δεν προλαβαίνει να «κουράσει» με επαναλήψεις, γιατί είναι σύντομη, με εξαιρετικούς ρυθμούς και χρόνους και πανέμορφα γοητευτικά ευρήματα. Εντυπωσιακή, καθαρή φωτογραφία, γοητευτικά ντεκόρ και διακριτικό μοντάζ, συγκλίνουν στο να ολοκληρώσουν το πορτρέτο ενός «φαντάσματος», μη οριζόμενου, αλλά που απλά κάποιος το νοιώθει.
Αν θα πρέπει να αποφασίσουμε ποιοι από τους ήρωες υπάρχουν και ποιοι όχι, η ετυμηγορία είναι άμεση και εύκολη. Αυτός που δεν υπάρχει είναι ο νεαρός, αλλά υφίσταται ως αποτύπωμα, επιθυμία, ελπίδα, διαδικασία φυγής και σωτηρίας. Αν θα μπορούσαν να υπάρξουν συστάσεις γι΄ αυτό το υπέροχο φιλμ. Έκπληξη είναι αν θα μπορούσε να μας τα «πει» απλά ο σκηνοθέτης. Γιατί όμως να αιτούμε από τον δημιουργό να απωλέσει το στιλ του; Άλλο η «Σύντομη συνάντηση» του Λιν και το «Μια αγάπη γεννιέται» του Γκρόσμπαρντ κι άλλο η επίμονη φαντασματική έρευνα του Κιμ Κι Ντουκ .
Αν κάποιος προσπαθήσει να επιχειρηματολογήσει επί της μυθοπλασίας και το τι κομίζει την δυστυχία στις σχέσεις και την συζυγική ανία, σίγουρα θα ευτελίσει φιλολογώντας. Αν επιθυμεί όμως να δείξει εικόνες θα απευθυνθεί βασικά σ΄ εκείνες του Μπέργκμαν. Ο Κιμ Κι Ντουκ στο στιλ είναι πολύ πιο κοντά στον Σουηδό δημιουργό απ΄ότι στον Αντονιόνι. Και οι δυό τους (Μπέργκμαν – Κιμ Κι Ντουκ) είναι λάτρεις του φανταστικού, του gore, του εσωτερικού τρόμου».
Ταινίες που πλησιάζουν το στιλ και την προβληματική της ταινίας «Ολομόναχοι μαζί» είναι: «Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και Άνοιξη» και «Το τόξο» του Κιμ Κι Ντουκ, «Ερωτική επιθυμία» του Γουόνγκ Καρ Γουάι, «Οι εραστές της γέφυρας» του Λεό Καράξ, «Απόφαση φυγής» του Παρκ Τσαν Γουκ, «Δεσμώτης του ιλίγγου» του Άλφρεντ Χίτσκοκ.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
