«Ζωή χαρισάμενη» λίγοι ζουν, αλλά πάντως είναι πάρα πολλοί αυτοί που την απόλαυσαν σε μια εξαιρετική παράσταση που εδώ και χρόνια γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Ο Κώστας Τσιάνος έγραψε και σκηνοθέτησε ένα έργο που διαπερνάει την ελληνική ιστορία, αλλά και τις αγωνίες και τις αντοχές της ηρωίδας του, της Ζωής. Η Αγγελική Λεμονή την υποδύεται με δύναμη και απόλυτα πειστικά…
Πώς ήταν οι πρώτες παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη;
Η παράσταση φτάνει πάντα με τον ίδιο τρόπο στους ανθρώπους, μέσα από το γέλιο, από τη συγκίνηση, από ανάμεικτα συναισθήματα. Αλλά εισπράττω πάντα στο τέλος αυτό τον ενθουσιασμό και την συγκίνηση από τους θεατές και είναι πάρα πολύ όμορφα. Βέβαια χρωστάει πολλά αυτή η επιτυχία στον Κώστα Τσιάνο, τον άνθρωπο που το σκηνοθέτησε.
Αλλά και η δική σας ερμηνεία έχει κάτι που αγγίζει βαθιά τους θεατές…
Υπάρχουν έργα που μπορεί να μην είναι σπουδαία και να τα ανεβάζει ο ηθοποιός – συμβαίνει και αυτό. Εδώ, όμως, εγώ δεν έχω να αλλάξω πολλά πράγματα. Έχουμε ένα υπέροχο κείμενο που το έγραψε ο Κώστας Τσιάνος, είναι κυριολεκτικά ένας μονόλογος τραγούδι, δηλαδή ένας χείμαρρος συναισθημάτων και εξυπνάδας, με χιούμορ και με συγκίνηση. Ο ίδιος, ως δημιουργός, έχει και χιούμορ και άποψη και μπορεί και να μην ένιωθε ότι έγραψε κάτι το φοβερό, αλλά είναι φοβερό! Είναι ένα φοβερό κείμενο που σε αρπάζει κατευθείαν με τα πρόσωπα, τις καταστάσεις, τη συγκίνηση, όλα αυτά που καίνε τον άνθρωπο και έτσι ένας ηθοποιός μπορεί μέσα από την ερμηνεία του να τα φέρει πάνω στη σκηνή και να πούμε ότι το θέατρο πλησιάζει τους ανθρώπους και οι άνθρωποι πάλι το θέατρο για ένα πιο καλό πια αποτέλεσμα στη ζωή του, που το ψάχνουμε και μέχρι το 2022.
Ποια είναι η Ζωή που θα δει ο θεατής;
Η Ζωίτσα είναι μία γυναίκα που βρέθηκε σαν ένα μωράκι που βρίσκεις σ’ ένα πανέρι πεταμένο σε ένα χωράφι. Και όπως πετάχτηκε στο χωράφι, ανάλογα ήταν και τα χέρια που βρισκόταν καθώς μεγάλωνε. Δεν μεγάλωσε ποτέ ούτε με αγάπη, ούτε με φροντίδα. Όμως, έκανε όλα αυτά για όλους τους άλλους παρόλη τη φτώχεια και χωρίς γονείς. Είναι μία αγωνίστρια ζωής με διαφορετικό τρόπο, με πιο στενά όρια μυαλού, ας πούμε. Αλλά βλέπεις πως είναι γεννημένη στα 1927 και παρόλο που λέει στο έργο ότι εγώ δεν είχα χαμπάρι ούτε από πολιτική, ούτε τίποτα, ήταν άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο και παρόλα αυτά έκανε ότι έπρεπε, μοίραζε προκηρύξεις από δω και από κει χωρίς να ξέρει. Δεν μεταφέρουμε στην παράσταση πως έκανε κάτι φοβερό εκείνη τη στιγμή, αλλά μεταφέρουμε μία απλή γυναίκα με τον τρόπο της, με το ταμπεραμέντο της, με τα λόγια της εκεί που βρέθηκε, εκεί που μεγάλωσε και που μοιράζεται τον καημό της και την αδικία που τράβηξε.
Σήμερα έχουμε αντίστοιχες δυνάμεις ανθρώπινες;
Κάποιοι, φυσικά, λένε πως η εποχή μας είναι καλύτερη, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει φτώχεια, να υπάρχει αδικία, να ακούμε όλα αυτά κάθε μέρα στην τηλεόραση. Εγώ ξέρω ότι βρίσκομαι το 2022 και ακούω πράγματα που ο περισσότερος κόσμος ανατριχιάζει και πού κανένας δεν περίμενε ότι το 2022 θα μιλούσαμε ξανά πάλι για πόλεμο, γι αυτό το πρόβλημα της ανεργίας, για τους ανθρώπους που έχουν χάσει τον μπούσουλα… Οι δυσκολίες κάνουν τις εποχές και και σήμερα είναι ίδιες αυτές και πιο σκληρές. Γιατί πραγματικά ποτέ δεν θα περίμενε κανένας αυτά τα χρόνια που ζούμε αυτές τις μορφές δυστυχίας, εκείνες τις δυσκολίες τις βλέπω πιο παλ σε σχέση με όλα αυτά που ακούγονται σήμερα. Ίσως όλα αυτά που συνέβησαν σε όλους αυτούς τους ανθρώπους να μας δίνουν και ένα μέτρο αντιμετώπισης. Μακάρι να είναι όλα αυτά οδηγός για τα καλύτερα…
Είναι δύσκολα να είστε μόνη πάνω στη σκηνή;
Είναι δύσκολο, έχει ευθύνη αλλά και απελευθέρωση… Όμως δεν είναι ένας μονόλογος που κάθομαι σε μία καρέκλα και διηγούμαι. Είμαι στο σπίτι και μέσα από τη ζωή και την τρέλα της μουσικής κάνω τα πάντα, ας πούμε θα πηγαίνω να παίρνω τον κουβά με το σφουγγαρόπανο να σφουγγαρίσω κιόλας. Δηλαδή, θέλω να πω, υπάρχει πάνω στη σκηνή ζωή και υπάρχει και μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο. Είναι πολύ δύσκολο και πρέπει να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος και εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να πάω στο θέατρο και να απλώσω τον ρόλο, δεν είμαι από τους ηθοποιούς που έχω το ρόλο στο τσεπάκι μου. Δεν γίνεται αυτό με μένα. Υποφέρω και όλη την ημέρα μαζεύω δυνάμεις για να παίξω αυτόν τον σπουδαίο ρόλο…
Τάσος Ρέτζιος
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
