Η συγγραφέας Μαρία Γεωργίου μιλάει στο SPEAKNEWS για το βιβλίο της “Σπασμένο Ακορντεόν” που αναφέρεται στην περίοδο της Αγγλοκρατίας στην Κύπρο και για τους ήρωές του που στηρίχθηκαν σε υπαρκτά πρόσωπα, για την σχέση της με την γραφή, τις προσπάθειές της στην ποίηση, το διήγημα και το θεατρικό έργο για ραδιόφωνο, τις πηγές από τις οποίες αντλεί έμπνευση και τους συγγραφείς που αγαπάει η ίδια.
Πως προσδιορίζετε τη σχέση σας με τη γραφή. Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσετε να γράφετε.
Σχέση ζωής θα έλεγα αν και αυτό ακούγεται κάπως βαρύγδουπο. Όμως γράφω και διαβάζω καθημερινά. Δεν γίνεται αλλιώς. Είναι ίσως μια εμμονή. Έτσι κάπως συγκρατώ τις στιγμές, στέκομαι απέναντι στη ροή του χρόνου, εξερευνώ το πριν, ονειρεύομαι το μετά, κατανοώ και πλάθω τον κόσμο, τον εντός και εκτός μου, τον μικρό και τον μεγάλο. Η έκδοση δεν είναι το πρώτιστο ζητούμενο. Η ίδια η γραφή είναι. Κι αν προκύψει έκδοση, καλώς. Καλώς γιατί τότε το σύμπαν που δημιουργεί κανείς στο χαρτί, επικοινωνείτε με τον άλλον κι αυτή η επικοινωνία, το μοίρασμα, είναι μια ολοκλήρωση.
Έτσι, σαν για να έχει νόημα όλη αυτή η καθημερινή κατάθεση στο χαρτί, συμμετείχα πριν καμιά δεκαετία σ ένα διαγωνισμό του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου για το κυπριώτικο σκετς. Είναι θέατρο για ραδιόφωνο με χρήση του κυπριακού ιδιώματος και θέματα που αφορούν την ιστορία και την παράδοση του τόπου. Πήγε καλά. Αυτό λοιπόν ήταν η αρχή. Η συμμετοχή μου στο διαγωνισμό του ΡΙΚ και το αποτέλεσμα που βγήκε απ αυτό μάλλον μου έδωσαν την αυτοπεποίθηση για να γράψω και να εκδώσω λίγα χρόνια αργότερα, το πρώτο και μοναδικό προς το παρόν, μυθιστόρημα μου, το Σπασμένο Ακορντεόν.
Από που αντλείτε την έμπνευση σας;
Τα πάντα μπορεί να αποτελέσουν έμπνευση. Η επικαιρότητα, το κοινωνικό γίγνεσθαι, ένα επεισόδιο στο δρόμο, ένα τυχαίο πρόσωπο σ’ ένα καφέ, ένα ταξίδι, μια εικόνα, μια πόλη, η οικογενειακή μου ιστορία. Αυτό το τελευταίο με ενδιαφέρει ιδιαίτερα.
Οι οικογενειακές ιστορίες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το ποιοι είμαστε. Πως φτάσαμε να είμαστε. Και όταν αυτές είναι ιστορίες που εξελίσσονται σε ταραγμένους καιρούς και τόπους, με ιστορικές εντάσεις, τότε αποκτούν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Βλέπεις πως η Ιστορία κουμπώνει με την ιστορία του κάθε ήρωα, πως καθορίζει την κοσμοθεωρία του. Αυτά είναι ωραία μαθήματα.
Ποιους συγγραφείς Έλληνες ή ξένους προτιμάτε;
Μου αρέσουν πολύ οι κλασικοί συγγραφείς, Έλληνες και ξένοι. Ο Παπαδιαμάντης. Λατρεία. Καταγράφει με τον καλύτερο τρόπο την εποχή του. Χρησιμοποιεί με υπέροχο τρόπο όλα τα εργαλεία του, τη πλοκή, τους ήρωες και προπαντός τη γλώσσα.
Ο Ντοστογιέφσκι, ο Τολστόι, η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Ντίκενς, ο Φλωμπέρ, ο Φώλκνερ, ο Τσβάιχ. Είναι πολλοί. Νομίζω ότι οι λογοτέχνες μας δίνουν πολύ καλύτερη εικόνα της εποχής τους από τους ιστορικούς. Ζωντανεύουν μπροστά μας, δίπλα μας, τις ζωές των ανθρώπων. Μας τους δείχνουν να κινούνται να σκέφτονται να δρουν μέσα στο ιστορικό πλαίσιο και την κουλτούρα της εποχής τους.
Θα επιμείνετε στο μυθιστόρημα ή σας ελκύουν και άλλες μορφές λογοτεχνίας.
Μου αρέσει και η ποίηση και γράφω ποίηση αλλά αυτήν θα την κρατώ πάντα νομίζω στα προσωπικά μου αρχεία. Διηγήματα όμως έχω δημοσιεύσει κατά καιρούς σε συλλογικές εκδόσεις και ιστολόγια. Σας έχω ήδη αναφέρει ότι έχω γράψει και κάποια θεατρικά για ραδιόφωνο.
Το Σπασμένο Ακορντεόν είναι το πρώτο μου και μέχρι στιγμής μοναδικό μου μυθιστόρημα. Εξελίσσεται στην Κύπρο από το 1930 μέχρι το 1960, όπως καταλαβαίνετε στην εποχή της Αγγλοκρατίας. Μου πήρε πολύ χρόνο η συγγραφή του γιατί απαιτήθηκε έρευνα για την εποχή και πολλές αλλεπάλληλες γραφές μέχρι να βρω τη φωνή του κάθε ήρωα και να νιώσω πως το κείμενο είχε την ωριμότητα να βγει προς τα έξω.
Είναι μια δουλειά που αγαπώ πολύ. Οι ήρωες του Σπασμένου Ακορντεόν στηρίζονται σε αληθινά πρόσωπα που υπήρξαν και έδρασαν εκείνη την εποχή, πρόγονοι μου, που μέσα από τη συγγραφή του μυθιστορήματος, ξαναγεννήθηκαν, έγιναν παιδιά μου. Με τα πάθη τους, τα καλά τους και τα κακά τους, τις αστοχίες και την ανθρωπιά τους. Κι αυτό με συγκινεί. Γι αυτό ναι, επιμένω στο μυθιστόρημα. Είναι ένα πόνημα που με εξελίσσει.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.