της Δρ. Άννας Κωνσταντινίδου*
Το συγκεκριμένο κείμενο μπορεί να θεωρηθεί ως γραφόμενα με ακραίο περιεχόμενο (από κάποιους) ειδικά για τη σημερινή εποχή που τα ζητήματα αλυτρωτισμού των κρατών θεωρητικά έληξαν με τους εμφυλίους πολέμους στην πρώην Γιουγκοσλαβία… Είναι, όμως άραγε έτσι;;;;…
Και μήπως βλέποντας τον Πόλεμο στην Ουκρανία ως το πιο πρόσφατο παράδειγμα, ποιο ήταν, ακόμα και ως βιτρίνα από μέρους του ρωσικού κράτους, παρά η απελευθέρωση και προσάρτηση περιοχών που θεωρούνται εθνογενετικά δικοί του;;;… Και άραγε η Κριμαία με την προσάρτησή της στο ρωσικό κράτος δεν ήταν για τον ίδιο λόγο;;;…
Θα πούμε κάτι που η Εθνολογία (Κοινωνική Ανθρωπολογία, όπως έχει επιστημονικά μετονομαστεί τις τελευταίες δεκαετίες) το θεωρεί ως “απαράβατο” κανόνα, ότι οι ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ (κι όχι απλά μία εθνική μειονότητα σε ένα κράτος, ξένο από τον εθνισμό της) δημιουργούν ζητήματα αλυτρωτικής φύσης…
Και όπως έχουμε πει στο πρόσφατο παρελθόν με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία και την εκεί ομογένειά μας, σε συγκεκριμένα γεωγραφικά περιβάλλοντα η Ελλάδα διαθέτει όχι απλά εθνική μειονότητα, αλλά ιστορική μειονότητα, που ο επιθετικός προσδιορισμός που διαφοροποιεί τις δύο θεσμικές υποστάσεις της είναι η αδιάλειπτη παρουσία της στο ιστορικό χρόνο με τα ίδια κοινωνιολογικής και κοινωνικής φύσης χαρακτηριστικά… Η Ελλάδα, όπως έχουμε ξαναπεί, διαθέτει συμπαγείς ιστορικές μειονότητες που χάνονται στα βάθη της Ιστορίας στη Μικρά Ασία, τον Εύξεινο Πόντο, την Αζοφική περιοχή, τα Βαλκάνια (και πιο συγκεκριμένα στην Αλβανία και τα Σκόπια)…
Φυσικά και αναμφισβήτητα ένα Κράτος που εμπνέεται και ταυτίζεται με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών σέβεται απόλυτα τις συνθήκες που θέτουν και διασφαλίζουν μία σειρά ζητημάτων… Αυτό είναι το πρώτο και αναμφισβήτητο κρατούμενο… ΟΜΩΣ, αυτό κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι η συγκεκριμένη χώρα πρέπει να ξεχάσει την Ιστορία της και επομένως τα εθνοτικά ερείσματα που φέρει σε ένα άλλο πολιτειακό περιβάλλον …
Η Διεθνής Κοινωνία εξελίσσεται και συμβαδίζει ή πιο σωστά, μετασχηματίζεται στις επιταγές και τις προκλήσεις των σύγχρονων καιρών… Ακόμα και κάποιες έννοιες που έφεραν συγκρουσιακό περιεχόμενο στο ιστορικό παρελθόν, μπορούν να λάβουν μία νέα διάσταση που θα είναι ταυτισμένες με την επιβίωση της έννοιας του έθνους -Κράτους, όπως είχε επακριβώς αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια του Κινήματος του Διαφωτισμού και όπως έτσι το ξαναβλέπουμε να “λειτουργεί” σήμερα…
Φυσικά, και δεν είναι διόλου εθνικιστικός βερμπαλισμός που διακυβεύει την παγκόσμια έννομη τάξη, η έννοια του αλυτρωτισμού να υπάρχει για κράτη που φέρουν ιστορικές μειονότητες σε ένα κατεστημένο… Οι Βάσκοι πρέπει να γνωρίζουμε, ότι είναι αναγνωρισμένη νομικά ιστορική μειονότητα… Και αυτήν την στιγμή χώρες που μπορούν να επικαλεστούν την έννοια της ιστορικής μειονότητας σε κάποια από τα περιβάλλοντα ανάπτυξης της Διασποράς τους είναι οι Έλληνες, οι Ισραηλινοί και οι Αρμένιοι…
Και ειδικά εμείς, οφείλουμε για την εθνοτική επιβίωση της ιστορικής ταυτότητάς μας να δημιουργήσουμε ένα ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ που θα λειτουργεί ως Υπηρεσία του ΥπΕξ μας, όπου Εθνολόγοι (άλλο Εθνολόγος, άλλο Διεθνολόγος), Ιστορικοί, Πολιτικοί Επιστήμονες, Νομικοί (με εξειδίκευση στις Διεθνείς Σχέσεις και το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο) και Στατιστικολόγοι θα διερευνήσουν και θα αναζητήσουν, ώστε σε δεύτερη φάση ως Κράτος να κατοχυρώσουμε, τις εθνικές μειονότητες ως ιστορικές που διαθέτουμε στα περιβάλλοντα που ανέφερα προηγουμένως…
Αυτήν την στιγμή όλοι όσοι είμαστε Ιστορικοί και Πολιτικοί Επιστήμονες γνωρίζουμε ότι ειδικά στο μικρασιατικό έδαφος και τον Πόντο έχουμε Έλληνες που είχαν αλλάξει το χριστιανικό θρήσκευμα, με συνέπεια η συνθήκη της Λωζάνης να μην τους προβλέψει ως ανταλλαξιμους… Και φυσικά αυτό που λέω, για πολλούς μία τέτοια διερεύνηση και αποτύπωση φαντάζει ως καρφίτσα στον ωκεανό… Όμως, δεν είναι έτσι, καθώς ήδη επιστήμονες που λχ, βρίσκοντας αρχεία και έγγραφα και οι οποίοι κίνησαν τις διαδικασίες ώστε να αναγνωριστεί η Γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο και τη Μικρά Ασία (ένας από αυτούς είναι ο Ομ.Καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας του ΠΔΜ, κ.Κων/νος Φωτιάδης) έχουν κάνει το πρώτο σημαντικό βήμα που μπορεί να πατήσει ένα Παρατηρητήριο ως Θεσμός και να διαμορφώσει σε νέα πλαίσια την μειονοτική πολιτική μας…
Οφείλουμε για την εθνοτική επιβίωση των Ελλήνων τον αλυτρωτισμό μας (μία λέξη που μπορεί να πάρει νέες διαστάσεις, όχι δηλαδή απαραίτητα συγκρουσιακού επιπέδου) να τον θέσουμε σε νέα πλαίσια που θα εναρμονίζεται πλήρως με τη Διεθνή Έννομη Τάξη και που ωστόσο θα διασφαλίζει το ελληνικό, πολιτισμικό απόθεμα…. Πρέπει να ξαναφέρουμε το όραμα του Ελευθερίου Βενιζέλου για τη “Μεγάλη Ελλάδα/Ιδέα”, ωστόσο εναρμονισμένη στις νέες προκλήσεις των καιρών που θα σέβεται τη διεθνή ευταξία
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
