της Σοφίας Γερμανού
Πριν προλάβει να μπει ο Μάρτιος, κατάφερε κι έκοψε την επιβλητική είσοδο της άνοιξης που όλοι περιμέναμε και λαχταρούσαμε. Η τραγωδία των Τεμπών με τα αδικοχαμένα 57 θύματα, στο σύνολο τους νέοι άνθρωποι, από την σύγκρουση των δυο τρένων, συγκλόνισε όχι μόνο την Ελληνική αλλά και την διεθνή κοινή γνώμη.
Εδώ και 20 ημέρες είναι το κυρίαρχο θέμα στις καθημερινές μας συζητήσεις. Γιατί όλοι όσοι χάθηκαν τόσο άδικα σε αυτό το ταξίδι του θανάτου, το ταξίδι χωρίς επιστροφή, είναι όλοι δικοί μας άνθρωποι είτε τους γνωρίζουμε είτε όχι. Θα μπορούσε ο κάθε ένας από εμάς να ήταν στη δική τους θέση. Θα μπορούσε να είναι τα δικά μας παιδιά, τα δικά μας αδέλφια, ο γείτονας ή ο συγκάτοικός μας. Μόνο το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης θρηνεί 10 φοιτητές του… Ποιος άνθρωπος, ποια οικογένεια μπορεί να αντέξει τόσο πόνο από τη μια στιγμή στην άλλη να χάνει το παιδί, τον αδελφό, τον δικό του άνθρωπο…
Εδώ και 20 ημέρες θρηνούμε επί των ερειπίων! Εδώ και 20 ημέρες μετά την αρχική βουβαμάρα παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου. Ενώ ακόμη το αίμα των νεκρών είναι νωπό. Ενώ οι κηδείες συνεχίζονται κι ενώ στα νοσοκομεία υπάρχουν ακόμη σοβαρά τραυματισμένοι συμπολίτες μας, ακούμε περίεργες δηλώσεις και παρακολουθούμε συνεντεύξεις πολιτικών αρχηγών, πρώην και νυν βουλευτών και υπουργών, που μετά την τριήμερη σιωπή τους άρχισαν να ξεθαρρεύουν, να μιλάνε και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι όσο κυβέρνησαν έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν, αλλά το διάστημα της διακυβέρνησής τους δεν ήταν αρκετό να λύσουν κι αυτό το μέγα πρόβλημα, λες και έλυσαν τα υπόλοιπα. Ότι είναι άμοιροι ευθυνών και ο κάθε ένας από αυτούς και το κόμμα του έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν, αλλά δυστυχώς το πρόβλημα των τραίνων δεν πρόλαβαν να το λύσουν…
Κι έτσι πάντα εκ των υστέρων και επί των ερειπίων προσπαθούμε μέσα από οιμωγές, κλάματα και θρήνους να εντοπίσουμε το πρόβλημα, τους υπευθύνους και να επιρρίψουμε τις ευθύνες…
Προσπαθούν λοιπόν οι πολιτικές ηγεσίες, που από το 1974 μέχρι σήμερα κυβέρνησαν την χώρα, να περιορίσουν τις ευθύνες που τους βαραίνουν, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά και το πρόβλημα και τις αιτίες του προβλήματος και το χειρότερο είναι ότι γνωρίζουν και τις δικές τους ευθύνες, αλλά και τους τρόπους επίλυσης του προβλήματος. Αλλά τι να πει κανείς, όταν ακούγεται πως ξοδεύτηκαν άνω των 700 δις ευρώ για τον εκσυγχρονισμό και την ασφαλή λειτουργία των τραίνων αλλά το έργο δεν ολοκληρώθηκε. Τί να πούμε όταν δημοσιεύονται στοιχεία για την τεράστια αφύλακτη περιουσία του ΟΣΕ, που λεηλατήθηκε όλα αυτά τα χρόνια από γνωστά και άγνωστα άτομα. Αλλά τί να πει κανείς όταν το μετρό της Θεσσαλονίκης ακόμη δεν έχει τελειώσει;;;
Ειλικρινά ντρεπόμαστε για λογαριασμό όλων όσων σήμερα θρηνούν επί των ερειπίων και με τον άλφα ή βήτα τρόπο προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δάκτυλό τους, πιστεύοντας ότι όσο θα μεγαλώνει η χρονική απόσταση από την τραγωδία, θα μειώνεται η οργή και ο θυμός της κοινής γνώμης και όλοι θα πέσουν στα μαλακά. Βλέπετε έτσι τους μάθαμε. Έτσι μάθαμε κι εμείς. Όλοι στο ίδιο έργο θεατές. Μέχρι την επόμενη τραγωδία. Και πάλι εκ των υστέρων και επί των ερειπίων.
Δεν είμαστε ειδικοί, ούτε δικαστές για να αποδώσουμε ευθύνες σε πρόσωπα.
Ευθύνες όμως υπάρχουν και πρέπει να αποδοθούν. Όσο ψηλά ή χαμηλά κι αν βρίσκονται. Το μαχαίρι θα πρέπει να μπει όσο πιο βαθιά γίνεται και το απόστημα που υπάρχει και κατατρώει αυτή την χώρα να αφαιρεθεί και να καθαριστεί σε βάθος και μια για πάντα!!! Για να έχει θετικά αποτελέσματα χρειάζεται να υπάρχει ο καλός χειρουργός και η καλή χειρουργική ομάδα. Επιτέλους ας σπάσει κάποιος αυγά σε αυτή την χώρα, με όποιο πολιτικό κόστος. Ας γίνουμε σωστό κράτος!! Σωστή πολιτεία, όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη.
ΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ!!!!
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
