του Σάββα Ιακωβίδη
Ένα mea culpa! Ένα μόνο! Για να διατηρηθεί, τουλάχιστον, η ελπίδα και να αποδειχτεί ότι στην Κύπρο και στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα εθνική αξιοπρέπεια. ΔΕΝ θα το ακούσουμε να αναμέλπεται. Αντ’ αυτού ακούμε ψεύδη, παραπλανήσεις, δικαιολογίες, προκλητικές ενέργειες. Προπάντων, βάναυση προσβολή προς τη νοημοσύνη των Ελλήνων της Κύπρου και της Ελλάδος.
Αναφερόμαστε στην υπόθεση που προέκυψε με τη διεκδίκηση της θέσης του Γενικού Γραμματέα στον πολύ σημαντικό Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ). Αρκετές ημέρες πριν λήξει η προθεσμία για υποβολή υποψηφιοτήτων, οι Υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδος και της Τουρκίας, στο πλαίσιο μιας «ατμόσφαιρας εξομάλυνσης» και ενός «ευχάριστου αέρα ηρεμίας», ανακοίνωσαν σπουδαία νέα.
Η Τουρκία θα υποστηρίξει την Ελλάδα για τη θέση μη μόνιμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ην. Εθνών. Και η Ελλάδα, σε ανταπόδοση, θα υποστηρίξει την Τουρκία στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό του ΟΗΕ. Κάποιοι στην Αθήνα και ομογάλακτοί τους στη Λευκωσία εχάρησαν χαράν μεγάλη για τη νέα… «εξομάλυνση» και τον «νέο αέρα» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, κυρίως μετά τους σεισμούς στην Τουρκία. Ακόμα και ο Πρόεδρος της Κύπρου σχεδόν πανηγύρισε διότι, είπε, βελτίωση των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας θα έχει θετικό αντίκτυπο και στο Κυπριακό, αν είναι πραγματική και όχι εποχική.
Ας προσγειωθούν όλοι. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, άρτι επιστρέψας από επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα, πρώτα σιώπησε ως Κυβέρνηση και μετά δήλωσε (1.4.2023) ότι η Κύπρος θα είναι υποψήφια στον ΙΜΟ. Ψεύδος! Η δήλωσή του ήταν κατόπιν εορτής, αφού η κατάθεση υποψηφιοτήτων έληξε την προηγουμένη. Την περ. Τρίτη επιχείρησε να τα μπαλώσει, λέγοντας πως, αν η Κύπρος είχε πιθανότητες, θα διεκδικούσε τη θέση στον ΙΜΟ. Νέα παραπλάνηση!
Η Κύπρος ως μία μεγάλη ναυτική δύναμη δεν διεκδικεί, ως όφειλε, τη θέση του ΓΓ του ΙΜΟ, επειδή η προηγούμενη και η νυν κυβέρνηση δεν έκαναν καμία προεργασία, αλλά μια θέση στην τρίτη κατηγορία του Οργανισμού.
Στον ΙΜΟ υπάρχουν τρεις κατηγορίες ναυτικών χωρών. Η πρώτη περιλαμβάνει 10 χώρες με τα μεγαλύτερα ενδιαφέροντα στην παροχή διεθνών ναυτικών υπηρεσιών. Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει άλλα 10 κράτη, που έχουν μεγάλα ενδιαφέροντα στην παροχή θαλάσσιων υπηρεσιών.
Στην τρίτη κατηγορία, στην οποία ανήκουν η Κύπρος και η κατοχική Τουρκία, είναι 20 κράτη που έχουν ειδικό ενδιαφέρον στις θαλάσσιες μεταφορές και η συμπερίληψή τους στο Συμβούλιο του ΙΜΟ γίνεται για να υπάρχει εκπροσώπηση όλων των σημαντικών γεωγραφικών περιφερειών του πλανήτη.
Ένα σοβαρό κράτος, που επιδιώκει τη θέση του ΓΓ του ΙΜΟ, αρχίζει την προεργασία και τον προσεταιρισμό υποστήριξης τουλάχιστον δυο χρόνια πριν από τη διεκδίκηση της θέσης. Το σημαντικό αυτό έργο αναλαμβάνει το Υπουργείο Εξωτερικών. Ο νυν Πρόεδρος της Κύπρου οφείλει εξηγήσεις. Ήταν Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του μέντορά του, Ν. Αναστασιάδη.
Έδειξε ποτέ ενδιαφέρον για να προωθηθεί κυπριακή υποψηφιότητα; Αντιλήφθηκε την τεράστια σημασία της θέσης; Αλλά τι λέγομεν… Η έγνοια του ήταν να προετοιμάζει την υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Αν ενδιαφέρθηκε, πότε και τι έκανε; Αν όχι, γιατί την τελευταία στιγμή και μετά τις δηλώσεις Δένδια-Τσαβούσογλου εκδηλώθηκε στη Λευκωσία αυτό το γελοίο αλαλούμ δηλώσεων, διαψεύσεων και παραπλανήσεων;
Όντας Πρόεδρος, ο Ν. Χριστοδουλίδης μπορούσε να κάνει κάτι ή χειροκρότησε καθηκόντως τον νέο ελληνοτουρκικό υμέναιο; Όχι, απλώς διά του Κυβ. Εκπροσώπου διαμήνυσε ότι η Κύπρος δεν θα υποστηρίξει την τουρκική υποψηφιότητα στον ΙΜΟ, διαφωνώντας, ορθά, με την απόφαση της Ελλάδος. Δεν θα αναφερθούμε στις κωμικές, δήθεν οργίλες αντιδράσεις της Προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού και Προέδρου της Βουλής, Αννίτας Δημητρίου, που απαιτούσε… εξηγήσεις από τον πρώην συναγωνιστή της και νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Ν. Χριστοδουλίδη. Θα επιμείνουμε στο μέγα θέμα της ελληνικής υποστήριξης στην τουρκική υποψηφιότητα.
Η ενέργεια της Αθήνας να ανταποδώσει την άνευ σημασίας και αξίας τουρκική υποστήριξη στη σίγουρη εκλογή της στο ΣΑ του ΟΗΕ, εγείρει τεράστια πολιτικά και εθνικά ερωτηματικά. Κι αν μεν ο Κύπριος Πρόεδρος δεν φαίνεται να ενοχλείται, οι Έλληνες της Κύπρου αισθάνονται βαθύτατη πικρία επειδή διαπιστώνουν πάλι ότι η Κύπρος εξακολουθεί να κείται πολύ μακράν και η Ελλάδα τούς εγκαταλείπει ξανά.
«Δεν είναι η πρώτη φορά…», όπως ο μεγάλος ποιητής μας, Μιχ. Πασιαρδής, κραυγάζει στο πικρό ποίημά του, «Είμαστε Έλληνες». Διερωτάται κάθε πατριώτης: Πόσες ψευδαισθήσεις επιμένει να τρέφει η Αθήνα έναντι της βαρβαρικής Τουρκίας; Δεν αντιλαμβάνεται ότι ο Τούρκος στήνει νέα παγίδα στην Ελλάδα; Η Άγκυρα γνωρίζει ότι ο υποψήφιός της δεν θα εκλεγεί. Όμως, η ενέργειά της εντάσσεται στο πλαίσιο τής βήμα-βήμα προβολής της διεκδικητικής πολιτικής της για τη «Γαλάζια Πατρίδα».
Η Τουρκία θέλει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλ’ αρνείται να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο Προσαρμογής της Συμφωνίας της Άγκυρας. Δι’ αυτού καλείται να σέβεται όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ και να επιτρέπει απρόσκοπτο ελλιμενισμό στα λιμάνια και προσγείωση στα αεροδρόμιά της και κυπριακών πλοίων και αεροπλάνων.
Εξάλλου, μετά τη συμφωνία Ουκρανίας-Ρωσίας-Τουρκίας, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, για τη μεταφορά ουκρανικών σιτηρών, η Τουρκία εμποδίζει κυπριακά πλοία να συμμετέχουν. Η Αθήνα γνωρίζει ότι η Άγκυρα θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ως «εκλιπούσα» και αρνείται να εφαρμόσει τις κυπρογενείς υποχρεώσεις της.
Η Τουρκία, με 45.000 στρατό, κατέχει το 37% της Κύπρου και απεργάζεται την τουρκοποίηση και ισλαμοποίησή της. Παραβιάζει όλες τις αρχές και αξίες της ΕΕ. Βαρύνεται με εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας. Το casus belli κατά της Ελλάδος ισχύει όπως και η αρπακτική επιθετικότητά της κατά της Κύπρου.
Αντί, λοιπόν, να λειτουργεί μια αταλάντευτη πανεθνική στρατηγική αντιμετώπισης του Τούρκου, η Αθήνα δίνει ξανά την εικόνα πως προηγούνται τα δικά της συμφέροντα και παραγνωρίζει μια πικρότατη αλήθεια: Αν η Κύπρος χαθεί και τουρκέψει, η Ελλάδα θα υποστεί ακαριαία την αττιλική αρπακτικότητα στο Αιγαίο και στη Δυτ. Θράκη.
Τι δεν καταλαβαίνουν, επιτέλους, στην Αθήνα; Απέναντι στην τουρκοκατεχόμενη Κύπρο η Ελλάδα έχει ανεκπλήρωτες και ασήκωτες συμβατικές και εθνικές υποχρεώσεις, που δεν παραγράφονται με εποχικούς χαριεντισμούς με τον Αττίλα. Ρωτάμε:
Με ποια μούτρα Λευκωσία και Αθήνα θα ζητούν υποστήριξη των ξένων κατά της τουρκικής παραβατικότητας στο Αιγαίο και της κατοχής της Κύπρου αφού η Ελλάδα στηρίζει τον κατακτητή μας; Η Αθήνα ας μην είναι αφελής: Οι Τούρκοι δεν έχουν ακυρώσει ΚΑΜΙΑΝ από τις διεκδικήσεις τους κατά της Ελλάδος και της Κύπρου. Άρα, τι είδους… «ήρεμος αέρας» φυσάει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις;
