O κάπτεν Τζιμ Κερκ, του θρυλικού Star Trek, θα πάει τελικά για πρώτη φορά στο διάστημα, σε ηλικία 90 χρόνων, αν και έχει στο ενεργητικό του άπειρα διαγαλαξιακά ταξίδια! Αντί του Εντερπράιζ, η αποστολή του θα πραγματοποιηθεί με το Blue Origin του Τζεφ Μπέζος, που βρήκε τα χρήματα πουλώντας προϊόντα στο ίντερνετ…
Η πραγματικότητα και η εξέλιξη της τεχνολογίας σε αυτή τη φάση, φαίνεται να ξεπερνά την επιστημονική φαντασία. Σουρεάλ κατάσταση.
Έχω δει όλα τα επεισόδια της θρυλικής σειράς που ξεκίνησε πριν από μισό αιώνα. Όταν ήμουν μικρός τα πρωτοείδα στο SAT1, τη γερμανική ΕΡΤ. Αν και δε γνώρισα γερμανικά (οι Γερμανοί μεταγλωττίζουν μέχρι σήμερα όλες τις ξένες παραγωγές) η παιδική μου φαντασία, μαγευόταν περισσότερο και χανόμουν σε άλλους κόσμους.
Beam me up Scotty… Ο διακτινισμός, αποτελούσε και αποτελεί ένα από τα πλέον τρελά όνειρα της επιστήμης.
Πιτσιρικάς, ρωτούσα τους δασκάλους μου και έπειτα τους καθηγητές μου να μου δώσουν έστω μία πληροφορία για το κατά πόσο θα γινόταν πραγματικότητα η τηλεμεταφορά. Μάταια. Μεγαλώνοντας δε ρωτούσα κανέναν πια γιατί ντρεπόμουν. Δε σταμάτησα όμως να ψάχνω…
Αφού ο Μωάμεθ δεν πάει στο βουνό… αποφάσισα να αξιοποιήσω την τεχνολογία ως έχει στο παρόν, από το να περιμένω να μου έρθει από το μέλλον. Μέχρι να τα καλύψουμε τον διακτινισμό, έβγαλα ένα υπερατλαντικό αεροπορικό ταξίδι και έφυγα πριν δεκαέξι χρόνια για το γύρο του κόσμου.
Στα αγγλικά ο Δημήτρης έχει συνδεθεί με το Jim ή Τζίμη γιατί έτσι μετέφρασε το όνομά της η πλειονότητα των Δημήτρηδων της ελληνικής διασποράς στην Αμερική. Ως Έλληνας της ξενιτιάς κι εγώ, έγινα ο κάπτεν Δημήτρης… Κερκ.
Το να βιώνεις το όνειρό σου, ξεπερνά πολλά συναισθήματα, αγγίζει πολλαπλά επίπεδα ευτυχίας, σε αλλάζει προς το καλύτερο ως άνθρωπο, αν δεν σε τρελάνει.
Σε αυτήν την ευφορία ψυχής, συνειδητοποίησα επίσης ότι άδικα περίμενα να ανακαλύψουν το μηχάνημα της τηλεμεταφοράς. Ένα απλό ταξίδι στην άλλη άκρη του πλανήτη αποδείχτηκε κάτι περισσότερο από έναν διακτινισμό σε άλλο γεωγραφικό προορισμό. Ήταν ένα ταξίδι και ανάμεσα στις εποχές, αφού μέσα σε λίγες ώρες ο χειμώνας έγινε καλοκαίρι και ο χρόνος έχασε τη δομή του. Όλες οι ημέρες έγιναν Κυριακές. Στη μία χώρα (βλέπε Βολιβία) νόμιζα ότι βρισκόμουν 30 χρόνια πίσω – σε σχέση με την Ελλάδα – και στην άλλη, 30 χρόνια μπροστά (βλέπε Σαν Φρανσισκο).
Μιας και ανέφερα την Βολιβία, μια από τις πλέον φτωχές χώρες του κόσμου, θυμήθηκα πως μέσα σε τρία χρόνια κατασκεύασαν το δικό τους μετρό. Η Λα Παζ είναι η πρωτεύουσα με το μεγαλύτερο υψόμετρο στον κόσμο καθώς βρίσκεται στα 3.650 μέτρα, τη στιγμή που η κορυφή του Ολύμπου είναι στα 2.917. Λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους, αντί για μετρό, έφτιαξαν 10 γραμμές τελεφερίκ που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των δημόσιων συγκοινωνιών. Τα τελεφερίκ όπως είναι γνωστά από τα χιονοδρομικά κέντρα των Άλπεων.
Μιλώντας για δημόσιες συγκοινωνίες, το μυαλό μου πήγε στον σιδηροδρομικό σταθμό Atotcha, της Μαδρίτης. Τον πρωτοείδα το 2006 όταν ξεκίνησα από εκεί το γύρο του κόσμου. Σε λιγότερο από 8 χρόνια, όταν ξαναπήγα, διαπίστωσα ότι Ισπανοί κατάφεραν όχι μόνο να κατασκευάσουν δίπλα στον παλιό σταθμό έναν άλλον υπερσύγχρονο που μοιάζει με βάση από το Star Wars, αλλά και να κατασκευάσουν ένα δίκτυο γραμμών με τρένα υψηλών ταχυτήτων.
Ο πατέρας μου ως μετανάστης δούλευε στα τρένα, στον ΟΣΕ της Ολλανδίας. Η Ουτρέχτη έχει έναν από τους μεγαλύτερους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Ευρώπης. Μικρός το έσκαγα από το σχολείο και με το free πάσο μου χανόμουν στις αποβάθρες και σκαρφάλωνα στα κίτρινα βαγόνια για να περιπλανηθώ σε άλλες πόλεις. Ο σταθμός αυτός ακόμα και σήμερα μετεξελίσσεται, συγχρονίζεται και αλλάζει. Κάθε εφτά χρόνια δεν έχει σχέση με αυτό που ήταν πριν. Θαυμάζω την αστείρευτη δημιουργικότητα των Ολλανδών.
Και οι Ιταλοί όμως δεν πάνε πίσω. Πριν τρία χρόνια με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι οι… μακαρονάδες κατασκεύασαν κάτω από τον επιβλητικό παλιό σιδηροδρομικό σταθμό του Μιλάνο, έναν άλλον υπερσύγχρονο σταθμό, μόνο για τρένα νέας τεχνολογίας και υψηλών ταχυτήτων.
Ο κόσμος αλλάζει και εξελίσσεται. Όσο φτωχική και την μία χώρα, όση διαφθορά και αν υπάρχει, γίνονται έργα (στην Πόλη του Παναμά, σε έξι μήνες ανάπλασαν με ένα έργο μαμούθ, όλη την παραλιακή).
Αλλαγές ριζικές, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ντουμπάι. Απλά γκουγκλάρετε τις λέξεις Dubai – before. Εκεί μπορείτε να δείτε σε φωτογραφίες, την απόλυτη μεταμόρφωση μιας πόλης σε λιγότερο από 10 χρόνια.
Πριν μερικά χρόνια είχα… διακτινιστεί και στη Θεσσαλονίκη. Βρέθηκα στη ΔΕΘ, ήταν η τρίτη φορά που έφερναν μία μηχανή και μερικά βαγόνια στην πόλη για να μας δείξουν ότι κάποια στιγμή θα κάνουν τη σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκη – Αθήνα.
Με τον ίδιο τρόπο έφεραν και μερικά βαγόνια του μετρό της Θεσσαλονίκης για να τα δούμε ως μουσειακό έκθεμα. Τριάντα χρόνια τώρα απλά μας λένε ότι θα γίνει το μετρό, 30 χρόνια αδικίας, ταλαιπωρίας, κούρασης και Κοροϊδίας.
Θα ήθελα πολύ να διακτινίσω όλους αυτούς τους πολιτικούς που πέρασαν από την πόλη, από τη μία για να χαθούν στο υπερπέραν και να μην ξαναγυρίσουν. Από την άλλη για να δουν τί πραγματικά σημαίνει πρόοδος, ανάπτυξη και σεβασμός στους πολίτες.
Ίσως θα έπρεπε να διακτινιστούν και οι πολίτες του… πλανήτη της συμπρωτεύουσας, για να διαπιστώσουν ότι τόσα χρόνια βρίσκονται σε λάθος τροχιά. “Ο κόσμος αλλάζει και η Θεσσαλονίκη στο ράφι μένει”, το διάβασα σε μία σκουριασμένη στάση του ΟΑΣΘ.
Beam me up Scotty…
* trek: μακρινό και δύσκολο ταξίδι.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
