Tου Κώστα Μαυρίδη*
Με την ανάληψη των καθηκόντων μου ως Ευρωβουλευτής (2014), υπέβαλα έγγραφο-αίτημα προς το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ), το οποίο επιλαμβάνεται καταγγελιών κατά προσώπων για διάπραξη συγκεκριμένων εγκλημάτων, όπως ο εποικισμός. Την δικαιοδοσία του ΔΠΔ αποδέχτηκε η Κυπριακή Δημοκρατία από την ίδρυσή του το 2002. Το πολυσέλιδο έγγραφο-καταγγελία αφορούσε όσους Τούρκους αξιωματούχους ευθύνονται για το έγκλημα του εποικισμού στην Κύπρο κι ετοιμάστηκε από τον κορυφαίο διεθνώς Καθηγητή Eugene Kontorovich, Πρόεδρο της Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Northwestern, ΗΠΑ. Για την τότε Κυπριακή Κυβέρνηση κι ειδικά τον Υπουργό Εξωτερικών Ι. Κασουλίδη, προείχε «το καλό κλίμα των συνομιλιών» , παρά τη θετική γνωμοδότηση από την Γενική Εισαγγελία της Κύπρου.
Σε συνέδρια στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Καθηγητής Kontorovich α) τεκμηρίωσε ότι ο εποικισμός των κατεχομένων της Κύπρου με πληθυσμό και με υποδομές, πράγμα αυταπόδεικτο, αποτελεί έγκλημα που εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, μαζί με την εθνοκάθαρση των Ελληνοκυπρίων και β) επέκρινε την επικρατούσα σιωπή οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα τουρκικά εγκλήματα πολέμου σε βάρος του κυπριακού λαού, καθώς και την στάση της Κυπριακής Κυβέρνησης που αντιμετώπισε την καταγγελία ως να μην την αφορά.
Τα τελευταία χρόνια, ο εποικισμός των κατεχομένων γίνεται πλέον με τρόπο παραδεκτό κι αυταπόδεικτο, αφού το κατοχικό καθεστώς ανακοινώνει συνεχώς παραχώρηση χιλιάδων «υπηκοοτήτων» στο πλαίσιο της «πληθυσμιακής πολιτικής» του και η Τουρκία την χρηματοδότηση του υποτελούς καθεστώτος της. Ενδεικτικά, στη λεγόμενη «Βουλή» του ψευδοκράτους αναφέρθηκε (4.10.2023) ότι «παραχωρούνται χίλιες υπηκοότητες τον μήνα» βάσει πηγών στις «αρμόδιες υπηρεσίες» κι ανάμεσα σε άλλα, ότι ο αριθμός ατόμων στα οποία χορηγήθηκαν «άδειες εργασίας» είναι 124 χιλιάδες. Επιπλέον, η κατέχουσα δύναμη Τουρκία, χρηματοδοτεί υποδομές στο έδαφος της κατεχόμενης περιοχής, όπως αεροδρόμιο, λιμάνια, δρόμοι, φράγμα νερού, ηλεκτροδότηση, κι άλλη τροφοδότηση σε πόρους, που οι υπηρεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας γνωρίζουν πληρέστερα.
Έκτοτε, η προσπάθεια μου σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπήρξε συνεχής για να ενσωματωθεί η δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) ως δεσμευτικού στοιχείου στις εμπορικές συμφωνίες της ΕΕ με άλλες χώρες, για να υπάρχει δυνατότητα τιμωρίας των εγκληματιών και για να λειτουργεί αποτρεπτικά στην διάπραξη εγκλημάτων. Ειδικά για την Κύπρο, η απόφαση του Ευρ. Δικαστηρίου (ΕΔΑΔ, 29/1/2019) που έκρινε την Τουρκία εισβολέα και επεκτατική δύναμη στην Κύπρο, καθιστά επιτακτικό να υποστηριχθεί έμπρακτα η καταγγελία στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Η Κυπριακή Κυβέρνηση εκπροσωπεί το λαό θύμα, Ελληνοκύπριους που υπέστησαν εθνοκάθαρση και Τουρκοκύπριους που αφανίζονται, ενώ η Τουρκία με τον εποικισμό διασφαλίζει ότι ο εγκάθετος της, θα αποτελεί την επιλογή της πλειοψηφίας στα κατεχόμενα ως «τουρκοκύπριος ηγέτης»!
Καταληκτικά, μια καταδικαστική απόφαση του ΔΠΔ για τον εποικισμό θα αφορά το ουσιαστικό περιεχόμενο μιας λύσης, ενώ στο μεσοδιάστημα θα λειτουργεί αποτρεπτικά. Η στρατηγική για απαλλαγή από την τουρκική κατοχή είναι δύσκολη και απαιτεί μεθόδευση, διορατικότητα και σθένος.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
