Η γνωστή ηθοποιός βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη για την παράσταση “Βίρα τις Άγκυρες” που κάνει πρεμιέρα στο Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος, και μιλάει στον Περικλή Βλάχο για την επιθεώρηση, που αποτελεί το κεντρικό θέμα του έργου, για την κωμωδία και το δράμα, για τους ρόλους που της αρέσει να παίζει, και για την νέα ταινία στην οποία συμμετέχει και που θα κάνει επίσης πρεμιέρα στους κινηματογράφους, μέσα την περίοδο των εορτών.
Συμμετέχετε στην παράσταση “Βίρα τις Άγκυρες” του ΚΘΒΕ. Μιλήστε μας για την παράσταση και για τον ρόλο σας.
Αυτή είναι μια ιστορική παράσταση, με την έννοια ότι έκανε μια πολύ μεγάλη επιτυχία όταν πρωτοανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο πριν 25 χρόνια περίπου. Είναι το πρώτο ελληνικό μιούζικαλ στην ουσία, γιατί δεν είναι επιθεώρηση, είναι η ιστορία της επιθεώρησης. Δηλαδή μαζί με κάποια μουσικοχορευτικά νούμερα τρέχουν και οι παράλληλες ιστορίες των ηρώων, που είναι μέσα στα παρασκήνια. Παρουσιάζει τι ζούνε οι ηθοποιοί σε διάφορες εποχές. Είναι μια παράσταση όχι μόνο διασκεδαστική, αλλά και ιστορική. Και εγώ είμαι μία από τις θεατρίνες εκείνης της εποχής.
Το Βίρα της Άγκυρες έχει αφήσει ιστορία ως παράσταση του Εθνικού Θεάτρου πριν 25 χρόνια. Είχατε δει την παράσταση τότε; Σας αγχώνει η σύγκριση;
Ναι ανήκα τότε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου, αλλά ήμουν σε άλλη παράσταση. Αλλά βεβαίως την είχα δεί, και μάλιστα δύο φορές, γιατί πήγε για δύο χρονιές εκείνη η παράσταση. Όσο για την σύγκριση, όχι δεν με φοβίζει καθόλου. Όλα τα έργα παίζονται ως ρεπερτόριο συνεχώς από τους ηθοποιούς, με διαφορετικές βερσιόν. Έτσι λοιπόν και αυτό το έργο αντιμετωπίστηκε με μια νέα ματιά. Δεν είναι άγχος, αλλά αντιθέτως είναι μεγάλη χαρά το να συμμετέχεις σε ένα τέτοιο έργο. Γιατί το κείμενο είναι που έχει σημασία εδώ και τα τραγούδια, τα οποία είναι διαχρονικά.
Έχετε ξαναπαίξει σε έργα των Ρέππα-Παπαθανασίου; Θα λέγατε ότι το χιούμορ τους, το γράψιμό τους, είναι κάτι που σας ταιριάζει σαν ηθοποιό;
Ναι έχω ξαναπαίξει σε έργα του Μιχάλη και του Θανάση, και έχουμε πάρα πολύ καλή συνεργασία. Νομίζω ότι το γράψιμό τους είναι σαν του Σακελλάριου, αλλά για την σημερινή εποχή. Νομίζω δηλαδή ότι τα παιδιά αυτό είχαν σαν πρότυπο και αυτό έχουν καταφέρει. Γιατί το χιούμορ τους δεν είναι εξεζητημένο. Πιάνει όλη την οικογένεια.
Κεντρικό θέμα του έργου είναι η επιθεώρηση. Την έχετε υπηρετήσει εσείς ως ηθοποιός; Πιστεύετε ότι λείπει σήμερα ως είδος, από το σύγχρονο ελληνικό θέατρο;
Από μικρή έτυχε να έχω μια οικογένεια που με πήγαιναν από όπερα και Εθνικό θέατρο μέχρι επιθεώρηση. Άρα είχα από μικρή ακούσματα. Και έχω κάνει και δύο επιθεωρήσεις, σε σκηνοθεσία η μία του Γιώργου Κιμούλη και η άλλη του Γιάννη Μπέζου, στο θέατρο Παρκ από τις τελευταίες που είχαν γίνει τότε. Είναι φυσιολογικό σήμερα να μην ακμάζει η επιθεώρηση. Γιατί η επιθεώρηση θεωρείται πολιτικοκοινωνικό είδος. Δηλαδή καυτηρίαζαν διάφορα θέματα μέσα στα νούμερα. Τώρα η τηλεόραση, τα ρεπορτάζ, οι ειδήσεις, τα πρωινάδικα, καλύπτουν όλες τις ειδήσεις, κοινωνικές και πολιτικές. Οπότε καταλαβαίνετε ότι δεν έχει νόημα να πάει κάποιος σε μία παράσταση για τον σχολιασμό της επικαιρότητας. Εκτός αν πάει για το θέαμα, τα τραγούδια και τα χορευτικά. Αλλά και αυτό το κομμάτι νομίζω ότι το έχει καλύψει το μιούζικαλ. Είναι κρίμα όμως, γιατί ήταν ένα θέαμα που είχε μια πρωτοτυπία για την Ελλάδα, δεν υπήρχε αλλού αυτό το είδος.
Το ευρύ κοινό σας γνωρίζει κυρίως από τη συμμετοχή σας στις δημοφιλείς κωμικές σειρές στην τηλεόραση. Εσείς όμως έχετε μία μακρά καριέρα με πολλούς ρόλους σε πολλά είδη. Κατατάσσετε κάπου τον εαυτό σας;
Όχι, και με εκνευρίζει κιόλας αυτό. Η θέση μου είναι ότι ο καλλιτέχνης είναι πολυσυλλεκτικός. Η φύση του είναι πολυσυλλεκτική. Όπως σας είπα από μικρή με πήγαιναν σε διάφορα είδη θεάτρου, όπως το θέατρο το αγαπώ σαν σύνολο. Με ενδιαφέρει να είναι καλές οι συνεργασίες μου, καλοί άνθρωποι, να συνεννοούμαι, να μπορώ να εκφράζομαι κατά πρώτον, και κατά δεύτερον αν είναι κωμωδία η δράμα. Βέβαια οφείλω στην κωμωδία το ότι μ’αυτή διακρίθηκα, γιατί είναι πιο δύσκολο είδος. Όταν δηλαδή έβγαινα από τη σχολή, με βοήθησε η κωμωδία να μπορέσω να διακριθώ. Όμως δε σημαίνει ότι δεν αγαπώ τα δράματα. Το αγαπώ και το δράμα. Η φύση του ανθρώπου για μένα είναι διττή, και μου αρέσουν και αυτοί οι ρόλοι, που είναι και κωμικοί και δραματικοί. Όπως είναι η ζωή μας. Μια κλαις και μια γελάς.
Έχετε κάποιο υποκριτικό “απωθημένο”. Κάνετε επαγελματικά όνειρα;
Όλο το ρεπερτόριο. Θέλω να τα κάνω όλα! Βέβαια ένα έργο που θέλω να ξανακάνω, το οποίο με βρήκε μες την κρίση του covid, που δεν προλάβαμε και κάναμε μόνο δεκαπέντε παραστάσεις, αλλά τον αγάπησα αυτό το ρόλο πολύ, ήταν οι Ευτυχισμένες Μέρες του Μπέκετ. Με το οποίο είχα πάρει και καλές κριτικές, αλλά δεν πρόλαβα να το ευχαριστηθώ. Γιατί αισθάνομαι ότι όσο παίζεις ένα ρόλο, τόσο εμβαθύνεις.
Εκτός από το “Βίρα τις άγκυρες” υπάρχει κάτι άλλο στα σκαριά;
Υπάρχει μία καινούρια ταινία, που θα κάνει πρεμιέρα μέσα στις γιορτές, 11 Δεκεμβρίου στην Αθήνα και 12 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, με τίτλο “Κουραμπιέδες από χιόνι”. Είναι μια ταινία σε σενάριο πάλι των Ρέππα-Παπαθανασίου, και σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσιμιτσέλη, και είναι μία εξαιρετική δουλειά. Δουλέψαμε όλοι μαζί για αυτή την ταινία για 20 μέρες στο χωριό Τσεπέλοβο, αποκλεισμένοι από παντού, σαν οικογένεια. Είναι η πρώτη χριστουγεννιάτικη ελληνική οικογενειακή ιστορία στον κινηματογράφο, και μπορούν να πάνε οι γονείς με τα παιδιά τους, ειδικά τώρα μέσα στις γιορτές.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
