Μετά από τρία ολόκληρα χρόνια σκληρών συζητήσεων για την ευρωπαϊκή πολιτική σχετικά με το μεταναστευτικό ζήτημα η ΕΕ κατάληξε σε συμφωνία
Την Τρίτη τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συνήψαν μια σημαντική συμφωνία για τη μεταρρύθμιση της μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, κλείνοντας μια τριετή φιλόδοξη προσπάθεια που κατά καιρούς φαινόταν καταδικασμένη να αποτύχει.
Ειδικότερα η συμφωνία, η οποία είναι προκαταρκτική και πρέπει ακόμη να υποβληθεί σε επίσημη επικύρωση, επισφραγίστηκε μετά τις μαραθώνιες συνομιλίες που ξεκίνησαν το απόγευμα της Δευτέρας και συνεχίστηκαν μέχρι σήμερα το πρωί, κάτι που αντανακλά τα υψηλά διακυβεύματα που βρίσκονταν στο τραπέζι.
Οι διαπραγματεύσεις επικεντρώθηκαν σε μια τεράστια και πολύπλοκη σειρά ανοιχτών ερωτημάτων που απαιτούσαν συμβιβασμούς και από τις δύο πλευρές, όπως περίοδοι κράτησης, φυλετικό προφίλ, ασυνόδευτοι ανήλικοι, επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης και επιτήρηση συνόρων.
Το Συμβούλιο, υπό την ηγεσία της ισπανικής προεδρίας, υπερασπίστηκε μια άκαμπτη θέση να δώσει στα κράτη μέλη το μεγαλύτερο περιθώριο ελιγμών για τη διαχείριση της μετανάστευσης, μεταξύ άλλων με την επέκταση μιας προτεινόμενης ταχείας διαδικασίας ασύλου σε όσο το δυνατόν περισσότερους αιτούντες, ενώ το Κοινοβούλιο επέμεινε σε αυστηρότερες διατάξεις να σέβονται τα θεμελιώδη δικαιώματα.
Τα επόμενα βήματα
Με τα Χριστούγεννα να πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο, οι συννομοθέτες δέχονταν τεράστια πίεση να λειάνουν τις διαφορές τους, οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν βαθιές.
Μετά το άλμα της Τρίτης, η ΕΕ θα είναι σε θέση να προωθήσει πέντε αλληλένδετα νομοθετήματα που επαναπροσδιορίζουν τους κανόνες για τη συλλογική υποδοχή, διαχείριση και μετεγκατάσταση της παράτυπης άφιξης μεταναστών.
Οι νόμοι, γνωστοί ως Νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2020 σε μια προσπάθεια να γυρίσουν σελίδα σε δεκαετίες ad-hoc διαχείρισης κρίσεων, που είδε τις κυβερνήσεις να λαμβάνουν μονομερή και ασυντόνιστα μέτρα για να αντιμετωπίσουν την απότομη άνοδο του αριθμού των αιτούντων ασύλου.
Αυτές οι πολιτικές υπονόμευσαν σοβαρά τη συλλογική λήψη αποφάσεων της ΕΕ και έκαναν τις Βρυξέλλες να φαίνονται σαν ασήμαντοι παρατηρητές σε αυτό που είναι αναμφισβήτητα το πιο εκρηκτικό πολιτικά θέμα στην ημερήσια διάταξη.
Στον πυρήνα του, το Νέο Σύμφωνο προορίζεται να θεσπίσει προβλέψιμους, ξεκάθαρους κανόνες που δεσμεύουν όλα τα κράτη μέλη, ανεξάρτητα από τη γεωγραφική τους θέση και το οικονομικό τους βάρος. Ο απώτερος στόχος είναι να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ της ευθύνης των χωρών πρώτης γραμμής, όπως η Ιταλία, η Ελλάδα και η Ισπανία, που δέχονται το μεγαλύτερο μέρος των αιτούντων άσυλο, και της αρχής της αλληλεγγύης που πρέπει να τηρούν άλλες χώρες.
«Η μετανάστευση είναι μια κοινή ευρωπαϊκή πρόκληση – η σημερινή απόφαση θα μας επιτρέψει να τη διαχειριστούμε μαζί», δήλωσε μέσω Χ η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, γιορτάζοντας τη συμφωνία.
Η προκαταρκτική συμφωνία της Τρίτης θα μεταφραστεί τώρα σε τροποποιημένα νομικά κείμενα, τα οποία θα πρέπει πρώτα να εγκριθούν από το Κοινοβούλιο και, αργότερα, από το Συμβούλιο. Δεδομένης της εξαιρετικής ευαισθησίας του υπό εξέταση ζητήματος, δεν πρέπει να αποκλειστούν απαιτήσεις της τελευταίας στιγμής από τις κυβερνήσεις. Ωστόσο, η έγκριση στο Συμβούλιο θα γίνει με ειδική πλειοψηφία, πράγμα που σημαίνει ότι μεμονωμένες χώρες δεν θα μπορούν να ασκήσουν βέτο.
Ο κύκλος πρέπει να ολοκληρωθεί προτού οι Βρυξέλλες ακινητοποιηθούν πλήρως ενόψει των επόμενων εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που έχουν προγραμματιστεί για τις αρχές Ιουνίου.
Πέντε νόμοι, ένα σύμφωνο
Το Νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο είναι ένα νομοθετικό κείμενο με μια συνολική προσέγγιση που σκοπεύει να συγκεντρώσει όλες τις πτυχές της διαχείρισης της μετανάστευσης, από τη στιγμή που οι μετανάστες φθάνουν στην επικράτεια του μπλοκ μέχρι την επίλυση των αιτήσεών τους για διεθνή προστασία.
Συνολικά, προορίζεται να καλύψει την «εσωτερική διάσταση» της μετανάστευσης, ενώ η «εξωτερική διάσταση» αντιμετωπίζεται μέσω εξατομικευμένων συμφωνιών με γειτονικές χώρες, όπως η Τουρκία, η Τυνησία και η Αίγυπτος.
Οι πέντε νόμοι που περιλαμβάνονται στο Νέο Σύμφωνο είναι:
– Ο κανονισμός ελέγχου, ο οποίος προβλέπει μια προκαταρκτική διαδικασία για την ταχεία εξέταση του προφίλ ενός αιτούντος άσυλο και τη συλλογή βασικών πληροφοριών όπως η εθνικότητα, η ηλικία, τα δακτυλικά αποτυπώματα και η εικόνα του προσώπου. Θα πραγματοποιηθούν επίσης έλεγχοι υγείας και ασφάλειας.
– Ο τροποποιημένος κανονισμός Eurodac, ο οποίος ενημερώνει το Eurodac, τη μεγάλης κλίμακας βάση δεδομένων που θα αποθηκεύει τα βιομετρικά στοιχεία που συλλέγονται κατά τη διαδικασία ελέγχου. Η βάση δεδομένων θα μετατοπιστεί από την καταμέτρηση των αιτήσεων στην καταμέτρηση αιτούντων για την αποτροπή πολλαπλών αξιώσεων με το ίδιο όνομα.
– Ο τροποποιημένος κανονισμός για τις διαδικασίες ασύλου (APR), ο οποίος ορίζει δύο πιθανά βήματα για τους αιτούντες άσυλο: μια ταχεία διαδικασία στα σύνορα, που προορίζεται να διαρκέσει το πολύ 12 εβδομάδες, και την παραδοσιακή διαδικασία ασύλου, η οποία είναι πιο χρονοβόρα και μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες πριν βέβαιο συμπέρασμα.
– Ο Κανονισμός Διαχείρισης Ασύλου και Μετανάστευσης (AMMR), ο οποίος θεσπίζει ένα σύστημα «υποχρεωτικής αλληλεγγύης» που θα ενεργοποιείται όταν ένα ή περισσότερα κράτη μέλη υφίστανται «μεταναστευτική πίεση». Το σύστημα θα προσφέρει στις χώρες τρεις επιλογές για να βοηθήσουν: μετεγκατάσταση ορισμένου αριθμού αιτούντων άσυλο, καταβολή συνεισφοράς για κάθε αιτούντα που αρνούνται να μετεγκατασταθούν και χρηματοδότηση επιχειρησιακής υποστήριξης.
– Ο κανονισμός για την κρίση, ο οποίος προβλέπει εξαιρετικούς κανόνες που θα ισχύουν μόνο όταν το σύστημα ασύλου του μπλοκ απειλείται από ξαφνική και μαζική άφιξη προσφύγων, όπως συνέβη κατά τη μεταναστευτική κρίση 2015-2016, ή από μια κατάσταση ανωτέρας βίας, όπως η Πανδημία covid-19. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι εθνικές αρχές θα έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόζουν αυστηρότερα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων μεγαλύτερων περιόδων κράτησης.
Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου διεξήχθησαν εδώ και μήνες, πρώτα σε ξεχωριστές συνομιλίες για κάθε νομοθετικό φάκελο και, πιο πρόσφατα, με τη λεγόμενη μορφή “jumbo”, όπου τα πέντε σχέδια νόμου εξετάστηκαν ταυτόχρονα στο πλαίσιο του μάντρα “τίποτα δεν συμφωνείται μέχρι να συμφωνηθούν όλα.”
Οι συζητήσεις ήταν έντονες, χρονοβόρες, με κάθε πλευρά να προσπαθεί να κρατήσει τη θέση της ενάντια στις απαιτήσεις της άλλης. Ο Χουάν Φερνάντο Λόπες Αγκιλάρ, Ισπανός ευρωβουλευτής που ενεργεί ως εισηγητής για τον Κανονισμό για την Κρίση, περιέγραψε προηγουμένως τη διαδικασία ως «τη δυσκολότερη που έχω βιώσει ποτέ».
Τα κράτη μέλη είχαν βάλει στόχο να διατηρήσουν τον σκληρό συμβιβασμό που είχαν πετύχει μεταξύ τους μετά από χρόνια άκαρπες και πικρές συζητήσεις για τη μεταρρύθμιση της μεταναστευτικής πολιτικής του μπλοκ. Ο συμβιβασμός ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητος σχετικά με το σύστημα «υποχρεωτικής αλληλεγγύης» που οραματίστηκε στο AMMR: οι χώρες είχαν συμφωνήσει σε ετήσια ποσόστωση 30.000 μετεγκαταστάσεων και συνεισφορά 20.000 ευρώ για κάθε αιτούντα άσυλο που απορρίπτουν.
Ωστόσο, οι νομοθέτες δυσανασχέτησαν με την ανυποχώρητη θέση του Συμβουλίου και ζήτησαν ευελιξία να συνεδριάσει στα μισά του δρόμου. Μερικές από τις τελευταίες διαφορές που απομένουν ήταν το εύρος της συνοριακής διαδικασίας 12 εβδομάδων, η κράτηση των απορριφθέντων αιτούντων και η συνεργασία με χώρες εκτός ΕΕ.
Η Πολωνία και τα κράτη της Βαλτικής πίεσαν για ειδικούς κανόνες για την αντιμετώπιση της εργαλειοποίησης των μεταναστών, ένα φαινόμενο που υπέστη από πρώτο χέρι το 2021 όταν η Λευκορωσία ενορχήστρωσε μια εισροή αιτούντων άσυλο ως αντίποινα για τις διεθνείς κυρώσεις.
Εν τω μεταξύ, καθώς οι συνομιλίες επιταχύνθηκαν, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις ενίσχυσαν τη δημόσια εκστρατεία τους για να προειδοποιήσουν ότι το Νέο Σύμφωνο κινδυνεύει να ομαλοποιήσει την «αυθαίρετη» κράτηση και να στείλει τους μετανάστες πίσω σε χώρες όπου αντιμετωπίζουν βία και δίωξη.
«Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η πολιτική είναι συχνά συμβιβασμός. Αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούν να παραβιαστούν. Όταν αποδυναμώνονται, υπάρχουν συνέπειες για όλους μας», ανέφεραν περισσότερες από 50 ΜΚΟ σε ανοιχτή επιστολή αυτή την εβδομάδα.
Η συμφωνία της Τρίτης έρχεται λίγες μέρες αφότου η Frontex, η υπηρεσία συνοριακής και ακτοφυλακής του μπλοκ, δήλωσε ότι οι παράτυπες συνοριακές διελεύσεις ξεπέρασαν τα 355.000 περιστατικά τους πρώτους 11 μήνες του έτους, το υψηλότερο ποσοστό για εκείνη την περίοδο από το 2016.
Πηγή: EURONEWS
