Δημήτρης Πιατάς: H τέχνη πρέπει να είναι ελεύθερη

Συνέντευξη: Aναστασία Καραγιάννη

Με αφορμή την παράσταση του στη Θεσσαλονίκη με τίτλο «Οι κωμικοί», ο Δημήτρης Πιατάς μιλάει στο SPEAKNEWS και την Αναστασία Καραγιάννη για τη διαδρομή του στο χώρο του θεάτρου, τη συνεργασία του με το Σάκη Σερέφα, τη σημασία του κοινού σε μια παράσταση και λέει πως είναι απαραίτητο να υπάρχει η ελευθερία στην τέχνη.

Πείτε μου λίγα λόγια για την παραγωγή του ΚΘΒΕ «Οι κωμικοί». Γιατί επιλέξατε το θέμα του βωβού ελληνικού κινηματογράφου;

Πρόκειται για μια κωμωδία δική μου ιδέα, υλοποιήσιμη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος με τη βοήθεια του Σάκη Σερέφα. Από τα παιδικά μου χρόνια έχω πάθος για τις ελληνικές και ξένες ταινίες του βωβού κινηματογράφου. Η «ματιά» των ταινιών αυτών στον κόσμο αποτέλεσε αιτία, για να ασχοληθώ με την κωμωδία και να γίνω ηθοποιός.

Πως προέκυψε η συνεργασία με το Σάκη Σερέφα ;

Με το Σάκη Σερέφα μας συνδέει μια σχέση φιλίας και αλληλοεκτίμησης πολλών ετών. Στο παρελθόν έχω παίξει σε έργα του και υπάρχει ένας «ομφάλιος λώρος επικοινωνίας» σε επίπεδο χιούμορ, αλλά και γενικότερα της ελευθερίας του θεάτρου, όπως αυτή θα πρέπει να υπάρχει στο χώρο μας.

Πως μεταφράζεται η ελευθερία του θεάτρου για σας και πόσο μεγάλη σημασία έχει ;

Ευχαριστώ πολύ που με ρωτάς, καθώς είναι καθοριστική για πάρα πολλά πράγματα. Το σύστημα τείνει να ελέγξει τον πολιτισμό εξου και η δημιουργία υπουργείων πολιτισμού, αποστολή επιχορηγήσεων κτλπ. Γενικότερα την τέχνη του δημιουργού θέλουν να τη βάλουν σε κανόνες και νόμους. Αυτό για μένα είναι που σκοτώνει την τέχνη. Η τέχνη διεκδικεί την απόλυτη ελευθερία έκφρασης. Πολλές φορές η ελευθερία συνέχεται με την ελευθεριότητα. Η τέχνη σε ορισμένες περιπτώσεις βγαίνει εκτός ορίων και ελέγχου με κίνδυνο να καταλήξει να σαρκάζει λάθος ανθρώπους, όπως άτομα με προβλήματα υγείας. Καταλαβαίνω ότι η ελευθεριότητα μπορεί να οδηγήσει σε ασυδοσία. Δεν αναφέρομαι στην ελευθεριότητα αλλά στην ελευθερία της τέχνης. Η τέχνη περιβάλλεται από αισθητική χωρίς έχει κανόνες με τη λογική του νόμου. Η τέχνη πρέπει να είναι ελεύθερη.

Πώς προετοιμάζετε τον εαυτό σας για ρόλους; Πως αντιμετωπίζετε τις προκλήσεις κατά τη διάρκεια μιας παράστασης ή ενός γυρίσματος;

Μια παράσταση είναι αποτέλεσμα μελέτης και αρκετής δουλειάς. Σε μια παράσταση όπως και σ΄ ένα πόλεμο συμβαίνουν απρόοπτα, ωστόσο οι προκλήσεις είναι απαραίτητες για τη βελτίωση καθενός. Από εκεί και πέρα λαμβάνεις την αγάπη ή αμφισβήτηση του κοινού. Τα δύο αυτά συναισθήματα είναι μαχητά και μπορείς να τα αντιμετωπίσεις.

Πώς βλέπετε την εξέλιξη του χώρου του θεάτρου και κινηματογράφου στην Ελλάδα στο μέλλον;

Ο ήλιος η δημιουργικότητα και τα υπέροχα ταλέντα της χώρας είναι αρκετά, για να οδηγήσουν την τέχνη κάτω από το κλίμα δυσάρεστων ειδήσεων που ακούμε καθημερινά, να ανθήσει.

Θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος. Τι προτιμάτε;

Αν και δεν απέχω από την τηλεόραση, η παρουσία μου μετρά στα δάχτυλα ενός χεριού. Στον κινηματογράφο υπάρχω, ήμουν παρών στη γέννηση μιας μορφής κωμωδίας. Όμως στο θέατρο 50 χρόνια τώρα, έχω υπηρετήσει όλα τα είδη του και έχω δουλέψει με τόσο πολύ κόσμο, που είμαι περήφανος σήμερα να συναντώ κοινό να λέει «σε θυμάμαι πριν 3 χρόνια που είχες παίξει εκεί».

Επηρεάζει η ενέργεια του κοινού την παράσταση; Πώς αντιλαμβάνεστε τη σχέση σας με το κοινό;

Η ομορφιά της δουλειάς μου σε σχέση με το θέατρο σχετίζεται με το ότι δεν είσαι μόνος στη σκηνή. Η αλληλεπίδραση ενός ζωντανού θεατή και ηθοποιού δεν αναπληρώνεται με τίποτα. Η αίσθηση είναι μοναδική για τον ηθοποιό και το κοινό, γεγονός που φυσικά με επηρεάζει. Παίρνεις τις αναπνοές των θεατών και καταφέρνεις να εισπράττεις την αγάπη ή αμφισβήτηση τους. Τα δύο αυτά συναισθήματα είναι μαχητά, μπορείς να τα αντιμετωπίσεις, όπως και τα δύο αποτελούν δείγμα ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.

Σε ποια έργα έχετε εργαστεί που έχουν αφήσει το μεγαλύτερο αποτύπωμα σε σας και γιατί;

Από το ξεκίνημα μου έχω παίξει σε πολύ δύσκολες παραστάσεις. Ήμουν ιδρυτικό στέλεχος στο Αμφι-θέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου και κάναμε παραστάσεις όπως η Οδύσσεια η Λυσιστράτη και ο Ερωτόκριτος. Έχω συνεργαστεί με την όπερα της Ζυρίχης (ένας συνδυασμός θεάτρου και μπαλέτου). Με το Εθνικό Θέατρο στο θεατρικό έργο Περικλής του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, στα πλαίσια εκδηλώσεων για τους ολυμπιακούς αγώνες στο Λονδίνο. Φυσικά και η παρουσία μου στην Επίδαυρο, σε τραγωδίες και κωμωδίες του Αριστοφάνη. Όσα ανέφερα ήταν πολύ ωραία δώρα που έχουν αφήσει μεγαλύτερο αποτύπωμα στην καριέρα μου γιατί είναι πολύ δύσκολα έργα.

Ποια είναι τα σχέδιά σας μετά από αυτή την παράσταση;

Έχω την τιμή να αναλάβω την καλλιτεχνική διεύθυνση του δήμου Βόλου. Ήδη ο Βόλος είναι μια πόλη που αποτελεί δυναμικό κομμάτι στην περιφέρεια. Μέχρι τώρα εγκαινίασα το θέατρο του Βόλου που έλαβε το όνομα του από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου ο οποίος γεννήθηκε εκεί. Επιπλέον έκανα μια παράσταση- εκδήλωση αναφοράς στο Βαγγέλη Παπαθανασίου αξιοποιώντας όλα τα μουσικά σύνολα της πόλης. Η εκδήλωση με ποιότητα και αισθητική ήταν αφιερωμένη στους κατοίκους του δήμου που είχαν πληγεί από τις καταστροφικές πλημμύρες. Θέλω να πιστεύω ότι αναλαμβάνοντας μια τέτοια ευθύνη θα συνεχίσω με τον ίδιο ενθουσιασμό.

Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ