Ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου Αθανάσιος Εξαδάκτυλος μιλάει στο SPEAKNEWS για τις ελλείψεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, τονίζει πως η χώρα έχει αρκετούς γιατρούς αλλά δεν τους ελκύει το ΕΣΥ, σημειώνει πως ο τρόπος διοίκησης των νοσοκομείων πρέπει να βελτιωθεί, και ζητάει από αυτούς που σχεδιάζουν τις πολιτικές για την υγεία, να λαμβάνουν υπόψιν τις προτάσεις των πλέων αρμόδιων, δηλαδή των γιατρών.
Κύριε Εξαδάκτυλε, ας ξεκινήσουμε από το πρόσφατο περιστατικό με την αναισθησιολόγο στη Θεσσαλονίκη που έπαθε εγκεφαλικό από τις πολλές εφημερίες. Είναι τόσο δραματική η κατάσταση για τους γιατρούς του ΕΣΥ;
Κοιτάξτε, είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν καταστάσεις οι οποίες είναι πέρα από τα όρια και ειδικά σε ειδικότητες που είναι βαριές και που έχουν έλλειψη προσωπικού. Οι αναισθησιολόγοι είναι γνωστό ότι είναι λιγότεροι από όσους χρειαζόμαστε. Είναι μια ειδικότητα που έχει έλλειψη σε όλη την Ευρώπη. Δεν έχει μόνο η Ελλάδα έλλειψη, οπότε οι άνθρωποι αυτοί πολλές φορές υπερβάλλουν εαυτόν με αποτελέσματα σαν κι αυτό στο οποίο αναφέρεστε.
Πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα της έλλειψης γιατρών αλλά και νοσηλευτών στα δημόσια νοσοκομεία; Που οφείλεται;
Βεβαίως υπάρχουν ελλείψεις σε παθολόγους, υπάρχουν ελλείψεις σε εργαστηριακούς. Αυτές είναι οι πρώτες ειδικότητες που έχουν έλλειψη. Τώρα σε μεμονωμένες περιοχές και συγκεκριμένα νοσοκομεία, μπορεί να υπάρχουν ελλείψεις και σε άλλες ειδικότητες, αλλά έτσι συνολικά οι ελλείψεις εντοπίζονται στους αναισθησιολόγους, στους παθολόγους και στους εργαστηριακούς γιατρούς.
Αυτό προκύπτει από την αδυναμία ή εν πάσει περιπτώσει την άρνηση της όποιας κυβέρνησης να προσλάβει νέο προσωπικό, ή έχει να κάνει και με την έλλειψη διάθεσης των νέων επιστημόνων να εργαστούν στο ΕΣΥ;
Κοιτάξτε, το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι ελκυστικό, αυτό πρέπει να το πούμε. Δηλαδή οι όροι εργασίας, το περιβάλλον εργασίας και οι αποδοχές δεν είναι τέτοιες που να λειτουργούν ελκυστικά για τους νέους συναδέλφους. Η χώρα έχει γιατρούς. Έχουμε περισσότερους γιατρούς από ότι χρειαζόμαστε. Δηλαδή, ακόμα και με το γεγονός ότι 18.000 λείπουν στο εξωτερικό, ακόμα και με αυτή τη συνθήκη, οι 50.000 που μένουν στην Ελλάδα φτάνουν και περισσεύουν για να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας. Αλλά δεν είναι καθόλου ελκυστικό το να εργαστούν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Και στρέφονται στο εξωτερικό.
Πως θα ανακοπεί η φυγή των ελλήνων γιατρών στο εξωτερικό;
Δεν μπορεί να ανακοπεί. Πάντοτε οι Έλληνες πήγαιναν στο εξωτερικό για καλύτερες σπουδές και γυρνούσαν, ή κάποιοι δεν γυρνούσαν. Από την οικονομική κρίση και μετά πολλοί άνθρωποι που βρέθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό, έχουν φτιάξει την καριέρα τους και την οικογένεια τους εκεί. Σε πολλές περιπτώσεις, το να φιλοδοξούμε να γυρίσουν πίσω είναι εν πολλοίς πολύ ρομαντικό, να το πω έτσι και πολύ απίθανο, διότι βρέθηκαν σε καλύτερες συνθήκες, έχουν καλύτερες αμοιβές και έχουν δρομολογήσει πλέον τη ζωή τους.
Ποια είναι κατά την άποψή σας τα μεγαλύτερα προβλήματα του ΕΣΥ αυτή την στιγμή;
Το νοσοκομείο είναι πρώτα απ’ όλα οι γιατροί. Συγγνώμη που το λέω έτσι, αλλά ακόμη και αν όλες τις άλλες ειδικότητες τις έχετε στο μέγιστο βαθμό, αν δεν έχετε γιατρό, δεν έχετε νοσοκομείο. Άρα το σοβαρότερο πρόβλημα είναι αυτό. Τώρα, πέρα από αυτό, υπάρχουν προβλήματα που έχουν να κάνουν με τον τρόπο που διοικούνται τα νοσοκομεία. Διοικούνται εδώ και πολλά χρόνια με έναν τρόπο, που δεν είναι καλύτερος από αυτόν που αντικατέστησε στο παρελθόν. Όπως επίσης, υπάρχει και ένα θέμα συνολικής ικανοποίησης των ανθρώπων μέσα στο σύστημα.
Η δυνατότητα για απογευματινά χειρουργία επ’αμοιβή, που νομοθέτησε η κυβέρνηση, μπορεί να αποτελέσει λύση για τις καθυστερήσεις στα χειρουργία, αλλά και για την οικονομική ενίσχυση των γιατρών;
Κοιτάξτε, αυτό δεν θα αποτελέσει λύση ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Ότι είναι μια λογική, η επέκταση της χρήσης των χειρουργείων, τα οποία από μια ώρα και μετά δεν μένουν αναξιοποίητα, αυτό είναι πραγματικότητα. Ναι, είναι μια δυνατότητα την οποία πρέπει κανείς να την αξιοποιήσει. Αλλά αν φανταζόμαστε ότι αυτό θα λύσει τα προβλήματα, όχι, αυτό δεν θα συμβεί. Τώρα επίσης θα πρέπει να πούμε ότι είναι ένα εγχείρημα που θα έχει αρκετές δυσκολίες και θα χρειαστεί αρκετό χρόνο μέχρι να εξελιχθεί πλήρως. Διότι μπαίνουν θέματα λειτουργίας, συνήθειας, νοοτροπίας. Και βεβαίως το γεγονός ότι δεν υπάρχει επαρκής στελέχωση στα νοσοκομεία και αυτό επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Γιατί οι αναισθησιολόγοι παραδείγματος χάρη, σε αριθμό δεν φτάνουν για τα πρωινά χειρουργεία, άρα είναι λίγο απίθανο να φτάσουν για τα απογευματινά. Και επιπλέον πρέπει να θυμόμαστε ότι το προσωπικό είναι το δεύτερο σημαντικότερο μετά από την αίθουσα του χειρουργείου. Μπορεί όμως να αξιοποιηθεί, και πρέπει να αξιοποιηθεί αμφίδρομα. Υπάρχουν περιοχές όπου υπάρχουν γιατροί που δεν μπορούν να χειρουργήσουν, γιατί δεν υπάρχει ιδιωτική κλινική και μετακινούνται αυτοί και οι ασθενείς τους πολλά χιλιόμετρα, και σε τέτοιες περιπτώσεις θα ήθελα να αξιοποιήσουμε τις υποδομές εφόσον είναι διαθέσιμες. Αλλά πρέπει κανείς να το δει με θετική διάθεση και ανοιχτό πνεύμα. Και να γνωρίζει ότι δεν θα λύσει τα προβλήματα με αυτό, να γνωρίζει ότι δεν είναι κάτι εύκολο να γίνει.
Ο κάτοικος της ελληνικής επαρχίας που μένει μακρυά από την ΑΘήνα και την Θεσσαλονίκη, έχει επαρκή υγειονομική κάλυψη;
Οι δομές ίσως και να υπερ επαρκούν στην επαρχία. Δηλαδή έχουμε σε πολλά σημεία νοσοκομεία 8 χιλιόμετρα το ένα από το άλλο. Οι υποδομές μπορεί οριακά να θέλουν βελτιώσεις, αλλά δεν συμμερίζομαι την άποψή σας ότι δεν επαρκούν. Δεν χρειαζόμαστε δηλαδή νοσοκομεία. Χρειαζόμαστε μια οργάνωση για να καλύπτονται περιοχές που είναι δύσβατες, δυσπρόσιτες, δύσκολες, νησιωτικές. Εκεί ναι, αυτό το χρειαζόμαστε. Αλλά υποδομές νομίζω ότι έχουμε.
Στο θέμα του οικογενειακού γιατρού που βρισκόμαστε; Είναι αλήθεια ότι δεν υπήρξε επαρκής ανταπόκριση από πλευράς των γιατρών.
Αυτή την στιγμή, το γεγονός ότι οι δύο τελευταίες προσπάθειες δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, οφείλονται στο γεγονός ότι προσπαθούμε να αντιγράψουμε μοντέλα άλλων χωρών, που έχουν τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά ως προς τη σύνθεση του ιατρικού προσωπικού τους και αγνοούμε τις επιθυμίες των ασθενών. Ο ιατρικός σύλλογος είχε κάνει μια σημαντική προσπάθεια να πείσει το Υπουργείο να φτιάξει ένα πιο ευέλικτο σύστημα, και το Υπουργείο το νομοθέτησε. Το νομοθέτημα του οικογενειακού γιατρού έχει αρκετά τέτοια στοιχεία, αλλά έχει και πολλά αρνητικά και στο τέλος τα θετικά δεν εφαρμόστηκαν. Και γι αυτό το λόγο υπήρξε απροθυμία από πλευράς γιατρών και αντιστοίχως βεβαίως και των πολιτών. Γιατί ξέρετε, υπάρχει κάτι μοναδικό, το οποίο κανένα νομοθέτημα δεν πρέπει να το παραγνωρίζει. Η σχέση γιατρού ασθενούς είναι σχέση εμπιστοσύνης και είναι σχέση μοναδική. Οτιδήποτε δεν το λαμβάνει αυτό υπόψη του, με οποιονδήποτε τρόπο και για οποιοδήποτε λόγο, είναι καταδικασμένο να αποτύχει.
Αν εσείς ως πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου μπορούσατε να ζητήσετε από τον Υπουργό και την κυβέρνηση ένα πράγμα, ξέροντας ότι αυτό θα πραγματοποιηθεί, ποιο θα ήταν αυτό;
Να μελετήσουν πάρα πάρα πολύ προσεκτικά τις προτάσεις των γιατρών πριν σχεδιάσουν πέρα από αυτές. Κανένας καλύτερος να συμβουλέψει για την υγεία σε συλλογικό και σε ατομικό επίπεδο, από τους γιατρούς.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
