Ο ποιητής και στιχουργός Αντρέας Αντρέου μιλάει στο SPEAKNEWS και τον Ανδρέα Καρακόκκινο για την πολυετή “θητεία” του στην ποίηση και την στιχουργική, για τις καλλιτεχνικές προσωπικότητες που τον επηρέασαν, για την τραγωδία της Κύπρου που στιγμάτισε την πορεία του, και βέβαια για τον νέο του έργο με τίτλο “Του έρωτα και της πατρίδας”.
Ξεκινήσατε το ταξίδι σας στη ποίηση και τη μουσική τα χρόνια των σπουδών σας πριν το 1974 εκδίδοντας δυο ποιητικές συλλογές και η μία από αυτές βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Λογοτέχνη του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου. Πείτε λίγο λόγια για το ποιητικό σας έργο.
Είχα την σπάνια τύχη κι ευλογία να έχω καθηγητές στο Α’ Γυμνασίου Αμμοχώστου σπουδαίους και φωτισμένους “δασκάλους” που με την ευαισθησία τους διεύρυναν τους πνευματικούς μου ορίζοντες και με περισσή αγάπη ενθάρρυναν στα πρώτα ποιητικά μου βήματα. Χρωστάω πολλά στον Ποιητή δάσκαλό μου Κυριάκο Χαραλαμπίδη που – πέρα από τον “σοφό” κι εξαιρετικά όμορφο πρόλογό του στην ποιητική μου συλλογή ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ – υπήρξε πολύτιμος σύμβουλος και καθοδηγητής.
Οφείλω επίσης να μνημονεύσω την βοήθεια κι ενθάρρυνση που απλόχερα μου δόθηκε από τον άλλο μεγάλο μας Ποιητή, τον αλησμόνητο Κώστα Μόντη, ιδιαίτερα μες από την εκπομπή του Άνθου Ροδίνη ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ, όπου ο Μόντης είχε την επιμέλεια του “Λογοτεχνικού Βήματος”.
Ήταν μεγάλη χαρά να ακούω τα ποιήματα μου να απαγγέλλονται από το Ραδιόφωνο κι οι συμβουλές του Μεγάλου μας Ποιητή πολύτιμο κεφάλαιο και φορτίο αγάπης.
Η πρώτη μου ποιητική συλλογή ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ (Λευκωσία, 1970) ήταν δωρεάν έκδοση απογευματινής εφημερίδας, – ως έπαθλο – σε διαγωνισμό της οποίας είχα βραβευτεί και συνέπεσε χρονικά με την αναχώρηση μου για σπουδές στην Αθήνα, όπου κι εκδόθηκε η 2η μου ποιητική συλλογή ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ( Εκδόσεις ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, 1972).
Το μουσικό σας ταξίδι πότε ξεκίνησε και πού σας οδήγησε και εξακολουθεί να σας οδηγεί;
Η ενασχόληση μου με τη μουσική έχει επίσης τις ρίζες της στα γυμνασιακά μου χρόνια, όπου είχα συγκλονιστεί από τη μουσική και τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και ειδικότερα από τις συναυλίες του στην Κύπρο το 1966 με Πουλόπουλο, Φαραντούρη, Μητροπάνο και Ροδά.
Ο Θεοδωράκης μου άνοιξε δρόμους μαγείας και πνευματικής αναβάπτισης και θυμάμαι πόσο συγκλονισμένος ένιωσα ακούγοντας, από μαγνητοταινίες ακόμα το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, που σε παγκοσμια 1η ακούστηκε το 1964 από το ΡΙΚ πριν ακόμα δισκογραφηθεί, όταν ο συνθέτης είχε επισκεφθεί την Κύπρο για να συνθέσει τη μουσική της ταινίας- ντοκυμαντέρ το Νησί της Αφροδίτης από όπου και προέκυψε ο δίσκος ΧΡΥΣΟΠΡΑΣΙΝΟ ΦΥΛΛΟ, εξ ου και το ομώνυμο τραγουδι – Ύμνος της Κύπρου.
Επιμένω τόσο στην επίδραση του Θεοδωράκη γιατί αυτός υπήρξε η αιτία της στροφής μου στη μουσική θεωρώντας το τραγούδι μια μορφή πληρέστερης έκφρασης όπου μπορούσε να αναδειχθεί μέσω αυτού περισσότερο η Ποίηση, και – ακόμα σημαντικότερο – να περάσει στο στόμα του λαού.
Πόσοι από μας θα ήξεραν π.χ. την ΑΡΝΗΣΗ του Σεφέρη αν ο Θεοδωράκης δεν έγραφε το αριστουργηματικό ΣΤΟ ΠΕΡΙΓΙΑΛΙ ΤΟ ΚΡΥΦΟ; Ή το υπέροχο ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΗΛΙΕ ΝΟΗΤΕ αν ο ίδιος δεν μελοποιούσε το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ του Ελύτη;
Και κάπως έτσι άρχισαν κι οι μουσικοί μου πειραματισμοί.
Στη συνέχεια ήρθε η κοσμογονικής σημασίας Εισβολή στο Νησί μας όπου πια ό,τι έγραφα ή συνέθετα ήταν “επί τον τύπον των Ήλων” κι οι συγκλονιστικές εμπειρίες και τα βιώματα μετουσιώνονταν άμεσα σε τραγούδια ζυμωμένα με πολύ δάκρυ.
Οι πρώτες μου συναυλίες από την επόμενη κιόλας χρονιά της Εισβολής γίνονταν μέσα σε κλίμα συγκίνησης, κατάνυξης κι ενθουσιασμού, που δυστυχώς σταδιακά εξέλιπαν κι αυτό θα πρέπει να αποτελέσει θέμα γενικότερου προβληματισμού – το πώς δηλαδή φτάσαμε στην κόπωση κι οδηγηθήκαμε στην αδιαφορία και κάποιου είδους παραίτηση, θα τολμούσα να πω, εν σχέσει με το Εθνικό μας θέμα.
Οι στίχοι σας και τα μουσικά σας έργα, αναφέρονται στη κατεχόμενη Κύπρο. Είναι η προσωπική σας αντίσταση και παράλληλα η διατήρηση ζωντανής της ελπίδας για απελευθέρωση της Κύπρου;
Θεωρώ αυτονόητη την αγάπη του καθενός μας για την Πατρίδα και τον συνεπακόλουθο αγώνα (ειδικά στην περίπτωση της Κύπρου) στον οποίο όλοι πρέπει να επιδοθούμε για τη σωτηρία της, με τον τρόπο του ο καθένας κι όπως κι όσο μπορεί.
“Ο καθείς και τα όπλα του” καταπώς το είπε ο ποιητής.
Κι αλίμονο αν δεν πίστευα στην αποτελεσματικότητα αυτού του αγώνα, όσο κι αν δεν ζούμε πια σε “ηρωικές εποχές”.
Παρ’ όλα τα εμπόδια, τις αρνητικές πολιτικές σκοπιμότητες και συγκυρίες, την διεθνή – εγκληματική εν πολλοίς – αδιαφορία, ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί.
Καταπολεμώντας ταυτόχρονα και τον “εντός των τειχών” εχθρό, το σαράκι της παραίτησης, της συμφιλίωσης με τα τετελεσμένα ή/και την αποδοχή τους, τον ωχαδελφισμο, τον ευδαιμονισμό, το κυνήγι των υλικών αγαθών.
Να κοιτάξουμε λίγο περισσότερο την πατρίδα, να κοιτάξουμε λίγο περισσότερο την ψυχή μας.
Με ποιους καλλιτέχνες συνεργαστήκατε στα μουσικά σας έργα;
Είχα την τύχη να γνωριστώ ήδη από το 1974 με τον Γιάννη Δημητρά που είχε θητεύσει ήδη στο ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ του Μάνου Χατζιδάκι στην Πλάκα και στο ΣΤΟΝ ΣΕΙΡΙΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΠΑΙΔΙΑ με δισκογραφική παρουσία σε τραγούδια του Μ.Χ.
Με τον Γιάννη δώσαμε δεκάδες συναυλίες για την Κύπρο (μαζί με τον Μάνο Αρβανιτίδη, άλλο ένα σημαντικό συνεργάτη μου) και μου χάρισε μερικές σπουδαίες ερμηνείες σε δίσκους όπως π.χ στο έργο του Γιάννη Ρίτσου ΥΜΝΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, στους ΕΛΛΗΝΕΣ (τραγούδια αφιερωμένα στους Ισαάκ και Σολωμού), στο έργο μου ΚΥΠΡΟΣ ΑΕΙΖΩΗ κλπ.
Στο τελευταίο αυτό έργο είχα την χαρά να συνεργαστώ με δύο ακόμα σπουδαίους καλλιτέχνες, τον αλησμόνητο διάσημο Κύπριο βαρύτονο Τζον Μοδινό και τον επίσης σπουδαίο ερμηνευτή Κώστα Σμοκοβίτη με τον οποίο και δισκογραφήσαμε το 2014 το έργο ΚΩΣΤΑΣ ΣΜΟΚΟΒΙΤΗΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑ – ΚΥΠΡΟΣ 1974.
Οι τελευταίες μου δισκογραφικες συνεργασίες είναι με δύο επίσης σπουδαίους ερμηνευτές, τη Σοφία Μιχαηλίδη και τον Γιώργο Υδραίο.
Άλλοι καλλιτέχνες με τους οποίους έχω συνεργαστεί κατά καιρούς είναι ο Νίκος Μακρόπουλος, ο Γεράσιμος Μπεκατώρος, ο Μιχάλης Χατζημιχαήλ κ.α.
Με το τελευταίο σας έργο “Του έρωτα και της πατρίδας” μας χαρίζετε ένα ξεχωριστό ποιοτικό μουσικό έργο. Μιλήστε μας για αυτό- συνεργασίες και ερμηνευτές.
Κατ’ αρχάς ευχαριστώ για τον χαρακτηρισμό “ξεχωριστό ποιοτικό μουσικό έργο”.
Θεωρώ ευτυχή συγκυρία την συνύπαρξη μου με δύο σημαντικούς ερμηνευτές, τη Σοφία Μιχαηλίδη και τον Γιώργο Υδραίο στο διπλό μουσικό άλμπουμ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ
Η Σοφία έχει ένα ζηλευτό ρεπερτόριο με σπουδαίες συνεργασίες, με σημαντικότερη τη θητεία της δίπλα στον Θεοδωράκη, τόσο δισκογραφικά όσο και σε συναυλίες ανά την υφήλιο.
Τα ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ επίσης όπου μαζί με την Νένα Βενετσάνου ερμηνεύει τραγούδια του Μιχάλη Τερζή ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους μου δίσκους.
Ο Γιώργος Υδραίος πάλι έχει σημαντική δισκογραφική παρουσία, σε τραγούδια του Θωμά Μπακαλάκου, Δημήτρη Παναγοπούλου, Τάκη Σούκα κ.α
Το διπλό αυτό cd μας, το μοιράστηκα με έναν άλλο σημαντικό συνθέτη, τον Σάββα Ντεγιρμεντζόγλου, ο οποίος μαζί με τα δικά του τραγούδια ενορχήστρωσε και κάποια δικά μου.
Πιστεύω πως ο καλύτερος πρεσβευτής του έργου μας είναι τα ίδια τα τραγούδια, γι’ αυτό και θα παρότρυνα κάθε ενδιαφερόμενο να τα ακούσει μιας και είναι πολύ εύκολο να τα βρει με μια απλή αναζήτηση στο Google (αναζητήστε ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ).
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
