της Βιργινίας Μπαλαφούτα*
1. Εισαγωγή
Το παρόν άρθρο αναδεικνύει τις δυνατότητες και την αναγκαιότητα συμβολής σήμερα του πολύτιμου νομικού κεκτημένου της Απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (στο εξής και Δικαστήριο) «Νικαράγουα κατά Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (ΗΠΑ)», στο πεδίο της Χρήσης Βίας και στο πεδίο του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου. Αναλυτικότερα, πρόκειται για την Απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου στην Υπόθεση «Στρατιωτικές και Παραστρατιωτικές Δραστηριότητες εντός και εναντίον της Νικαράγουα» (Νικαράγουα κατά Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής)1, η οποία ελήφθη από το Δικαστήριο στις 27 Ιουνίου 1986.
Η εν λόγω Απόφαση, από την έκδοσή της και έπειτα, συνέβαλε σημαντικά στο πεδίο της Χρήσης Βίας και στο πεδίο του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου. Επειδή όμως πρόκειται για μια εμβληματική Απόφαση, αξίζει να τονιστεί η σπουδαιότητα αξιοποίησης του πολύτιμου κεκτημένου της ιδιαιτέρως σήμερα, που η διεθνής κοινότητα καλείται να αντιμετωπίσει εξαιρετικά κρίσιμες προκλήσεις. Εάν και έχουν παρέλθει δεκαετίες από την έκδοση της συγκεκριμένης Απόφασης από το Διεθνές Δικαστήριο, δυστυχώς διαπιστώνουμε στην πράξη ότι οι αρχές, το πλαίσιο και τα διδάγματα που έθεσε δεν έχουν εμπεδωθεί πλήρως στην πράξη.
Στα πλαίσια του άρθρου, λοιπόν, επιχειρείται η ανάδειξη και η ανάλυσή τους, με στόχευση την επαρκέστερη εφαρμογή τους, καθώς και η κατάθεση σχετικών σκέψεων, αναλύσεων και προτάσεων.
*Βιργινία Μπαλαφούτα είναι Νομικός, Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό Πανεπιστημίου Αθηνών, Δρ Διεθνούς Δικαίου και Περιφερειακών Σπουδών, ΜΔΕ Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, MΔΕ Ιστορία και Φιλοσοφία της Επιστήμης και της Τεχνολογίας.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.