Κύπρος Νικολαΐδης : Ο Κυπριακός Ελληνισμός θα πρέπει να συνεχίσει να εργάζεται, να πιστεύει στο μέλλον και να αγωνίζεται για μια Κύπρο Ελεύθερη

Ο διεθνούς φήμης Κύπριος καθηγητής της Εμβρυικής Ιατρικής του King’s College μιλάει στο Speaknews και τον Ανδρέα Γερμανό και θυμάται τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Πάφο, την Αγγλοκρατία, τις επισκέψεις του στα κρατητήρια της Κοκκινοτρεμυθειάς για να δει τον φυλακισμένο πατέρα του, τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας, τα όσα επακολούθησαν, που οδήγησαν στο πραξικόπημα, την τουρκική εισβολή. Μιλάει για το πως βρέθηκε στην Αγγλία, την έντονη δράση του στο φοιτητικό κίνημα και πως τελικά τον κέρδισε η επιστήμη της Ιατρικής και όχι η πολιτική, στην οποία σίγουρα θα ξεχώριζε λόγω του ήθους, της προσωπικότητας και της αγάπης που έχει στη ζωή και στον άνθρωπο .

Ο Κύπρος Νικολαΐδης είναι απαισιόδοξος για τις εξελίξεις στο κυπριακό και στέλνει το μήνυμα ότι οι κύπριοι πρέπει να πιστεύουν στο μέλλον και να συνεχίσουν να αγωνίζονται για μια Ελεύθερη Κύπρο

Καθηγητά Νικολαΐδη, σας ευχαριστώ που δεχτήκατε να μας παραχωρήσετε αυτή τη συνέντευξη. Ας ξεκινήσουμε από τα παιδικά σας χρόνια. Θυμάστε κάτι από την Πάφο που σας έχει μείνει από εκείνα τα χρόνια; Τα δύσκολα;

Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα κι έχουν σχέση με την Αγγλοκρατία. Θα μου πείτε τι θυμάμαι; Ήταν η περίοδος που ο πατέρας μου βρισκόταν στα κρατητήρια στην Κοκκινοτριμιθιά και ξεκινούσαμε από την Πάφο, με εκείνα τα απαίσια λεωφορεία της γραμμής, να πάμε στην Κοκκινοτριμιθιά. Ώρες πολλές, ο κόσμος έκανε εμετούς, ήταν απαίσια διαδρομή, και όταν φτάναμε έπρεπε να περιμένουμε ολόκληρες ώρες στη γραμμή για να δούμε τον μπαμπά μου πίσω από τα συρματοπλέγματα.

Μετά ήταν η στιγμή που ο πατέρας μου έκανε απεργία πείνας και απελευθερώθηκε. Θυμάμαι ότι πήγαμε να τον παραλάβουμε, αλλά είχε ήδη φύγει. Μπήκε σε μία κλινική, διότι ήταν άρρωστος λόγω της απεργίας πείνας. Και μετά συναντηθήκαμε στην Πάφο, όπου του έγινε μεγάλη υποδοχή από τον κόσμο. Η πρώτη φορά, κατά κάποιον τρόπο, που έβλεπα τον πατέρα μου ήταν μαζί με πολλούς άλλους που ήρθαν να τον υποδεχτούν.

Ύστερα ακολούθησε η ανεξαρτησία, η Τουρκοανταρσία, οι συνεχείς προσπάθειες για υπονόμευση της κυβέρνησης Μακάριου, η ΕΟΚΑ Β΄ και οι προσπάθειες να τον δολοφονήσουν. Ο πατέρας μου ήταν με τον Μακάριο.

Εγώ έφυγα από την Κύπρο το 1970. Είχα πάει στην Αγγλική Σχολή κι έμενα στο οικοτροφείο της. Ήμουν εκεί όταν έγινε η δολοφονική απόπειρα εναντίον του Μακαρίου, με το ελικόπτερο. Θυμάμαι ότι η πολιτική της Αγγλικής Σχολής ήταν να μη λαμβάνουν μέρος στα πολιτικά, και τα εσωκομματικά της Κύπρου. Εγώ εκεί κινητοποίησα, μαζί με άλλους φίλους, το σχολείο και κατεβήκαμε για πρώτη φορά σε διαδήλωση υπέρ του Μακαρίου. Ο διευθυντής του σχολείου μου έκανε παρατήρηση επειδή κινητοποίησα τον κόσμο να κάνει διαδήλωση. Και θυμάμαι ότι μου επεσήμανε ότι δεν λαμβάνουμε μέρος στις πολιτικές αντιπαραθέσεις στην Κύπρο και του απάντησα ότι ο Μακάριος δεν είναι πολιτικό πρόσωπο, είναι Εθνάρχης.

Ο πατέρας μου ήταν βουλευτής και ερχόταν στη Λευκωσία κάθε Πέμπτη. Η Βουλή συνεδρίαζε κάθε Πέμπτη και μου έλεγε τα νέα, τι συμβαίνει. Όταν ήρθα στα μέσα του ’70 στην Αγγλία μπήκα στο φοιτητικό κίνημα. Ήταν οι Μακαριακοί και οι Αντιμακαριακοί. Ήταν η ημέρα του πραξικοπήματος όπου σηκωθήκαμε το πρωί και μάθαμε ότι ο Μακάριος ήταν νεκρός. Οπότε πάλι κινητοποιηθήκαμε και κάναμε διαδήλωση έξω από την ελληνική πρεσβεία. Ευτυχώς μέχρι το βράδυ μάθαμε ότι ο Μακάριος ζούσε. Εκείνα τα χρόνια, παρά το ότι σπούδαζα ιατρική, δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα. Ήταν δύσκολα χρόνια, υπήρχαν ανακατατάξεις, αναταράξεις σε όλο τον κόσμο της Ανατολής, πραξικοπήματα παντού.

Αντιλαμβάνομαι ότι με την πολιτική δραστηριότητα που είχατε, θα μπορούσατε να είστε εκτός από ένας εξαιρετικός επιστήμονας και ένας πολύ καλός πολιτικός;

Στο τέλος των σπουδών μου είχαν μπει βαθιά στην στον τομέα μου, στην έρευνα. Εξακολουθούσα να ενδιαφέρομαι για την πολιτική σε γενικές γραμμές, αλλά είχα αφοσιωθεί πλέον στην ιατρική. Σε όλες τις περιόδους όμως, που είχαμε προβλήματα στην Κύπρο ελάμβανα ενεργό μέρος. Δεν ήμουν απών.

Συμπληρώνονται φέτος 50 χρόνια από την εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή. Τι προτείνετε; Τι βλέπετε για το μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού;

Είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα. Αυτή τη στιγμή, το Κυπριακό δεν είναι ένα ζήτημα που μπορούμε να λύσουμε μεταξύ μας, ούτε με τους Τουρκοκύπριους, ιδιαίτερα με τον Τατάρ, ο οποίος είναι καθαρά εγκάθετος του Ερντογάν και της Τουρκίας. Θεωρώ εξαιρετικά απίθανο να υπάρξει μια λύση αυτή την περίοδο, όπου η Τουρκία θα υποχωρήσει και θα αποδεχτεί ορισμένες από τις βασικές δικές μας προτάσεις.

Υπάρχουν διάφοροι, και ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του κυπριακού λαού, που κατηγορούν μάλιστα τον Νίκο Χριστοδουλίδη, κατηγορούσαν και τον Τάσσο Παπαδόπουλο για το “όχι” στο Σχέδιο Ανάν, που θέλουν να ενδώσουμε σε όλα τα τουρκικά σχέδια. Υποτίθεται ότι αυτό γίνεται για την επανένωση της Κύπρου. Αλλά τι είδους επανένωση θα είναι αυτή όταν θα υπάρχουν δύο κρατίδια μέσα σε μια μορφή συνομοσπονδίας, όπου θα διοικούν η Τουρκία στο βόρειο μέρος της Κύπρου κι εμείς στο νότιο μέρος, εξαρτώμενοι πλήρως από τις τουρκικές επιβουλές;

Γι’ αυτό πιστεύω ότι σε αυτή την περίοδο, και δεν ξέρω για πόσο χρονικό διάστημα, δεν βλέπω περιθώρια για λύση του Κυπριακού.

Κύριε καθηγητά, ο πατέρας σας ήταν γιατρός. Θυμάμαι όταν πήγαινε στα χωριά της Πάφου, οι άνθρωποι τον υποδέχονταν με ιδιαίτερη αγάπη ως τον “Ηρόδοτο τον γιατρό”. Πόσο επηρέασε ο πατέρας σας τη ζωή σας, τη στάση και την απόφασή σας να ακολουθήσετε την ιατρική;

Πιστεύω απόλυτα ότι ο πατέρας μου επηρέασε την απόφασή μου, ακριβώς επειδή δεν ήταν απλός γιατρός, επαγγελματίας που περίμενε να δει ασθενείς στο γραφείο του. Ήταν ενεργός πολίτης και έβλεπε την ιατρική ως μέρος μιας ολικής αντιμετώπισης των ασθενών. Θυμάμαι που με έπαιρνε ορισμένες φορές στα χωριά μαζί του, όπου κάθονταν στο καφενείο και συζητούσαν για όλα τα προβλήματα του κόσμου: αν φέτος έβρεξε ή δεν έβρεξε, αν καταστράφηκαν τα σταφύλια και τα εισοδήματά τους, και την ίδια στιγμή έβλεπε και διάφορους ασθενείς.

Πολλές φορές ερχόταν οι γυναίκες με τους τζιεγκές (πόνους) και τότε είχα συνδέσει στο μυαλό μου την έννοια των πόνων με τις καταστροφές στη γεωργία κλπ. Έβλεπα πως οι οικονομικές καταστάσεις στα χωριά επηρέαζαν και την υγεία των ασθενών. Με τον ίδιο τρόπο είχα αποφασίσει να κάνω ιατρική. Δεν έβλεπα τίποτε διαφορετικό να σπουδάσω. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζα τον κόσμο στα μετέπειτα χρόνια ήταν ακριβώς ο ίδιος: η ιατρική μαζί με την κοινωνική ζωή των ανθρώπων. Δεν έβλεπα τον κάθε ασθενή σαν μια αρρώστια, αλλά ως έναν άνθρωπο σε μια ολότητα, έναν άνθρωπο που είχε τόσο κοινωνικά όσο και ιατρικά προβλήματα

Επομένως, οι σπουδές στην Αγγλία ήταν μια επιλογή από την αρχή λόγω του Αγγλικού Σχολείου;

Νομίζω ότι ο ίδιος ο πατέρας μου, αν και είχε σπουδάσει στην Ελλάδα, κατά κάποιο τρόπο το ήθελε. Αν και είχε λάβει μέρος στην ΕΟΚΑ, εναντίον της Αγγλοκρατίας, κατά κάποιον τρόπο θαύμαζε την αγγλική δημοκρατία και τον αγγλικό τρόπο σκέψης. Μάλιστα, όταν πέθανε, μου είχε αφήσει ένα βιβλίο που είχε γράψει ο ίδιος και περιείχε μια επιστολή την οποία είχε στείλει στον Άγγλο κυβερνήτη όταν ήταν στα κρατητήρια. Έλεγε: «Εγώ δεν είμαι εναντίον της Αγγλίας. Μάλιστα, εγώ είμαι φίλαγγλος. Απλώς θέλω να ελευθερώσουμε την πατρίδα μας και να βάλουμε τις ίδιες βάσεις που έχετε στην Αγγλία για τη δημοκρατία μας.»

Οπότε, λίγο πολύ, είχε αποφασίσει ο ίδιος ότι θα ήταν καλύτερα να σπουδάσω στην Αγγλία. Με παραξένεψε όταν βγήκε από τη φυλακή και με προώθησε να σπουδάσω στην Αγγλία. Εγώ μισούσα τους Εγγλέζους, που είχαν βάλει φυλακή τον πατέρα μου. Μετά κατάλαβα το σκεπτικό του. Πίστευε ότι το επίπεδο της ιατρικής στην Αγγλία ίσως ήταν καλύτερο, ούτως ώστε ο ίδιος το αποφάσισε. Δεν το αποφάσισα εγώ

Και η επιλογή του τομέα Γυναικολογίας και η εξέλιξη σας;

Απόλυτα δική μου. Ούτε καν είχα καμία σκέψη για το τι ήθελα να σπουδάσω. Όπως σας είπα, ασχολούμουν περισσότερο με την πολιτική παρά με την ιατρική. Μέχρι την τελευταία χρονιά όπου ήρθε ένας νέος καθηγητής, ο οποίος είχε εισαγάγει τους υπερήχους, ήταν από τους πρωτεργάτες που εισήγαγε τους υπερήχους στη μαιευτική στην Αγγλία. Είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ από την ομιλία του που τον παρακάλεσα να περάσω λίγες εβδομάδες μαζί του και μόλις είδα τους υπερήχους και έβλεπαν πλέον το έμβρυο, που ξεκινούσε για μένα μια ολόκληρη νέα ζωή. Πώς ξεκινά η ζωή του ανθρώπου, ποια είναι η σχέση της μητέρας με το μωρό, πώς μεγαλώνει, τι συμβαίνει όταν τα πράγματα πάνε στραβά κλπ. Αυτή ήταν η κατάσταση που με ώθησε στον τομέα της μαιευτικής.

Κύριε καθηγητά, θεωρείστε ο πατέρας της αυχενικής διαφάνειας. Τι είναι η αυχενική διαφάνεια και πώς βοηθάει;

Κοιτάξτε, τη δεκαετία του ’80, όταν άρχισα να ασχολούμαι με την ιατρική του εμβρύου, όλα ήταν εντελώς νέα. Ήμουν νέος φοιτητής της ιατρικής, νέος εκπαιδευόμενος στη μαιευτική, και την ίδια στιγμή, κάποιοι θεωρούσαν ότι ήμουν πατέρας αυτού του νέου τομέα. Τη δεκαετία του ’80 κάναμε διάγνωση σχεδόν σε όλες τις σημαντικές ανωμαλίες στα έμβρυα.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, παρατήρησα ότι σε μωρά με σύνδρομο Down στον τρίτο μήνα υπήρχε αυξημένο υγρό στον αυχένα, το οποίο φαίνεται σαν μια μαύρη σκιά στον αυχένα του εμβρύου. Μετά, περιγράψαμε ότι αυτή η αυξημένη σκιά σχετίζεται με το σύνδρομο Down και μια σειρά από άλλες σοβαρές χρωμοσωματικές ανωμαλίες, καρδιοπάθειες και γενετικά σύνδρομα. Αυτή η μέθοδος έχει εγκαθιδρυθεί σαν μέθοδος εξέτασης σε όλες τις γυναίκες παγκοσμίως στη 12η εβδομάδα.

Την ίδια στιγμή, είχαμε εισαγάγει μια σειρά από νέες χειρουργικές επεμβάσεις στο έμβρυο. Χρησιμοποιήσαμε τηλεσκόπια και ενδοσκόπια μέσα στη μήτρα, λέιζερ για να χωρίσουμε πανομοιότυπα δίδυμα, και σωληνάρια στον θώρακα για την παροχέτευση του υγρού στον αμνιακό σάκο. Επίσης, βάζαμε μπαλονάκια στην τραχεία του εμβρύου για να αυξήσουμε το μέγεθος των πνευμόνων. Εισάγαμε μια σειρά από νέες μεθόδους για ανίχνευση ανωμαλιών και ταυτόχρονα για τη θεραπεία του εμβρύου

Καθημερινά έρχεστε σε επαφή με τα ζευγάρια που έχουν αυτή την αγωνία. Πότε μια γυναίκα ή ένα ζευγάρι πρέπει να καταφύγει σε εσάς;

Τις περισσότερες φορές η απόφαση παίρνεται από άλλους γιατρούς. Αυτές οι περιπτώσεις αφορούν συνήθως προβλήματα που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν στα τοπικά νοσοκομεία. Όταν εξαντληθούν οι δυνατότητες αυτών των νοσοκομείων, στέλνουν τις γυναίκες σε εμάς από άλλα νοσοκομεία ή και άλλες χώρες, για να δουν αν υπάρχει κάτι επιπλέον που μπορούμε να κάνουμε για να σωθούν τα μωρά.

Δηλαδή, κύριε καθηγητά, βλέπετε και τη ζωή και το θάνατο πριν από τη γέννηση; Τι σημαίνει αυτό;

Δυστυχώς, πολλές φορές συνταυτίζονται. Βλέπεις μια γυναίκα με ένα έμβρυο που είναι πολύ άρρωστο. Το βλέπεις να πεθαίνει μπροστά στα μάτια σου και κάνεις διάφορες προσπάθειες να δεις πόσο μπορείς να το σώσεις. Ορισμένες φορές τα καταφέρνεις και άλλες φορές βλέπεις τον θάνατο μπροστά στα μάτια σου

Τελικά, η εμβρυακή ιατρική κάνει θαύματα;

Νομίζω ότι ο κόσμος μπορεί να χαρακτηρίσει θαύματα, σε πολλούς τομείς της ζωής, όταν καταφέρνεις κάτι που δεν περίμενες ότι θα καταφέρεις. Όταν ο πατέρας μου γύριζε τα χωριά σε μια περίοδο που ούτε καν υπήρχαν αντιβιοτικά και ο κόσμος πέθαινε συνέχεια, αν κατάφερνε με τον Α ή τον Β τρόπο να τους σώσει, τότε το θεωρούσαν θαύμα. Για μένα, είναι καθαρά πρακτικά τα θέματα. Βλέπεις ένα πρόβλημα, σκέφτεσαι μεθόδους για να το αντιμετωπίσεις και ορισμένες φορές το πετυχαίνεις. Δεν νομίζω ότι είναι ιδιαίτερο θαύμα.

Και όλα αυτά λοιπόν που έχετε πετύχει εσείς και είστε ξεχωριστός στον χώρο της υγείας, της ιατρικής, της επιστήμης γενικότερα, έρχεται σήμερα η τεχνητή νοημοσύνη. Επεμβαίνει η τεχνητή νοημοσύνη, βοηθάει την ιατρική ή θα της κάνει ζημιά; Τι λέτε; Πώς το βλέπετε;

Είναι αρκετά σημαντική εξέλιξη. Κάτι το οποίο ήρθε, υπάρχει και θα συνεχίσει να εξελίσσεται σε όλους τους τομείς της ζωής. Είναι οι νέες τεχνολογίες. Στην ιατρική παίζει πολύ μεγάλη σημασία. Για παράδειγμα έχει κάποιος ένα προβληματικό βήχα και κάνει ακτινοσκόπηση στον θώρακα ή περιμένεις να εξετάσει την ακτίνα κάποιος ειδικός. Με τις μεθόδους της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να εξεταστεί σε δευτερόλεπτα. Με την τεχνητή νοημοσύνη πλέον, μπορείς να εκπαιδεύσεις το σύστημα να δει 10.000 καρκίνους του πνεύμονα, ενώ ένας οποιοσδήποτε ακτινολόγος σε ολόκληρη τη ζωή του δεν θα δει παραπάνω από 500 καρκίνους.

Η τεχνολογία βοηθάει ιδιαίτερα στο να μπορείς να κάνεις διαγνώσεις με πληροφορίες από χιλιάδες γιατρούς την ίδια στιγμή. Δεν χρειάζεται να περιμένεις τον κάθε γιατρό να εκπαιδευτεί. Στον δικό μας τομέα, με τους υπερήχους που εξετάζουμε ένα έμβρυο θα χρειαστείς κάμποσα χρόνια για να γίνεις ειδικός στο να ξεχωρίζεις μια ανωμαλία από ένα φυσιολογικό έμβρυο. Με την βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης όμως πλέον, μπορείς με αρκετά εύκολο τρόπο να ξεχωρίζεις τις ανωμαλίες. Σου λέει το ίδιο το μηχάνημα, πρόσεξε σε τούτο το σημείο γιατί φαίνεται κάποια ανωμαλία. Συνεπώς σε αυτόν τον τομέα βοηθά.

Σε άλλους τομείς της ζωής είμαι σίγουρος ότι μπορεί να υπάρξουν αρκετά μεγάλες επιπτώσεις και ίσως και αρνητικές. Για την εργατική τάξη παραδείγματος χάριν, πάρα πολλές δουλειές, οι οποίες γίνονται σήμερα από ανθρώπους, θα γίνονται από ρομπότ,. Οπότε μπαίνει και το ερώτημα ποιος θα είναι ο ρόλος των ανθρώπων; Θα μείνουν άνεργοι; Οι μεγαλοεπιχειρηματίες θα διώχνουν τους εργάτες τους για να βγάλουν μεγαλύτερα κέρδη χρησιμοποιώντας ρομπότ; Θα υπάρξουν μεγάλες κοινωνικές αναταράξεις λόγω αυτής της τεχνολογίας, αλλά σίγουρα είναι κάτι που ήρθε για να μείνει και πρέπει η ανθρωπότητα να βρει μηχανισμούς να επιβιώσει. Να δει τα καλά και να εμποδίσει ή να βρει μηχανισμούς να περιορίσει τα κακά από αυτές τις τεχνολογίες.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε και μια αλματώδη πρόοδο της βιοτεχνολογίας και τον σκεπτικισμό της βιοηθικής σε θέματα που αφορούν την ανθρώπινη φύση. Η γνώμη σας;

Στη μοριακή βιολογία, σήμερα μπορούμε να βρούμε τη διάγνωση σε γονιδιακές ανωμαλίες, σε έναν αυξανόμενο αριθμό ασθενειών. Είμαι σίγουρος ότι στα επόμενα λίγα χρόνια, 3-4-5 χρόνια, όταν θα προσπαθήσει κάποιος να κάνει ασφάλεια ζωής, θα μας αναγκάζουν να κάνουμε μοριακό έλεγχο για να προβλέψουμε και σε ποιες ασθένειες έχουμε μεγαλύτερη τάση και ανάλογα να μας κάνουν οι εταιρείες ασφάλιση ή όχι. Αυτό θα είναι απόλυτα μέρος της ζωής. Το πλεονέκτημα είναι ότι έτσι, πολλές ασθένειες τις οποίες δεν καταλαβαίναμε μέχρι σήμερα, θα έχουμε την δυνατότητα να βρίσκουμε τη βάση τους. Νέες θεραπείες που θα στηρίζονται στις γονιδιακές εξελίξεις θα βρεθούν, οπότε πάλι θεωρώ την βιοτεχνολογία, όπως και την τεχνητή νοημοσύνη, δύο μεγάλες νέες προόδους της ιατρικής.

Όπως το κάθε τι όμως, όπως οποιαδήποτε νέα αλλαγή, πάντα φέρνει και αρκετά σοβαρά ηθικά διλήμματα. Θα αναγκάζουμε τους ανθρώπους να πληρώσουν περισσότερα λεφτά για την εξασφάλιση θεραπείας ή ασφάλισης, αν για παράδειγμα έχει αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσει καρκίνο στον προστάτη, ή αυξημένο κίνδυνο να πάθει καρδιοπάθεια κλπ.; Δημιουργεί ηθικά διλήμματα. Αυτοί που έχουν περισσότερο πρόβλημα θα αναγκάζονται να πληρώνουν περισσότερο για τη θεραπεία τους; Και αν δεν έχεις αρκετά λεφτά τι θα γίνεται; Ήδη στην Αμερική, στην πιο πλούσια χώρα του κόσμου, όπου ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση στις ιατρικές υπηρεσίες η περιγεννητική θνησιμότητα είναι μεγαλύτερη από ότι στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, διότι τα πιο φτωχά στρώματα του λαού δεν έχουν πρόσβαση στις ιατρικές υπηρεσίες.

Θα ήθελα να μου πείτε τώρα μέσα από αυτή την εμπειρία σας δεχτήκατε και χαρές και λύπες. Λοιπόν, η μεγαλύτερη σας χαρά ήταν και μεγαλύτερη λύπη. Αν υπάρχουν λοιπόν, ποιες ήταν;

Υπάρχουν χαρές σε καθημερινή βάση. Το να βλέπεις μια γυναίκα, η οποία έρχεται μπροστά σου σε μια κατάσταση έξαλλη, ότι το μωρό της θα πεθάνει και να καταφέρνεις να τη βοηθήσεις να ζήσει με το μωρό, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση.

Σήμερα το απόγευμα θα έρθει ένα ζευγάρι με δίδυμα από την Αυστρία, που τώρα είναι 15 χρονών. Είχαμε κάνει επέμβαση πριν 15 χρόνια και τα μωρά κατάφεραν να ζήσουν. Και έρχονται στην Αγγλία, μαζι με τους γονείς, για να γνωρίσουν τον γιατρό, ο οποίος υποτίθεται τις έσωσε. Ποιος άλλος τομέας της ζωής μπορεί να σου δώσει τέτοια μεγάλη χαρά; Και τέτοιου είδους χαρές υπάρχουν πάρα πολλές. Κάθε εβδομάδα έχω περιστατικά. Συναντώ γυναίκες 30 χρονών που έρχονται να τις εξετάσω και μου λένε με είχατε εξετάσει όταν ήμουν έμβρυο πριν 30 χρόνια!

Λύπη είναι όταν την ίδια στιγμή, όταν έρχεται μια γυναίκα, με ένα έμβρυο και παρόλες τις προσπάθειές σου, το βλέπεις να πεθαίνει μπροστά σου, δεν υπάρχει μεγαλύτερη τραγωδία… Και μοιράζεσαι αυτή την λύπη μαζί με την οικογένεια…

Υπάρχει κάτι, κύριε καθηγητά που θα πρέπει ειδικά μια γυναίκα να προσέξει στην προσπάθειά της να τεκνοποιήσει;

Κοιτάξτε, πολλές φορές όταν μιλάμε για ιατρικά θέματα τρομοκρατούμε τον κόσμο. Και θέλω πάντα να λέω στις γυναίκες ότι η μεγαλύτερη πλειοψηφία των γυναικών θα έχουν ένα μωρό μια φυσιολογική εγκυμοσύνη δίχως κανένα πρόβλημα. Αλλά για να εντοπίσουμε τον μικρό αριθμό των γυναικών που θα έχουν κάποιο πρόβλημα, πρέπει να γίνονται κάποιες εξετάσεις σε όλο τον πληθυσμό. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι όλες οι γυναίκες πρέπει να έχουν εξετάσεις στις 12, στις 20 και σε 36 εβδομάδες, από κατάλληλα εκπαιδευμένους γιατρούς. Και θέλω να τονίσω ότι στην Ελλάδα έχουμε περισσότερους παρά στην Αγγλία. Έχουμε πάρα πολύ καλούς νέους γιατρούς. Έχω εκπαιδεύσει εκατοντάδες γιατρούς στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, παντού. Γενικά το επίπεδο ιατρικής του εμβρύου στην Ελλάδα σε γενικές γραμμές θα έλεγα, είναι πιο ψηλό από αυτό στην Αγγλία.

Με όλα αυτά τα όσα είδατε, ζήσατε και περάσατε και σε προσωπικά επίπεδο, ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στον άνθρωπο γενικότερα;

Πιστεύω ότι το μήνυμα που έχω ήδη δώσει ότι πρέπει να παραμένουν αισιόδοξοι, τουλάχιστον στον τομέα μου, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών θα έχουν μια φυσιολογική εγκυμοσύνη, θα έχουμε ένα φυσιολογικό μωρό, αλλά δυστυχώς υπάρχουν περιπτώσεις όπου δυστυχώς παρόλες τις προσπάθειες τους πάει κάτι στραβά. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να μη νιώθουν ενοχές οι γυναίκες ότι έχουν κάνει κάτι να προκαλέσουν το πρόβλημα, γιατί σχεδόν πάντα είναι εντελώς απρόβλεπτο το πρόβλημα και να νιώθουν αισιόδοξοι ότι στο μέλλον θα τα καταφέρουν.

Και ένα δεύτερο μήνυμα κύριε Νικολαΐδη, για την Κύπρο;

Ήταν σωστό το μήνυμα που είχε δώσει ο Μακάριος για τον μακροχρόνιο αγώνα. Δυστυχώς έχουμε περάσει πάρα πολλά δύσκολα χρόνια. Έχει επιβιώσει ο κυπριακός Ελληνισμός, αλλά δεν πρέπει να το θεωρεί ως δεδομένο ότι θα επιβιώνει για πάντα. Πρέπει να συνεχίσει να εργάζεται, να πιστεύει στο μέλλον και να αγωνίζεται για μια ελεύθερη Κύπρο.

Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ